Την πρώτη του δημόσια εμφάνιση στην Ελλάδα και μάλιστα σε μια αντιπολεμική εκδήλωση με ανρθωπιστικό χαρακτήρα για το λαό του Λιβάνου έκανε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, Ν. Διαμαντίδης ο οποίος και απηύθυνε χαιρετισμό ως επίσημος προσκεκλημένος. Την εκδήλωση που οργάνωσε η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ και έγινε στο Δημαρχείο της Αρχαίας Ολυμπίας τίμησαν με την παρουσία τους και χαιρετισμό που απήυθυναν η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Άντζελα Γκερέκου, ο Βουλευτής Βασίλειος Αντωνακόπουλος, ο δικηγόρος του Νέλσον Μαντέλα, Γ. Μπίζος, η συγραφέας του Βιβλίου για τον Ούλαφ Πάλμε Μ. Τρακακάδα, ο δήμαρχος και πρώην βουλετής κ. Β. Σκουλαρίκης, και δεκάδες εκπρόσωποι τοπικών, νομαρχιακών και κοινωνικών φορέων. Η εκδήλωση έγινε στην Αμαλιάδα του Νομού Ηλείας το Σάββατο βράδυ(19 Αυγούστου)με κεντρικό συντονιστή την δημοσιογράφο της ΕΡΑ Πύργου, Ρουμπίνη Σταγκουράκη. Την κεντρική ομιλία-ανάλυση εκφώνησε η δημοσιογράφος Δέσποινα Συριοπούλου. Η είδηση αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα-για τον Ελληνισμό της Αμερικής- αν σκεφτεί κανείς ότι είναι η πρώτη φορά στα τελευταία χρόνια -και ειδικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001- που ξεκίνησε ο πόλεμος εναντίον της τρμοκρατίας, και ο πόλεμος στο Ιράκ για τον οποίο στην Ελλάδα και την Ευρώπη ως γνωστόν υπάρχει ένα έντονο αντιπολεμικό κλίμα και επικρίθηκε η Αμερική, όπου ένας μεγάλος Ελληνοαμερικανικός οργανισμός δίνει το "παρών" σε μια τέτοια φιληειρηνική και ανθρωπιστικού χαρακτήρα εκδήλωση. 'Εχει σημασία, η παρουσία του προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων μείζονος ΝΥ, διότι εκ τότε στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί ένα έντονο αντιαμερικανικό κλίμα το οποίο δτυστυχώς εισπράτουν και οι Ελληνοαμερικανοί οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ευθύνονται για τις επιλογές της αμερικανικής ηγεσίας. Είχαν δε επικριθεί οι Ελληνοαμερικανοί διότι ουδείς -σε θεσμικό ή προσωπικό επίπεδο- δεν είχε διαφοροποιηθεί δημοσίως και ταχθεί εναντίον κάθε μορφής βίας και μάλιστα εις βάρος αμάχων στα όσα έχουν προηγηθεί και συνεχίζονται να διαδραματίζονται. Γνωστή άλλωστε είναι και η ψυχρότητα που επικράτησε μεταξύ του γνωστού καλλιτέχνη Γιώργου Νταλάρα ο οποίος σε δημόσια εκδήλωση στη ΝΥ επέκρινε με ειρωνικό και σκωπτικό ύφος τους έλληνες που έστελναν τα παιδιά τους στο πόλεμο στο Ιράκ. Η εκδήλωση που χαρακτηρίσθηκε από το ιδιαίτερα υψηλό της επίπεδο ολοκληρώθηκε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Η εκδήλωση αν και είχε τοπικό χαρακτήρα παρουσιάστηκε με εκτενή ρεπορτάζ από τον τοπικό Τύπο αλλά και με σχετικά σχόλια σε παραπολιτικά των αθηναϊκών εφημερίδων. Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο του χαιρετισμού του προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης κ. Νικόλαου Διαμαντίδη και της Συναδέλφου Δέσποινας Συριοπούλου.
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΜΕΙΖΟΟΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ
Σεβαστοί πατέρες, Εντιμότατοι Κύριες και κύριοι Βουλευτές Σεβαστοί εκπρόσωποι της τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Αξιότιμοι κύριοι & κυρίες εκπρόσωποι τοπικών φορέων Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες Πρωτίστως θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρόεδρο την κίνησης πολιτών αλλά και όλους εκείνους που συνέβαλαν για αυτή την επικοινωνία αλλά και για την τιμή που γίνεται στους έλληνες αδελφούς και συμπατριώτες σας –τους έλληνες της Αμερικής- οι οποίοι δια της ομοσπονδίας Ελληνικών σωματείων Μείζονος ΝΥ, οργανισμού του οποίου έχω την τιμή να προΐσταμαι, και βρίσκομαι σήμερα εδώ μαζί σας. Για να διατρανώσουμε και εμείς την ανάγκη για ειρήνη. Για να ενώσουμε και εμείς τη δική μας φωνή με τη δική σας προκειμένου να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους τους ηγέτες του κόσμου και τα ηνωμένα έθνη. Να κάνουν το ιερό καθήκον τους που δεν είναι άλλο από την διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για κάθε άνθρωπο στο πλανήτη. Την διατήρηση της ειρήνης σε κάθε σημείο της γης. Να στείλουμε και εμείς μήνυμα συμπαράστασης προς τους δοκιμαζόμενους λαούς του Ισραήλ της Παλαιστίνης και του Λιβάνου που θρηνούν θύματα. Αθώα θύματα. Ποτέ κανένας πόλεμος δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Οι πόλεμοι πάντοτε έφερναν μόνο πόλεμο, πόνο, αίμα και δάκρυο. Για μας τα αδέλφια και συμπατριώτες σας που ζούμε στην Αμερική και έχουμε ανάγκη πολλές φορές να δείξουμε ότι αντιδρούμε σε κάθε μορφής βίας από όπου και αν προέρχεται. Η Ομοσπονδία ελληνικών σωματείων- ο μεγαλύτερος non profit ιστορικός οργανισμός που εκφράζει την οργανωμένη ομογένεια της πολιτείας της ΝΥ και της μείζονος περιφέρειας- έχει εδώ σήμερα μια μοναδική ευκαιρία να στείλουμε το μήνυμα της ειρήνης. Και προ πάντων ότι σαν έλληνες που ζούμε όμως στην Αμερική, μια χώρα ηγέτιδα στο πάνελ των χωρών του κόσμου, άρα και με μεγάλες ευθύνες για την διατήρηση της ειρήνης, επιθυμούμε την ειρήνη και την συναδέλφωση των λαών. Έχουμε δε ιδιαίτερο λόγο να το κάνουμε αυτό- και η σημερινή εκδήλωση είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία για τον οργανισμό μας ο οποίος επιχειρεί μια μεγάλη ανανέωση με μια μεγάλη γέφυρα επανένωσης με την πατρίδα και ανανέωσης των δεσμών επικοινωνίας που επιχειρούμε με το νέο ΔΣ- να σταλεί το μεγάλο αυτό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Ώστε να γνωρίζουν όλοι εδώ στην Ελλάδα πως οι έλληνες της Αμερικής δεν είναι φιλοπόλεμοι ούτε κατ’ ανάγκη στηρίζουν εκείνες τις αποφάσεις που φέρνουν τον όλεθρο. Είμαστε υπερήφανοι δυο φορές για εσάς και τις μεγάλες προσπάθειες που καταβάλετε για την εδραίωση της ειρήνης στην περιοχή. Είμαστε υπερήφανοι κάθε φορά που βλέπουμε πως η Ελλάδα- η χώρα μας- δίνει το μεγάλο παράδειγμα προς άλλες χώρες δυνατότερες και ισχυρότερες οικονομικά με τη βοήθεια που σπεύδει να στείλει όπου χρειαστεί. Το παράδειγμα της Ελλάδος και της Κύπρου μας ότι από τις πρώτες ώρες συνέβαλε τα μέγιστα στην ανθρωπιστική βοήθεια προς τις δοκιμαζόμενες περιοχές του Λιβάνου. Δακρύζουμε από χαρά και συγκίνηση κάθε φορά που βλέπουμε στις ειδήσεις στα διεθνή και τα μεγάλα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα την Ελλάδα να πρωτοστατεί σε τέτοιες ενέργειες. Για μας είναι δυο φορές μεγάλη η συγκίνηση κάθε φορά που ένας Έλληνας ομογενείς βρίσκει την ευκαιρία να διατρανώσει το μεγάλο μήνυμα για την ειρήνη αλλά και να διαδώσουμε τις μεγάλες αξίες για ελευθερία δημοκρατία, παιδεία, πολιτισμό. Αξίες που γεννήθηκαν σε τούτη την αιματοβαμμένη ιερή γη. Γη ηρώων και μαρτύρων που έδωσε και δίνει στην ανθρωπότητα από την φιλοσοφία, τον πολιτισμό την ιστορία και την ορθοδοξία. Η σημερινή μας παρουσία εδώ δίνει το μεγάλο μήνυμα πως και εμείς οι Έλληνες της Αμερικής είμαστε εδώ κοντά σας και στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία ειρήνης και ανθρωπιστικής βοήθειας. Σας μεταφέρω λοιπόν θερμό μήνυμα από τους αδελφούς και συμπατριώτες της Αμερικής. Σας δηλώνουμε ότι όποτε μας χρειαστείτε θα είμαστε κοντά σας είτε μέσω του δραστήριου πανηλειακού συλλόγου της ΝΥ που έχει τη δική του ιστορία στην Αμερική. Κυρίες και Κύριοι, κύριοι βουλευτές αξιότιμοι εκπρόσωποι φορέων της τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης είμαι εδώ ως εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ και δια αυτής των Ελλήνων της Αμερικής για να σας μεταφέρω μήνυμα ενότητας αλλά και συμπαράστασης σε κάθε ενέργεια. Ενώνουμε τη φωνή μας με τη δική σας και στηρίζουμε κάθε προσπάθεια ανθρωπιστικού χαρακτήρα και εδραίωσης της ειρήνης. Να είστε όλοι καλά με προσωπική και επαγγελματική ευημερία. Επιτρέψτε μου πριν κλείσω, να ευχαριστήσω τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Αντωνακόπουλο και δημοσίως να επαινέσω την προσπάθεια σας. Τέλος να ευχαριστήσω μια σεμνή και διακριτική ευγενική παρουσία εξ αιτίας της οποίας βρίσκομαι εδώ μαζί σας. Ένα δικό σας παιδί που διαπρέπει στην Αμερική με τις σπουδές και την προσωπική της πρόοδο και η ομοσπονδία μας έχει την τιμή να την έχει κοντά του στην εκτελεστική γραμματεία εδώ και πολλούς μήνες. Σας μιλώ για την Δέσποινα Συριοπούλου εξαίρετη επιστήμων και με άριστη δημοσιογραφική πένα, η οποία φρόντισε σήμερα να είμαι μαζί σας και συνέβαλε τα μέγιστα στη γέφυρα επικοινωνίας που στήνει η ομοσπονδία μας με κάθε σημείο της Ελλάδας. Ο Θεός να είναι μαζί μας και να απλώνει την ειρήνη και την αγάπη του σε όλο τον κόσμο.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΕΙΣΗΓΗΣΗ-ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ
ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ
Εντιμότατοι εκπρόσωποι του Ελληνικού κοινοβουλίουΑξιότιμοι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησηςΚυρίες και Κύριοι Τα γεγονότα στο Λίβανο και οι διεθνείς εξελίξεις οφείλουν να μας αφυπνίζουν. Αφορούν κι εμάς. Άλλωστε για αυτό πιστεύω και είμαστε εδώ σήμερα. Τα γεγονότα στο Λίβανο, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και αύριο στο Ιράν μας αφορούν. Είναι μέρος- όπως πλέον ανοιχτά καταγγέλλεται με στοιχεί και ντοκουμέντα από μια σειρά πολιτικών, φιλοσόφων, ακαδημαϊκών, και ενεργών πολιτών του κόσμου και προσωπικοτήτων – μιας συνολικής τρομολαγνικής φιλοσοφίας που καλλιεργείται και απλώνεται με μαθηματική ακρίβεια. Σε ένα κόσμο που καθημερινά μεταβάλλεται. Εξελίσσετε και μετεξελίσσεται. Αλλάζει. Αλλάζει την καθημερινότητα μας. Αλλάζει εμάς τους ίδιους αναγκαστικά. Από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα πιο σύνθετα που έχουν να κάνουν με τις ατομικές μας ελευθερίες που διαρκώς περιστέλλονται, ως τα ανθρώπινα θεμελιώδη δικαιώματα για τα οποία η ανθρωπότητα συλλογικά και ατομικά έδωσε μάχες. Αγώνες. Επαναστάτησε. Χύθηκε αίμα. Έγιναν θυσίες. Επί αιώνες η ανθρωπότητα αγωνίζονταν για να θεμελιώσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία σήμερα αμφισβητούνται όλο ένα και πιο πολύ. Αναστέλλονται και περιστέλλονται step by step βασικά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα στο όνομα της καταπολέμησης του «άξονα του κακού». Θυσιάζονται στο βωμό της αντιτρομολαγνικής υστερίας που καταλαμβάνει την ανθρωπότητα καθημερινά μέσα από την συστηματική πλύση εγκεφάλου που υποβάλλατε με «στημένες» «ειδήσεις». «Ειδήσεις» που ανοιχτά αμφισβητούνται ακόμα και από παραδοσιακές κοινωνίες προσηλωμένες τυφλά στο θέλημα του προέδρου… Ενός προέδρου που στα μάτια κάποιων Χριστιανών φονταμενταλιστών-που δυστυχώς είναι πολλοί- προσλαμβάνει μεσσιανικό χαρακτήρα. Αρκεί μια ματιά μόνο στα μεγάλα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα και στα κηρύγματα μίσους και διχασμού που προβάλλονται τις μεταμεσονύκτιες και τις πρώτες πρωινές ώρες για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της κατάστασης που σοβεί στα σπλάχνα της πιο θεοκρατικής –πουριτανικά και υποκριτικά σκεπτόμενης – κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που παρά τα δείγματα αφύπνισης που παρουσιάζει τελευταία, εν τούτοις στο μεγαλύτερο μέρος της παραμένει εκτός πραγματικότητας. Ζει σε έναν άλλο κόσμο γι αυτό και η 11η Σεπτεμβρίου είναι και θα παραμείνει ένα σοκ ανερμήνευτο και δυσερμήνευτο στις καρδιές απλών ανθρώπων που έχουν πιστέψει στο GOD In WIN TRUST όπως ρητά αναφέρει το δολάριο. Άλλος ο κόσμος στην Νέα Υόρκη και εντελώς διαφορετικός στο Τέξας. Στην Ιντιάνα. Άλλοι άνθρωποι στη Βοστόνη, στη Φιλαδέλφεια και την Ουάσιγκτον και άλλοι στην Αριζόνα. Τις νότιες πολιτείες γενικά. Όμως εκεί σε αυτή τη χώρα όπου μεγαλώνει τα παιδιά της με μεσσιανικές και αυτοκρατορικού τύπου αντιλήψεις. Με καθημερινές προσλαμβάνουσες παραστάσεις από δεκάδες πηγές πληροφόρησης (internet, tv, games, ) λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του πλανήτη. Της ανθρωπότητας ολόκληρης. Αυτή είναι η πραγματικότητα και σε αυτή οφείλουμε να προσαρμοστούμε. Να συνυπάρξουμε χωρίς να συνταυτιστούμε. Χωρίς να συσχηματιστούμε. Να αποφύγουμε γίνουμε μέρος της. Η έννοια της παγκοσμιοποίησης που αν και δεν είναι κάτι νέο αφού πρώτοι στην πράξη την εφάρμοσαν οι αρχαίοι έλληνες γιατί αν ο Ελληνισμός, με τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη και τον Αριστοφάνη δεν είναι η αληθινή παγκοσμιοποίηση τότε τι είναι; Τα Τζίν και η Coca Cola ; εν τούτοις πλασάρεται ως η νέα μορφή κοινωνίας που έρχεται. Η Παγκοσμιοποίηση του Σάμιουελ Χάντιγκτον που στις αρχές τις δεκαετίας προανήγγειλε με το πολυσζητημένο βιβλίο του «η σύγκρουση των πολιτισμών και των θρησκειών» την παγκοσμιοποίηση των πολιτισμών, είναι αυτή ακριβώς η πραγματικότητα που ζούμε. Με τις διαχωριστικές γραμμές να είναι πια σαφείς. «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» και το δόγμα του προληπτικού πολέμου σε πρώτη επιλογή με αποτέλεσμα αυτά που ζήσαμε αυτές τις 33μέρες στο Λίβανο. Όπου η εισβολή ονομάζεται αυτοάμυνα. Και τόσα άλλα που μέλει να δούμε Live το αμέσως προσεχές διάστημα. Κυρίες και κύριοι, Αν ο 20ος αιώνας έκλεισε με τη δεκαετία του ’90 που κυριολεκτικά άλλαξε την ιστορία γεμίζοντας τον πλανήτη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την κατάρρευση των ολοκληρωτικών καθεστώτων, ο 21ος αιώνας στη δεκαετία που διανύουμε δυστυχώς ενισχύει τους φόβους για την ανόρθωση ενός άλλου ολοκληρωτισμού. Ενός σκοτεινού ολοκληρωτισμού. Εκείνου του μεγάλου αδελφού που προφητικά, περιέγραφε προμήνυε και διεμήνυε ο Τζώρτζ Όργουελ. Ενός παγκόσμιου καθεστώτος που τρομάζει όπως περιγράφεται από τον Χάξλει για μια προεπιλεγμένη κοινωνία… κι όλα αυτά πάντα στο όνομα της πρόληψης… Ενός ολοκληρωτισμού που κατά τα φαινόμενα είμαστε μόνο στην αρχή και στο όνομα του οποίου γίνονται όλα όσα ζούμε και βιώνουμε στις μέρες μας: – Στο Αφγανιστάν με ένα καθημερινό ανταρτοπόλεμο στον οποίο καθημερινά χάνονται ανθρώπινες ψυχές και σε στρατιωτικό επίπεδο οι λεγόμενες συμμαχικές δυνάμεις καθημερινά έχουν μεγάλες απώλειες. Ο κίνδυνος τώρα, σε αυτό τον ανταρτοπόλεμο με τους ταλιμπάν να κερδίζουν κατά κράτος είναι να εμπλακεί το ΝΑΤΟ. Και τότε οι εξελίξεις θα ανεξέλεγκτες. Η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ.-στο άλλο μέτωπο, στο Ιράκ είναι εμφανές ότι ύστερα από τρία χρόνια σκληρού πολέμου, και πάλι οι ο άξονας της συμμαχίας καθημερινά εμπλέκετε σε ένα πόλεμο τύπου Βιετνάμ από τον οποίο η Αμερική ακόμα δεν έχει συνέλθει έχοντας αποκτήσει μια σειρά κοινωνικά μεταπολεμικά συμπλέγματα σχεδόν 35 χρόνια μετά να σιγοτρώνε τον κοινωνικό ιστό της. – Στο Ιράν που δείχνει να είναι η επόμενη αναμέτρηση -Στη Συρία που απειλεί και απειλείται. -Στο Λίβανο– στον ΟΗΕ Και για να δούμε λίγο από κοντά κάποια γεγονότα ας σταθούμε εδώ. Στα ηνωμένα έθνη. Με ένα ψήφισμα διάτρητο-το 1770- και με αρκετά θολά σημεία που δύσκολα ερμηνεύονται με σαφήνεια και αφού οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί έχουν διαπιστώσει ότι ήταν αδύνατον να προχωρήσουν περισσότερο στις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους εναντίον της Χεζμπολάχ -διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο τότε πλέον θα διακινδύνευαν η ήττα να γίνει συντριβή και ταυτόχρονα να μετατραπεί το Τελαβίβ σε ένα απέραντο νεκροταφείο- το συμβούλιο ασφαλείας και εν τέλη τα ηνωμένα έθνη έκαναν κάτι που εξ αρχής θα μπορούσε να είχε γίνει! Υιοθέτησαν με κάποιες παραλλαγές το προτεινόμενο από τη Γαλλία σχέδιο ψηφίσματος, όμως εν τω μεταξύ είχαμε δεκάδες αμάχων νεκρούς –ένθεν κακείθεν- χιλιάδες πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν και εκατοντάδες τραυματίες. Το κείμενο για το οποίο προηγήθηκαν μαραθώνιες διαβουλεύσεις διπλωματών, υπουργών εξωτερικών και ηγετών όμως δεν παγιώνει την ειρήνη με ένα αυξημένο ρόλο της ειρηνευτικής δύναμης αλλά αντίθετα επαναδραστηριοποιεί το προηγούμενο αποτυχημένο μοντέλο του 1978 και του 1982 όπου τα ηνωμένα έθνη ανέλαβαν τον έλεγχο της περιοχής χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα και η αιματοχυσία ήταν καθημερινό φαινόμενο. Όλοι στην έδρα των ηνωμένων εθνών γνωρίζουν ότι υπέγραψαν για μια υπό αμφισβήτηση εκεχειρία. Ο γενικός γραμματέας κατά την ανάγνωση του ψηφίσματος αναγκάστηκε να ζητήσει εκ νέου για δεύτερη φορά συγνώμη για την καθυστέρηση αυτή που όλοι γνωρίζουμε που και σε ποιους οφείλετε… Το ζητούμενο όμως τώρα δεν είναι αυτά που έγιναν. Τα είδαμε. Τα ξέρουμε. Τα εμπεδώσαμε από τις live μεταδόσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό η Ελλάδα ευτυχώς έδωσε το δικό της θετικό παρόν πολιτικά με την έντονη διπλωματική δραστηριότητα που αναπτύσσει όχι μόνο ως προεδρεύουσα χώρα με την ιδιότητα του Μη Μόνιμου Μέλους του συμβουλίου ασφαλείας, αλλά κυρίως για άλλη μια φορά –και αυτό πρέπει να μας κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους- Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που βοήθησε και βοηθά τα μέγιστα σε ανθρωπιστικό επίπεδο. Αποτελεί θέμα ίσως μια ειδικής και ξεχωριστής ανάλυσης ο ρόλος της Ελλάδας στο διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο αλλά κάποια βασικά στοιχεία είτε για την Νέα Μέση Ανατολή, είτε για το κόσμο μας που αλλάζει αισθητά και που σταδιακά μεταβάλλεται και αλλάζει, επιβάλλεται και μπορούμε να αναφέρουμε επιγραμματικά: – Η Ελλάδα λόγω της γεωστρατηγικης και γεωπολιτικής φυσικής της θέσης, μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό και πρωταρχικό ρόλο στη λεκάνη της μεσογείου ως δύναμη σταθερότητας και γέφυρα διαμετακομιστική εξισορρόπησης δυνάμεων. Συμβάλλοντας πάντα ενεργά και δραστήρια όχι μόνο με τη διπλωματία της ανθρωπιστικής βοήθειας αλλά και ως διπλωματική δύναμη εμπιστοσύνης στις εκάστοτε αντιμαχόμενες πλευρές. Τα χρόνια που έρχονται θα δούμε πολλά. Τώρα οι πόλεμοι γίνονται για το μαύρο χρυσό. Αύριο –και δεν είναι μακριά- οι εστίες τριβής και πολεμικών προστριβών θα είναι το νερό και οι άλλες φυσικές πηγές. Οπότε έχουμε και μπορούμε να διαδραματίσουμε ενεργό ρόλο αν οι νέοι διπλωμάτες μας προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και απαγκιστρωθούν από αγκυλώσεις παλαιών και ξεπερασμένων αντιλήψεων που ήθελαν τη χώρα να έχει απλά καλή γειτονία με όλους και την απόλυτη σιωπή και απουσία από τα διεθνή δρώμενα. Ευτυχώς την τελευταία δεκαετία τα πράγματα έχουν αλλάξει δραστικά και πλέον οι διαφωνίες είναι στη διαχείριση των κρίσεων. – Το άλλο κομμάτι-και το πιο ουσιαστικό- είμαστε εμείς οι πολίτες. Που δρούμε. Που πρέπει να αφυπνιζόμαστε. Να δραστηριοποιούμαστε. Να ενεργούμε. Να προηγούμεθα των ηγετών μας και να τους παροτρύνουμε. Σε ενέργειες όπως αυτές που είδαμε με τους σεισμούς και έφεραν πιο κοντά τους λαούς μας –Έλληνες και Τούρκους- και έτσι φτάσαμε στη διπλωματία των σεισμών. Να έχουμε άγρυπνο το μάτι και το αυτί μας στις συντελούμενες αλλαγές. Να αναλαμβάνουμε δράση όπως εδώ σήμερα. Να δίνουμε το στίγμα και το «παρόν» όπου και με όποιο τρόπο μπορούμε. Να συμμετέχουμε σε κινήσεις –χωρίς ιδιοτέλεια- παρόμοιες με τη σημερινή. Ώστε από παντού το μάτι και το αυτί του μεγάλου αδελφού να παίρνει το μεγάλο και ηχηρό μήνυμα ενάντια στην περιστολή κάθε μορφής ατομικής και συλλογικής ελευθερίας. Ενάντια σε κάθε αναστολή θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι δραστήριοι πολίτες είναι οι αληθινά ελεύθεροι. Εκείνοι που συμμετέχουν είναι αυτοί που μπορούν και συναποφασίζουν. Που με τη θέληση και τη βούληση τους διαμορφώνουν τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Τέτοιοι πολίτες είναι η ελπίδα του μέλλοντος μας. Το μέλλον μας μπορούμε να το συνδιαμορφώνουμε. Αρκεί να θέλουμε. Στη διεθνή σκακιέρα τώρα -για να γυρίσουμε πίσω σε όσα προηγούμενα αναφέραμε και με αυτές τις τελευταίες επισημάνσεις να ολοκληρώσω – και στις επόμενες κινήσεις. Το ερώτημα είναι τι μέλει γενέσθαι τώρα; Όχι βεβαίως στο Λίβανο όπου τα πράγματα θα ακολουθήσουν την πορεία τους με την Χεζμπολάχ να έχει κερδίσει όχι μόνο τις εντυπώσεις αλλά και τον αραβικό κόσμο αφού αμέσως έκανε αυτό που είναι ανήμπορη να κάνει η κυβέρνηση του Λιβάνου. Περιθάλπει. Χτίζει τα γκρεμισμένα και κατεστραμμένα σπίτια. Επιδοτεί με ενοίκια. Δίνει χρήματα στους πρόσφυγες και δεινοπαθούντες. Ούτε τι θα γίνει στο Ισραήλ όπου η επόμενη μέρα μοιάζει να είναι αρκετά σκοτεινή και δυσοίωνη όχι μόνο για τον πρωθυπουργό Ε. Ολμέρτ αλλά και για το στρατό που έχει να διαχειριστεί μια μεγάλη ήτα(!) του οποίου η μόνη σανίδα σωτηρίας φαίνεται να είναι ακόμα ένας πόλεμος! Αυτό είναι δυστυχώς το επόμενο μαύρο σενάριο τρόμου που εξετάζουν Αμερικανοί και Ισραηλινοί στρατιωτικοί εναντίον-εδώ και αρκετό καιρό- αυτή τη φορά όχι εναντίον του Ιράκ όπως είχε γίνει το 1981 αλλά εναντίον του Ιράν! Το σχέδιο που δειλά –δειλά κάνει την εμφάνιση του όλο και πιο έντονα ως εικασία, σενάριο και υπόθεση σε κάποια ακραία αμερικανικά περιοδικά και ηλεκτρονικά ΜΜΕ με την κωδική ονομασία «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ Νο 2» δείχνει να εντάσσεται στην ευρύτερη αναμόρφωση και γεωστρατηγική αναμόρφωση της Νέας Μέσης Ανατολής για την οποία γινόταν λόγος εδώ και μια διετία σε πολλά και ισχυρά thin tank , φαίνεται πως μπορεί να τεθεί ξαφνικά σε εφαρμογή και με οποιαδήποτε προσχηματική αφορμή… Δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για το άμεσο και προσεχές μέλλον ώστε να προλάβουν τυχόν μακροπρόθεσμες οικονομικές επιπτώσεις στον ακήρυχτο πόλεμο για τον έλεγχο του μαύρου χρυσού που έχει ξεκινήσει από το 1991 με το πόλεμο στο περσικό. Το σχέδιο που μελετάτε σήμερα έχει σε επιχειρησιακό επίπεδο-επί χάρτου- πολλά κοινά σημεία με τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ(1981) εναντίον του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Εξ ου και οι προειδοποιήσεις του Ιράν ότι να δεχθεί χτύπημα θα απαντήσει με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς στο Τελαβίβ! Το ίδιο βεβαίως διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση –Ισραήλ και ΗΠΑ- και η Συρία! Κάτι που δε πρέπει να διαφεύγει της προσοχής αυτών που χαράσσουν και επαναχαράσσουν σχέδια και σύνορα… Μη ξεχνάμε ότι όλος αυτός ο παραλογισμός με τον τρίτο μέσα σε τριάντα χρόνια πόλεμο στο Λίβανο με αφορμή υποτίθεται την «αρπαγή» δυο Ισραηλινών στρατιωτών ξεκίνησε όλως «τυχαίως»… όταν τα μάτια της διεθνούς κοινότητας και οι πιέσεις προς τον Ιράν για πυρηνικό του πρόγραμμα ήταν ασφυκτικές . Με τις προθεσμίες να διαδέχονται η μια την άλλη ξεκίνησε όταν πια το Ιράν ήταν εμφανώς σε δύσκολη θέση και έπρεπε υπάρξει μια τελεσίδικη εκ νέου απάντηση στο τελεσίγραφο του ΟΗΕ ύστερα από τους ελέγχους του ειδικού των ηνωμένων εθνών για τον περιορισμό των πυρηνικών Μ. Ελ Μπαραντέϊ . Και σε αυτό το σημείο ας τονιστεί λίγο περισσότερο ώστε να μη νομισθεί ότι η υποφαινόμενη ομιλούσα αλληθωρίζει και μεροληπτεί προς τη μια πλευρά εκείνης που φαινομενικά είναι η πιο αδύναμη. Έχουν όλο ευθύνες. Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξουν συμψηφισμοί στα εγκλήματα που συντελούνται καθημερινά εναντίον των αμάχων. Εναντίον των παιδιών. Εναντίον των ανήμπορων. Αίμα αθώου χύνεται στο Ν. Λίβανο. Αίμα αθώου χύνεται και από τις ρουκέτες της Χεζμπολάχ. Όμως σύγκριση δεν μπορεί να υπάρξει! Είναι ανομοιογενής ο οποιοδήποτε συσχετισμός και συμψηφισμός. Υπάρχουν όμως και άλλα σημεία που μπορεί κανείς να δώσει ως πληροφόρηση στον υποψιασμένο πολίτη που επίσης λένε πάρα πολλά για τα «πως» και τα «γιατί» σε αυτό τον πόλεμο των 33 ημερών… αλλά και για όσα άλλα φαίνεται να έρχονται ως συνεπακόλουθα… Γράφει λοιπόν ο Ανατόλ Λιβιέν, ειδικός αναλυτής του πασίγνωστου New American Foundation σε μια από τις δεκάδες αναλύσεις του που μπορείς να «αλιεύσεις» πολλά… και δημοσιεύεται στη Herald Tribune -μια εφημερίδα που υποστηρίζει παραδοσιακά το Ισραήλ- και επισημαίνει ότι «το Ισραήλ χάνει το πόλεμο» και συνεχίζει απευθυνόμενος ο κ. Λιβιέν προς τις ΗΠΑ την Ε.Ε. τον ΟΗΕ και φυσικά τον Ισραηλινό λαό, το κείμενο του υπό τον τίτλο « βοηθήστε το Ισραήλ να εγκαταλείψει την αποτυχημένη στρατηγική του». Στο κείμενο που δημοσιεύεται σχεδόν δυο εβδομάδες μετά την έναρξη των εχθροπραξιών και αφού πια είναι κάτι περισσότερο από σαφές ότι τα σχέδια των ισραηλινών στρατιωτικών δεν τους βγαίναν όταν με την έναρξη του πολέμου διακήρυσσαν ότι μέσα σε 72 ώρες θα έχουν εξοντώσει δυο με τρεις χιλιάδες τρομοκράτες της Χεζμπολάχ. Προηγούμενα βεβαίως και από τις διπλανές στήλες της ίδιας εφημερίδας υπήρχαν δεκάδες αναλύσεις για το κράτος αστακό και για τα σχέδια του στρατού. Στο ίδιο μήκος κύματος και με την παραδοχή ότι το Ισραήλ ηττήθηκε κινείται έτερος αρθρογράφος της αυτής εφημερίδας ο Γουίλιαμ Πράφ που αναλύει την απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας για την οποία φροντίζει να αφήσει να γίνει κατανοητό εμμέσως πλην σαφώς το μήνυμα ότι οι συνέπειες για τη Νέα Μέση Ανατολή αν επικρατήσει η υπεροχή όχι της Χεζμπολάχ αλλά των δυνάμεων που την υποθάλπουν και την βοηθούν(Συρία-Ιράν) θα είναι ολέθριες για την ευρύτερη περιοχή… Θα πρέπει δε στο σημείο αυτό πριν παραθέσουμε ένα-δυο ακόμα στοιχεία που καταδεικνύουν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πολέμου… να πούμε ότι αυτό που δεν κατανοούν κάποιοι αναλυτές είναι πως δεν έχουν απέναντι τους ένα στρατό που με μια καλή σκακιστικού τύπου κίνηση τον εξολοθρεύεις, αλλά ιδέες. Θρησκευτικές αξίες. Οράματα και υποσχέσεις για παράδεισο. Όπλο ακαταμάχητο η θρησκεία και ακόμα χειρότερο ο Θρησκευτικός φονταμενταλισμός. Ιδέες που έχουν τις ρίζες τους στο Ριζοσπαστικό ισλάμ εμποτισμένες με τον ισλαμικό γράμμα του νόμου του Ιερού Βιβλίου του Κορανίου. Την εφαρμογή της Σαρίας και την κατά γράμμα πίστη στη Σουρά του Ιερού Βιβλίου. Δεν θα έβρισκαν έδαφος όμως να καλλιεργηθούν αν δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις… Οι προϋποθέσεις δυστυχώς είναι όλα αυτά που περιγράψαμε προηγούμενα και ου οι λαοί αυτοί αντιμετωπίζουν ως νέα τύπου σταυροφορίες της Δύσης. Ιδίως όταν πια δε μιλάμε για πολέμους που γίνονται απλά με το πρόσημα της θρησκείας όπως συνέβαινε τότε, αλλά κυρίως γατί έχουν οικονομικό-πολιτικό χαρακτήρα και νέας μορφής αποικοιοκρατισμό που στα τέλη του θα επιφέρει άλλα δεινά στην ανθρωπότητα. Εκείνο που ίσως δεν έμαθαν ακόμα κάποιοι πρώιμοι και «νεοφώτιστοι» του Χριστιανικού φονταμενταλισμού είναι πως όλες οι σταυροφορίες είχαν ως αποτέλεσμα την οικτρή ήττα της δύσεως! Στις ιδέες μόνο με ιδέες μπορείς να απαντήσεις και όχι με πόλεμο. Ο πόλεμος φέρνει πόλεμο κ.ο.κ. Ιδέες και οράματα –ιδίως όταν αυτά εμπεριέχουν κ μεταφυσικές υποσχέσεις για το μέλλον της ψυχής του μάρτυρα που κάποιοι έχουν βαφτίσει τρομοκράτη – που χαλυβδώνονται όταν σου αρπάζουν τη γη. Σου σκοτώνουν τα παιδιά. Την οικογένεια. Τον άνθρωπο σου. Έτσι ο καμικάζι –μάρτυρας ζει μόνο για ένα σκοπό. Την εκδίκηση. Πριν περίπου ένα χρόνο όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα San Francisco Chronicle ανώτερος αξιωματικός του Ισραήλ παρουσία ανώτερων αμερικανών του πενταγώνου κατά τη διάρκεια αυτών των γνωστών κλειστών συνεδρίων στις διάφορες δεξαμενές σκέψης –thin tank – είχε αποκαλύψει πως αυτός ο πόλεμος είχε διεξαχθεί από το 2004 σε προσομοιωτή (!) κοντά στα σύνορα του Λιβάνου και φυσικά ο Ισραηλινός στρατός είχε κατατροπώσει δυο με τρεις χιλιάδες μαχητές-τρομοκράτες της Χεζμπολάχ. Το ίδιο όμως υποστηρίζει και ο αρχισυντάκτης ενός επίσης έγκυρου περιοδικού του Νιού Στέιτσμαν, ο Τζόν Κμπφνέρ ο οποίος υποστηρίζει ο η βρετανική κυβέρνηση είχε ενημερωθεί επισήμως δια στόματος προέδρου Bush ότι το Ισραήλ θα αναλάβει δράση στο Λίβανο! Κάπως έτσι σήμερα ακούγονται μετ’ επιτάσεως μάλιστα και τα σχέδια-προς το παρόν επί χάρτου και σε προσομοιωτές- για την επιχείρηση «Βαβυλωνία Νο 2». Μένει να δούμε πότε ακριβώς θα υλοποιηθούν και τι θα επιφέρουν στη Νέα Μέση Ανατολή που κάποιοι την ονειρεύονται αρκετά διαφορετικά από ότι είναι σήμερα… Τώρα πια οι πόλεμοι δεν αλλάζουν τα σύνορα –αυτά ίσως και να μην έχουν νόημα πια- τους ανθρώπους αλλάζουν… τους ανθρώπους! Το θέμα είναι να μη μας μεταλλάσσουν σε ανθρώπινα τηλε-κατευθυνόμενα όντα. Χωρίς βούληση και θέληση. Χωρίς δράση που οφείλει να δημιουργεί η υγιείς αντίδραση σε όλα αυτά που συντελούνται γύρω μας. Σε όλα αυτά που συν-αποφασίζονται πριν από εμάς για μας. Η μόνη απάντηση είναι η ενεργός δράση και συμμετοχή σε παρόμοιες πρωτοβουλίες όπως η σημερινή. Όπου και αν βρισκόμαστε. Στην Αθήνα ή στην γενέτειρα μας. Στο Αφγανιστάν, ή στην Τουρκία. Στη Γιουγκοσλαβία. Στη Νέα Υόρκη. Να μείνουμε Άνθρωποι κατά το άνω θρώσκω. Σας ευχαριστώ πολύ.
