Του Ντίνου Τουμάζου
Ασφαλώς η Ιστορία θα κρίνει και θα αξιολογήσει (είθε αντικειμενικά και δίκαια) το συνολικό έργο κάθε πολιτικού ανδρός. Εμείς οι σύγχρονοι ωστόσο, στην περίπτωση του Τάσσου Παπαδόπουλου, χωρίς να επικαλούμαστε απροβλημάτιστα και ως είθισται το γνωστό «ο αποθανών δεδικαίωται», οφείλουμε να του αποδώσουμε τη δέουσα τιμή. Γιατί δύο ΟΧΙ σε δύο καίριες στιγμές της Ιστορίας του Κυπριακού Ελληνισμού, το πρώτο στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και το δεύτερο στο καταστροφικό σχέδιο Ανάν, αποτελούν ύψιστους τίτλους τιμής για τον αείμνηστο πρόεδρο Παπαδόπουλο, τίτλους που λίγοι ηγέτες έχουν να επιδείξουν. Αυτά τα δύο ΟΧΙ τον αναδεικνύουν άξιον της πατρίδος.
Γι' αυτά τα δύο ΟΧΙ ακουμπά στο φέρετρό του με σεβασμό ολόκληρος ο Ελληνισμός. Γι' αυτά τα δύο ΟΧΙ οι απανταχού Έλληνες γονατίζουμε μπροστά σε αυτόν ο οποίος όρθωσε ξανά την Κύπρο στο ανάστημα που η Ιστορία της όρισε. Σε αυτόν που έγινε η φωνή μιας χούφτας αληθινών Ελλήνων οι οποίοι απέδειξαν για άλλη μια φορά, καταψηφίζοντας το σχέδιο Ανάν το 2004, ότι «η μεγαλοσύνη εις τα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα…»
Τις αποδείξεις για την κληρονομιά που μας άφησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ορίζοντας και το ΧΡΕΟΣ κάθε απλού πολίτη και των ηγετών μας απέναντι στον τόπο μας και τη Ρωμιοσύνη, παρουσίασε με περισσή ενάργεια ο Βάσος Λυσσαρίδης στον επικήδειο που εκφώνησε. Έναν λόγο που αποτελεί (ή πρέπει να αποτελέσει) την πυξίδα των επιδιώξεών μας ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ / ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ.
Στις 15 Δεκεμβρίου συγκεντρώθηκαν γύρω από τη σορό του Τάσσου Παπαδόπουλου επώνυμοι και ανώνυμοι, συναγωνιστές του αλλά και πολέμιοι της εθνικής πολιτικής που ακολούθησε στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν. Μακάρι ο θάνατός του να αποτελέσει άλλο ένα ορόσημο που θα σηματοδοτήσει τη συνειδητοποίηση των υπαρκτών κινδύνων από τα εξυφαινόμενα νέα σχέδια λύσης. Σχέδια στα οποία ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε όπως και τον Απρίλη του 2004. Επικαλούμαι τα λόγια του Βάσου Λυσσαρίδη:
«Αυτή η οδυνηρή συγκυρία προσφέρει την ευκαιρία να αποστείλουμε από κοινού το μήνυμα ότι θα απορρίψουμε απορριφθέντα υπό του λαού σχέδια που εκκολάπτονται υπό νέα ονοματολογία και ότι θα σταθούμε ανάχωμα σε ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte με την κυνική απαίτηση μη συμμόρφωσης προς τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της και νομιμοποίηση κηδεμονικών δικαιωμάτων και στρατιωτικής παρουσίας, παρθενογένεσης δυο κρατών και συνεταιρισμού.»
«Μας είπαν:
Γιατί συνεχίζετε να αγωνίζεσθε
αφού η μάχη έχει κριθεί;
Απαντήσαμε: Γιατί αν
δεν αγωνιζόμαστε
δεν θα υπάρξει άλλη μάχη.»
Χάσαμε πολλές «μάχες» στο παρελθόν, άλλοτε υπαιτιότητί μας και άλλοτε υπαιτιότητι άλλων. Ευτυχώς γλιτώσαμε τα χειρότερα. Ευτυχώς δεν χάσαμε ολοκληρωτικά τον «πόλεμο». Ας είμαστε έτοιμοι για όσα μας περιμένουν. Και:
από τον Πενταδάκτυλο στη Λύση
Όταν οι πρόσφυγες θα σέρνουν
κουρασμένοι τα βήματα
στο δικό μα πάντα ξένο σπίτι
Όταν οι Άννες και οι Καϊάφες
θα ετοιμάζουν σύγχρονες φυλακές
με αόρατα μα φρικτά σίδερα
ο λαός θα θυμάται πως το ΟΧΙ
είναι οδυνηρό μα όχι θανάσιμο
πως η λευτεριά ούτε δίνεται
ούτε ταιριάζει στους γονατισμένους.»
