ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
«Ένας από τους ανθρώπους που έχουν παίξει ιδιαίτερα σημαίνοντα ρόλο στα τεκταινόμενα της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης τα τελευταία χρόνια, ο Δημήτρης Καλαμαράς μιλά στο Greek American News Agency. Υποψήφιος για την θέση του Α' Αντιπροέδρου με τον συνδυασμό «Ελληνοαμερικανική Αναγέννηση» του Νικ. Διαμαντίδη, ο Δημήτρης Καλαμαράς είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει ξεχωρίσει όχι μόνο με το λόγο του και τις τοποθετήσεις του στα θέματα της του ΔΣ της Ομοσπονδίας αλλά και με συγκροτημένη στάση του. Χαρακτήρας ήπιων τόνων, που διακρίνεται από περίσσια σύνεση, ψυχραιμία και πάνω από όλα λογική.
Δεύτερης Γενιάς Έλληνας, από τη Λακωνία και από τους δυο του γονείς, γεννήθηκε στο Brooklyn της Νέας Υόρκης το 1962, ο μικρότερος από τα τρία παιδιά της οικογένειας Καλαμαρά, της οποίας η ιστορία στην Αμερική ξεκινά με τον παππού του να περνάει τον Ατλαντικό μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. Οι γονείς ήρθαν μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο, ο πατέρας του το 1947 και η μητέρα του το 1952. Ο ίδιος μεγάλωσε και σπούδασε στην Αμερική πολιτικές επιστήμες και νομική. Πήρε την άδεια του ως δικηγόρος από την πολιτεία της Νέας Υόρκης, για αρκετό διάστημα εργάστηκε στο πλάι του κρατικού δικαστή Τζέιμς Τ. Φολ, και έπειτα σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο στην ΝΥ μέχρι να ανοίξει το δικό του γραφείο στο Brooklyn.» Κάπως έτσι άρχιζε ο πρόλογος και η εισαγωγή μας σε εκείνη την συνέντευξη που πήραμε στις 25 Μαϊου του 2006.
Την συνέντευξη βέβαια ποτέ δεν την φέραμε στο φως της δημοσιότητας. Η αιτία; Η επιλογή και η απόφαση συνηδειτή λόγω του εκρηκτικού κλίματος που εν τω μεταξύ είχε δημιουργηθεί. Κρατήσαμε στο αρχείο μας όχι μόνο αυτή τη συνέντευξη αλλά και άλλες οι οποίες σήμερα αποκτούν ιδιαίτερη αξία και έχουν μεαγλύτερη βαρύτητα όπως θα αποδειχθεί από τα λεγόμενα των συνεντευξιαζόμενων. Πολλές φορές κατηγορηθήκαμε πως πέρνουμε συνεντεύξεις και δεν δημοσιεύουμε. Όμως όλα έχουν το κατάλληλο time. Ο δημοσιογράφος οφείλει και πρέπει να έχει καλό και δυνατό αρχείο. Εξάλου τότε καμία από εκείνες τις συνεντεύξεις δεν έβγαζε είδηση! Όλοι θέλαν κάτι να που και να δηλώσουν για λόγους προεκλογικούς και λογικής προβολής. Κατανοητό. Τότε όμως δεν είχαν καμία απολύτως αξία τα όσα έλεγαν γιατί απλά αυτά έπρεπε να πουν λόγω σκοπιμότητας. Σήμερα όμως που τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά και όπως συμβαίνει στην ζώσα και δρώσα ιστορία σε κάθε επίπεδο εκείνες οι σκέψεις και οι δηλώσεις σήμερα βγάζουν την είδηση! Κάνουν το θέμα! Δημιουργούν τις εξελίξεις. Στη παρεμβατική δημοσιογραφία είναι βασικός κανόνας είναι να μπορείς όχι απλά να ακολουθείς και να παρακολουθείς τις εξελίξεις αλλά να δημιουργείς τις προϋποθέσεις για την αλλαγή των εξελίξεων προς το καλύτερο με παρεμβάσεις. Με προτάσεις και όχι στείρα και ανούσια κριτική. Και στο κατάλληλο time να παρεμβαίνεις.
Σήμερα φέρνουμε στο φως της δημοσιότητας εκείνη την συνέντευξη του κ.Δημήτρη Καλαμαρά. Του ανθρώπου που οι αντιπρόσωποι εξέλεξαν με το μεγαλύυερο ποσοστό των τελευταίων ετών. Το σίγουρο είναι ότι θα προκαλέσει όχι μόνο για όσα έλεγε τότε…αλλά κυρίως για το πως διαμορώθηκαν οι εξελίξεις δυο χρόνια πριν… Μια συνέντευξη που θα συζητθεί για όσα έλεγε λίγες ημέρες πριν τις εκλογές της 4ης Ιουνίου του 2006…Θα δημιουργήσει εξελίξεις γιατί σήμερα δυο χρόνια μετά τα πράγματα άλλαξαν δραματικά… Ήρθαν τα πάνω κάτω! Παλιοί αντίπαλοι σήμερα είναι συνεργάτες.. Πρώην σύμμαχοι και συνεργάτες σήμερα είναι μάλλον σκληροί αντίπαλοι στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο και παλιοί σκληροί αντίπαλοι σήμερα αναγκαστικά είναι συνεργάτες. Οι απόψεις όμως και οι γνώμες για πρόσωπα και καταστάσεις δεν αλλάζουν εύκολα .. Βέβαια τα χρόνια πέρασαν και τα πράγματα άλλαξαν αρκετά και σε αρκετά διαψεύστηκαν οικτρά και τραγικά οι ελπίδες του Δημήτρη Καλαμαρά για όσα πίστευε ότι θα μπορούσε να καταφέρει ο συνδυασμός ΕλληνοΑμερικανική Αναγέννηση υπό τον Νικόλαο Διαμαντίδη. Δυστυχώς για ακόμα μια φορά κατά τη διάρκεια και αυτής της θητείας του Νικόλου Διαμαντίδη επαναλήφθεικαν όσα και κατά την θητεία 2004-2006! Τότε είχε δικαιολογήσει την στάση του να ξεστρατίσει και να πουλήσει την ομάδα Γεωργόπουλου Τομόπουλου. Σήμερα πως θα απαντούσε ο κ. Καλαμαράς για το ίδιο θέμα σχετικά με την στάση του κ. Διαμαντίδη που πούλησε την δική του ομάδα (Μιχαλέα-Δημητρίου-Βουρνά) η οποία τον έβαλε επικεφαλή του συνδυασμού και επανεξελέγη;
Ο Δημήτρης Καλαμαράς, ένας γνήσιος Αμερικανός ελληνικής καταγωγής. Τα όσα λέει για πρόσωπα και πράγματα είναι πράγματι αξιοσημείωτα λόγω των σημερινών ανατροπών που έχουν σημειωθεί, ενώ επαληθεύεται ότι οι σκέψεις και η φιλοσοφία των ατιλήψεων του για το πως σκέπτεται το ρόλο της Ομοσπονδίας αλλά και γενικότερα το τρόπο σκέψης του αναφορικά με τα κοινά, την Ελλάδα και τον σύγχρονο Ελληνοαμερικανό, παραμένει ακριβώς ίδια και αμετάβλητη. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι ο τρόπος σκέψης μπορεί να αντιπροσωπεύει τον κάθε Ελληνομαερικανό δεύτερης γενιάς όπως ο κ. Δημήτρης Καλαμαράς αλλά σίγουρα αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα στο σύνολο του πληθυσμού των ΕλληνοΑμερικανών δευτερης γενιάς. Ένα είναι βέβαιο πως σήμερα σε πολλές από τις ερωτήσεις μας για πρόσωπα και πράγματα ο κ. Δημήτρης Καλαμαρας θα απαντούσε διαφορετικά. Να γιατί το δημοσιογραφικό αρχείο έχει ιδιαίτερη αξία όταν το ανοίγεις στο κατάλληλο time. Τότε οι εξελίξεις και τα γεονότα δεν βοήθεισαν. Από τις πρώτες ημέρες το κλίμα ήταν άσχημο και δύσκολο λόγω της στάσης και των μεθοδεύσεων της ομάδας Δημητρίου- Καλαμαρά-Μιχαλέα- Βουρνά αλλά κυρίως της εμμονής Διαμαντίδη εναντίον του Πέτρου Γαλάτουλα. Τα όσα λέει σε εκείνη την συνέντευξη είναι βέβαιο πως θα δημιουργήσουν ένα διαφορετικό κλίμα και ίσως χρειαστεί να δοθούν οι απαραίτητες αμοιβαίες συνεξηγήσεις μεταξύ των προσώπων… Από τα όσα είπε τότε φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε! Ούτε Αλλαγές στο καταστατικό ούτε νέοι άνθρωποι ήρθαν και όσοι ήρθαν να προσφέρουν εθελοντικά εκδιώχθηκαν! Υπήρξαν προσπάθειες για νέα πράγματα με νέες ιδέες που θα έφερεν ο κ. Δημητρίου αλλά έμειναν δυστυχώς προσπάθειες… Η Ομοσπονδία όχι μόνο δεν ξεπέρασε εκεί την δύσκολη περίοδο της διετίας 2004-2006 αλλά μια ακόμα διετρία πήγε σχεδόν χαμένη και το μόνο που έγινε είναι όπως πάντα η παρέλαση που την κάνουν οι ομογενείς με τα χρήματα τους και το Δ.Σ. απλά συντονίζει και τίποτα περισσότερο. Οι κρίσεις και τα σχόλια για τα πρόσωπα τότε ίσως να καθορίζουν και το σήμερα. Ουδείς γνωρίζει μόνον οι ίδιοι… Πάντως αν μη τι άλλο τα όσα είπε τότε ο κ. Δημήτρης Καλαμαράς σήμερα έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα και αξία γιατί Σήμερα είναι ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης! Επί πλέον δίνουν και ένα κλίμα για όσα πιθανά θα επακολουθήσουν αφού αυτά που έλεγε για πρόσωπα και πράγματα τότε, δεν αποκλείεται να παραμένουν στο πίσω μέρος του μυαλού και των σκέψεων του και σήμερα… Ο Κάθε ένας μας βέβαια δεν κρίνεται μόνο από τα λόγια-αν και ο λόγος μας όταν έχει αντίκρυσμα δίνει το στίγμα μας- και τις υποσχέσεις αλλά κρινόμαστε κυρίως από τα έργα, τις πράξεις μας…Εμείς πάντως σε κάθε περίπτωση θα ευχηθούμε καλή δύναμη. Με πλούσιο και δημιουργικό έργο. Με πράξεις και όχι λόγια και υποσχέσεις!
25 ΜΑΪΟΥ 2006 – ΣΤΑΘΑΚΕΙΟ ΚΕΝΤΡΟ
Πότε ασχοληθήκατε για πρώτη φορά με τα κοινά;
Είναι περίπου 12 χρόνια, όταν επέστρεψα στην Νέα Υόρκη ύστερα από τις σπουδές μου. Ωστόσο, όλα τα χρόνια του θυμάμαι τον εαυτό μου να πηγαίνω στα διάφορα events που οργανώνονταν από τους συλλόγους των περιοχών που κατάγονταν οι γονείς μου. Πέρα από αυτό, δεν είχα ασχοληθεί παραπάνω. Με την επιστροφή μου, λοιπόν στην Νέα Υόρκη, η μητέρα μου, η οποία ήταν μέλος της λακωνικού συλλόγου «Πετρίνα», με παρακίνησε να παρακολουθήσω μια συνεδρίαση των λακωνικών σωματείων. Κάθε άλλο παρά συνεδρίαση ήταν αυτό που είδα. Κάλλιστα θα το ονόμαζα χάος. Και φυσικά αυτό που είπα στην μητέρα μου ήταν να μην μου αναφέρει ξανά να παρευρεθώ σε συνεδρίαση. Στην πορεία βέβαια κατάλαβα ότι πάντα υπάρχει κάποιος -βαλτός- που ανάβει τις φωτιές, υπάρχει μεγάλη αναστάτωση και αναταραχή, αλλά μόλις αυτός ο κάποιος φεύγει, όλα εξελίσσονται ομαλά. Κάπως έτσι και εκεί συνέβη. Η πρώτη μου διετία στο ΔΣ της Ομοσπονδίας ήταν το 1985-86 επί προεδρίας Σταθάκου. Από τότε μέχρι σήμερα, 10 χρόνια μετά, έχω θητεύσει σε όλα τα ΔΣ.
Ποια είναι η εντύπωση που έχετε σχηματίσει τα δέκα αυτά χρόνια για την Ομοσπονδία. Γιατί δεν προχωρούν τα πράγματα; Γιατί δεν υπάρχει έργο;
Σε αυτό το σημείο θα διαφωνήσω. Το έργο που παράγει η Ομοσπονδία είναι σοβαρό. Η παρέλαση, για την οποία όλοι νομίζουν ότι είναι αποτέλεσμα εργασίας μιας μόνο επιτροπής που δουλεύει για ένα μόνο εξάμηνο, είναι έργο όλης της Ομοσπονδίας. Η οργάνωση της παρέλασης είναι κάτι για το οποίο εργάζεται η Ομοσπονδία καθημερινά. Ακόμα και τίποτε άλλο να μην έκανε η Ομοσπονδία, στην δική μου την αντίληψη η διοργάνωση μιας επιτυχημένης παρέλασης είναι κάτι το πολύ σημαντικό. Και θα σας πω και το εξής: Οι Ιρλανδοί ή οι Ιταλοί, όπως και εμείς διοργανώνουν τις δικές τους παρελάσεις. Εγώ ως μη Ιταλός ή Ιρλανδός δεν βλέπω το έργο της ομοσπονδίας τους, δεν γνωρίζω τι έργο παράγουν. Βλέπω όμως μια παρουσία δυναμική των δυο αυτών κοινοτήτων στην παρέλασή τους. Πριν αναμειχθώ στα κοινά και συγκεκριμένα στην Ομοσπονδία, το να πηγαίνω στην παρέλαση το θεωρούσα κάτι πολύ σημαντικό. Το ήθελα και το επιδίωκα. Κάθε χρονιά που έβλεπα την προεδρική φρουρά να περνάει από μπροστά μου, κάποια δάκρυα μου έφευγαν. Μπορεί να γεννήθηκα και να μεγάλωσα εδώ, μπορεί να μην γνωρίζω από τα πολιτικά και κυρίως από τα κομματικά της Ελλάδας, αλλά από αυτή την χώρα κατάγονται οι παππούδες μου και οι γονείς μου και κατ' επέκταση και εγώ. Εκεί γεννήθηκαν και μεγάλωσαν πριν έρθουν στην Αμερική. Την ώρα, λοιπόν, που περνούν οι Εύζωνες βλέπει κανείς την χαρά και τον πόνο του μετανάστη. Την χαρά που νιώθει όταν βλέπει την ελληνική αντιπροσωπεία να παρελαύνει στον τόπο που έχει έρθει και έχει κάνει τον δικό του προσωπικό αγώνα.
Θεωρώ λοιπόν ότι το έργο της ομοσπονδίας στο θέμα της παρέλασης είναι μεγάλο. Αλλά μπορεί να γίνει και μεγαλύτερο και καλύτερο. Αυτό ισχύει και για το έργο της ομοσπονδίας αναφορικά με τον ελληνισμό. Αν θεωρούσα ότι δεν υπάρχει μέλλον σε αυτόν τον οργανισμό, ή δυνατότητα βελτίωσης πολλών πραγμάτων, δεν θα συμμετείχα.
Εμείς οι Έλληνες όμως έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα. Αν κάποιος πετύχει σε έναν τομέα, έχει την εντύπωση ότι τα γνωρίζει όλα. Μπορεί να είναι και θέμα εγωισμού, που ως ένα βαθμό είναι καλός, αλλά όχι να φτάνουμε στο σημείο να μην παραδεχόμαστε ότι κάποιος άλλος είναι καλύτερος, κάτι που οι αμερικανοί το αναγνωρίζουν. Εμείς εύκολα δεν δεχόμαστε ότι υπάρχει «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση». Σε αυτό το κομμάτι υπάρχει μια σύγχυση. Επειδή όλοι, όσοι έχουν έρθει ως μετανάστες στην Αμερική έχουν δουλέψει πάρα πολύ σκληρά και έχουν πετύχει, θεωρούν ότι είναι και «καπετανέοι». Είμαστε στο σπίτι μας, αλλά όταν αναμειγνυόμαστε στα κοινά πρέπει να παραδεχόμαστε την ικανότητα του άλλου να διαχειρίζεται καλύτερα ορισμένους τομείς, που εμείς δεν τα καταφέρνουμε.
Στο συνδυασμό του κ. Διαμαντίδη, είστε σε μια υψηλή θέση. Ποιοι είναι οι στόχοι σας; Το πρόγραμμά σας; Το όραμα που έχετε για το μέλλον; Δηλαδή μόνο η παρέλαση πρέπει να γίνεται;
Ασφαλώς όχι. Συγκρίνοντας όλα τα χρόνια που ασχολούμαι με την Ομοσπονδία, θεωρώ ότι την τελευταία διετία η Ομοσπονδία ήταν στην παρακμή της. Αναμφισβήτητα θα μπορούσε να είχε κάνει πιο πολλά. Αν θυμηθεί κανείς πριν χρόνια τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις με την χορωδία που είχαμε, την εκδήλωση που κάναμε πριν χρόνια στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα, πρώτη φορά που η Ομοσπονδία έκανε εκδήλωση στην Ελλάδα, τα χρήματα που είχε μαζέψει η Ομοσπονδία για την 11ης Σεπτεμβρίου, χρήματα που ήταν πάνω από $ 100,000, ποσό ρεκόρ. Ήταν η πρώτη φορά που ο G. Pataki πάτησε το πόδι του στα γραφεία της Ομοσπονδίας για να πάρει την επιταγή, κάναμε μια βόλτα στην Αστόρια και πιστεύω ότι κατάλαβε την ύπαρξη μας ως Έλληνες. Ότι δηλαδή δεν είμαστε μόνο να περάσει ο πολιτικός από τα γραφεία μας, να τον δούμε ή να φάει ένα σουβλάκι στην Αστόρια. Δείξαμε ότι είμαστε κάτι πολύ παραπάνω. Ότι μπορούμε να συνδράμουμε και εκεί που μπορούμε να βοηθάμε. Ακόμα και με την παρέλαση πριν από λίγα χρόνια αποταμιεύαμε περισσότερα χρήματα, γεγονός που μας έδινε τη δυνατότητα να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω.
Από εκείνα τα χρόνια λοιπόν, στην Ομοσπονδία βάλαμε προγράμματα για την εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας, μουσικής αλλά και μαθήματα για την απόκτηση της αμερικανικής υπηκοότητας, επιδοτούμενα από την πολιτεία της Νέας Υόρκης. Όλα αυτά ξεκίνησαν πριν από 6 χρόνια αλλά δυστυχώς δεν προχώρησαν με την ίδια δύναμη και τα επόμενα χρόνια.
Τώρα λοιπόν μετά από τις δύσκολες καταστάσεις που έχει περάσει η Ομοσπονδία, είναι καθήκον μας να κάνουμε πολλά θετικά βήματα και να της δώσουμε το πρόσωπο που της αξίζει. Είναι επιβεβλημένη ανάγκη να ανοιχτούμε περισσότερο και να συνεργαστούμε με την αμερικανική πολιτεία. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε την Ελλάδα ή την γυρίζουμε την πλάτη. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ναι μεν πονάμε την Ελλάδα, την αγαπάμε, αλλά το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας είναι εδώ στην Αμερική. Η ομοσπονδία δεν είναι το μέσον για να δειχτεί κάποιος στην Ελλάδα, ν' ακουστεί το όνομά του, και δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιοι μπαίνουν στην Ομοσπονδία για αυτόν το λόγο. Αυτό είναι κάτι που δεν ταιριάζει στην Ομοσπονδία. Επιμένω ότι το μέλλον μας είναι εδώ, δεν είναι στην Ελλάδα. Στην Αμερική πρέπει να ανοιχτούμε και να δημιουργήσουμε. Η Ελλάδα είναι κάτι άλλο. Είναι μέλος της ΕΕ, τα παιδιά της σπουδάζουν είτε στα πανεπιστήμια της χώρας, είτε στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει πια η ανάγκη τα νέα παιδιά να φύγουν για την Αμερική για ένα καλύτερο αύριο. Και αν δούμε ότι το τελευταίο μεγάλο κύμα των μεταναστών ήταν το '70, από κει θα καταλάβουμε ότι τα πράγματα στην γενέτειρα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Οι νέοι άνθρωποι δεν αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον μέσω της μετανάστευσης, γιατί αυτό το μέλλον μπορούν να το αναζητήσουν είτε στην ίδια τη χώρα, είτε αλλού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνεπώς λοιπόν εμείς που είμαστε εδώ, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να δυναμώσουμε τον Ελληνισμό της Αμερικής ουσιαστικά και να ενισχύσουμε την γέφυρα με την Ελλάδα. Όσοι φοιτητές είναι εδώ, τους οποίους τους βλέπουμε μόνο στην παρέλαση, γιατί να μην είναι μέλη της Ομοσπονδίας μας; Γιατί να μην έρχεται ο φρέσκος αέρας και οι φρέσκες ιδέες στην ομοσπονδία; Το θέμα είναι τα $ 200; Μήπως πρέπει να περάσουμε μια αλλαγή στο καταστατικό, η οποία θα λέει ότι οι ελληνικοί σύλλογοι των πανεπιστημίων θα εγγράφονται στα μητρώα της ομοσπονδίας δωρεάν;
Δηλαδή ένας από τους στόχους σας είναι να φέρετε την νεολαία στην Ομοσπονδία;
Να σας πω αυτό το ακούω πολλά χρόνια. Το θέμα δεν είναι να φέρεις την νεολαία, το θέμα είναι να φέρεις νέο αίμα. Ακόμα και ένας άνθρωπος 50 ετών αν έρθει, μπορεί να μην ανήκει στην νεολαία αλλά είναι νέο αίμα. Επίσης και οι φοιτητές μπορούν να ασχοληθούν με την ομοσπονδία, έχουν την απαραίτητη μόρφωση και την διάκριση να καταλαβαίνουν σε ποια κομμάτια μπορούν να βοηθήσουν. Να γνωρίζουν δηλαδή το ρόλο που μπορούν να έχουν. Σίγουρα η νεολαία είναι το μέλλον της ομοσπονδίας. Αν φύγουμε όλοι όσοι υπάρχουν σήμερα εδώ, χωρίς να έχουν έρθει νέοι άνθρωποι, η ομοσπονδία θα γεράσει και θα πεθάνει. Η προσπάθεια μας να προσελκύσουμε τους νέους δεν είναι κάτι πάνω από τις δυνατότητές μας. Μπορούμε να το κάνουμε, αρκεί να εργαστούμε για το σκοπό αυτό.
Άλλος στόχος σας;
Θα ήθελα να κάνουμε το μουσείο του Έλληνα μετανάστη, κάτι που δεν υπάρχει εδώ. Διάβασα ότι γίνονται κάποιες προσπάθειες στο Σικάγο, καθώς επίσης και από κάποιες εθελόντριες στο Manhattan.Θεωρώ ότι μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να αποτελέσει πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας. Αν κοιτάξει κανείς στους καταλόγους των μουσείων της Νέας Υόρκης, κάθε εθνότητα έχει και το δικό της μουσείο. Ας πάρουμε παράδειγμα από τους εβραίους. Σε κάθε πόλη της Αμερικής έχουν και ένα μουσείο, άλλο για τον μετανάστη, άλλο για το ολοκαύτωμα, άλλο για τα παιδιά. Και για μια τέτοια προσπάθεια υπάρχει μεγάλη οικονομική στήριξη από την πολιτεία. Ακόμη και οι πολιτικοί στο budget τους έχουν κονδύλια για την στήριξη τέτοιων προσπαθειών. Είμαστε πολίτες φορολογούμενοι και κάλλιστα μπορούμε να δεχτούμε την οικονομική στήριξη των πολιτικών.
Πριν χρόνια, όντας μέλος της Ομοσπονδίας, είχε συγκληθεί διοικητικό συμβούλιο την βραδιά των αμερικανικών εκλογών. Είχα ρωτήσει λοιπόν τον τότε πρόεδρο γιατί συγκάλεσε ΔΣ εκείνη την συγκεκριμένη μέρα, ενώ θα έπρεπε να είμαστε έξω και να παρακινούμε τον ελληνισμό να πάει να ψηφίσει. δεν έχει σημασία ποιο κόμμα θα ψήφιζαν, σημασία είχε το γεγονός ότι θα συμμετείχαν με την ψήφο τους στις εκλογές. Να δει ο πολιτικός ότι ναι μεν είναι μια χούφτα άνθρωποι, αλλά νοιάζονται για την χώρα που ζουν. Δεν είμαστε μόνο αυτοί που πουλάμε σουβλάκια. Και αν ο πολιτικός δεν παίρνει τη θέση που θέλουμε, στις επόμενες εκλογές δεν θα τον υποστηρίξουμε. Όταν όμως έχουμε εκλογές στην Ελλάδα, η πόρτα της Ομοσπονδίας είναι κλειστή. Όλοι αναζητούν το φτηνό εισιτήριο να πάνε στην Ελλάδα να ψηφίσουν. Αυτό δεν είναι καλό για μας. Δεν μας ενώνει.
Κάτι άλλο;
Να δυναμώσουμε τα ήδη υπάρχοντα προγράμματα που υπάρχουν και να δημιουργήσουμε ένα καθημερινό Daycare πρόγραμμα, το οποίο θα μπορεί να εξυπηρετεί νέους γονείς που εργάζονται και χρειάζονται τις ώρες της εργασίας τους να αφήνουν τα παιδιά σε κάποιο ασφαλή και κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο. Η σημερινή πραγματικότητα δείχνει ότι και οι δύο γονείς εργάζονται. Αν λοιπόν ο ελληνισμός είχε ένα τέτοιο μέρος, με τους κατάλληλους ανθρώπους, όπου θα μπορούσαν οι γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους, θα ήταν μεγάλη βοήθεια για τις νέες Ελληνίδες μητέρες.
Καλό πάντως είναι σε όλα όσα στοχεύουμε, να προχωρούμε βήμα-βήμα και με σταθερότητα. Αν παραδείγματος χάρη με το μουσείο, έχουμε τη δυνατότητα να χτίσουμε ακόμα έναν όροφο στο κτίριο της ομοσπονδίας, θα δούμε ότι αυτό το δημιούργημα μεγαλώνει, άρα μεγαλώνουν και τα όνειρά μας. Επίσης, θεωρώ ότι είναι απαραίτητο αυτήν την στιγμή να πλησιάσουμε άλλους συλλόγους, οι οποίοι δεν είναι μέλη της ομοσπονδίας. Ο σύλλογος των γιατρών για παράδειγμα δεν ανήκει στο δυναμικό της ομοσπονδίας, καθώς και άλλα σωματεία, για τον απλούστατο λόγο ότι έρχονται εδώ, βλέπουν το χάος που επικρατεί, διαπιστώνουν ότι στο εσωτερικό κυριαρχούν οι μικροπολιτικές, τόσο σε σχέση με την πολιτική ζωή της Ελλάδας, όσο και της Αστόριας. Η αλήθεια είναι ότι ακούν ομοσπονδία και αποφεύγουν την όποια σχέση. Μακάρι λίγα από τα σωματεία που συμμετέχουν στην παρέλαση να ανήκαν και στην ομοσπονδία. Δυστυχώς όμως.
Πώς θα αλλάξει αυτό;
Πιστεύω ότι το ΔΣ πρέπει να απομακρυνθεί τουλάχιστον από τα πολιτικά της Ελλάδας. Η Ομοσπονδία πρέπει να ξεφύγει από οποιαδήποτε σχέση με τα κόμματα της Ελλάδας. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο όπως προανέφερα είναι το νέο αίμα που πρέπει να φέρουμε στην ομοσπονδία, προσπαθώντας να ανεβάσουμε το επίπεδο τόσο στις συνεδριάσεις των Δ.Σ., όσο και των Γενικών Συνελεύσεων. Ο στόχος της ομοσπονδίας είναι να ενισχύσει τον Έλληνα της Αμερικής, το μέλλον του και το μέλλον τον παιδιών του. Στοχεύοντας σε μια τέτοια δύσκολη προσπάθεια, το αρνητικό κλίμα που υπάρχει σταδιακά θα αντιστραφεί και θέλω να πιστεύω ότι όλο και περισσότεροι θα πλησιάζουν έστω και διστακτικά την ομοσπονδία.
Με τους συλλόγους σφραγίδες, τι σκέφτεστε να κάνετε;
Το πρώτο βήμα είναι να κοιτάξουμε άφοβα τον καθρέφτη. Το σημαντικό είναι να δούμε σε βάθος τι είναι αυτοί οι σύλλογοι, και τι έργο παράγουν. Δεν είναι δεδομένο ότι ένα σωματείο επειδή δεν δουλεύει τελευταία, σημαίνει ότι είναι και νεκρό. Συνεπώς δεν βοηθάει να τους διώξουμε όλους του συλλόγους. Είναι άλλο στα μάτια ενός αμερικανού πολιτικού να λες ότι η Ομοσπονδία εκπροσωπεί 30 ελληνοαμερικανικούς συλλόγους και άλλο 100. Καλό θα ήταν λοιπόν να δώσουμε μια ευκαιρία στους συλλόγους που δεν έχουν επιδείξει έργο τελευταία, να τους δώσουμε ένα περιθώριο να προσπαθήσουν να ενισχύσουν την ίδια τους την παρουσία, να ενεργοποιηθούν και να προσφέρουν στην ομοσπονδία. Για τους συλλόγους όμως που είναι απλά για να βρίσκονται στην τσέπη κάποιων επειδή είναι ταμειακώς τακτοποιημένοι, ή υπάρχουν για τις μικροπολιτικές κάποιων, γι' αυτούς τους συλλόγους είμαι κατηγορηματικός ότι πρέπει να κοπούν από χέρι.
Όλα όσα έγιναν τα δύο τελευταία χρόνια πώς τα σχολιάζετε; Φασαρίες, το ΔΣ δεν δούλευε όπως έπρεπε, πειθαρχική επιτροπή, αποπομπή δυο μελών;
Τα βλέπω ως το τέλος μιας κακής περιόδου. Στην ομοσπονδία αποφασίζει η πλειοψηφία. Αν βρίσκεσαι στην πλειοψηφία, λίγο πολύ κάνεις αυτά που θέλεις να κάνεις. Αυτά που είδαμε τους τελευταίους δυο μήνες, δεν είναι καινούρια. Οι κατηγορίες αυτές υπήρχαν από την πρώτη κιόλας μέρα που έγιναν όλα αυτά τα λάθη, αλλά επειδή οι ιθύνοντες ανήκαν στην πλειοψηφία, τις είχαν αφήσει κατά μέρος και δεν ασχολούνταν. Από την στιγμή όμως που άλλαξαν τα πρόσωπα που αποτελούσαν την πλειοψηφία, και ο κ. Διαμαντίδης αποστασιοποιήθηκε από τους ανθρώπους του συνδυασμού με τον οποίο εξελέγη, άρχισαν τα πράγματα να παίρνουν μια διαφορετική τροπή. Συμφωνήσαμε όλοι όσοι έχουν κατηγορίες σε βάρος μελών του ΔΣ να τις καταθέσουν εγγράφως, και στη συνέχεια να εξεταστούν. Αν παραδείγματος χάρη υπάρχουν κατηγορίες σε βάρος μου, θα ήθελα ο εχθρός μου να με εξετάσει, ώστε αν είμαι καθαρός, θα φανεί ότι έχω δίκιο και ότι όλες οι κατηγορίες ήταν ψεύτικες. Για τα όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα, πιστεύω ότι έγινε μια καθαρή εξέταση, αν και υποστήριξα ότι η τελική απόφαση δεν έπρεπε να είναι τόσο σκληρή για αυτούς που εκκρεμούσαν οι κατηγορίες. Βέβαια, και εκείνοι αν και προσκλήθηκαν να απολογηθούν δεν εμφανίστηκαν, αγνόησαν την πειθαρχική επιτροπή και το έργο της με την βοήθεια και του νομικού συμβούλου, ο οποίος έκανε αυτό που έπρεπε. Το μόνο που δεν ήθελε ήταν να συμμετέχει στην απόφαση της πειθαρχικής επιτροπής με το επιχείρημα ότι δεν ήθελε να αποφανθεί για κάποιον που είναι μέλος της ομοσπονδίας, ενώ την ίδια στιγμή και ο ίδιος ο νομικός σύμβουλος εκπροσωπούσε τον οργανισμό. Αυτός ήταν ο λόγος που παραιτήθηκε.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι περάσαμε δύσκολες εποχές, αλλά κάθε εμπόδιο είναι για καλό. Αν η ομοσπονδία περάσει αυτήν την δύσκολη περίοδο και όλοι μας καταλάβουμε ότι η μόνη λύση είναι να σκεφτούμε το καλό του οργανισμού και όχι αν πέρασε η δική μου απόφαση ή πρόταση, τότε έχουμε πολλές πιθανότητες να βγάλουμε την ομοσπονδία από την κρίση. Όλοι μας κάνουμε λάθη. Το καλό είναι όμως να βλέπουμε τα λάθη και τα ελαττώματα μας και να προσπαθείς να τα διορθώσεις. Ο συνδυασμός με τον οποίο είναι υποψήφιος δεν είναι διασπασμένος σε μικρότερες ομάδες κάτω από το όνομα του κ. Διαμαντίδη, και αυτό είναι πολύ θετικό. Αποτελείται από τους καλύτερους, τόσο από τον συνδυασμό, του οποίου ήμουν επικεφαλής πριν από δυο χρόνια, όσο και από τον συνδυασμό του κ. Διαμαντίδη. Άνθρωποι που δεν έχουν κατηγορηθεί, που έχουν προσφέρει και που επιθυμούν να εργαστούν για το καλό του οργανισμού, χωρίς να επιδιώκουν ως πρώτο στόχο την προσωπική τους προβολή.
Να σας δώσω κάποιο παράδειγμα. Ο κ Γαλάτουλας που ήταν στο συμβούλιο ως Γενικός Γραμματέας, ήταν πρόεδρος και της πολιτιστικής επιτροπής, η οποία είναι από τις πιο δύσκολες επιτροπές. Και δεν ανέλαβε και την πολιτιστική επιτροπή επειδή ήθελε να επιτελέσει μεγάλο έργο, έχοντας δυο από τα πιο δύσκολα καθήκοντα της Ομοσπονδίας. Η δίκη μου η απάντηση είναι ότι οι εκλογές στις οποίες συμμετείχε ήταν απλά για την διεκδίκηση μιας καρέκλας. Για ποιο λόγο να πέσουν μεγάλα βάρη σε έναν μόνον άνθρωπο. Είμαστε 21 σύμβουλοι. Δεν μπορείς να κάνεις σωστό έργο αν αναλαμβάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Αυτό σου κάνει κακό, και στην δουλειά σου και στο έργο που έχεις να επιτελέσεις. Κανένας δεν είναι υπεράνθρωπος. Αυτό, κατά την εκτίμησή μου, ήταν λάθος. Ο ίδιος μπορεί να μην θέλει να το παραδεχτεί.
Και κάτι άλλο, χωρίς να λέω ότι έγινε με πρόθεση, με τον κ. Γαλάτουλα ως επικεφαλής της επιτροπής παιδείας, στον διαγωνισμό έκθεσης που έγινε βραβεύτηκε η κόρη του ή πριν από 2 χρόνια ο τίτλος που πήρε το ίδιο κορίτσι στα καλλιστεία. Βράβευσε το παιδί του στην παιδεία, βράβευσε το παιδί του στα καλλιστεία. Σε αυτά τα πράγματα πρέπει να έχουμε το γνώθι σε αυτόν. Όχι ότι το παιδί του δεν είναι άξιο. Αλλά ως επικεφαλής κάποιας θέσης πρέπει να έχεις την διάκριση να ξεχωρίσεις τον εαυτό σου με την θέση σου. Αν το δικό μου το παιδί θέλει κάποια στιγμή να διεκδικήσει κάποιο βραβεία από την ομοσπονδία, θα είναι μεγάλη η χαρά μου. Αλλά ταυτόχρονα εγώ θα είμαι εκείνος που θα πρέπει να αποχωρήσω από τον οργανισμό. Δεν είναι σωστό να έχω το παιδί μου να διαγωνίζεται, όταν θα είμαι και εγώ μέλος εδώ. Θεωρώ ότι αν ο άλλος συνδυασμός πάρει τις εκλογές τέτοια φαινόμενα δεν θα εκλείψουν. Από την άλλη πλευρά, ο κ Γαλάτουλας είναι και πρόεδρος της τοπικής της Νέας Δημοκρατίας. Αν αλλάξει η κυβέρνηση στην Ελλάδα ή αν έρθει κάποιος πολιτικός του ΠΑΣΟΚ, θα είναι εύκολο να έρθει εδώ, γνωρίζοντας ότι ο πρόεδρος της ομοσπονδίας είναι και πρόεδρος τοπικής του αντίπαλου κόμματος; Θα έρθουν ξανά οι εύζωνες; Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε αυτά τα θέματα. Η Ομοσπονδία πρέπει να μένει μακριά από τις όποιες κομματικές προτιμήσεις. Πρέπει να είναι πέρα και πάνω από τα κόμματα και να βρίσκεται στην υπηρεσία του Ελληνισμού. Και θεωρώ ο συνδυασμός του κ Διαμαντίδη γνωρίζει πολύ καλά πώς πρέπει να ενεργήσει.
Και θα ήθελα να σας πω και κάτω άλλο. Για μένα, το κάθε δολάριο που μπαίνει στην Ομοσπονδία είναι ιερό. Δεν γνωρίζω αν το έχει δώσει ένας εκατομμυριούχος ή μια γιαγιά από την σύνταξή της. το δολάριο αυτό δεν είναι δικό μας. Και τα τελευταία χρόνια έχουμε δει να γίνονται μεγάλες σπατάλες. Όχι την διετία που διανύουμε, τα χρόνια πριν. Δεν είναι δυνατόν η ομοσπονδία να έχει στο λογαριασμό της 130,000 μετρητά και να έχει να λαμβάνει 70,000 από τα οποία τα μισά ήρθαν στο ταμείο, και μετά από δυο χρόνια να μην έχουμε χρήματα για την θέρμανση. Και να μην μπορούν να αποδοθούν ευθύνες γιατί το ίδιο το προεδρείο σκέπαζε ό,τι είχε γίνει, χάρη της φιλίας κάποιων. Από τη στιγμή που είμαστε φίλοι ή είσαι δικός μου, ότι και να έγινε δεν πειράζει. Αυτά δεν πρέπει να γίνονται εδώ μέσα.
-Ποιο είναι το μήνυμα για αυτές τις εκλογές;
-Το μήνυμα είναι ότι θέλουμε πρόοδο, την περιμένουμε και πάνω από όλα μας αξίζει. Και θεωρώ ότι ο συνδυασμός Ελληνοαμερικανική αναγέννηση αποτελείται από ανθρώπους που ξέρουν να προσφέρουν έχουν εμπειρία, είναι καλλιεργημένοι και οπωσδήποτε πρέπει να φύγει το κακό αυτό κλίμα από την ομοσπονδία. Όχι ότι δεν γίνεται σοβαρό έργο, η παρέλαση τα δύο τελευταία χρόνια ήταν πάρα πολύ καλή. Γι αυτό το λόγο έχουμε στο συνδυασμό μου τον κ Ράλλη. Δεν ανήκει στην νεολαία αλλά έχει επίγνωση των ικανοτήτων του, δίγλωσσος, μπορεί να σταθεί τόσο απέναντι σε έναν αμερικανό όσο και σε έναν Έλληνα πολιτικό. Και αυτό δεν είναι μόνο για τον κ Ράλλη. Είναι για όλους τους συμβούλους. Η δυνατότητα της επικοινωνίας τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά έχω την εντύπωση ότι δεν υπάρχει στο μεγαλύτερο ποσοστό του άλλου ψηφοδελτίου. Τον αγαπάμε τον κ Γαλάτουλα αλλά δεν μιλάει αγγλικά. Και αυτό είναι ένα εμπόδιο που δεν επιτρέπει στην ομοσπονδία να εξελιχθεί και να έχει άνεση κινήσεων. Αυτό ο συνδυασμός μας δεν το έχει. Είμαστε δίγλωσσοι, μπορούμε να σταθούμε όπου χρειαστεί, έχουμε νέες ιδέες. ο κ. Δημητρίου για παράδειγμα πριν χρόνια έφερε μια σειρά από προγράμματα στην Ομοσπονδία. Τώρα αν βγει θα συνεχίσει το αξιόλογο έργο που είχε ξεκινήσει τότε. Το μήνυμα λοιπόν είναι να μην ψηφίσουμε το φιλαράκι μας, να ψηφίσουμε κατά συνείδηση με βάση το κοινό καλό και όχι αν θα βγει το φιλαράκι μου ή όχι. Γιατί μόνο έτσι θα έχει μέλλον ο ελληνισμός και κατά συνέπεια τα παιδιά μας, θα μπορούμε να δώσουμε μια συστατική επιστολή ως ομοσπονδία, κάτι που δεν το έχουμε κάνει ποτέ. Δεν έχουμε σχέση με αμερικανούς πολιτικούς, δεν έχουμε δικούς μας ανθρώπους στην πολιτεία, ενώ όλες οι εθνικότητες έχουν καταλάβει καίριες θέσεις σε πολιτικά πόστα. Είμαστε απλά κλεισμένοι στο καβούκι μας και κάποτε πρέπει να βγούμε έξω από αυτό. Και δυστυχώς η άλλη παράταξη όχι μόνο δεν θέλει να βγει προς τα έξω και να διώξει το σύννεφο που την εμποδίζει να δει μπροστά, αλλά ζει σε αυτό το σύννεφο και θέλει την ύπαρξη του γιατί δεν έχει τη δυνατότητα να κινηθεί. Δεν λέω ότι είναι κακοί ως άνθρωποι αλλά όπως είπα και στην αρχή πρέπει να γνωρίζουμε πού μπορούμε να φτάσουμε.
-Κ. Καλαμαρά σας ευχαριστώ πολύ
-Εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε.
Α.Σ.
