Ο σημερινός συνομιλητής μας είναι από τους ανθρώπους που με την παρουσία, το λόγο, τις πράξεις και τα έργα του το τελευταίο κρίσημο διάστημα για την Ομογένεια της Αμερικής, σφράγισε τα τεκταινόμενα στο μεγαλύτερο οργανισμό εκτός Ελλάδος σε ολόκληρο το κόσμο. Τα όσα λέει και τα όσα δηλώνει θα ταράξουν τα λιμνάζοντα θολά και βρόμικα νερά Ελληνισμού της Αμερικής και της υποτιθέμενης «οργανωμένης ομογένειας». Για πρώτη φορά από Έλληνα Ομογενή δηλώνεται δημοσίως ότι ο (εκάστοτε) Αρχιεπίσκοπος Αμερικής δεν μπορεί και δεν πρέπει πλέον να εκπροσωπεί τον Ελληνισμό στο πολιτικό γίγνεσθαι των ΗΠΑ! Μια δήλωση βόμβα που θα συζητηθεί και θα προκαλέσει.
Η δήλωση αυτή προέρχεται από έναν άνθρωπο που ασχολείται με τα κοινά πάνω από δυο δεκαετίες και με ενεργό δράση και παρουσία επίσης αξιοσημείωτη. Δράση που στη τελευταία φάση της, σφράγισε με την ολιγόμηνη παρουσία το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης μετά την Γενική Συνέλευση της 31ης Μαϊου 2007 όπου εισήχθει στο 21μελές (προκειμένου να αντικαταστήσει άλλο μέλο του Δ.Σ. που προηγουμένως είχε παραιτηθεί). Στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας μπήκε μετά από σχετική πρόταση αντιπροσώπων με βασικό στόχο και σκοπό να βοηθήσει στην υπόθεση της διοργάνωσης του συνεδρίου. Τελικά δέχθεικε να συμετάσχει στο Δ.Σ. παρά τις συνειδησιακές ενστάσεις του να συμετάσχει στα κοινά έχοντας απορίψει ήδη προηγούμενες προτάσεις που του είχαν γίνει να συμετάσχει στις εκλογές της 4ης Ιουνίου 2006. Ο βασικός λόγος άρνησης του ήταν το γεγονός ότι ήταν ένας από αυτούς που στην συνείδηση της ομογένειας έχουν περάσει ως οι «αδιάφθοροι». Είναι οι τρεις ομογενείς (Γ.Σερέτης-Γ.Χελιώτης & Μ.Τραχανής) που δέχθεικαν να ερευνήσουν εξωνυχιστικά τα πεπραγμένα της μεγαλύτερης ομοσπονδίας εκτός ελλάδος για την περιόδο 2000-2004 θέτωντας το δάκυτλο «επί τον τύπο των ύλων»… Μετά από ενδελεχή και εξωνυχιστικό έλεγχο καταλόγισαν βαρύτατες ευθύνες για διοικητικές και οικονομικές παρατυπίες στους Γ. Γεωργόπουλο Α. Τομόπουλο και κυρίως στον Νικόλαο Διαμαντίδη ο οποίος τελικά ποτέ δεν απολογήθηκε και δεν λογοδότεισε για όσα έχουν καταγγελθεί εις βάρος του.( για την περίοδο 2000-2004).
Η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ μέσα από νόμιμες και δημοκρατικές διαδικασίες τον επέλεξε μαζί με τους Γιάννη Σερέτη και Γιάννη Χελιώτη να ελέγξουν τα οικονομικά και διοικητικά σκάνδαλα μετά από επώνυμες και ενυπόγραφες καταγγελίες μελών του οργανισμού για κακοδιαχείριση και κακοδιοίκηση τις περιόδους 2000-2004 που σκιάζαν τον μεγαλύτερο οργανισμό εκτός Ελλάδος. Για μεν τους πρώην προέδρους Γιώργο Γεωργόπουλο και Απόστολο Τομόπουλο η Γενική Συνέλευση της 7ης Μαίου 2008 ύστερα-από διχασμό δυο ετών- και μετά από σχετική πρόταση του επίτιμου προέδρου Βασίλιεου Σταθάκου η απόφαση του πειραθαρχικού να επιβάλει «ποινές» απομάκρυνσης απεσύρθει, για δε τον έταιρο των κατηγορουμένων επίσης πρώην πρόεδρο πια Νικόλαο Διαμαντίδη παραμένουν οι κατηγορίες για κακοδιαχείριση των εσόδων από τις παρελάσεις του 2000-2002 και η βαρία σκιά για ακόμα βαρύτερα σκάνδαλα κατά την θητεία του ως προέδρου την περίοδο 2006-2008. Ο λόγος για τον Μιχάλη Τραχανή τον άνθρωπο που ποτέ δεν μάσησε τα λόγια του και δεν φοβήθηκε κανέναν όση λάσπη και αν επιχείρησαν να του πετάξουν τελευταία οι γνωστοί γυρολόγοι, λασπολόγοι και μπογιαντζήδες λόγω της συμμετοχής στην διοργάνωση του συνεδρίου της Ομοσπονδίας. Εν συνεχεία του επιτέθηκαν φραστικά αυτοί που κάποτε τον εκθίαζαν για το έργο του στην εξεταστική επιτροπή για τα σκάνδαλα της περιόδου 2000-2004. Ανθρωπος σεμνός και λιτός που ποτέ δεν επεζήτεισε την προβολή αποφεύγοντας τους φακούς και τους προβολείς της δημοσιότητας όπως ο διάβολος το λιβάνι. Χωρίς δεύτερη σκέψη κατατάσεται στους εκατοντάδες χιλιάδες πετυχημένους αφανείς ήρωες Ομογενείς που τιμούν την Ελλάδα οι οποίοι με τον ιδρώτα και το προσωπικό μόχθο πέτυχαν επαγγελματικά και κοινωνικά. Χωρίς ποτέ να επιζητήσει την αναγνώριση και την καταξίωση κυνηγώντας αξιώματα σε αντίθεση με την πλειοψηφία των λεγομένων αυτοτιτλοφορούμενων -εν πολλοίς και αυτοδιόριστων- ηγετών της «Οργανωμένης Ομογένειας» που φτάνουν να πληρώνουν αδρά για μια φωτογραφία στον Εθνικό Κήρυκα ή ακόμα χειρότερα σε τοπική εφημερίδα της Ομογένειας περιορισμένης κυκλοφορείας και επιρροής από αυτές τις λίγες που έχουν απομείνει ακόμα εν ζωή στις ΗΠΑ και ειδικά στην Ν.Υ.
Η συμμετοχή του στο τελευταίο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας αρκετές φορές τον έθεσε πολλές φορές στο στόχαστρο της σκληρής και άδικης κριτικής από τους περιφερόμενους αυτοδιόριστους -όπως χαρακτηριστικά χαρακτηρίζει – τους αυτοτιτλοφορύμενους ως δημοσιογράφους που εμφανίστηκαν τελευταία στο διαδίκτυο ο ίδιος ο Μιχάλης Τραχανής. Σήμερα μετά από χρόνια σιωπής και περισσυλογής λύνει την σιωπή του για πρώτη φορά σε μια ελεύθερη συζήτηση εφ΄όλης της ύλης. Μας διέθεσε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του μεταξύ δουλειάς και ενός αυστηρού διαλείματος προκειμένου να μας μιλήσει αφού ως γνωστόν αποφεύγει συστηματικά τις δηλώσεις και τις συνεντεύξεις. Μια αποκλειστική συνέντευξη ποταμός που θα συζητηθεί και θα ταράξει την καθεστηκία τάξη της «οργανωμένης Ομογένειας». Ο Μιχάλης Τραχανής σήμερα παρεμβαίνει και μιλά για πρώτη φορά όλους και για όλα. Αποκαλύπτει πολλά για την εσωτερική κατάσταση και διάρθρωση της υποτιθέμενης «οργανωμένης ομογένειας»… Αναλύει σε βάθος και τεκμηριώνει τις απόψεις του για τα μεγάλα ζητήματα του Ελληνισμού της Αμερικής. Μιλά για όσα έγιναν και προηγήθηκαν ολόκληρο το 2007 με την πολύκροτη υπόθεση του συνεδρίου, μια υπόθεση που έμελλε προσδιορίσει πολλες από τις μετέπειτα εξελίξεις σε μεγάλους και ιστορικούς πρωτοβάθμιους, δευτεροβάθμιους και τριτοβάθμιους οργανισμούς αλλά και να καθορίσει ακόμη περισσότερα στους κόλπους της Ομογένειας.
Ανοίγει τα χαρτιά του και εξηγεί την απόφαση του να μήνυσει και αυτός την εφημερίδα Ελευθεροτυπία για όσα έγραψε στις 22 και 25 Ιουνίου 2007 εναντίον της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ με αφορμή την επικείμενη τότε διοργάνωση του συνεδρίου με θέμα «ο Ελληνισμός της Αμερικής τον 21ο αιώνα». Ο λόγος του καθαρός και κρυστάλινος με όσα λέει ξυπνά συνηδείσεις αλλά και αφυπνίζει. Οι ρηξηκελέυθες και κρυτάλινες τοποθετήσεις του σε όλα τα ζητήματα προβληματίζουν. Είναι όμως ο πρώτος που δημοσίως με θάρρος, τόλμη και παρρησία μετά από 80 χρόνια και πλέον που η φυσική πολιτική και πνευματική ηγεσία του Ελληνισμού στις ΗΠΑ θεωρείται ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, σήμερα θέτει για πρώτη φορά ανοιχτά θέμα ηγεσίας του Ελληνισμού της Αμερικής. Τονίζοντας με έμφαση πως είναι οπισθοδρόμηση όλες οι εθνικές κοινότητες στις ΗΠΑ να εκπροσωπούνται στα πολιτικά φόρα της Αμερικής (Γερουσία-Βουλή-Κογκρέσο-Λευκό Οίκο κτλ) από πολιτικούς(λαϊκούς) και οι Έλληνες της Αμερικής να εκπροσωπούνται από τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο Αμερικής. Η τοποθέτηση του όμως αυτή και ο υπαινικτικός παραλληλισμός του εκάστοτε Αρχ. Αμερικής -προς τον οποίο όμως δηλώνει ότι αποτίει τον απαιτούμενο και οφειλόμενο σεβασμό- με τους θρησκευτικούς πολιτικούς ηγέτες του Ισλάμ είναι ίσως πολύ προχωρημένη άποψη αν όχι προσβλητική ή ακόμα και προκλητική για κάποιους… Και ειδικά για τα δεδομένα της Ομογένειας των Ελλήνων των ΗΠΑ όπου το θέμα ακόμα θεωρείται ταμπού και ουδείς το θίγει. Σίγουρα οι τοποθετήσεις και οι απόψεις του επί του θέματος θα προβληματίσουν και θα προκαλέσουν τριγμούς ανοίγοντας παραλληλα ένα πρώτο γύρω συζητήσεων και προβληματισμού πάνω στο μεγάλο αυτό θέμα. Είναι επίσης από εκείνους τους χιλλιάδες Ομογενείς που πιστεύουν πως το λεγόμενο ΕλληνοΑμερικάνικο lobby είναι ένας μεγάλος μύθος. Όσο για την υποτιθέμενη «οργανωμένη ομογένεια» και εδώ οι απόψεις του θέτουν μια σειρά ζητήματα που οφείλει κάποτε να δει το κέντρο(Η Αθήνα) και κυρίως η λαϊκή βάση της Ομογένειας την οποία καλεί σε συστράτευση, διαρκή εγρήγορση και αφύπνιση. Η προσύλωση, το ενδιαφέρον του, η βαθιά γνώση και η διαρκής ενημέρωση του πάνω στα εθνικά θέματα της Ελλάδας τον καθιστούν επάξιο και σοβαρό συνομιλιτή ανθρώπων που ασχολούνται επαγγελματικά με τα ζητήματα αυτά μέσα από υπεύθυνες κυβερνητικές ή άλλες θέσεις εδώ(στις ΗΠΑ) και στην Ελλάδα.
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομογένειας αυτή την στιγμή;
-Θεωρώ ότι είναι η προσπάθεια διατήρησης της ελληνικότητάς μας, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό και με όποιους τρόπους μπορεί να υποστηριχθεί και να επιτευχθεί. Είναι ένας αγώνας. Ένας αγώνας καθημερινός και διαρκής. Πρέπει να προβληματίσει σοβαρά, πρώτα από όλα το κέντρο, διότι όσο και να προσπαθήσει ο καθένας είτε σε προσωπικό επίπεδο ή οικογενειακό, είτε σε επίπεδο οργανισμών ή οργανωμένης ομογένειας -αυτό που ονομάζουμε οργανωμένη ομογένεια-, δεν είναι ποτέ αρκετό, εάν δεν ενώσουμε τις δυνάμεις μας και με το κέντρο(σ.σ. τους αρμόδιους πολιτικούς φορείς στην Ελλάδα). Το κέντρο οφείλει να εκπονήσει μια στρατηγική για όλους τους Έλληνες, όπου και αν ζουν, για την διατήρηση της ελληνικότητας. Υπάρχουν παραδείγματα από άλλες εθνικότητες που έχουν, όπως και εμείς πολύ μεγάλη διασπορά, και καταφέρνουν θαυμάσια να ενσωματώνονται στην χώρα υποδοχής που ζουν και να είναι πολίτες, και να δημιουργούν, αλλά και τις ρίζες τους γνωρίζουν πως να τις κρατούν. Θεωρώ ότι και εμείς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό, αν το έχουμε σαν κεντρικό άξονα της πολιτικής μας. Και όχι αποσπασματικά.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΠΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΕΝΑΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ!
-Υπάρχει κεντρική πολιτική για την ομογένεια; Υπάρχει η Εκκλησία που να χαράσει αυτή την πολιτική, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι η ηγεσία της ομογένειας είναι ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος. Τα τελευταία χρόνια βέβαια υπάρχει μια έντονη διαφοροποίηση, μια αντίδραση που καταγράφεται γενικά σε κάποιους χώρους για αυτό που λέμε οργανωμένη ομογένεια. Τι πιστεύετε;
-Κατά την άποψή μου δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός για την διατήρηση της ελληνικότητας. Και μια και θίξατε το θέμα του Αρχιεπισκόπου και της Αρχιεπισκοπής, δεν διστάζω να πω… Χωρίς να μηδενίσω το έργο της Εκκλησίας, διότι κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Όταν ήρθαν οι πρώτοι Έλληνες εδώ 100 χρόνια πριν, ο συνεκτικός κρίκος και αυτό που τους κράτησε ζωντανούς, ήταν η Εκκλησία. Και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Σήμερα όμως οι ανάγκες και οι εποχές είναι διαφορετικές. Σήμερα ο Ελληνισμός δεν είναι αυτός που ήταν πριν από 100 χρόνια. Δεν είναι ο αγράμματος Έλληνας που ερχόταν και έκανε τις κατώτερες δουλειές για να επιβιώσει εν μέσω των ρατσιστικών αντιλήψεων της εποχής. Και με την σκληρή δουλειά και με τον κόπο του, κατόρθωσε σε τόσο αντίξοες συνθήκες να δημιουργήσει. Να μεγαλουργήσει και να ξεχωρίσει. Σήμερα οι ανάγκες είναι διαφορετικές και πρέπει η ομογένεια να βασιστεί σε μια διαφορετική βάση οργάνωσης. Η Εκκλησία είναι ένας δυνατός πόλος στήριξης του Ελληνισμού αλλά δεν είναι ο Ελληνισμός μόνο η Εκκλησία. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε και δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα, πρωτίστως τα πολιτικά που απασχολούν την ομογένεια και τον Ελληνισμό της Αμερικής. Προσωπικά, δεν με ενοχλεί να παρίσταται ο Αρχιεπίσκοπος σε διάφορες εκδηλώσεις, αλλά με ενοχλεί να είναι η κορυφή της εκπροσώπησης του Ελληνισμού της Αμερικής, όσο αφορά στις σχέσεις μας με τον αμερικανό πρόεδρο, με τους γερουσιαστές, με τα κέντρα εξουσίας εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, διότι αν μη τι άλλο λέμε και βαυκαλιζόμαστε ότι είμαστε η δεύτερη μειόνοτητα σε οικονομική δύναμη και η πρώτη σε πνευματική, σε αριθμό καθηγητών και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα. Θεωρώ λοιπόν ότι αξίζουμε καλύτερης εκπροσώπησης και αντιπροσώπευσης για αυτά τα συγκεκριμένα ζητήματα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πολιτική και τα πολιτικά ζητήματα πολλές φορές δεν είναι το ίδιο με τα θρησκευτικά, δεν συνδιαπλέοκονται και δεν συνδέονται, οπότε χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση. Για αυτό πιστεύω ότι έχουν πλέον ωριμάσει οι συνθήκες, η ομογένεια να αποκτήσει μια διαφορετική εκπροσώπηση σε αυτά τα κέντρα εξουσίας. Πολιτική εκπροσώπηση. Για να γίνει αυτό, γυρνάμε σε αυτό που είπα στην αρχή. Πρέπει να υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ
-Υπάρχει;
-Δεν υπάρχει. Όλα, κατά την άποψή μου, βαδίζουν στο τυχαίο, στον αυτόματο πιλότο τις περισσότερες φορές. Όχι ότι δε υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να χαράξουν την στρατηγική, αλλά δυστυχώς και η ελληνική πολιτεία δεν έχει δει την ομογένεια σαν αυτό που πραγματικά είναι. Ένας ενισχυτής ισχύος για την πατρίδα. Ένας πολλαπλασιαστής ισχύος. Γιατί αν η ομογένεια χρησιμοποιηθεί σωστά, και οι δεσμοί με την πατρίδα μπορεί να συσφιχθούν και η ομογένεια να προσφέρει πολύ περισσότερα, ανάλογα με τις δυνατότητές της, και στην πατρίδα και στην χώρα που βρίσκεται. Αλλά αυτά απαιτούν κεντρικό σχεδιασμό, στρατηγική σε βάθος χρόνου, αξιοποίσηση ανθρώπουν. Να γνωρίσει ο ένας τον άλλον καλύτερα. Και να υπάρξει και θέληση προς αυτή την κατεύθυνση.
-Εδώ τα πάντα βασίζονται στον εθελοντισμό…
-Εδώ στον χώρο μας, ναι. Νομίζω ότι είναι αξιοθαύμαστο όλα αυτά που ζούμε και βλέπουμε γύρω μας είναι αποτέλεσμα του εθελοντισμού. Αλλά είπαμε ότι ανάγκες σήμερα είναι διαφορετικές και κάποια στιγμή θα πρέπει να μην στηριζόμαστε μόνο στον εθελοντισμό. Είναι στην καλή διάθεση και θέληση ορισμένων επιτυχημένων ανθρώπουν να προσφέρουν. Πρέπει να είναι μια συλλογικότερη προσπάθεια και βάσει σχεδιασμού. Και για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει στρατηγική και πρέπει να υπάρχουν στόχοι. Δηλαδή τι θέλει η ομογένεια, τι θέλει η Ελλάδα από την ομογένεια, διότι ακούγονται διάφορες απόψεις. Λένε ότι «η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη, εμείς πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας εδώ». Σεβαστή η άποψη και έχει πολλούς υποστηρικτές και μια ισχυρή λογική βάση. Αλλά προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο, ίσως γιατί μεγάλωσα στην Ελλάδα, αλλά έχοντας ζήσει και πολλά χρόνια εδώ στην Αμερική, πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει μια σύζευξη. Η ομογένεια μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα στα εθνικά μας ζητήματα πολλές σοβαρές υπηρεσίες. Αλλά και η πατρίδα με έναν κεντρικό σχεδιασμό μπορεί να αξιοποιήσει την ομογένεια και να την φέρει πιο κοντά στην Ελλάδα. Και να γνωρίσει ο ένας τον άλλον καλύτερα.
ΣΑΕ & ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΞΕΠΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ
-Μια και μιλήσατε για εκπροσώπηση, σχεδιασμό, πιστεύετε ότι η ομογένεια, ως μέτρο κρίσης η άποψή σας, ενός ομογενή που δεν διαπλέκεται άμεσα με τα κοινά, συνειδητά. Σας αντιπροσωπεύει εσάς το ΣΑΕ όπως είναι σήμερα; Το ελληνοαμερικανικό εθνικό συμβούλιο, το οποίο υποτίθεται ότι είναι εσωτερικός οργανισμός της Αμερικής; Το ένα όργανο το έχει φτιάξει η Ελλάδα, ως συντονιστικό και γνωμοδοτικό και το άλλο το έχετε φτιάξει εσείς κατά κάποιο τρόπο και βρίσκεται στα χάλια που βρίσκεται. Ποια είναι η άποψή σας και για τα δυο;
-Αναφορικά με το ΣΑΕ, προέκυψε από την πίεση των πραγμάτων. Η Ελληνική πολιτεία δεχόμενη ένα εντονότατο αίτημα από την ομογένεια για την παροχή του δικαιώματος ψήφου στους αποδήμους, έκανε το ΣΑΕ. Θεωρώ ότι το ΣΑΕ το βλέπω σαν μια υπεκφυγή σε αυτό το αίτημα της ομογένειας. Διότι αν υπήρχε η σύνδεση της ομογένειας με την πατρίδα μέσω της ψήφου, δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης του ΣΑΕ. Και για να αποφύγουν αυτόν τον σκόπελο, ότι δηλαδή κάποια στιγμή πρέπει να δώσουν ψήφο, έκαναν ένα όργανο σαν το ΣΑΕ, το οποίο είναι και πολυδάπανο, και η αντιπροσώπευσή του εκεί είναι, τις περισσότερες φορές μέχρι να ξακαθαρίσουν τα πράγματα και να λάβουν από το κέντρο γνώση, πήγαιναν οι «κολλητοί» που δεν αντιπροσώπευαν κανένα, ίσως και να πηγαίνουν ακόμα -δεν το παρακολουθώ το ζήτημα- και παρέμβαση για ζητήματα που αφορούν τους Έλληνες της Αμερικής και που θα βοηθήσουν ουσιαστικά την πατρίδα, δεν μπορεί να κάνει. Δημιούργησαν ένα όργανο, το οποίο πολλοί φιλόδοξοι το είδαν σαν ευκαιρία να κατακτήσουν μια ακόμη καρέκλα. Έχουμε το παράδειγμα του νυν προέδρου του ΣΑΕ Αμερικής, ο οποίος από πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου, ενώ κατέκρινε του ΣΑΕ, μόλις βρήκε το παράθυρο- ευκαιρία να πάρει την καρέκλα του συντονιστή, το έκανε. Αυτό και μόνο λέει πολλά για το ήθος πολλών και για το πώς βλέπουν και την οργανωμένη ομογένεια και τους διάφορους θεσμούς που υπάρχουν. Όσο αφορά το Εθνικό Συμβούλιο, επειδή ήμουν παρών στην ίδρυσή του το 1992 -αν δεν κάνω λάθος- στο Clearwater της Φλόριδας, ήταν μια καλή προσπάθεια σε επίπεδο τριτοβάθμιου οργανισμού βγαλμένο από τα σπλάχνα της ομογένειας. Από την εποχή που δημιουργήθηκε το ΣΑΕ, θα συμφωνήσω με κάποιους ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Αν ο λόγος είναι να δημιουργούμε οργανισμούς, ένα συμβούλιο, 5-10 καρέκλες και τίτλους, δεν νομίζω ότι προσφέρει τίποτε στα κοινά και στην ομογένεια. Αυτή την στιγμή το ένα από τα δυο δεν πρέπει να υπάρχει.
ή ΣΑΕ ή ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ αλλα υπό προϋποθέσεις…
-Πιστεύετε ότι αυτοί οι δυο οργανισμοί αντιπροσωπεύουν τον ελληνισμό της Αμερικής; Μπορούν να τον αντιπροσωπεύσουν;
-Υπό προϋποθέσεις, ένας από τους δυο μπορεί να τον αντιπροσωπεύσει. Να έχει μαζική συμμετοχή, να ακολουθούνται δημοκρατικές, να υπάρχει συμμετοχή, να υπάρξει έργο, να υπάρξει προβολή των ελληνικών θέσεων, προβολή των αιτημάτων της ομογένειας σε ανώτατο επίπεδο σαν σημείο αναφοράς στη σχέση με την πατρίδα ή με τους εδώ. Γι αυτό και δεν μπορεί κάθε ομοσπονδία -μιλάω σε παναμερικανικό επίπεδο-, όσο ευρεία και αν είναι η βάση της ή όσο κόσμο και αν εκφράζει, να γίνεται αυτόματος συνομιλητής με οποιονδήποτε επίσημο στην Ελλάδα, με το ΥΠΕΞ ή εδώ στην Αμερική. Θα πρέπει να υπάρχει ένα κεντρικό όργανο. Από την άποψη αυτή, δεν διαφωνώ με την ύπαρξη του ενός. Και τα δυο μαζί, αλληλοκαλύπτονται. Και τα ίδια πρόσωπα πολλές φορές πάνε από το ένα στο άλλο.
Η ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
-Αυτό γενικότερα είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει εδώ. Δηλαδή στους ίδιους οργανισμούς είναι οι ίδιοι άνθρωποι για 30 χρόνια. Αυτό πώς το βλέπει ο μέσος ομογενής; Τι ακούτε εσείς από τον κοινωνικό σας περίγυρο;
-Είναι, θεωρώ ό,τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Μπορώ να πω και θα το παραλληλίσω με το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Και εμείς είμαστε ένας μικρόκοσμος της Ελλάδας. Όταν ο ομογενής βλέπει τα ίδια και τα ίδια και δεν βλέπει έργο, βλέπει μόνο αλληλοσπαραγμούς για τις καρέκλες, απογοητεύεται και απέχει. Το ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα στην Ελλάδα με το πολιτικό μας σύστημα; Δεν βλέπουμε τον κόσμο να απέχει; Δεν βλέπουμε τον κόσμο να αδιαφορεί; Ιδίως με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, και ένα πολιτικό σύστημα να έχει φτάσει στα όρια του και να μην λύνει κανένα από τα προβλήματά του πολίτη. Τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα διαχειρίζονται τις τύχες της πατρίδας, τουλάχιστον από το 1974 και μετά.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ
-Η διαφορά είναι όπως λένε πολλοί ότι η ομογένεια εδώ είναι ένα κλειστό γκέτο. Και σε αυτό συμβάλλει η έλλειψη έγκυρου ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου.
-Ο τύπος πράγματι παίζει έναν σοβαρό ρόλο. Εδώ στη ομογένεια θα έπρεπε να παίζει ακόμη σοβαρότερο ρόλο, διότι είναι και διαφορετική η αποστολή του πέρα της ενημέρωσης. Είναι να συμβάλει στην διατήρηση της ελληνικότητας και της ταυτότητάς μας. Είναι αυτό που προείπα ότι πρέπει να είναι ένς καθημερινός και διαρκής αγώνας. Και αυτή θα ήταν μια από τις αποστολές του ομογενειακού τύπου εδώ. Δεν θα διαφωνήσω ότι πολλές φορές δεν λειτουργούν όλοι κατ' αυτόν τον τρόπο. Παρασιωπούν γεγονότα, διαστρευλώνουν γεγονότα, τα παρουσιάζουν όπως θέλουν. Υπάρχουν και τέτοια φαινόμενα εδώ. Όπως υπάρχουν παντού. Κατά την άποψή μου, τέτοια φαινόμενα είναι κατακριτέα. Η είδηση είναι είδηση, ότι και αν γίνει. Και άλλο είναι η κριτική. Ο καθένας έχει δικαίωμα να βλέπει τα πράγματα από την δική του σκοπιά, όπως θέλει, να ασκεί την κριτική του, όσο έντονη και αν είναι, δεν μπορεί να κατεφεύγει όμως ή σε ύβρεις, ή να διαστρευλώνει ή να προπαγανδίζει άλλα πράγματα. Τότε ξεφεύγει από την αποστολή του και εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα. Τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν και εδώ στην ομογένεια από πλευράς τύπου.
-Είστε από τους ανθρώπους που έχει αναμειχθεί ενεργά στα ομογενειακά. Ήθελα να μου δώσετε την διαδρομή σας πάνω σ' αυτά και την άποψή σας ή καλύτερα την συνειδητή επιλογή σας να μην μετέχετε πλέον, τουλάχιστον μέχρι να υπάρξουν κάποιες προϋποθέσεις.
-Όπως είπα και στην αρχή της κουβέντας μας, η συμμετοχή μου εδώ στα κοινά πάει πολύ πίσω χρονικά. Σχεδόν από τότε που ήρθα στην Αμερική. Και ως νέοι τότε, αλλά και λόγω των εθνικών μας θεμάτων, ζήσαμε ορισμένες καταστάσεις. Όταν ξεκίνησε το Κυπριακό, ήμουν 13-14 ετών όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο, το ζήσαμε πολύ έντονα και έχει μείνει μέσα μας αυτό, και μας έχει τραυματίσει. Σαν άτομο προσωπικά, δεν δέχομαι αυτήν την κατάσταση, ούτε θα την δεχτώ, και πάντα πίστευα ότι πρέπει να υπάρξει αγώνας μέχρι την τελική δικαίωση. Μπορούμε να μιλήσουμε αργότερα γι αυτό. Παρακολουθώντας την κατάσταση, μετά από 30 χρόνια έχω αποκρυσταλλώσει και έχω κατασταλάξει σε κάποιες απόψεις, όπως άλλωστε συμβαίνει στην διαδρομή κάθε ανθρώπου. Έκτοτε αναμείχθηκα στα κοινά είτε σε διάφορες ομάδες με την κινητοποίηση όταν επισκέπτονταν Τούρκοι πρωθυπουργοί (Οζαλ, Ντεμιρέλ) σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στα Ηνωμένα Έθνη για την τουρκική κατοχή. Παλιότερα είθισται στις 20 Ιουλίου στην επέτειο της τουρκικής εισβολής να γίνεται να γίνεται μια μεγάλη εκδήλωση εδώ… Αυτά βέβαια έχουν πάψει από καιρό να υφίστανται πλέον. Στο πρόβλημα των Σκοπίων αναμείχθηκα με την διοργάνωση της μεγάλης διαδήλωσης που έγινε στην Ουάσιγκτον, την διαδήλωση στο ελληνικό προξενείο σαν αντιδιαδήλωση σε αυτή που έγινε από τους Σκοπιανούς μπροστά στο Ελληνικό προξενείο τον Μάρτιο του 1992 και έκτοτε παρακολούθησα ενεργά και την Ομοσπονδία και το Εθνικό Συμβούλιο, αναμείχθηκα σε συλλόγους με την προτροπή τρίτων, νέος τότε με ενθουσιασμό, με πίστη, με ιδέες και οράματα για το μέλλον του ελληνισμού για εδώ και στην πατρίδα. Τώρα όσον αφορά στην συνειδητή μου επιλογή να μην συμμετέχω κάπου, κινητήριος δύναμη για μένα για να κάνω κάτι είναι να πιστεύω σε αυτό ή να συνεργάζομαι με ανθρώπους που με πείθουν ότι αξίζει τον κόπο να είμαι μαζί τους και να συνεργάζομαι για κάτι κοινό. Αυτή την στιγμή θεώρησα ότι δεν συντρέχουν αυτές οι συνθήκες, δεν απέχω βέβαια, απλά αποστασιοποιούμαι από συγκεκριμένες καταστάσεις. Παρακολουθώ πάντα τι γίνεται, παρεμβαίνω όταν χρειάζεται αλλά δεν συμμετέχω σε σχήματα που δεν με εκφράζουν αυτή τη στιγμή.
ΑΜΦΙΒΟΛΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΟΤΟΠΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
-Έχετε περάσει από κάποιους ομογενειακούς συλλόγους. Ήθελα την άποψή σας γι αυτά, και γενικότερα την αίσθηση του μέσου ομογενή για την πορεία των εθνικοτοπικών, οι οποίοι αργοσβήνουν πλέον, και ποιο είναι το επόμενο βήμα;
-Ήμουν μέλος, γραμματέας και πρόεδρος του θεσσαλικού συλλόγου «Ασκληπιός». Εκεί έζησα και ζω, όλοι μας φαντάζομαι, ότι οι εθνικοτοπικοί σύλλογοι φθίνουν. Υπάρχουν άτομα, τα οποία οι μικρότεροι σε ηλικία είναι 45 με 50 χρόνων. Νεότερες γενιές δεν βλέπουμε να έρχονται. Αυτό είναι πρόβλημα όλων των συλλόγων και κανονικά θα έπρεπε να μας απασχολήσει σε κεντρικό επίπεδο. Όλι μόνο τι συμβαίνει στον «Ασκληπιό» ή στους θεσσαλούς ή στους ηπειρώτες. Θα έπρεπε να μας απασχολήσει όλους. Αυτό, κατά την άποψή μου, συμβαίνει, και είναι κάτι που έχω πει και παλιότερα, γιατί πιθανά δεν ανταποκρίνονται πλέον στις ανάγκες τις σημερινής εποχής. Πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους οργάνωσης. Θα αναφερθώ σε αυτό που γίνεται στο δικό μας «σπίτι», στους θεσσαλούς και πιστεύω ότι λίγο πολύ γίνεται αυτό γίνεται με όλους. Τι νόημα έχει σήμερα να έχουμε δύο συλλόγους θεσσαλικούς στην περιοχή μας, οι οποίοι πρέπει να έχουν δυο ΔΣ, δυο προέδρους, πρέπει να βρουν μέλη…δεν θα μπορούσε να είναι ένας σύλλογος; Αναφέρομαι στους «Αργοναύτες» και τον «Ασκληπιό». Αυτός ο διαχωρισμός που υπάρχει είναι διασπορά δυνάμεων, κατακερματισμός που δεν ωφελεί κανένα. Και φυσικά ούτε εμπνέει άλλους να έρθουν, βλέποντας αυτόν τον κατακερματισμό. Διότι οι νέοι έχουν τα δικά τους πιστεύω, τον δικό τους τρόπο σκέψης, τις δικές τους προτεραιότητες, και δεν βλέπουν τα πράγματα όπως τα βλέπουμε εμείς ή παλαιότεροι από μας. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και για να το λύσουμε πρέπει να το λύσουμε σε κεντρικό επίπεδο. Να το κουβεντιάσουμε, να βρούμε τι φταίει, τι λάθη κάναμε που οι νέοι δεν έρχονται. Λυπάμαι που το λέω αλλά νέος ήμουν όταν πρωτοασχολήθηκα και σήμερα εξακολουθώ να αποκαλούμαι νέος σε αυτά τα πράγματα, που κοντεύω στην ηλικία των 48. και πίσω δεν βλέπω να έρχεται συνέχεια. Πλην ελαχίστων περιπτώσεων, μετρημένων στα δάχτυλα. Κάτι φταίει. Πρέπει να βρούμε τι φταίνει. Να το κουβεντιάσουμε, πρέπει να δώσουμε καινούργιο όραμα στην νέα γενιά, πρέπει με κάποιο τρόπο να τους φέρουμε κοντά. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τις μεθόδους που ακολουθούσαμε μέχρι σήμερα. Πρέπει να βρούμε καινούργιες μεθόδους. Πρέπει να ανοίξουμε στο σύστημα. Όπως αναφέρθηκα για έναν κεντρικό σχεδιασμό, είτε αφορά την Ελλάδα είτε εδώ για διάφορα ζητήματα, αυτό πρέπει να γίνει και σε αυτό το θέμα. Γι' αυτό πρότεινα και προτείνω και θα το προτείνω και εγγράφως στο νέο ΔΣ της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης το σύστημα να αλλάξει. Να γίνει ανοιχτό. Να ψηφίζουν όλοι. Όχι μόνο τα μέλη των συλλόγων αλλά και άλλοι ομογενείς αν θέλουν. Έτσι θα συμμετάσχουν και μέσα από την συμμετοχή θα έρθουν και αυτοί που θα εκδηλώσουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον ή ταλέντο και θα επιδιώξουν να γίνουν νέα ηγεσία στην ομογένεια. Ο τρόπος που σήμερα γίνεται η εκλογή, που πολύ εύστοχα πολλοί μιλούν για τα κουκιά, τα οποία είναι μόνο 200 και κατά συνέπεια μπορούν εύκολα να ελεγχθούν, δεν οδηγεί πουθενά.
Η ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΣΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΕΙ
-Κύριε Τραχανή, πολλές φορές μιλήσατε για την ανάγκη διαλόγου, συζήτησης, εξεύρεσης νέων τρόπων και λύσεων, μια τέτοια προσπάθεια επιχειρήθηκε πέρυσι, και αυτός ήταν ο λόγος -αν δεν κάνω λάθος που σας έκανε να μπείτε και στο ΔΣ της Ομοσπονδίας-. Θα θελα να σταθούμε σε αυτό, να τραβήξουμε την κουρτίνα και να δούμε τα γεγονότα, διότι έχει πέσει πολλή λάσπη. Ένας από τους ανθρώπους που «έφαγε» πολλή λάσπη, είσαστε εσείς. Ακόμα εξακολουθούν κάποιοι, παρόλο που δεν βρέθηκαν στοιχεία εις βάρος των διοργανωτών να θεωρούν ότι καλώς έπραξαν που αντέδρασαν στην διοργάνωση αυτή, η οποία δεν είχε καμία σκοπιμότητα ή εν πάση περιπτώσει, ενώ όλοι έλεγαν ότι είναι μια καλή ιδέα, πολλοί την πολέμισαν. Και από ότι μου λένε και παλαιότεροι είναι η μεγαλύτερη αναταραχή που συνέβη στην ομογένεια ύστερα από τα βενιζελικά. Γιατί; Και πού το αποδίδετε; Υπήρξατε και εκπρόσωπος τύπου. Άλλα λέγατε και σας τα διαστρεύλωναν…
-Χαίρομαι που το θέτετε. Είναι αυτό που έλεγα σχετικά με την συζήτηση που πρέπει να γίνει. Το συνέδριο που επιχειρήθηκε να οργανωθεί από την ομοσπονδία ήταν μια τολμηρή για τα δικά μας δεδομένα και πρωτότυπη, ή αν θέλετε πρωτοποριακή ιδέα, όπου θα μπορούσαν να συζητηθούν πολλά θέματα. Από την συμμετοχή και μόνο θα φέρναμε κόσμο κοντά και από αυτόν τον κόσμο, και από αυτόν τον κόσμο θα βγουν καινούργοι άνθρωποι που θα αναλάβουν τους οργανισμούς μας με νέες ιδέες, φρέσκιες ιδέες και γνώσεις, παίρνοντας την τύχη των οργανισμών μας στα χέρια τους. Και θα τους προχωρίσουν ακόμη παραπέρα, σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής. Η ιδέα αυτή έδειξε ότι ζούμε σε ένα τέλμα και λειτούργησε σαν την πέτρα που πέφτει μέσα στο βούρκο. Όταν έπεσε η πέτρα, όλα τα βατράχια που τους χάλασε την ησυχία, πετάχτηκαν από το βούρκο και άρχισαν να φωνάζουν. Και θα γίνω πολύ συγκεκριμένος. Και εγώ έμεινα έκπληκτος από το μέγεθος των αντιδράσεων από όλες τις πλευρές. Ουδείς βρέθηκε να αγκαλιάσει αυτή την προσπάθεια. Υπήρξαν διάφορα κέντρα που αντέδρασαν. Θα ξεκινήσω πρώτα από τα χαμηλά, από τους ανεγκέφαλους. Αυτούς τους συγχωρώ γιατί δεν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται. Όταν έλεγαν «αυτοί οι συγκεκριμένοι που το κάνουν δεν μας αρέσουν, άρα είμαστε αντιδραστικοί». Για μένα αυτοί είναι ανεγκέφαλοι και δεν με εκφράζουν. Υπήρξε αντίδραση και εκ μέρους του τύπου του ομογενειακού και του ελληνικού. Υπήρξε αντίδραση εκ μέρους της Εκκλησίας και της Αρχιεπισκοπής. Έτσι τουλάχιστον παρουσιάστηκε στον τύπο. Υπήρξε αντίδραση εκ μέρους των τριτοβάθμιων φορέων, όπως το Εθνικό Συμβούλιο και το ΣΑΕ, που δεν τους πέφτει και λόγος κατά την άποψή μου. Ήταν μια προσπάθεια που έπρεπε αυτοί να την είχαν ξεκινήσει, ίσως και γι' αυτό να αντέδρασαν. Και τέλος υπήρξε αντίδραση και από την ελληνική πολιτεία. Όσον αφορά στην ελληνική πολιτεία και πιο συγκεκριμένα στην επιστολή Κασίμη, που ήταν ο καταλύτης των αντιδράσεων και ενίσχυσε όλα αυτά τα κέντρα που ήθελαν να μην πραγματοποιηθεί το συγκεκριμένο συνέδριο, θέλω να πιστεύω ότι υπήρξε λάθος πληροφόρηση ή διαφορετικά παραπληροφόρηση. Ο κ. Υπουργός οφείλει την θέση του και στην μεγαλοψυχία και την φιλοπατρία των εδώ Ελλήνων. Και ξέρει -υποτίθεται- τι εννοώ με αυτό που λέω. Θα μπορούσαμε να πάμε το θέμα σε άλλο επίπεδο, να το κλιμακώσουμε, αλλά επειδή είπαμε ότι δεν θέλουμε σαν ομογένεια να δημιουργούμε προβλήματα στην Ελλάδα, επειδή αγαπάμε και θέλουμε να βοηθάμε την Ελλάδα -εξάλλου γι' αυτό κάναμε και το συνέδριο-, γι' αυτό και αφήσαμε το θέμα σε αυτό το επίπεδο. Και δεχτήκαμε την λάσπη.
-Εννοείτε δεν υπήρξε αντίδραση στην επιστολή Κασσίμη…
-Ναι. Διότι όλοι γνωρίζουμε τι ήταν η επιστολή Κασσίμη. Ή όσοι γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται αυτά τα ζητήματα, τι δηλαδή μπορούσε να σημαίνει αυτή η επιστολή εκ μέρους ενός υπουργού της Ελλάδας και τι θα μπορούσε να επιφέρει. Εμείς δεν θελήσαμε να κλιμακώσουμε την κατάσταση. Αν το επιχειρούσαμε, ίσως ο συγκεκριμένος υπουργός να μην βρισκόταν στην θέση του σήμερα. Τολμώ να το πω αυτό. Θέλω να πιστεύω ότι ήταν παραπληροφορημένος. Στην συνέχεια όμως δεν έδειξε να αντελήφθη τι έγινε με την μη πραγματοποίηση του συνεδρίου, αλλά ούτε και μια διαφορετική στάση έναντι του συνεδρίου ή της ομοσπονδίας. Αναφορικά με την στάση της Εκκλησίας, ίσως επειδή ένα από τα θέματα συζήτησης ήταν και η σχέση της εκκλησίας με την ομογένεια, ή πώς βλέπει ο ομογενής την εκκλησία, ίσως αυτό να ενόχλησε, ότι πιθανά να λέγονταν πράγματα ενοχλητικά που θα πρέπει να λέγονται σε ένα συνέδριο. Όλους μας βελτιώνουν, όταν γίνεται κριτική και λέγονται ενοχλητικά πράγματα. Ίσως να νόμιζαν ότι δεν είμαστε σε θέση, ή δεν θα ήθελαν να ακούσουν τι σκέφτεται η οργανωμένη ομογένεια, τι απόψεις μπορεί α έχει και για την εκκλησία και για άλλα ζητήματα. Τους αρκεί αυτό που βλέπουν κάθε Κυριακή, ο πιστός να πηγαίνει στο ναό, να ρίχνει τον οβολό του, να έχει κορυφή τον Αρχιεπίσκοπο και από κει και έπειτα ουδέν. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Επίσης στα θέματα παιδείας, και εκεί θα γινόταν ένας πολύ έντονος διάλογος και θα ακούγονταν απόψεις για το πού πρέπει να βαδίσει και ποιο θα πρέπει να είναι το κέντρο που θα πρέπει να κατευθύνει την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο χώρο μας και το τι πρέπει να γίνει για να κρατηθεί η ελληνόγλωσση εκπαίδευση εδώ, πέρα από τα συνδικαλιστικά των δασκάλων που ίσως έχουν χίλια δίκια.
Ο τοπικός τύπος ίσως φοβήθηκε ότι η Ομοσπονδία θα αποκτήσει τις διαστάσεις και το μέγεθος και το ειδικό βάρος που όσοι ασχολούνται με την Ομοσπονδία ονειρεύονται. Ένας κύριος εκφραστής των προβλημάτων της Ομογένειας και ισότιμος συνομιλητής και με την Εκκλησία και με την Πολιτεία. Αυτό φοβήθηκαν κατά την άποψή μου. Την ομοσπονδία κάποιοι θέλουν να την βλέπουν ότι είναι ικανή μόνο να διοργανώσει μια παρέλαση στην 5η λεωφόρο, που από μόνο του αυτό είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος ύπαρξης της ομοσπονδίας. Η παρέλαση όλα αυτά τα χρόνια έχει συμβάλλει στην διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ούτε να το λέμε υποτιμητικά. Η παρέλαση είναι ένας σοβαρός λόγος ύπαρξης της ομοσπονδίας και έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην διατήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ελληνισμού. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι η μεγαλύτερη εκδήλωση των Ελλήνων εκτός συνόρων. Επομένως είναι κάτι πολύ σοβαρό από μόνο του. Αλλά ορισμένοι δεν θέλουν ίσως η Ομοσπονδία να αποκτήσει το κύρος αυτό που της αξίζει, διότι στη περιοχή μας είναι ο μόνος οργανισμός που έχει λαϊκή βάση. Και εκεί ακριβώς είναι η διαφορά με τους άλλους τριτοβάθμιους οργανισμούς, το ΣΑΕ ή το εθνικό Συμβούλιο. Χρησιμοποιώντας μια φράση του συρμού, αυτοί «δεν γεμίζουν ταξί». Η Ομοσπονδία έχει λαϊκή βάση, έστω αυτούς τους λίγους που μπορεί να είναι πολύ περισσότεροι όταν ακριβώς φτάσει στο επίπεδο που ορισμένοι ονειρευόμαστε.
-Αναλύσατε αυτές τις παραμέτρους, την ανάμιξη των τρίτων, ωστόσο ανάλογο φαινόμενο παρατηρήθηκε και στο ίδιο το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας. Αυτό το συνέδριο ήταν η αιτία διχασμού στο εσωτερικό του συμβουλίου, στο οποίο μπήκατε για να βοηθήσετε στην διοργάνωση του συνεδρίου, ενώ αρχικά δεν είσαστε μέλος.
-Αυτός ακριβώς ήταν ο μόνος λόγος που έγινα μέλος του συμβουλίου. Επειδή παραιτήθηκε κάποιος απο το ΔΣ, με την ιδέα της διοργάνωσης του συνεδρίου, δέχτηκα να συμμετάσχω στο συμβούλιο. Εκεί όμως διαπίστωσα ότι ενώ άλλα λέγαμε και ψηφίζαμε, άλλα έβγαιναν και έλεγαν και άλλα έκαναν. Υπήρξε και σαμποτάζ εκ των έσω. Και εκεί αναρωτιέμαι με ποια σκοπιμότητα από ορισμένους. Εγώ έχω δώσει τις εξηγήσεις αλλά θα μείνω μέχρι εδώ. Προφανώς από αλλού κατευθυνόμενοι. Αν πάρουμε και τις άλλες παραμέτρους, ποιοι παράγοντες συνέβαλαν ή αντέδρασαν στην διοργάνωση του συνεδρίου, βρήκαν έδαφος και εντός του συμβουλίου. Οι άνθρωποι άλλα έλεγαν μπροστά, άλλα έκαναν πίσω. Με το πρόσχημα ότι άλλοι αποφασίζουν και άλλοι σύρονται στο να ακολουθήσουν τέτοιες αποφάσεις. Ενώ όσες φορές τουλάχιστον ήμουν παρών στο ΔΣ -και ήμουν τις περισσότερες όσον αφορά στο συνέδριο- όλοι εκφράζονταν με τα θερμότερα λόγια. Δεν μπορώ να παραλείψω ότι δεν γινόταν το ίδιο και για το πρόσωπό σας. Και πολλές φορές έγινα κόκκινο πανί για ορισμένους. Διότι αδιαφορώ για τα πρόσωπα όταν κάνουν δουλειά και όταν προσφέρουν. Δεν είμαι άνθρωπος που βάζω τα προσωπικά μου πέρα και πάνω από το σκοπό.
-Στην προκειμένη περίπτωση, ενώ η ομοσπονδία μέχρι τις 23 Αυγούστου επέμενε ότι προχωράει, ξαφνικά μεκείνη την ημέρα πήρε μια απόφαση με 8 άτομα ενάντια στην απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της 31ης Μαϊου, ανάντιον στις προηγούμενες πολλαπλές αποφάσεις του ΔΣ, τις οποίες πολλοί προσπαθούσαν είτε να αλλοιώσουν με παραπληροφόρηση, είτε να λασπώσουν και ανέβαλαν για το 2008. μόνο με 8 άτομα. Αντιδράσατε τότε. Αυτά επισήμως για πρώτη φορά βγαίνουν από κάποιον που τα έζησε από μέσα.
-Αυτοί που ήθελαν την ματαίωση του συνεδρίου, ενώ ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής βρισκόταν στην Ελλάδα για να έρθει σε συνεννόηση με την ελληνική πολιτεία και με τον κ. Κασσίμη για να του εξηγήσει πώς έχει η κατάσταση και ίσως να μεταπείσει τον κ. Κασσίμη, -θεωρώ ότι θα τον μετέπειθε, όταν ο άνθρωπος διαπίστωνε τι ακριβώς συμβαίνει ή τουλάχιστον θα άκουγε και την άλλη πλευρά, γιατί είχε ακούσει μόνο την μια πλευρά από αυτούς που βρίσκονταν στην Ελλλάδα τότε-. Δυο τρεις μέρες πριν ο κ. Δημητρίου πραγματοποιήσει τις συναντήσεις αυτές, ο οποίος ήταν και ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής, ήρθε η πρόταση για την ματαίωση με το πρόσχημα των εκλογών στην Ελλάδα. Αυτό ήταν το φύλλο συκής. Αντέδρασα πολύ έντονα, ζήτησα να περιμένουμε τουλάχιστον μέχρι να πραγματοποιήσει ο κ. Δημητρίου τις επαφές του και να έρθει να μας ενημερώσει. Θεωρώ ότι η στοιχειώδης λογική επέβαλε αυτό το πράγμα. Να περιμένουμε τον πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής, αφού πραγματοποιήσει τις επαφές του, να έρθει να μας ενημερώσει και να μας εισηγηθεί ο ίδιος αν θα έπρεπε να συνεχίσουμε ή όχι.
-Το γεγονός ότι οι κ.κ. Διαμαντίδης και Μιχαλέας στις 22 Αυγούστου είχαν προαναγγείλει την ματαίωση -και όχι αναβολή- του συνεδρίου και την επομένη κληθήκατε να πάρετε μια απόφαση στις επιταγές και τις προσταγές που ακούστηκαν από ραδιοφωνικό σταθμό, αυτό συνδέεται με αυτό που λέγατε πριν…
-Ακριβώς. Ότι οι αποφάσεις ελήφθησαν αλλού και όχι εντός του συμβουλίου και ήρθαν απλά διαθέτοντας μια πρόσκαιρη πλειοψηφία στο συγκεκριμένο συμβούλιο να περάσουν την απόφαση της ματαίωσης, δήθεν με το πρόσχημα ότι διαφορετικά θα καταστραφεί η ομοσπονδία. Αντέδρασα πολύ έντονα και υπέβαλα την παραίτησή μου εκείνο το βράδυ και ο λόγος ανάκλησης της παραίτησής μου -οφείλω να το εξηγήσω και αυτό- ήταν όταν μια εβδομάδα μετά είχαμε τις πυρκαγές και μου ζητήθηκε, επειδή θα έκαναν κάποιες ερανικές προσπάθειες να παραμείνω στην θέση μου και να βοηθήσω. Και αυτός ήταν πραγματικά ο μόνος λόγος που παρέμεινα. Εκφράζω την πικρία μου για αυτό που συνέβη, διότι η ομοσπονδία έχασε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία με το συνέδριο αυτό.
Η ΔΙΕΥΡΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ
-Πιστεύετε ότι η Ομοσπονδία πρέπει να υιοθετήσει αυτή την πρόταση, αφού το μήνυμα των εκλογών, ειδικά σε αυτό το συμβούλιο είναι σαφές και ξεκάθαρο. Παρά τις αντιδράσεις εξέλεξαν σχεδόν τα ίδια πρόσωπα και αυτό δίνει ένα σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα. Παρόλο που δεν είχαν τις προϋποθέσεις να κερδίσουν, ο κόσμος τους είπε προχώρα, ιδίως με αφορμή αυτήν την ιστορία. Ο μέσος ομογενής είδε την αδικία.
-Για ποια αδικία μιλάτε;
-Για το γεγονός ότι δεν έγινε το συνέδριο και τους ξαναδίνει την εντολή, όχι μόνο απλώς να ξαναβρεθούν στην ηγεσία υπό άλλο σχηματισμό, αλλά κυρίως λέγοντάς τους και εκφράζοντας τους το κοινό αίσθημα ότι τώρα δεν έχουν κανένα λόγο να μην προχωρήσουν. Υπάρχουν τώρα οι προϋποθέσεις, η εμπειρεία να γίνει το συνέδριο; Πρέπει η ομοσπονδία να συνεχίσει;
-Άποψή μου είναι ναι, αλλά δεν ξέρω αν θα το κάνει. Δεν ξέρω όμως πώς θα μεταφράσουν το μήνυμα. Εσείς πιστεύεται πως αυτό είναι το μήνυμα των εκλογών και του κόσμου, αλλά δεν ξέρω πώς θα το μεταφράσουν οι νυν κρατούντες, το Διοικητικό Συμβούλιο. Εγώ θα επιμείνω σε αυτό που είπα πριν. Η απόλυτη συμμετοχή του κόσμου. Όποιο συμβούλιο, είτε αυτό, είτε οποιοδήποτε άλλο, υιοθετήσει μια τέτοια άποψη, και την πραγματοποιήσει, νομίζω, ότι θα είναι το μεγαλύτερο έργο που θα έχει προσφέρει στην Ομοσπονδία.
-Η διεύρυνση της λαϊκής εκλογικής βάσης…
-Ακριβώς. Διότι αυτό θα άρει και την καχυποψία του κόσμου, γιατί κακά τα ψέμματα υπάρχει, ότι δηλαδή «οι ίδιο και οι ιδιοι είναι, τα κάνουν μεταξύ τους». Τα ακούμε πολλές φορές και δεν μου αρέσει. Μου αρέσει η κριτική αλλά δεν μου αρέσει ο μηδενισμός. Ο απλός ομογενής πολλές φορές τείνει προς τον μηδενισμό. Επειδή απλά δεν είναι σωστά ενημερωμένος πολλές φορές. Πιστεύω ότι πρέπει να διευρύνουμε την εκλογική βάση, να έχει δικαίωμα να ψηφίζει ο οποιοσδήποτε ομογενής, όχι μόνο αυτός που είναι σε σύλλογο. Τότε η ομοσπονδία θα έχει το ακλόνητο άλλοθι ότι πράγματι αντιπροσωπεύει την ομογένεια της περιοχής της εδώ, και ότι είναι αποδεκτή από την ομογένεια. Και μέσα από αυτές τις διαδικασίες και την συμμετοχή, θα έρθει η συμμετοχή ανθρώπων που θα ενδιαφερθούν για τα κοινά και θα έρθει η συμμετοχή ανθρώπων που νιώθουν ικανοί για κάτι τέτοιο. Διότι όταν θα διευθύνουμε την εκλογική μας βάση, πρέπει να έχουμε οράματα, ιδέες, πρέπει να πείσουμε τον κόσμο. Και ίσως αυτό θέλει ιδιαίτερες ικανότητες και ίσως κάποιοι να νιώσουν ανεπαρκείς να ζήσουν σε ένα τέτοιο πεδίο. Και να παραχωρήσουν την θέση τους στους νέους, στους επιστήμονες, σε αυτούς που λέμε «πού είναι και πότε θα έρθουν». Μόνο αν διευρύνουμε την εκλογική βάση θα έρθουν αυτοί οι άνθρωποι. Και δεν θα υπάρχουν ούτε προβλήματα σφραγίδων, ένα μόνιμο πρόβλημα που συζητείται τουλάχιστον για όσα χρόνια είμαι εγώ στην ομοσπονδία, και θα έχουν και αυτοί οι άνθρωποι δικαίωμα συμμετοχής, γιατί πώς να το κάνουμε; Μιλάμε για ανθρώπους σφραγίδες, αλλά είναι άνθρωποι εκεί μέσα ικανοί, που έχουν μια σφραγίδα στην τσέπη, που έχουν θέληση να προσφέρουν. Γιατί θα πρέπει να τους αποκλείσουμε αυτούς; Δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε κανένα. Με την ευρεία συμμετοχή ούτε αυτοί θα αποκλείονται και αυτόματα λύνονται και τα πρβλήματα των σφραγίδων. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι όπως γίνεται με το θέμα της ομογένειας με την πατρίδα, το ίδιο πρόβλημα συμβαίνει και εδώ. Ότι ορισμένοι δεν θα μπορούν να ελέγχουν τα κουκιά πλέον. Θα πρέπει να απευθυνθείς με ιδέες, με προτάσεις, με οράματα για να τους πείσεις να σε ψηφίσουν.
ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΥΡΟΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΤΑΜΙΑ…(Χ.ΒΟΥΡΝΑ)
-Είπατε πριν ότι ανακαλέσατε την παραίτησή σας, βοηθήσετε στην κινητοποίηση για την βοήθεια των πυρόπληκτων. Είσαστε από τους πρωτεργάτες για να υπάρξει μια κινητικότητα ως προς την αρωγή προς τους πυροπαθείς της Ελλάδος. Υπάρχουν δυο θέματα: το πρώτο είναι ότι αυτά τα χρήματα ποτέ δεν πήγαν στην Ελλάδα, παραμένουν στο ταμείο της ομοσπονδίας σε πέντε λογαριασμούς, και το δεύτερο είναι το ποσό που συγκεντρώθηκε που είναι πολύ μικρό για τις δυνατότητες ενός τέτοιου οργανισμού.
-Όταν πάρθηκε η απόφαση για την ενίσχυση των πυροπαθών, αποφασίστηκε να ανοίξουμε πέντε λογαριασμούς σε υποκαταστήματα ελληνικών τραπεζών ή τραπεζών που συνεργάζονται με την ομογένεια, για να έχει την δυνατότητα ο κάθε ομογενής, όπου και αν βρίσκεται, όχι μόνο στην Αστόρια, να μπορέσει να συμβάλει με ό,τι μπορεί. Αυτή ήταν η σκέψη. Προσωπικά δεν είμαι ικανοποιημένος με το ύψος των χρημάτων που έχουν συγκεντρωθεί, αλλά εδώ υπάρχει και μια -ας μου επιτραπεί ο όρος- «δικαιολογία» για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ότι έγιναν πάρα πολλές προσπάθειες και από συλλόγους και από άλλους οργανισμούς και από την αρχιεπισκοπή και από ομοσπονδίες των πληγεισών περιοχών, οπότε κάποιος ομογενής από την Ηλεία ή την αρκαδία, θα μπορούσε να συνδράμει την παναρκαδική πχ ομοσπονδία ή τον σύλλογό του. Δεν θα συνδράμει την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων. Κατά το παρελθόν η Ομοσπονδία έχει συγκεντρώσει πολύ περισσότερα χρήματα για άλλες περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης που είχε η πατρίδα μας, όπως στην περίπτωση του σεισμού στην Αθήνα το 1999. Όσον αφορά τώρα στην παράδοση των χρημάτων, όσο ήμουν στο συμβούλιο, δεν υπήρξε θέμα για το πού, σε ποιον, πότε θα δοθούν τα χρήματα.
-Ποιος ήταν ο υπεύθυνος γι' αυτό;
-Ο καθ' ύλην αρμόδιος είναι ο ταμίας της ομοσπονδίας, αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν και κάποιος άλλος υπεύθυνος σαν επιτροπή για το συγκεκριμένο ζήτημα.
-Ποιοι άλλοι ήταν στην επιτροπή;
-Δεν είχε δημιουργηθεί ειδική επιτροπή για αυτόν τον σκοπό. Απλά η Ομοσπονδία άνοιξε αυτούς τους λογαριασμούς και έκτοτε τους παρακολουθούσε ο ταμίας.
Το ποσό ήταν μόνο 19.610$;…
-Ναι ήταν πάρα πολύ μικρό. Απογοητευτικό για τις δυνατότητές μας.
-Ήδη ο πρώην υπουργός, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το ταμείο αρωγής αναγκάστηκε να δώσει στην δημοσιότητα τα πραγματικά νούμερα της ομογένειας σε όλον τον κόσμο, και για την αμερικά, όπου τελικά το ποσό που συγκεντρώθηκε σε αντίθεση με τα όσα ακούστηκαν είναι μόνο 300.000 δολάρια, ενώ καθημερινά ακούγονταν εξαγγελείες για 3 εκατομμύρια, για 4 εκατομμύρια από την Αρχιεπισκοπή, για μεγάλες δωρεές, όλα αυτά που ακούγονταν σε υποσχέσεις και ποτέ δεν υλοποιούνται.
-Στο συγκεκριμένο ερώτημα, υπεύθυνοι να απαντήσουν είναι αυτοί που έκαναν τις υποσχέσεις. Η λογική μου λέει ότι όταν κάνεις μια υπόσχεση, πρέπει να την τηρείς. Τώρα βέβαια μπορεί να μην δεσμεύτηκαν σε τι βάθος χρόνου θα κάνουν αυτή τη δωρεά, ειδικά όταν είναι μεγάλα τα ποσά. Νομίζω ότι αρμόδιοι να απαντήσουν είναι αυτοί που υποσχέθηκαν αυτές τις δωρεές. Εγώ στο μόνο που μπορώ να αναφερθώ είναι σε ό,τι αφορά στην ομοσπονδία, στο ποσό που συγκεντρώθηκε και την κατάσταση αυτή την στιγμή, όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω. Όλοι παρακολουθούσαμε τις υποσχέσεις οργανισμών, προσωπικοτήτων, ακούγαμε διάφορα ποσά πολύ μεγάλα σε σχέση με τα δικά μας, τώρα αν αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη όπως είπε και ο πρώην υπουργός, νομίζω ότι αυτό θίγει αυτούς που δώσαν τις υποσχέσεις.
-Πάμε τώρα στις εκλογές της ομοσπονδίας πριν από ένα μήνα. Ένα αποτέλεσμα που κανείς δεν περίμενε. Ποιες είναι οι προτεραιότητες αυτού του συμβουλίου και με το χέρι στην καρδιά θα ήθελα να μου πείτε από τα πρόσωπα που συμμετέχουν, αν πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι, αν πιστεύετε ότι υπάρχει κάτι ελπιδοφόρο σε αυτήν την προσπάθεια, τι προτάσεις έχετε να τους κάνετε; Γιατί εσείς μπήκατε για συγκεκριμένο λόγο στο συμβούλιο και φέτος αν και σας έγινε πρόταση να μπείτε σε συνδυασμό, συνειδητά δεν αποδεχτήκατε.
ΣΤΗΡΙΞΑ ΤΟΝ κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ
-Μπορεί το αποτέλεσμα για πολλούς να ήταν έκπληξη. Για μένα δεν ήταν, γνωρίζοντας πώς λειτουργούν τα πράγματα στην ομοσπονδία παρασκηνιακά. Και δεν υπονοώ ότι έγιναν νοθείες ή οτιδήποτε άλλο. Απλά ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωπου που εργάζονται νυχθημερόν για να έχουν τέτοια αποτελέσματα. Και το έκαναν. Ο κόπος τους κατά κάποιον τρόπο ανταμείφθηκε.
-Εννοείτε τον κ. Γαλάτουλα;
-Βεβαίως. Υπάρχουν πολλά νέα πρόσωπα που δεν τα γνωρίζω. Παρόλο που μου έγινε πρόταση να συμμετέχω, δεν το έκανα αλλά στήριξα τον κ. Καλαμαρά. Από την αρχή είπα ότι στηρίζω τον κ. Καλαμαρά. Πιστεύω ότι ήταν η κατάλληλη εποχή γι' αυτόν. Έχει θητεύσει σε πολλά διοικητικά συμβούλια, έχει εμπειρία, είναι ελληνοαμερικανός, γνωρίζει την εδώ πραγματικότητα καλύτερα από όλους μας, είναι επαγγελματίας, και νομίζω ότι έχει τα εχέγγυα να είναι ένας πολύ πετυχημένος πρόεδρος.
-Θα μπορέσει να το κάνει όμως με αυτούς που έχει δίπλα του;
-Διατηρώ επιφυλάξεις, γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα. Εάν η αντιπολίτευση για παράδειγμα, κάνει αντιπολίτευση απλά για την αντιπολίτευση και κάθε σωστή πρόταση που πέφτει στο τραπέζι, παίρνει αντίθετη θέση επειδή απλά είναι αντιπολίτευση, προσωπικά πιστεύω ότι αφ' ης στιγμής τελειώνουν οι εκλογές δεν πρέπει να πάρχει αντιπολίτευση. Διότι είναι 21 μέλη που εργάζονται για τον ίδιο σκοπό. Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να υπάρχει διαφορετική προσέγγιση σε κάποια θέματα, αλλά ο σκοπός και ο στόχος πρέπει να είναι ίδιος. Επομένως κατά την άποψή μου δεν θα πρέπει να υπάρχει αντιπολίτευση. Ναι μεν εκφράζω μια αντίθετη άποψη, αλλά δεν αντιπολιτεύομαι για την αντιπολίτευση. Δεν κάνω σαμποτάζ επειδή δεν περνάει το δικό μου. Κάτι που συνέβαινε και φοβάμαι ότι θα συμβεί ξανά. Διότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν από την μια μέρα στην άλλη. Παραμένουν οι ίδιοι.
Η ΕΝΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ του ΝΤΙΝΟΥ ΡΑΛΛΗ
-Είστε από τους ανθρώπους που θεωρώ ότι η ένσταση που καταθέσατε κατά του κ. Ράλλη, έστω και για τυπικούς λόγους, αλλά είναι ουσιαστικό το ζήτημα του ασυμβίβαστου που υπάρχει, πολλοί λένε ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο, αφού πολλοί δεν γνώριζαν ότι ο κ. Ράλλης είχε την εταιρεία την δική του αρχικώς και εν συνεχεία του γιου του στην Ομοσπονδία. Γι' αυτό τι πρέπει να γίνει, γιατί αποτελεί ουσιαστικά καρκίνο, και δεν είναι μόνο ο κ. Ράλλης είναι και άλλοι….
-Κατέθεσα την ένσταση γιατί συμμετείχα στο συμβούλιο με τον κ. Ράλλη, παρακολουθούσα την διαδρομή απέξω όταν ήταν πρόεδρος της επιτροπής παρελάσεως για δυο συνεχόμενα χρόνια και παρακολούθησα αυτά που είπε με το πέρας του διήμερου συνεδρίου για διαφάνεια, για ενημέρωση. Και εκεί βρήκα μια αντίφαση. Δεν μπορείς να μιλάς για διαφάνεια και όλα στο φως, ανοιχτά, όταν από την άλλη -δεν είναι παράνομο, είναι παράτυπο, είναι θέμα ηθικής τάξης- υπάρχει ένα τέτοιο ζήτημα. Δεν μπορείς να μιλάς για διαφάνεια όταν έχεις τρεις αντιπροσώπους από τον ίδιο σύλλογο, ο ένας παράνομα στον συνδυασμό σου. Παρανόμως διότι βάσει καταστατικού δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιος. Επομένως αυτά δεν συνιστούν διαφάνεια. Δεν συνιστούν νέο βήμα, νέες ιδέες.
-Είχατε άποψη από το φέρεσθαι του κ. Ράλλη ακόμα και όταν είσαστε στο συμβούλιο…
-Ακριβώς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κ. Ράλλης την ημέρα της εθνικής μας επετείου προσφώνησε τον τούρκο σαν φίλο του. Δικαίωμά του. Αλλά σε μια ημέρα μνήμης του ελληνισμού, παλιγγενεσίας του έθνους μετά 400 χρόνια σκλαβιάς από τους τούρκους σε μια επίσημη εκδήλωση -ο καθένας μπορεί να έχει φίλο, όποιον θέλει, δεν επεμβαίνω σε αυτό- δεν μπορέι να αγνοούνται οι επίσημοι της ομοσπονδίας, να παίρνουμε τον λόγο και να προσφωνούμε κάποιον τούρκο τυχαίο φίλο μας. Για μένα αυτό και μόνο συνιστούσε σοβαρό λόγο και παράπτωμα του κ. Ράλλη, αλλά υπάρχουν και άλλα τα οποία διαπίστωσα κατά την διάρκεια αυτής της θητείας. Στην φετινή παρέλαση co-chairmen του κ. Κατσιματίδη ήταν ο κ. Καλαμαράς, ο κ. Πυλαρινός και εγώ. Σε διαφήμιση στον αμερικάνικο τύπο δεν αναφέρθηκε το όνομα κανενός μας. Μόνο αναφλερθηκαν τα ονόματα του κ. Ράλλη και του κ. Μάνεση. Ο κ Ράλλης σε ερώτησή μου είπε ότι δεν γνωρίζει το γεγονός, πώς έγινε αυτό. Πώς μπήκε αυτή η διαφήμιση. Παρόλα αυτά απεδέχθη την κορδέλα του Co-chairman, ενώ γνώριζε ότι δεν ήταν. Αυτά είναι δείγματα γραφής. Δεν μπορείτε λοιπόν να μιλάτε για νέο ήθος, ύφος, διαφάνεια με τέτοια πράγματα. Να έχετε στο συνδυασμό σας τρεις αντιπροσώπους από τον ίδιο σύλλογο και άλλα τρια από έναν άλλο σύλλογο και πέντε από τους υπερήλικες που εκπροσωπούνται στην ομοσπονδία και να μου επαγγέλεστε αλλαγές. Αυτός ήταν ο λόγος που κατέθεσα την ένσταση εναντίον του κ. Ράλλη. Τιμώ και σέβομαι όλους, κυρίως αυτούς που με παρρησία βγαίνουν και λένε «κύριοι αυτός είμαι. Ψηφίστε με». Δεν μου αρέσουν όμως αυτοί που προσποιούνται. Αλλιώς παρουσιάζονται, άλλους στόχους και σκοπούς εξυπηρετούν και από άλλα κέντρα κατευθύνονται.
Η ΜΟΜΦΗ- ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ
-Είστε απότους ανθρώπους που συνυπογράψατε ένα κείμενο καταγγελίας στις 17 Ιουλίου εναντίον του κ. Διαμαντίδη. Είδα ότι το θέμα επανήλθε αρκετές φορές, ξαφνικά χάθηκε από το πρωτόκολλο, καταγγελία που -αν θυμάμαι καλά- είχε και πολλά επισυναπτόμενα έγγραφα για παρατυπίες του κ. Διαμαντίδη. Επειδή είστε από τους ανθρώπους που δεν μασάει τα λόγια του θα ήθελα να μου πείτε και για την καταγγελία αλλά και για τον κ. Διαμαντίδη.
-Για την καταγγελία-μομφή που συνυπέγραψα μαζί με άλλους 5 συμβούλους ξαφνικά και γω ενημερώθηκα ότι δεν βρίσκεται στο πρωτόκολλο. Δεν ξέρω τι συνέβη, ποιος την αφαίρεσαι και για ποιον λόγο. Προφανώς επειδή σε ορισμένους επικράτησαν τότε διαφορετικές σκέψεις από το πνεύμα της καταγγελίας. Ίσως -υποθέτω- δεν ήθελαν να δημιουργήσουν μεγαλύτερο πρόβλημα αναβρασμού και αναταραχής στην ομοσπονδία με μια πρόταση εναντίον του κ. Διαμαντίδη, του τότε προέδρου. Χωρίς να αρνούμαι ότι όσα αναφέρονταν στην καταγγελία δεν ήταν αληθή.
-Τόσο σοβαρές καταγγελίες, οι οποίες είχαν επισυναπτόμενα τα αποδεικτικά, δεν είχαν τύχη και το φαινόμενο αυτό δεν είναι πρωτότυπο για την ομοσπονδία. Συμμετείχατε το 2006 σε μια εξεταστική επιτροπή και βγήκε ένα πόρισμα που το διέκρινε η αντικειμενικότητα και η παράθεση στοιχείων και αυτό δεν είχε τελικά τύχη, αν μπορούμε να πούμε στο τελικό αποτέλεσμα.
-Δεν θα το έλεγα αυτό για το συγκεκριμένο πόρισμα το 2006 στο οποίο συμμετείχα και μπορώ να εκφράσω και τους άλλους δυο συναδέλφους που βρίσκοταν στην επιτροπή τότε, τον κ. Χελιώτη και τον κ. Σερέτη ότι και οι τρεις δράσαμε συνειδητά και αναφέραμε ό,τι είχε υποπέσει στην αντίληψή μας ή τελός πάντων κατόρθωσε η έρευνά μας μέχρι εκείνη τη στιγμή να φέρει στο φως. Χωρίς εμπάθεια, χωρίς προσωπικές διαφορές με κανέναν από τους εμπλεκόμενους, γιατί αργότερα κατηγορήθηκα και για αυτό. Δεν υπήρχε προσωπικό εναντίον κανενός. Και νομίζω το πόρισμα, το αξιοποίησε με τον τρόπο που το αξιοποίησε το Διοικητικό Συμβούλιο, στέλνος στο πειθαρχικό δυο πρώην προέδρους και για τον κ. Διαμαντίδη το αποτέλεσμα το οποίο είχε. Αλλά πλέον αυτό είχε ξεφύγει από την αρμοδιότητα την δική μας. Εμείς καταθέσαμε ένα πόρισμα ενσυνείδητα βάσει των ευρημάτων εκείνης της στιγμής και εκφέραμε ορισμένες απόψεις.
-Πώς εξηγείτε όμως το γεγονός ότι από κατηγορούμενος που ήταν ο κ. Διαμαντίδης, βρέθηκε κατήγορος;
-Πρώτα από όλα πρέπει να πω ότι η αρμοδιότητά μας έληγε με την κατάθεση του πορίσματος στο Διοικητικό Συμβούλιο. Προφανώς από εκεί και πέρα έγινα αυτά που συμβαίνουν πάντα. Διάφορες συνδιαλλαγές, υποσχέσεις, ή οτιδήποτε άλλο, διακανονισμοί της στιγμής με γνώμονα τις εκλογές ή άλλες σκοπιμότητες. Το κρίνω κατ' αυτόν τον τρόπο, διότι όλα βασίζονται ακριβώς στο σύστημα και έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση στην ομοσπονδία.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΜΕΙΖΟΝΟΣ Ν.Υ.
-Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό, κ. Τραχανή. Είπατε προηγουμένως ότι πρέπει να διευρυνθεί η εκλογική βάση, Και θα καταθέσετε και πρόταση γι' αυτό. Όμως ως θεσμός η ομοσπονδία πάσχει. Έχει πολλά προβλήματα. Όλοι αγνοούν τους νόμους, τα bylaws. Και δεν εννοώ το καταστατικό. Πώς είναι δυνατόν η ομοσπονδία να μην γνωρίζει βασικά πράγματα από τους νόμους της Νέας Υόρκης για τους Non for profit οργανισμούς;
-Καμιά φορά όταν πέσουμε σε έναν φαύλο κύκλο, αυτός ο φαύλος λύκλος αναπαράγεται. Και αναπαράγεται για πολλά χρόνια στην ομοσπονδία, ακριβώς επειδή το σύστημα το εκλογικό πάσχει. Για να λειτουργήσει ένας οργανισμός πρέπει να βασίζεται σε κανόνες. Η ομοσπονδία έχει κανόνες. Πρέπει να λειτουργεί βάσει των bylaws της πολιτείας της Νέας Υόρκης στην οποία είναι εγγεγραμμένη και τον εσωτερικό της κανονισμό που είναι το καταστατικό της. Πολλές φορές όμως το καταστατικό και οι κανόνες πρέπει να προσαρμόζονται στις καινούργιες συνθήκες. Διότι καλύπτουν μέχρι μια ορισμένη χρονική στιγμή, όπως συμβαίνει και με τα Συντάγματα των χωρών. Όταν παρουσιάζεται στην κοινωνία η ανάγκη για μεταβολές, αυτά τα κείμενα αναπροσαρμόζονται στις νέες συνθήκες. Έτσι πρέπει να γίνεται και με το καταστατικό της ομοσπονδίας. Μέχρι το σημείο αυτό που μιλάμε, το καταστατικό προβλέπει έναν συγκεκριμένο τρόπο εκλογής και λειτουργίας. Πιστεύω ότι αν ξεφύγουμε από αυτό και διευρύνουμε τη βάση, τότε πάρα πολλά από τα προβλήματα που ταλανίζουν αυτή τη στιγμή την ομοσπονδία -και την ταλανίζουν επι χρόνια-, θεωρώ ότι θα βρουν το δρόμο προς την λύση και θα αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις τις νέας εποχής με άλλους όρους. Με μεγαλύτερη και μαζικότερη συμμετοχή. Και που τα λέμε, κάθε φορά που γίνονται εκλογές, θα έρθουν αυτοί που θα ψηφίσουν, 190-200 άτομα. Στην πρώτη γενική συνέλευση δεν υπάρχει απαρτία. Χρειάζεται και δεύτερη. Γιατί να συμβαίνει; Αυτό σημαίνει ότι έρχονται ή τους κουβαλάνε, και δεν ξανάρχονται. Και έρχονται αυτοί που πραγματικά τους ενδιαφέρει αλλά δεν υπάρχει απαρτία στην Γεν. Συνέλευση. Αυτό είναι ένα λυπηρό φαινόμενο. Αν διευρυνθεί η εκλογική βάση, θα υπάρχει και απαρτία στις Γεν. Συνελεύσεις. Διότι ο κόσμος θα έχει το ενδιαφέρον να έρθει να μάθει, να ενημερωθεί, να καταθέσει ιδέες, προτάσεις, να ακούσει. Όταν δεν είναι διευρυμένη η εκλογική βάση, θα καταλήγουμε πάλι στο ίδιο αποτέλεσμα. Θα ψάχνουμε εθελοντές να στελεχώσουν επιτροπές, το ίδιο άτομα θα είναι σε 2-3 επιτροπές και γενικά θα έχουμε μια ανακύκλωση του φαύλου κύκλου.
-Θεσμικά τι νομίζετε ότι πρέπει να αλλάξει στο καταστατικό;
-Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Το καταστατικό -επειδή έτυχε να είμαι μέλος του Διοικητικού Συμβουλιου-,όταν το επεξεργάστηκε η αρμόδια επιτροπή και έφερε προς ψήφιση στο ΔΣ ορισμένες αλλαγές σε κάποια άρθρα και θεωρώ ότι το πιο σημαντικό ήταν αυτό που αφορά στον τρόπο των εκλογών. Δεν είναι αυτό που αυτή την στιγμή προτείνω ή λέω σαν λύση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Παλιότερα είχαν δοκιμαστεί άλλα εκλογικά συστήματα, δοκιμάστηκε και αυτό, και εννοώ ότι όλοι ήταν υποψήφιοι και κατόπιν οι 21 πρώτοι συνεδρίαζαν για να εκλέξουν το executive board. Μετά άλλαξε αυτό, διότι μεταξύ των 21 γίνονταν πολλές παρασκηνιακές ζυμώσεις και για να αποφευχθεί αυτό θεσπίστηκε το σύστημα που έχουμε σήμερα. Δηλαδή οι 4 πρώτοι να ψηφίζονται αριστίνδην και υπόλοιποι να εκλέγονται. Βλέπουμε ότι και αυτό το σύστημα έχει αδυναμίες. Είπαν ότι θα αλλάξει και αυτό το σύστημα, αλλά ο τρόπος που προτείνουν να αλλάξει, πάλι δεν θα λειτουργήσει, διότι δεν ανοίγει τις πόρτες στον κόσμο. Είναι άλλο πράγμα να έχει κάθε σύλλογος 2 ή 3 αντιπροσώπους ανάλογα με την δύναμή του και άλλο να ψηφίζει όλη η ομογένεια και όλοι οι ομογενείς. Το σύστημα των αντιπροσώπων μπορεί να παραμείνει, αλλά πρέπει η ομογένεια να συμμετέχει στις εκλογικές διαδικασίες. Αν δεν συμμετέχει στις διαδικασίες, απομακρύνεται και αποκόπτεται. Και έτσι αποκόπτεται η ομοσπονδία από την βάση της. Γιατί δεν μπορεί να θεωρούνται βάση 200, 300 ή 500 άνθρωπου για την ομοσπονδία σε μια Νέα Υόρκη που βρίσκονται 250.000 Έλληνες.
Η ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ
-Είπατε πριν από λίγο πολύ χαρακτηριστικά ότι το συνέδριο ήταν «η πέτρα που έπεσε στον βούρκο και βγήκαν έξω όλα τα βατράχια». Επειδή είσαστε από τους ανθρώπους που υποβάλλατε μήνυση εναντίον της Ελευθεροτυπίας, ήθελα να σας να μας πείτε δυο λόγια για αυτή την ιστορία, εφόσον ο κόσμος δεν έχει ενημερωθεί για το τι έχει συμβεί και σε αυτό ευθύνεται πρωτίστως το απερχόμενο ΔΣ. Δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να χαρακτηρίζεις ένα ΔΣ ως «τυχοδιώκτες, αναπάγγελτους ή εκβιαστές». Ποια είναι η προσωπική σας θέση και γιατί αποφασίσατε να προχωρήσετε στην υποβολή μήνυσης, κυρίως όμως πρέπει να μάθει ο κόσμος από σας τι ακριβώς συνέβη, διότι το ΔΣ για πολλούς λόγους δεν επεδίωξε να ενημερώσει την ομογένεια για αυτή την ιστορία. Πώς δηλαδή μια τόσο σοβαρή εφημερίδα υπέπεσε σε ένα τέτοιο ολίσθημα.
-Χαίρομαι πολύ για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω και γι' αυτό το θέμα. Όπως γνωρίζετε η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» καλύπτοντας τις εδώ εκδηλώσεις της Ομοσπονδίας ή της δραστηριότητες της Ομογένειας, βασικά με θέμα το συνέδριο δημοσίευσε ένα άρθρο, το οποίο χαρακτήριζε συλλήβδην όλους του ΔΣ με πολύ βαρύς χαρακτηρισμούς και φυσικά, εμένα προσωπικά ως άνθρωπο με θίγουν, με προσβάλλουν και δεν ανταποκρίνονται σε αυτό που είμαι. Γιατί ουδέποτε υπήρξα εκβιαστής, ουδέποτε έκλεψα κανέναν, ούτε τυχοδιώκτης υπήρξα. Έχω σταθερό επάγγελμα, έχω μια σταθερή οικογενειακή ζωή. Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί της Ελευθεροτυπίας με θίγουν σαν άνθρωπο, σαν οικογενειάρχη, και κατ' επέκταση θίγουν και τον οργανισμό. Υπηρετούμε έναν οργανισμό, εκλεγμένοι από την εδώ ομογένεια. Όταν έμαθα για το δημοσίευμα και το διάβασα, αντέδρασα και ζήτησα η Ομοσπονδία σαν οργανισμός να υποβάλει μήνυση στην Ελευθεροτύπια και να την υποχρεώσει να ανακαλέσει και να δημοσιεύσει στην ίδια σελίδα που δημοσιεύθηκαν αυτοί οι χαρακτηρισμοί, να ζητήσει συγνώμη για την προσβολή που έγινε. Ορισμένοι θεώρησαν ότι ίσως δεν θίγονται, δεν ξέρω, αλλά εγώ και ορισμένοι συνάδελφοί μου, πέντε στον αριθμό, θεωρήσαμε ότι πρέπει να απαντήσουμε κατ' αυτόν τον τρόπο, διότι θίγεται η προσωπική μας υπόληψη και τιμή. Και έτσι πρέπει να κάνει, θεωρώ, κάθε άνθρωπος που θίγεται. Ο τύπος έχει το δικαίωμα να κάνει κριτική, μπορούσαν να πάρουν θέση υπέρ ή κατά του συνεδρίου, να σχολιάσουν ή να κρίνουν τις πράξεις μας, τις προτάσεις μας, ιδέες μας. Δικαίωμά τους. Έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα από την στιγμή που δεν μας γνωρίζουν, προσωπικά δεν γνωρίζω τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο που έγραψε το άρθρο και δεν νομίζω ότι με γνωρίζει και αυτός και ότι έχει δει, να καταφεύγουν σε ύβρεις. Όταν αποκαλέις τον άλλο τυχοδιώκτη, στο δικό μου λεξιλόγιο θεωρείται ύβρις, και όσα άλλα έγραψε. Αυτός ήταν ο λόγος που μας έθιξε προσωπικά την τιμή και την υπόληψή μας και σαν οικογενειάρχες και σαν επαγγελματίες, διότι εμείς ζούμε και κινούμαστε στο χώρο της ομογένειας, συνεργαζόμαστε με ανθρώπους της Ομογένειας. Για φανταστείτε να πάρει κάποιος με τον οποίο συνεργάζομαι μια τόσο μεγάλης κυκλοφορίας και έγκυρη εφημερίδα, όπως η Ελευθεροτυπία, και να δει το όνομά μου σαν απατεώνα και τυχοδιώκτη και ο,τιδήποτε άλλο μας χαρακτήρισε. Θίγομαι άμεσα σαν πρόσωπο, προσωπικότητα, οικογενειακά, επαγγελματικά. Θα το δούνε τα παιδιά μου, θα το δει η γυναίκα μου, θα πει «τι ξέρουν αυτοί περισσότερο που δεν ξέρω έγω». Αυτοί ήταν οι λόγοι που μας ανάγκασαν να καταφύγουμε σε μήνυση εναντίον της Ελευθεροτυπίας. Και θεωρώ ότι είχαμε κάθε δικαίωμα να το πράξουμε.
ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Η ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ
-Είστε για πολλά χρόνια σε επιτροπές που ασχολούνται για τα εθνικά θέματα. Έχετε μια πορεία και μια ενεργό δράση. Αυτήν την περίοδο σε κινητικότητα το γνωστό ζήτημα των Σκοπίων, τις διεκδικήσεις που θέτουν οι γείτονες, προ ημερών εστάλη μια επιστολή από την παμμακεδονική στον Πρωθυπουργό που επαναλαμβάνονται οι γνωστές θέσεις της ένωσης, θα ήθενα την άποψή σας για τα εθνικά θέματα και για το πώς μπορεί να βοηθήσει η ομογένεια, αν και εφόσον είναι οργανωμένη σε κάποιο πλαίσιο δράσης που όπως προείπατε, δεν υπάρχει. Γιατί προϋποθέση θα αποτελούσε αυτό που θεωρείται αυτονόητο για τις άλλες εθνικές κοινότητες, ένα οργανωμένο lobby.
-Η συζήτηση για τα εθνικά μας θέματα είναι πολύ μεγάλη, γιατί δεν είναι ένα, είναι αρκετά. Κατά την άποψή μου, το κυρίαρχο ζήτημα είναι οι σχέσεις μας με την Τουρκία και η επιθετικότητα που επειδεικνύει. Αυτός είναι ο αντίπαλος που μας δημιουργεί και τα προβλήματα. Η επιθετικότητα που έχει η Τουρκία και το γεγονός ότι δεν έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα, ιδίως μετά το 1974 και την εισβολή στην Κύπρο και την κατοχή στην Κύπρο, να ελέγξουμε και να αντιστρέψουμε αυτή την επιθετικότητα. Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και έχει δημιουργήσει βαθειές ρίζες στην ηττοπάθεια που δείχνει ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας στην αντιμετώπιση της Τουρκίας και στην αδιαφορία που επιδεικνύουν οι Έλληνες γύρω από τα εθνικά μας ζητήματα. Και για να γίνω πιο σαφής, η πολιτική ελίτ στην Ελλάδα, και εννοώ από όλα τα κόμματα, είναι αυτοί που αποφασίζουν και χαράσσουν την γραμμή και ο τύπος -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ο τύπος βρίσκεται σε αρμονία στα συγκεκριμένα ζητήματα- θεωρούν δεδομένο ότι η Τουρκία είναι μια μεγάλη δύναμη, μια μεγάλη χώρα και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε διαφορετικό από το να προσπαθούμε να την κατευνάσουμε, να την ηρεμήσουμε ή τουλάχιστον να κάνουμε τόσο μικρές υποχωρήσεις που δεν θα είναι οδυνυρές. Βλέπουμε όμως ότι αυτή η πολιτική, και ιστορικά αν το πάρουμε, δεν έχει αποδώσει ποτέ. Επειδή οι πολιτικοί μας φοβούνται να το πουν, επιδιώκοντας να μην γίνει πόλεμος, είναι λέξη εξοβελιστέα από το περιεχόμενο των πολιτικών, δεν αντιλαμβάνονται ότι με τέτοιες πολιτικές τον φέρνουν πιο κοντά. Όταν ο αντίπαλος διαπιστώνει ότι είσαι αδύναμος και δεν έχεις την θέληση να αντισταθείς, βασικά δηλαδή είναι ένας ψυχολογικός πόλεμος και εκβιασμός που ασκεί η Τουρκία, ότι αν δεν υποκύψετε σε αυτό σήμερα θα κάνουμε αυτό, και βλέπουμε ότι αυτοί οι εκβιασμοί περνούν. Περνούν διότι ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα έχει γαλουγηθεί με μια γενιά ηγετών τέτοια σε πνεύμα ηττοπάθειας. Και αυτή η ηττοπάθεια περνά μετά σε όλα τα στρώματα.
Γι' αυτο τα τελευταία 30-35 χρόνια ακολουθούμε την πολιτική του καλού παιδιού. Είναι η ίδια πολιτική σε όλα τα εθνικά μας ζητήματα. Για παράδειγμα με την Τουρκία, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι τα μεγέθη είναι διαφορετικά, θα πρέπει να το σκεφτούμε πολύ σοβαρά, θα πρέπει να κάνουμε και κάποια υποχώρηση, αλλά με άλλες χώρες που μας προκαλούν εξόφθαλμα, όπως οι Αλβανοί και τελευταία οι Σκοπιανοί, οι οποίοι έχουν αποθρασυνθεί και νομίζουν ότι είναι κάποια υπερδύναμοι και εμείς να προβαίνουμε μόνο σε χλιαρές αντιδράσεις ότι θα βρουν την πόρτα της ΕΕ κλειστή ή του ΝΑΤΟ, όταν θίγεται η τιμή και η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια του ελληνισμού, ιδιαίτερα των Μακεδόνων, όταν ευθέως θέτουν ζητήματα μακεδονικής μειονότητας, όπως έκανε πριν από λίγες μέρες ο πρωθυπουργός της χώρας, Γρούεφσκι, όλα αυτά δείχνουν ότι δεν βαδίζουμε στην σωστή γραμμή. Ότι χρειάζεται μια αναθεώρηση της στρατηγικής μας. Και πιστεύω ότι η βάση που αντιμετωπίζουμε όλα αυτά τα ζητήματα με αυτόν τον τρόπο είναι ότι δεν υπήρξε τουλάχιστον μέχρι τώρα μια συγκροτημένη στρατηγική ελληνική σκέψη. Σκέψη που να αναλύει τα προβλήματα, να προτείνει λύσεις μέσα από καθαρά ελληνικά συμφέροντα. Ελληνική σκέψη. Μέχρι και την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την πτώση του υπαρκτου σοσιαλισμού, η Ελλάδα ήταν μέσα στο κουκούλι του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, και όλα τα ζητήματά της είχε μάθει να τα βλέπει μέσα από αυτό το πρίσμα. Και εξακολουθεί ορισμένες φορές ακόμη και σήμερα να τα βλέπει μέσα από αυτό το πρίσμα. Και δεν αναπτύχθηκε η ελληνισκή σρατηγική σκέψη για το πώς θα αντιμετώπισουμε αυτούς τους κινδύνους. Η προσωπική μου άποψη για τα Σκόπια είναι ότι θα φτάσουμε στο έσχατο σημείο της ξεφτίλας, αν δεχτούμε να αναγνωρίσουμε κράτος με το όνομα είτε Άνω Μακεδονία, είτε Νέα Μακεδονία, είτε όποια Μακεδονία, διότι αυτοί θα έχουν περάσει τα σύμβολά τους, την ιθαγένειά τους ως μακεδονική, τη γλώσσα ως μακεδονική. Και επίσης θα έχουν νομιποιήσει και τον επεκτατισμό τους κατά βάση και όχι αλυτρωτισμό, διότι δεν υπήρξε ποτέ μακεδονική μειονότητα εντός της Ελλάδας έτσι όπως την εννοούν αυτοί. Επομένως μιλάμε για επεκτατισμό και όχι αλυτρωτισμό. Από ένα κράτος που είναι υπό διάλυση, που απειλείται καθημερινά από μια αλβανική μειονότητα και νομίζω ότι προς το συμφέρον της Ελλάδας θα ήταν η διάλυση αυτού του κράτους και όχι η ύπαρξή του στα βόρεια σύνορά της. Ενός κράτους που θα το εκμεταλλεύεται κάθε ένας και δεν πρέπει να παραβλέπουμε τις κινήσεις της Τουρκίας στην βαλκανική, τις στενές σχέσεις με την Αλβανία, την σύγκλιση στόχων και σκοπών με την Αλβανία, τα προβλήματα που προσπαθεί να δημιουργήσει καθημερινά και τα ζούμε στην Θράκη, για τα οποία μιλούσαν εδώ και 30 χρόνια πάρα πολλοί ότι θα ζούσαμε τέτοιες καταστάσεις στην Θράκη με την Τουρκία να προσπαθεί να αναμοχλεύσει ζήτημα μειονότητας και αυτονομίας. Το βλέπουμε καθημερινά με οργανισμούς που υπάρχουν στο εξωτερικό με σημαίες της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Θράκης, Δυτικής Θράκης, με τον συνασπισμό των Ισλαμικών χωρών. Βλέπουμε ότι η Τουρκία κάνει σταθερά βήματα στα Βαλκάνια και επομένως και τα Σκόπια θα είναι ένας από τους κρίκους που θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί η Τουρκία για να μας πιέσει από τα βόρεια σύνορά μας. Είναι επιτακτική η ανάγκη να λάβουμε τέτοια μέτρα, να αποτρέψουμε τέτοιες κινήσεις αλλά πρέπει να αλλάξουμε ριζικά πολιτική. Έχουμε διαπιστώσει ότι η πολιτική μας δεν αποδίδει σε κανένα εθνικό μέτωπο. Βλέπουμε την Κύπρο, η κατάσταση έχει βαλτώσει 34 χρόνια μετά την εισβολή, μιλάνε για δυο κράτη, μιλάνε για κράτος τύπου Ταϊβάν, κανείς όμως δεν μιλάει για πρόβλημα εισβολής και κατοχής ανεξάρτητου κράτους, μέλους του ΟΗΕ εναντίον κάποιας άλλης χώρας. Το ρίχνουν στο διακοινοτικό πρόβλημα. Εμείς αποδεχόμαστε αυτή τη στάση. Νομίζω ότι όλα αυτά μας έχουν κάνει πιο σοφούς. Έχουμε δει την στάση των συμμάχων Ευρωπαίων και αμερικανών όλα αυτά τα χρόνια και είμαστε σε θέση να δούμε το το γίνεται στην περιοχή μας και το τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Βέβαια θα απαιτηθούν αγώνες, τίποτε δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται μακροχρόνια προσπάθεια, και σε αυτό το σημείο καλείται και η ομογένεια να παίξει σημαντικό ρόλο και εδώ καλείται η πατρίδα να έχει τον κεντρικό σχεδιασμό του πώς θα εκμεταλλευτεί αυτήν την ομογένεια σαν πολλαπλασιαστή ισχύος στην προσπάθεια που θα κάνει για να ανασχέσει την τουρκική επιθετικότητα. Διότι αν δεν το κάνουμε σήμερα, αύριο ίσως να είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε πολύ πολυ οδυνηρές λύσεις. Και εμείς μεγαλώσαμε στα σχολεία με αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι «την πατρίδα ουκ ελλάττω παραδώσω». Και θα είναι -για μένα προσωπικά- πολύ μεγάλο πλήγμα στις μέρες μας η πατρίδα μας να χάνει κάποιο της κομμάτι.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ LOBBY
-Είπατε για ομογένεια και αυτομάτως τίθεται το θέμα του lobby. Υπάρχει οργανωμένο Lobby εδώ; Και αν ναι, ποια είναι η δράση του; Ή μιλάμε για μια προσωποπαγή και αποσπασματική προσπάθεια, και κατά περιόδους από ανθρώπους που εναλλάσσονται στις ίδιες καρέκλες;
-Κατά την άποψή μου δεν υπάρχει οργανωμένο lobby. Οργανωμένο lobby σημαίνει ότι υπάρχει κάποια οργάνωση, κάποια ιεράρχηση σκοπών, κάποιος τρόπος δράσης. Από αυτή την άποψη δεν υπάρχει lobby. Τώρα ορισμένοι μπορεί να θεωρούν ότι lobby σημαίνει κάποιες προσωπικές παρεμβάσεις από ορισμένους που θεωρούν ότι έχουν επιρροή σε ανθρώπους που έχουν σχέση με τα κέντρα λήψης αποφάσεων εδώ στις ΗΠΑ, τους συγχαίρουμε αυτούς τους ανθρώπους γιατί έχουν προσφέρει πολλά. Δεν είμαι από αυτούς που μηδενίζω τις προσπάθειες των άλλων, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι lobby η προσωπική επιδίωξη κάποιου ή 2-3 άλλων που θα συναντήσουν 5-6 βουλευτές ή γερουσιαστές. Αυτό δεν είναι οργανωμένο lobby. Lobby είναι κάτι που απαιτεί στρατηγικό σχεδιασμό, οργάνωση και διαφορετική μεθόδευση και στόχους. Όταν μίλησα προηγουμένος με αφορμή τα εθνικά θέματα για ελληνική στρατηγική σκέψη, είναι και αυτό μέσα. Από αυτή την στρατηγική σκέψη θα προέλθουν και οι στόχοι. Κατ' αρχήν τι στόχους έχουμε στα εθνικά μας ζητήματα; Τι στόχους έχουμε σε σχέση με την Τουρκία, τι στόχους έχουμε για τι Κυπριακό, τι στόχους έχουμε στα Σκόπια, και αυτούς τους στόχους, όταν τους συμφωνήσουμε και τους χαράξουμε, θα πρέπει να τους ακολουθούμε πιστά σαν ευαγγέλιο. Η ομογένεια για να συνδράμει σε κάτι πρέπει να είναι ενημερωμένη. Να ξέρει πού βαδίζει. Δεν μπορεί τώρα, αν δεχτούμε ότι υπάρχει lobby, εμείς να προβάλουμε ένα αίτημα στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα δικά μας ζητήματα και κατόπιν να έρχεται ένας υπουργός και να λέει τα αντίθετα. Εκεί ακριβώς μπαίνει το θέμα του συντονισμού και της στρατηγικής. Θα πρέπει όλοι να μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Να εννοούμε το ίδιο πράγμα. Θα πρέπει ο στόχος να παραμένει ίδιος ακόμα και αν αλλάξει η κυβέρνηση και ένα άλλο πολιτικό κόμμα έρθει στην εξουσία. Ακόμα και αν αλλάξει ο υπουργός, αυτός ο στόχος να παραμείνει ο ίδιος. Μόνο τότε μιλάμε για στρατηγική με συνέπεια, με συνέχεια, για lobby, για οργάνωση της ομογένειας, για βοήθεια της ομογένειας. Διαφορετικά θα μιλάμε για τυχαίες ενέργειες που άλλοτε θα αποδίδουν, άλλοτε δεν θα αποδίδουν, που θα μας απογοητεύουν, που θα απομακρύνουν τον κόσμο. Διότι όταν υπάρχουν στόχοι, υπάρχει και συσπείρωση του κόσμου. Ο κόσμος ξέρει τι ζητάει και τι ζητάμε και συσπειρώνεται γύρω από αυτόν τον στόχο. Σήμερα ο κόσμος έχει αποστασιοποιηθεί, το βλέπουμε στην πατρίδα μας, είναι απογοητευμένος από όλα τα ζητήματα. Πολλές φορές όταν είναι σε έξαρση τα εθνικά μας ζητήματα, γίνονται δημοσκοπήσεις και βλέπουμε την δυσαρμονία της πολιτικής σκέψης με το τι θέλει ο κόσμος πραγματικά. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα εθνικά μας θέματα. Για παράδειγμα να αναφέρω την ευρωπαϊκή συνθήκη. Βέβαια για την Ελλάδα είναι όνειδος, γιατί δεν την έθεσε ποτέ στην κρίση του ελληνικού λαού. Κανείς δεν γνωρίζει ότι αυτά τα κείμενα, τα ευρωπαϊκά συντάγματα ή ό,τι άλλο προσπαθούν να περάσουν πολλές φορες καταργούν κυριαρχικά δικαιώματα. Πόσος κόσμος το γνωρίζει αυτό; Ρώτησαν ποτέ τον κόσμο αν θέλει να καταργηθούν τα κυριαρχικά του αυτά δικαιώματα και να τα εκχωρήσουν σε μια γραφειοκρατία που κανείς δεν τους γνωρίζει και δεν τους εκλέγει; Γιατί έχει γίνει σε όλες τις άλλες χώρες και στην Ελλάδα όλες οι αποφάσεις στην βουλή νύχτα με 12 βουλευτές πολλές φορές ψηφίζονται μετά τα μεσάνυχτα τέτοιου είδους κρίσιμα και σοβαρά για την εθνική μας κυριαρχία για το μέλλον όλου του ελληνισμού. Γιατί δεν δέχομαι απόψεις που λένε ότι αυτοί ζουν εκεί, εμείς εδώ -αυτό αφορά την επιστολική ψήφο- ή αν ψηφίσουμε θα μας διχάσουν τα κόμματα ή δεχόμαστε ότι είμαστε πολιτικά ανώριμοι. Γιατί μόνο οι πολιτικά ανώριμοι δέχονται εκ προοιμίου ότι θα έρθουν εδώ τα κόμματα και θα μας διχάσουν. Νομίζω ότι η Ελλάδα και η ομογένεια πολύ θα βοηθούν σε πάρα πολλά θέματα, εαν θα δοθεί η ψήφος στην ομογένεια, διότι και η ομογένεια θα έρθει πιο κοντά και θα γνωρίσει την Ελλάδα καλύτερα και το αντίστροφο. Αυτό, νομίζω, ότι επιβάλλουν και οι συνθήκες. Γιατί δεν δέχομαι σαν έλληνας να ψηφίζουν όλοι οι λαοί του κόσμου εδώ στην Αμερική που έχουν μειονότητες αριθμητικά μικρότερες από την δική μας και να είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει δικαίωμα ψήφου εκτός της πατρίδας τους. Ούτε τα πολιτικά κόμματα να εκμεταλλεύονται μια μερίδα κόσμου εδώ, να ναυλώνουν αεροπλάνα της Ολυμπιακής με μειωμένο εισητήριο για να πάνε να ψηφίσουν 500-1000 άτομα τον εκλεκτό τους. Η ψήφος των ομογενών θα μπολιάσει την ελληνική πολιτική πραγματικότητα ως εξής: οι ομογενείς κατά μεγάλη πλειοψηφία θα ψηφίσουν με κριτήρια εθνικά, με κριτήρια πέρα από το πολιτικό δούναι και λαβείν της Ελλάδας, που είναι η αχίλλειος πτέρνα του πολιτικού μας συστήματος. Ο ομογενής θα ψηφίσει με πολιτικό κριτήριο την Ελλάδα. Ίσως αυτό να φοβούνται και τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα και δεν θέλουν να δώσουν το δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς. Ίσως γιατί δεν μπορούν να τους ελέγξουν. Πιστεύω κατά βάθος ότι αυτό που τους κωλύει και τους καθυστερεί είναι ο έλεγχος της ομογένειας που πιστεύουν ότι μπορεί και να τους ξεφύγει.
-Αυτή την στιγμή τον έλεγχο της ομογένειας τον έχει κάποιος, εκτός από την εκκλησία;
-Ναι, νομίζω ότι η ελληνική πολιτεία έχει έλεγχο μέσω της Εκλλησίας ή άλλων οργανώσεων. Ασκεί κάποιον έλεγχο. Έχει έλεγχο. Από την στιγμή που δεν γίνεται τίποτε πέρα από τις θελήσεις της πολιτείας… και φάνηκε καθαρά και στο συνέδριο. Είτε δια αντιπροσώπων είτε με άλλους τρόπους… θα σας πω κάτι που είπε κάποτε ένας πολιτικός σε ιδιωτική συζήτηση, αναφερόμενος στο ζήτημα της ομογένειας. Είπε «για μας τους ομογενείς μας έχουν στο τσεπάκι», κάνοντας χαρακτηριστικά την κίνηση, «τα παιδιά σας δεν έχουν». Αυτό τα λέει όλα. Το πώς σκέφτονται και το πώς βλέπουν την ομογένεια!
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΡΑΧΑΝΗΣ:
Γεννήθηκε στην Καστανιά του νομού Καρδίτσας, ένα χωριό κοντά στα Άγραφα. Σε ηλικία 8 ετών μετακόμισε οκογενειακώς στην Αθήνα. Έχοντας ολοκληρώσει την στρατιωτική του θητεία, έφυγε το 1988 για την Νέα Υόρκη, όπου και ζει μέχρι και σήμερα. Η ανάμειξη του στα ομογενειακά δρώμενα ξεκινά από τα νεανικά του χρόνια όντας μετανάστης πρώτης γενιάς στις ΗΠΑ. Στην Νέα Υόρκη ασχολήθηκε με τις κατασκευές και επαγγελματικά έχει πετύχει όπως συνέβει με το μεγαλύτερο ποσοστό Ελλήνων που ήρθαν στην Αμερική αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Κινητήριος δύναμη που τον ώθεισε να ασχοληθεί είναι η αγάπη του για την πατρίδα και ο απέραντος σεβασμός που τρέφει προς τα ιδεώδη και τις μεγάλες αξίες του Ελληνισμού{Παιδεία, Ελευθερία, Δημοκρατία}. Από τα πρώτα του χρόνια στη Νέα Υόρκη ασχολήθηκε με τα κοινά σε εθνικοτοπικούς συλλόγους της Θεσσαλίας όπως ο ιστορικός σύλλγος ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ενώ έχει διατελέσει και προέδρος του. Η αγάπη και ο ζήλος του για τα εθνικά θέματα τον έχουν κάνει να ξεχωρίζει για τις κρυστάλινες απόψεις και ρηξηκέλευθες τοποθετήσεις του στα δρώμενα τις ομογένειας σε κάθε επίπεδο. Επί σειρά ετών αντιπρόσωπος στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης ενώ λόγω του ήθους και της καθαρότητας του είναι ένας εκ των τριών που προτάθηκαν για την εξεταστική επιτροπή του 2006 η οποία συνεστήθει για να ελέγξει τις καταγγελίες για διοικητικές παραβάσεις και τα οικονομικά και διαχειριστικά σκάνδαλα στον προαναφερόμενο ιστορικό οργανισμό.
