Η γιορτή άρχισε στις 4 το απόγευμα με καραγκιόζη-σε μια σύγχρονη Ελληνοαμερικάνικη- εκδοχή που έπαιξαν πετυχημένα ο νεαρός Κυπριακής καταγωγής Γιώργος Κολιάς και οι συνεργάτες του. Τα παιδιά χάρηκαν πολύ με την παράσταση του καταγκιόζη και το έδειξαν με κάθε τρόπο. Ακολούθησε ειδικό πρόγραμμα με τον γνωστό ταχυδακτυλουργό Καμάρ και μετά ως γνωστόν επακολούθησε πλούσιο τραπέζι που όπως πάντα εδώ και 20 χρόνια ετοιμάζουν τα αδέλφια Γιώργος και Πήτ Κατσίχτης (Neptune Diner) και τα γλυκά είχε προσφέρει ο Λευκός Πύργος και το Ζεύγος Γιούλη και Πέτρος Πανταζή.
Χαιρετισμό απηύθυναν ο πρόεδρος Δημήτρης Καλαμαράς(δεν είπε πολλά και ήταν χαμογελαστός και σεμνός) και φυσικά ο γενικός γραμματέας κ. Πέτρος Γαλάτουλας ενώ τον συντονισμό και την ευθύνη της όλης διοργάνωσης είχε ο κ. Ηλίας Νεοφώτιστος ο οποίος συμμετέχει στο νέο Δ.Σ. και ίσως είναι από τις λίγες φωτεινές εξαιρέσεις μαζί με τα νέα παιδιά που απαρτίζουν το νέο Δ.Σ.
Ο Ηλίας Νεοφώτιστος που ήταν η πλέον ορθή και αξιοκρατική προσωπική επιλογή του Πέτρου Γαλάτουλα(παρά τις αντιδράσεις κάποιων Βλ. Μιχαλέα κτλ) να τον συμπεριλάβει στην πολιτιστική επιτροπή, παραμένει ψηλά στην συνείδηση των Ομογενών για το ήθος και την πνευματική καλλιέργια που διαθέτει ξεχωρίζοντας από αρκετούς στο παρόν Δ.Σ. Καλός επιχειρηματίας, αγωνιστής σε ότι αναλαμβάνει ειδικά επί προεδρείας του ο Σύλλογος Αθηναίων Νέας Υόρκης ξεχώρισε για την ποιότητα των εκδηλώσεων αλλά πάνω από όλα γνωστός ως διακριτικά πετυχημένος καλλιτέχνης συγγραφέας, ποιητής και σκηνοθέτης. Από τις προσωπικότητες που η ομογένεια δικαίως νιώθει υπερήφανη για την ύπαρξη τους.
Το βάρος της διοργάνωσης μαζί με τους Πέτρο Γαλάτουλα-ο οποίος πράγματι ξενυχτούσε καθημερινά στο κτήριο- και Ηλία Νεοφώτιστο σήκωσαν επίσης ο Διονύσης Πυλαρινός και η ομάδα νεών που είναι φίλοι του, ο Χρήστος Ορφανάκος (ο οποίος όλα τα προηγούμενα χρόνια ακόμα και όταν δεν ήταν στο συμβούλιο έτρεχε ειδικά για αυτή τη γιορτή) ο Γιάννης Γκόρος (ο οποίος είχε αναλάβει την κουζίνα και το μαγείρεμα) ο οποίος συν τοις άλλοις -αυτό που δεν ξέρουν μέσα στο Δ.Σ. εκείνοι που μπροστά του κάνουν τον φίλο και πίσω τον θάβουν, είναι ότι καθημερινά είναι αυτός που σηκώνει και το βάρος της κριτικής για τα έργα και τις ημέρες του Π. Μιχάλεα και της συζύγου του που με τον τρόπο τους διώχνουν εδώ και χρόνια το κόσμο και ειδικά τους νέους (αντί να σηκωθούν να φύγουν αυτοί από εκεί μέσα). Και φυσικά αυτοί που επίσης αξίζει όχι απλά να αναφερθούν αλλά και δημοσίως να επαινεθούν είναι τα υπόλοιπα μέλη της πολιτιστικής επιτροπής την οποία αποτελούν μεταξύ των άλλων προαναφερομένων η φιλόλογος κ. Αγγελική Αγκά, ο γνωστός για την εξυπηρετικότητα του στο Γενικό Προξενείο κ.Φώτης Γουνελάς ( οποίος μεταξύ των άλλων καθηκόντων του ήταν και η βοήθεια στην κουζίνα) οι αδελφές κυρίες Πολυξένη και Αυγερινή Κατέχη που εδώ και 4 χρόνια προσφέρουν αδιάλειπτα και αθόρυβα όπου τους ζητηθεί χωρίς να επηρεάζονται από πρόσωπα γεγονότα και καταστάσεις, και ο αγέραστος και ακούραστος με παλμό όντως νεαρού προσκόπου κ. Χατζηκυριάκος Παύλος.
Ωστόσο, αυτό που σχολιάστηκε έντονα -και για αυτό το ψάξαμε – είναι η απουσία επισήμων, αν και οι μεγάλοι επίσημοι τέτοιες ημέρες πρώτα και πάνω από όλα είναι τα παιδιά, εν τούτοις δεν ήταν λίγοι που ψίθυριζαν «μα που είναι η Γενική Πρόξενος; Ο Αρχιεπίσκοπος; …» Λοιπόν εμείς μάθαμε ότι ουδείς προσκλήθηκε με επίσημη ξεχωριστή και ειδκή πρόσκληση ή έστω τηλέφωνημα. Και τούτο τονίζεται διότι τουλάχιστον η Γενική Πρόξενος κ. Μπαλτά έχει αποδείξει ότι όπου και αν προσκλήθηκε-στο διάστημα της θητείας της- πάντα έδινε και δίνει το παρόν! Πολύ περισσότερο για μια τέτοια εκδήλωση που αφορά παιδιά. Ωστόσο ούτε καν τηλέφωνο δεν έγινε στο Γενικό Προξενείο το ίδιο και προς κάθε άλλη επίσμη Αρχή της Ελληνικής Κοινότητας στην πολιτεία της ΝΥ.
Θα μπορούσε να είναι σοβαρή παράλειψη την οποία όμως σκέπασε η επιτυχία της όλης εκδήλωσης. Αυτό που δεν μπορεί όμως να περάσει απαρατήρητο και ασχολίαστο διότι αποτελεί και δείγμα της γνωστής συμπεριφοράς και νοοτροπίας εκείνων που νομίζουν ότι δεν κάνουν λάθη και θέλουν συγκεντρωτικά και στο πόδι -άρπα κόλα- να οργανώνουν με ύφος δεκαπέντε καρδιναλίων για το αναμένομενο αποτέλεσμα κάθε ενέργειας χωρίς να επιδέχονται κριτικής προτάσεις και άλλα τινά… απλά έτσι για να λένε ότι κάτι κάνουν(…) είναι ότι όφειλαν τουλάχιστον να αποστείλουν μια σειρά επίσημων προσκλήσεων και να μην περιμένουν οι αρχές και οι επίσημοι της ελληνικής κοινότητας να ανταποκριθούν μόνο από την ¼ (μίζερη και φτηνή) καταχώριση στον Εθνικό Κήρυκα.
Ουδείς εκ των επισήμων ταγών πάει απρόσκλητος σε εκδηλώσεις, και αυτό το γνωρίζουν όλοι εκείνοι που τα φόρτωσαν όλα -όπως πάντα- πάλι όπως παλιά στον Πέτρο Γαλάτουλα περιμένοντας την τελευταία στιγμή να εμφανιστούν για να δρέψουν «δάφνες και στεφάνια». Ποζάροντας για φωτογραφίες (με σκέρτσο και νάζι) στον τοπικό ομογενειακό Τύπο. Ας μάθουν επιτέλους-οι κύριοι και κυρίες- ότι δεν μπορούν να τρέχουν μόνο όπου υπάρχει χρήμα ή φωτογραφίες που δημιουργούν εντυπώσεις και δημόσιες σχέσεις. Δημόσιες σχέσεις κατ επέκταση και μετά βουτιά στο χρήμα…
Πέρα από όλα αυτά που πρέπει να λέγονται και να γράφονται μπας και φιλοτιμηθεί κάποιος να κάνει κάτι σε τούτο το οίκημα που πάλι θα ερημώσει μέχρι την τελευταία πανομογενειακή εν όψει παρελάσεως -τον Απρίλιο του 2009-, οφείλουμε ξεχωριστή αναφορά σε όλους αυτούς που προκειμένου να έχει επιτυχία η εκδήλωση αυτή προσέφεραν πολλά εκτός από εθελοντική δουλειά. Και κυρίως σε όλους εκείνους που προσέφεραν για τα έξοδα -και ήταν αρκετά αν υπολογίσει κανείς παιχνίδια, στολίδια, αμοιβές θεατρικής παράστασης, extra, κτλ- από το βαλάντιο τους. Άλλοι έδωσαν πολλά και άλλοι λιγότερα (είτε από το υστέρημα είτε από το περίσευμα τους ). ΧΟΡΗΓΟΙ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗς είναι οι : ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΧΤΗς, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΤΣΙΧΤΗς, ΓΙΟΥΛΗ ΠΑΝΑΤΑΖΗ, ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΤΑΖΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΤΕΛΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΠΑΝΤΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΣ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΤΕΡΕΖΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΩΚΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΟΥΡΝΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΡΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, ΣΧΟΛΗ ΛΟΥΠΑΚΗ. Τώρα ποιοι έδωσαν τα πολλά και ποιοι τα λίγα – maximum 100αρικο-(sic) εσείς τους ξέρετε καλύτερα…
Τέλος, εκείνο που αξίζει να τονιστεί -μη χαλάσουμε και την παράδοση στην ουσιαστική και επαναλαμβανόμενη κριτική για να μη ξεχνιώμαστε και κυρίως μπας και κοκκίνισουν κάποιοι ή κάποιοι άλλοι βαρεθούν και πράξουν τα δέοντα – είναι τούτο:
Αυτές οι παιδικές φωνές είναι που, ίσως έστω και για λίγο, έδιωχαν τα φαντάσματα του παρελθόντος…και τα κακά πνεύματα των (Διαμαντίδη, Ναυσικά (αααα), Μιχαλέα , Ράλλη και τους συν αυτώ) Αυτών που έχουν πληγώσει ανεπανώρθωτα, με την εμπάθεια, τα μίση και τα πάθη τους, το κύρος και την όποια αξιοπιστία διέθετε μέχρι προτινος ο οργανισμός. Αυτές οι παιδικές φωνές, που τρυπάνε συνειδήσεις -όταν υπάρχουν συνηδείσεις- και αγγίζουν καρδιές σκέπαζοντας -έστω πρόσκαιρα και στιγμιαία- κρύβοντας κάθε γκρίζα και μαύρη σκιά που πλανάται εντός και εκτός του οικήματος της 29ης οδού στην Αστόρια ήταν που και ευωδίασαν, έστω και λίγο…
Σκεπάζοντας την μπόχα και την δυσοσμία που-φτάνει ως την Αθήνα- και δυστυχώς απλώνεται στην περιοχή παντού από τα σκάνδαλα και τις ατασθαλίες που άφησαν πίσω τους οι Διαμαντίδης και Ράλλης σχηματίζοντας την πλέον άσχημη εικόνα για την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης από ιδρύσεως της. Τον οργανισμό που κάποτε μεσουρανούσε και πρωτοστατούσε σε αγώνες του Ελληνισμού αυτοί οι "κύριοι" τον απαξιώσαν και τον εξευτέλισαν!
Σήμερα η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μειζονος Νέας Υόρκης μαραίνεται και απαξιώνεται εξ αιτίας της τραγικότητας που δημιούργηθηκε από την εικόνα μετά την "επιχείρηση" διάλυσης του συνεδρίου του 2007 που οργάνωσαν τα σκοτεινά οργανωμένα συμφέροντα με φτηνό υποχείριο τους Διαμαντίδης-Ράλλη, και τέλος τον Μιχαλέα ο οποίος, έδωσε την χαριστική βολή στις 08.08.07 με την περιβόητη «απόφαση» των οκτώ που πρόδωσε τον Δημήτριο Δημητρίου και αρκετούς ακόμα που δούλεψαν εθελοντικά για αυτό το συνέδριο το οποίο αγκάλιασαν όλοι -πλην Σπυρόπουλου Βεληβασάκη για τους οποίους η κοινή γνώμη επεφύλαξε τα χειρότερα επιβεβαιώνοντας το Greek American News Agency και όσα έχουμε αποκαλύψει ήδη από το 2006- σε Ελλάδα και Αμερική δημιουργώντας προσδοκίες για το αύριο του ελληνισμού αλλά ταυτόχρονα και μια πολύ άσχημη εικόνα για τον οργανισμό μετά τις δολοπλοκίες των Ράλλη και Διαμαντίδη(βλ. Τζουμάκα και των "συνεταίρων" της)…
Την ζοφερή αυτή εικόνα που έχει δημιουργηθεί για τον ιστορικό οργανισμό όχι μόνο στην κοινή γνώμη της Ομογένειας αλλά και στην Ελλάδα δυστυχώς μόνο τέτοια μικρά διαλείμματα, όπως αυτή η εκδήλωση την ωφελούν για λίγο… Και αυτή η εικόνα γίνεται ακόμα χειρότερη από το γεγονός των υποψιών που δημιουργούνται για συγκάλυψη που επιχειρείται από το τεράστιο οικονομικό και διοικητικό σκανδάλο που άφησαν πίσω τους βαριά «κληρονομιά» στο νέο Δ.Σ. οι Νικόλαος Διαμαντίδης Ντίνος Ράλλης και Χρήστος Βουρνάς.
Έναν οργανισμό που έχασε την εξωθεν καλή μαρτυρία όχι μόνο προς την Ομογένεια, που και ξέρει και αντιλαμβάνεται τι γίνεται εκεί μέσα δεκαετίες τώρα, αλλά και προς την Ελλάδα… Έναν ιστορικό οργανισμό, ο οποίος ενώ θα έπρεπε να εορτάζει τα 70 χρόνια από ιδρύσεως με λαμπρότητα, όπως αξίζει στους προκατόχους του θάφτηκε κυριολεκτικά μετά τα όσα επεφύλαξαν σε αυτόν οι Διαμαντίδης, Ράλλης, και Μιχαλέας. Ένας οργανισμός ο οποίος πανθομολογουμένα έχει δημιουργήσει την πλέον δύσοσμη και ζοφερή εικόνα από την 4ετια γεμάτη σκάνδαλα, ατασθαλείες -διοικητικές και οικονομικές – του δίδυμου Νικόλου Διαμαντίδη και Ντίνου Ράλλη οι οποίοι εξευτέλισαν τον θεσμό. Μια 4εατια γεμάτη πληγές και τραύματα τα οποία θα παραμείνουν βαθιά χαραγμένα στην μνήμη της Ομογένειας για πολλές δεκαετίες ακόμα…εκτός αν αλλάξει δραστικά κάτι.
Εκείνο όμως που φόρτιζε συγκινησιακά την ατμόσφαιρα -και με αυτό επιλέγουμε να κλείσουμε αυτό το ρεπορτάζ- και όλους όσους έχουν προσφέρει αληθινά στο θεσμό ήταν το γεγονός ότι αυτή ειδικά η γιορτή είχε κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό. Το μοναδικά σεμνό και ιδιαίτερα ανθρώπινο. Η εκδήλωση αυτή ειδικά -που αποτελούσε και έμπνευση του θανόντος – ήταν αφιερωμένη σε ένα απλό άνθρωπο. Αυτό που λέμε στον απλό ανώνυμο ομογενή που αγωνίζεται άοκνα και αδιάλειπτα χρόνια τώρα χωρίς να επιζητά δάφνες τιμές αξιώματα και αναγνωρίσεις. Τον Άρη Αλεξανδρόπουλο. Έναν άνθρωπο που σε όλη τη ζωή προσέφερε αθόρυβα από πολλές θέσεις χωρίς ποτέ να το διατυμπανίζει. Από τα χρόνια που δούλευε και εξυπηρετούσε τους πάντες στο γενικό προξενείο της ΝΥ και όπου αλλού εργάστηκε προσφέροντας στον Ελληνισμό χωρίς ποτέ να το διαλαλεί. Η εκδήλωση αυτή ήταν αφιερωμένη στον αγωνιστή αείμνηστο Άρη Αλεξανδρόπουλο, ο οποίος έφυγε από κοντά μας πρόωρα στις 6 Δεκεμβρίου (08) υπομένοντας όρθιος και με υπερηφάνια την επάρατη νόσο που τον είχε χτυπήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Έφυγε νωρίς γιατί ακόμα και αν είχε αποστασιοποιηθεί από την ομοσπονδία τα τελευταία 4 χρόνια, αηδιασμένος και αγανακτισμένος, όπως έλεγε από τα κατορθώματα Διαμαντίδη-Ράλλη και των συν αυτώ, εν τούτοις σε κάθε ευκαιρία πήγαινε και προσέφερε εθελοντικά υπηρεσία και εργασία στον οργανισμό. Έναν οργανισμό που και ο ίδιος υπηρέτησε για πολλά χρόνια έστω και αν τελευταία αρκετοί τον είχαν πικράνει με τα καμώματα, τη συμπεριφορά και τα έργα τους…
Αντιγράφουμε λοιπόν από το έντυπο της ομοσπονδίας το εξής λιτό και απέριττο κείμενο ως ένδειξη ελάχιστης τιμής στο έργο και την προσφορά του.
Εις ΜΝΗΜΗ ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ
«Η εκδήλωση αυτή είναι αφιερωμένη στον αγωνιστή του Ελληνισμού και πρώην μέλος του Διοικητικού συμβουλίου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, Άρη Αλεξανδρόπουλο. Ο Άρης δεν είναι πια κοντά μας αλλά έφυγε αγγελιοφόρος να μεταφέρει τα νέα της Ομοσπονδίας και του Ελληνισμού σε τρεις άλλους αγωνιστές που είχαν φύγει πρωτύτερα. Θα τους μεταφέρει ευχάριστα νέα ότι με την μεγάλη ευγενή δωρεά του κ. Σταθάκου, η ομογένεια απέκτησε το δικό της σπίτι, ένα όνειρο που δεν μπόρεσαν να χαρούνε εν ζωή στον Παναγιώτη Κασάπη, στον Μάκη Καλαράκο και τον Αχιλλέα Παπαδόπουλο. Ο Άρης ήταν ένας από τους πρωτεργάτες που άρχισε και καθιέρωσε αυτή την εκδήλωση, δείγμα αγάπης προς τον συνάνθρωπό του. Με το χαμό του Άρη, η ομογένεια έμεινε πιο φτωχή από πραγματικούς ιδεολόγους.»
