Οι ακόλουθες προτάσεις για τα θέματα διεθνών σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής αποτελούν περιληπτική διατύπωση ορισμένων κρίσιμων θεμάτων της εθνικής μας πολιτικής μέσα στο ευρύ πλέγμα των διεθνών σχέσεων. Τα σημεία στα οποία αναφερόμαστε απλώς αποτελούν την αιχμή του δόρατος στο πλαίσιο που αφορά την εξωτερική μας πολιτική στο γειτονικό μας περιβάλλον και σαφώς δεν εξαντλούν το σύνολο της εξωτερικής μας πολιτικής.Ο δημόσιος διάλογος επικεντρώνεται μόνο στο εσωτερικό μέτωπο, παραβλέποντας επιδεικτικά ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει εθνικά προβλήματα σε πολλά μέτωπα, όπως στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, τη Μακεδονία κ.λπ. Με αφορμή τα 15 σημεία – «άμεσοι στόχοι πάλης»- του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνονται από κοινού ορισμένες αρχές, παραδεκτές απ' όλους.
Η υπεράσπιση της Ειρήνης και ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, όπως εκφράζονται στους άμεσους στόχους, προϋποθέτουν, κατά γενική ομολογία και συμφωνία, τα ακόλουθα:
1. «Αναζωογόνηση του φιλειρηνικού κινήματος. Αντίσταση στη στρατιωτικοποίηση, τη Νέα Τάξη και τον μιλιταρισμό. Μέτωπο στον εθνικισμό».
2. «Προώθηση της ειρήνης και της σταθερότητας στα Βαλκάνια και το Αιγαίο. Μια πολιτική φιλίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς της περιοχής, ανάπτυξη των διακρατικών σχέσεων, της καλής γειτονίας, της ισότιμης συνεργασίας και του σεβασμού του αμοιβαίου οφέλους και της εδαφικής ακεραιότητας όλων των χωρών. Μόνο σ' αυτή τη βάση μπορούν να προωθηθούν δίκαιες λύσεις στα μεγάλα προβλήματα του Κυπριακού, των ελληνοτουρκικών σχέσεων, της FYROM, του Κοσόβου».
Η ειρήνη που είναι το ανώτατο αγαθό, πρέπει να εδράζεται στο δίκαιο και την ελευθερία των λαών. Δεν νοείται ειρήνη με εξάρτηση. Γι' αυτό τα θέματα της εθνικής ανεξαρτησίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ειρήνη, την σταθερότητα κ.λπ. Στο θέμα αυτό έδωσε απάντηση ο Θουκυδίδης, διατυπώνοντας τη θέση: «Ο καλύτερος τρόπος να εξασφαλίσει κανείς μια σταθερή ειρήνη είναι βέβαια ν' αποφύγει να μεταχειρίζεται τη δύναμη του για να αδικεί, αλλά και να δείχνει ότι είναι αποφασισμένος να μην ανεχθεί να τον αδικούν».[1]
Θέλουμε να λάβουμε και την πρόταση του Θουκυδίδη ως βασική αρχή του καθορισμού της πολιτικής μας στα εθνικά θέματα μαζί με τις άλλες αρχές. Για να εκπληρώσουμε λοιπόν τα ανωτέρω, πρέπει να είμαστε σε θέση να υπερασπιζόμαστε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να διασφαλίζουμε την εδαφική ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία, γιατί δεν θέλουμε να αδικούμε, δεν πρέπει όμως και να ανεχόμαστε να μας αδικούν. Η προσκόλληση και ενασχόληση μόνο με τους κοινωνικούς αγώνες στο εσωτερικό, αγνοώντας ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει εθνικά προβλήματα σε πολλά μέτωπα, όπως στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, τη Μακεδονία κ.λπ., κάνει μια αυθαίρετη ιστορική αφαίρεση, ακυρώνοντας στην πράξη τα αντι-ιμπεριαλιστικά αιτήματα.
Αναγνωρίζουμε ότι οι κοινωνικοί αγώνες στο εσωτερικό βρίσκονται σε διαλεκτική σχέση με τον αντιϊμπεριαλιστικό αγώνα, έτσι όπως μας τον κληροδότησε η πολιτική του ΕΑΜ και της ΕΔΑ; Συμφωνούμε στην εθνικοαπελευθερωτική εαμική παράδοση και δεν την θεωρούμε παρωχημένη, ώστε να την αναθεωρήσουμε; Η ελληνική Αριστερά, εάν θέλει να δημιουργήσει το πλειοψηφικό ρεύμα για μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας, πρέπει να είναι εαμογενής, δηλαδή πατριωτική (να έχει διάσταση εθνικοαπελευθερωτική και κοινωνική συγχρόνως). Η τυχόν αποσύνδεσή του εθνικού και του κοινωνικού αφήνει στο απυρόβλητο τον ιμπεριαλισμό. Αν οι ανωτέρω τρείς αρχές αποτελούν τους άξονες για τον καθορισμό της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ και τον προσδιορισμό της πολιτικής του στα εθνικά θέματα, τότε μπορούμε μέσα σ' αυτά τα πλαίσια να κάνουμε τις προτάσεις μας.
Προηγουμένως όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε σε τι συνίσταται η Νέα Τάξη και πως ερμηνεύεται ο εθνικισμός και δεύτερο, πως κατοχυρώνεται η ειρήνη γενικά.
Για το λόγο αυτό συμπληρωματικά και επεξηγηματικά θα πρέπει να συμφωνήσουμε στα εξής:
1. Η πολιτική της αλλαγής συνόρων που επιδιώκουν οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και της Νέας Τάξης στα Βαλκάνια, άμεσα στο Κόσοβο και στο Αιγαίο και ενδεχομένως στη Θράκη, στη Μακεδονία και την ΄Ηπειρο αντίκειται ή δεν αντίκειται στις προαναφερόμενες αρχές;
Πρέπει να πάρουμε θέση. Η άποψή μας αντίκειται στις ανωτέρω αρχές. Σαφώς και δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε υπέρ της αλλαγής συνόρων και το έχουμε δηλώσει όλοι μας κατηγορηματικά.
2. ΄Οταν μιλάμε για εθνικισμό εννοούμε μόνο τον εθνικισμό εντός των ελληνικών συνόρων ή περιλαμβάνουμε σ' αυτόν και τον εθνικισμό των γειτόνων μας; Η επιθετική και σοβινιστική πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης και η αλυτρωτική και επεκτατική πολιτική των Σκοπίων, ως επίσημη κρατική πολιτική, αντίκειται επίσης στις ανωτέρω αρχές, γιατί από μια τέτοια επιθετική πολιτική των γειτόνων μας τίθενται υπό αμφισβήτηση τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, η εδαφική μας ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία και δημιουργούνται κίνδυνοι για την ειρήνη και την ειρηνική συμβίωση στην περιοχή.
Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε τη διευκρίνηση ότι ο πατριωτισμός δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό. Είναι για μας η προϋπόθεση του διεθνισμού. Ούτε η πατριδοκαπηλία έχει σχέση με τον πατριωτισμό. ΄Ο,τι διεκδικούμε για τους άλλους λαούς πρέπει να διεκδικούμε και για τον εαυτό μας.΄Αλλο λοιπόν η φιλοπατρία κι άλλο η πατριδοκαπηλία.[2] Κάνουμε αυστηρή διάκριση ανάμεσα στις δύο έννοιες. Ορισμένοι ανιστόρητοι κύκλοι θέλουν απλώς να ενοχοποιήσουν με τον τρόπο αυτό τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Χωρίς πατριωτισμό δεν μπορεί να υπάρξει διεθνής αλληλεγγύη, παρά υποταγή στον διεθνή ιμπεριαλισμό και τις επιδιώξεις του. ΄Οσοι υποστηρίζουν, από ιδεολογική παραπλάνηση, ότι ο πατριωτισμός ταυτίζεται με τον εθνικισμό υπηρετούν αντικειμενικά την παγκοσμιοποίηση και τη Νέα Τάξη.
Ακόμη υπάρχει προς διευκρίνηση και τοποθέτηση το θέμα που αφορά το έθνος- κράτος. Πιστεύουν ορισμένοι ηγετικοί θεωρητικοί κύκλοι στα πλαίσια της Αριστεράς ότι το έθνος αποτελεί φαντασιακή κατασκευή του κράτους. Συνεπώς τα περί έθνους κατά την άποψή τους, είναι ανοησίες.[3] Το μόνο που υπάρχει αντικειμενικά και έχει υλική βάση είναι η ταξική πάλη. Εμείς θεωρούμε, σε αντίθεση μ' αυτούς που θέλουν να ισοπεδώσουν και να μηδενίσουν την εθνική ιδιοπροσωπία μας, ότι η εθνική συνείδηση και ιστορική παράδοση του ελληνισμού και ό,τι αυτό σημαίνει, από την αρχαιότητα έως σήμερα, προηγείται του κράτους.
Ισχυριζόμαστε ότι η ιμπεριαλιστική πολιτική που εφαρμόζεται και μέσω της παγκοσμιοποίησης αποσκοπεί είτε στην δημιουργία κρατών -προτεκτοράτων, όπως αυτό του Κοσόβου και της FYROM, είτε στην κατάργηση και πολτοποίηση εθνών -κρατών, όπως η Ελλάδα, η οποία θέλει να διατηρήσει την ύπαρξή της, την εδαφική της ακεραιότητα, την εθνική της ανεξαρτησία και την προκοπή της. Δεν είναι τυχαία η ιμπεριαλιστική πολιτική που ασκείται σε βάρος μας από τις ΗΠΑ και τους «άσπονδους φίλους και συμμάχους» μας για την εξυπηρέτηση των γεωστρατηγικών τους συμφερόντων στην περιοχή και που εφαρμόζεται με ποικίλους τρόπους.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, η επιθετική ιμπεριαλιστική πολιτική κατά της Ελλάδας, που στηρίζεται άμεσα από τις ΗΠΑ, είναι σε πολλά επίπεδα. Είναι πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική:
α) Στην πολιτική: Οι ιμπεριαλιστικοί κύκλοι, με αιχμή του δόρατος τις ΗΠΑ, στηρίζουν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο την ανθελληνική πολιτική της Τουρκίας, των Σκοπίων και της Αλβανίας στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη και τη Μακεδονία. Δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι αποσκοπούν, όπως και ο Χίτλερ στον διαμελισμό η ακρωτηριασμό της Ελλάδας[4]
β) Στην οικονομία. Υπονομεύουν την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας, προσπαθώντας να ακυρώσουν τις συμφωνίες για το πετρέλαιο και φυσικό αέριο και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας, ενισχύοντας και ενθαρρύνοντας την επεκτατική και σοβινιστική πολιτική της ΄Αγκυρας στο Αιγαίο με το casus belli, τις γκρίζες ζώνες και αποτρέποντας την Ελλάδα να εφαρμόσει τη Διεθνή Σύμβαση της Θάλασσας με τον καθορισμό της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης των διακοσίων μιλίων, την οποία η Τουρκία εφάρμοσε στον Εύξεινο Πόντο, την αρνείται όμως στην Ελλάδα και την Κύπρο, ωσάν να ήμαστε υποτελείς της.
γ) Στην παιδεία. Η παιδεία είναι κατά γενική ομολογία η μετάδοση του μέχρι σήμερα παραχθέντος πολιτισμού, που σημαίνει μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού, που αποτελεί τη βάση της κοινωνικής συνοχής και που θέλουν να εξαλείψουν οι ιμπεριαλιστικοί κύκλοι, σύμφωνα και με τα αποδιδόμενα στον Κίσινγκερ. Εμείς δεν συμφωνούμε στην κατάλυση της πολιτιστικής μας παράδοσης, αλλά επιδιώκουμε αντιθέτως την ανανέωσή της και την κάθαρσή της από οποιαδήποτε εθνικιστικά χαρακτηριστικά, που επέβαλε η μετεμφυλιακή «εθνικοφροσύνη». ΄Οπως δεν συμφωνούμε να πετάξουμε τον σοσιαλισμό στον κάλαθο των αχρήστων, γιατί τον παραποίησε ο υπαρκτός σοσιαλισμός. ΄Οπως δεν απαξιώνουμε τη δημοκρατία, επειδή την αλλοίωσε η διαπλοκή, όπως δεν ακυρώνουμε την αξία της ελευθερίας, επειδή πολλοί την ταυτίζουν με την ασυδοσία, δηλαδή με τον νεοφιλελευθερισμό. Θέλουμε να διατηρήσουμε τα οράματα, τις αρχές και αξίες του ελληνικού πολιτισμού, που αποτελούν συγχρόνως πανανθρώπινα ιδανικά. Είμαστε για το λόγο αυτό κατά της εθνομηδενιστικής πολιτικής που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ξένοι κύκλοι με τη συνεργασία ορισμένων θεσμικών και εξωθεσμικών κέντρων εντός και εκτός Ελλάδας,, για την διαστρέβλωση της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού, σύμφωνα με τα κελεύσματα της Νέας Τάξης.[5]
Δεν συγχέουμε τους λαούς των χωρών με τις ηγεσίες τους. Είμαστε υπέρ της ειρηνικής συμβίωσης και αλληλεγγύης με όλους τους λαούς. Φιλία όμως δεν σημαίνει υποταγή.
1. Θέτουμε λοιπόν το ακόλουθο απλό ερώτημα: Υπάρχει ή δεν υπάρχει ιμπεριαλιστική απειλή, που αφορά που αφορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, την εδαφική μας ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία; Είναι αποκύημα φαντασίας μια τέτοια άποψη; Εμείς λέμε ότι υπάρχει και το αποδεικνύει καθημερινά η επεκτατική πολιτική των γειτόνων μας.
2. Εμείς είμαστε υπέρ του να ασκήσει η Ελλάδα τα κυριαρχικά της δικαιώματα, που είναι σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες και τις διεθνείς συνθήκες, για να μας σέβονται και οι ξένοι και να μη μας θεωρούν δουλοπρεπείς και δουλόφρονες. Επειδή όμως η Ελλάδα είναι «κράτος περιορισμένης ευθύνης», δεν θέλουμε να παραιτηθούμε από τα δικαιώματα αυτά, από τα οποία παραιτείται η υποτελής άρχουσα τάξη της Ελλάδας, για να μη δυσαρεστήσει τις ΗΠΑ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς κύκλους και να αποκομίσει και τα δικά της οφέλη. Στον αγώνα αυτόν πρέπει να πρωτοστατήσει η πολιτική Αριστερά για να συνδεθεί με την κοινωνική Αριστερά, σύμφωνα και με τις καλλίτερες παραδόσεις της.
3. Σχετικά με την Κύπρο: Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής, όπως αναφέρεται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και των ΗΕ και γι' αυτό θεωρούμε ότι καμία λύση δεν είναι δυνατή, χωρίς την αποχώρηση του στρατού κατοχής.
α) Ο πρόεδρος της Κύπρου διακηρύττει θεωρητικά, ως βάση συνομιλιών με την τουρκοκυπριακή πλευρά: ΄Ενα κράτος, μία κυριαρχία και μία ιθαγένεια.
Ο κ. Ταλάτ και ο κ. Ερντογάν απεναντίας μιλούν για κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δύο ισότιμα κράτη και συνεταιρισμό. Από τη θέση αυτή δεν μετακινούνται καθόλου. Προσπαθούν με την βοήθεια των Αγγλοαμερικάνων να περάσουν ένα τροποποιημένο σχέδιο Ανάν. Πρέπει να είμαστε σαφώς ενάντια στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της μετατροπής της σε προτεκτοράτο ξένων δυνάμεων.
Υποστηρίζουμε ότι η λύση του Κυπριακού πρέπει να διασφαλίζει την ενότητα του χώρου, του κράτους, της οικονομίας, των θεσμών, τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους. Λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, χωρίς εξαιρέσεις.[6] Η Αριστερά στο σύνολό της πρωτοστατούσε πάντα στους αγώνες για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Θεωρούμε σήμερα ότι αυτοί οι αγώνες δεν αποτελούν ένα ιστορικό λάθος που πρέπει να αναθεωρηθεί, αλλά αντιθέτως η Αριστερά πρέπει να πρωτοστατήσει στη συνέχισή τους.
4. Σχετικά με το Αιγαίο: α) Η Τουρκία ασκεί μια επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο (εναέριος χώρος, αποστρατικοποίηση ελληνικών νήσων, γκρίζες ζώνες, αμφισβήτηση FIR Αθηνών, περιοχή θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης, λαθρομετανάστευση κ.λπ) Αναγνωρίζουμε ότι το μόνο πρόβλημα που έχει να επιλύσει η Ελλάδα με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), βάσει τους διεθνούς δικαίου της θάλασσας. Το θέμα της υφαλοκριπίδας υπερκαλύπτεται από την εφαρμογή της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης. Υποστηρίζουμε ότι η Ελλάδα, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες, πρέπει να εφαρμόσει τη Διεθνή Σύμβαση των Θαλασσών του 1982 για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των 200 μιλίων στο Αιγαίο, το Ιόνιο και το Λυβικό Πέλαγος, σε συμφωνία με τα όμορα κράτη. (φυσικά, όπου τα 200 μίλια τέμνονται ακολουθείται η μεσαία γραμμή). Η Ελλάδα δείχνει να φοβάται να εκμεταλλευτεί τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές προς όφελος του ελληνικού λαού, δικαίωμα που της αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς συνθήκες, λόγω απειλών από μέρους της Τουρκίας και πιέσεων των ΗΠΑ. Η Τουρκία απεναντίας εφάρμοσε στον Εύξεινο Πόντο το σχέδιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, αλλά το αρνείται στην Ελλάδα. Δικαιούμαστε να ασκήσουμε ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος τα δικαιώματά μας η θα υποταχτούμε ως υποτελείς στις απαιτήσεις της ΄Αγκυρας, η οποία εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο, όποτε και όπου της συμφέρει;
β) Δεν αναγνωρίζουμε συνεπώς ούτε συνοριακές διαφορές, ούτε ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, που αναγνώρισε η κυβέρνηση Σημίτη με Υπουργό Εξωτερικό τον Πάγκαλο και τον σημερινό αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτεύσης Γιώργο Παπανδρέου, κατόπιν απαιτήσεως των Αμερικανών.
γ) Απαιτούμε την κατάργηση του casus belli που επικύρωσε η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, προκειμένου να διαπραγματευόμαστε με την Τουρκία. ΄Εχει η Τουρκία δικαίωμα, με βάση τους διεθνείς κανόνες και τις διεθνείς συνθήκες, να μας απειλεί και είναι αυτός τρόπος ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών; Φυσικά δεν μπορούμε να αποδεχτούμε μια τέτοια στάση της Τουρκίας, που ακυρώνει στο σύνολό τους τις αρχές που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι η βία, ο πόλεμος και η απειλή βίας αποτελούν προϋποθέσεις της ειρήνης, της σχέσης καλής γειτονίας κ.λπ. Στην περίπτωση αυτή δεν μιλάμε για τη σχέση δύο λαών, αλλά για την επιβολή μιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Τουρκίας.
δ) Η συμπεριφορά της Τουρκίας είναι ασυμβίβαστη με την αίτηση ένταξής στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, γιατί δεν συμμορφώνεται με τους διεθνείς κανόνες και τις διεθνείς συνθήκες, τις οποίες καταπατεί ασύστολα. Η συνηγορία μας υπέρ της ένταξής της, την ενθαρρύνει να αδικοπραγεί με το αζημίωτο. Υπό τις συνθήκες αυτές, αλλά και γιατί πιστεύουμε ότι η είσοδος της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση σημαίνει διάλυσή της, ως δυνάμει ανεξάρτητης οντότητας και μετατροπή της σε ζώνη ελευθέρων συναλλαγών, μια νεοαποικία των Αμερικανών, είμαστε αντίθετοι στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
ε) Είμαστε υπέρ της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, όπως ορίζουν οι διεθνείς συνθήκες και το εφαρμόζει η ίδια η Τουρκία σε άλλα μέρη των θαλασσών της.
5. Σχετικά με το Μακεδονικό: Με την βεβαιότητα ότι θα δημιουργηθεί μόνιμη εστία έντασης στην περιοχή, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ειρήνη, δεν δεχόμαστε η όποια ονομασία των Σκοπίων προκύψει από τις διαπραγματεύσεις να περιέχει τον όρο Μακεδονία ή παράγωγό του. Αυτό δείχνει η ασυμβίβαστη στάση των Σκοπίων στο όνομα. Είμαστε συνεπώς, για τους ανωτέρω λόγους, ενάντια σε οποιανδήποτε σύνθετη ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία. Ούτε ΄Ανω, ούτε Νέα, ούτε Βόρεια Μακεδονία εξασφαλίζει την εδαφική ακεραιότητα της ελληνικής Μακεδονίας. Ο λόγος είναι απλός: ΄Ετσι και αναγνωριστούν ως Μακεδόνες σαν κρατική οντότητα, τότε ούτε ο γεωγραφικός προσδιορισμός, ούτε η για όλες τις χρήσεις του, μας εξασφαλίζει από αλυτρωτισμούς και εδαφικές διεκδικήσεις, γιατί ένα κράτος που εμπεριέχει στην ονομασία του τον όρο Μακεδονία, έχει το δικαίωμα, σύμφωνα και με την θεωρία, ότι το κράτος δημιουργεί τα έθνη, να δημιουργήσει και μακεδονική εθνότητα και μακεδονική γλώσσα. Οι Σκοπιανοί θα ισχυρίζονται ότι υπάρχει η λυτρωμένη Μακεδονία (΄Ανω, Νέα, Βόρεια, δεν έχει σημασία και η αλύτρωτη Κάτω, Παλιά, Νότια). Πώς θα λέγονται οι Σκοπιανοί; ΄Ανω Μακεδόνες; Είναι γελοίο και προκαλεί την νοημοσύνη μας, γιατί θα λέγονται απλώς Μακεδόνες και όχι ΄Ανω ή Νέοι ή Βόρειοι Μακεδόνες. Θα επιδιώξουν συνεπώς αλλαγή των συνόρων. [7]
Αρνούμαστε σ' αυτό το κράτος να φέρει για όλο τον γεωγραφικό χώρο τον όνομα «Μακεδονία ή παράγωγό του», παρά μόνο στην περιοχή που του ανήκει, ως επαρχία του. Πιστεύουμε ότι θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και θα οδηγήσει σε πλήρη αποσταθεροποίηση και ανασφάλεια την περιοχή. Κινδυνεύει άμεσα η Ειρήνη από μια τέτοια υπερεθνικιστική, προκλητική πολιτική των Σκοπίων, που διαρκώς παίρνει πιο επικίνδυνες διαστάσεις. Μια τέτοια ενέργεια των Σκοπίων συνιστά δυναμίτη στα θεμέλια της ειρηνικής συνύπαρξης, της καλής γειτονίας κ.λπ., για τις οποίες αγωνιζόμαστε και γι' αυτό και μόνο το λόγο δεν πρέπει να υποχωρήσουμε.
Ορισμένοι κύκλοι στα πλαίσια της ανανεωτικής Αριστεράς διακήρυτταν ότι θα αναγνωρίσουν την «Δημοκρατία της Μακεδονίας»; Ποιους εξυπηρετούν αντικειμενικά (και όχι από πρόθεση, αλλά από λάθος εννοούμενο διεθνισμό) με την τοποθέτησή τους αυτή; Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των Αμερικανών που χρησιμοποιούν την αμερικανοτραφή ηγεσία των Σκοπίων ως μαριονέτες για να επιβάλουν τα γεωστρατηγικά σχέδιά τους στην περιοχή; Γνωστά είναι ήδη τα σχέδια των Αμερικανών να ελέγξουν απόλυτα τη ροή πετρελαίου και φυσικού αερίου με το σχέδιο Ναμπούκο, μέσα από κράτη – προτεκτοράτα, όπως είναι η FYROM και το Κόσοβο, στα σύνορα των οποίων στήνεται η βάση Bondsteel, η μεγαλύτερη βάση των Αμερικανών στον κόσμο εκτός ΗΠΑ.
6. Σχετικά με την Θράκη. Εμείς είμαστε ενάντια στην αυτονομιστική προσπάθεια που καλλιεργεί η Τουρκία στους Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης και στις απαιτήσεις σοβινιστικών κύκλων της Αλβανίας για την Τσαμουριά. Γνωστή είναι η δήλωση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Τσετίν, ότι δεν υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, αλλά τουρκική και ότι αυτή αποτελεί «αναπόσπαστο κομμάτι του μεγάλου τουρκικού έθνους». Θα επιβραβεύσουμε μια τέτοια πολιτική;
Αντιθέτως θέτουμε θέματα κατοχύρωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων τόσο στη FYROM, όσο και στην Αλβανία, στην Τουρκία, αλλά και οπουδήποτε στον κόσμο.
7. Σχετικά με την ασφάλεια. Στηρίζουμε μια πολιτική ασφάλειας που θα κατοχυρώνει την εθνική ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία, θα είναι σε θέση να υπερασπίζεται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και ουδέν πέραν τούτου. Με την έννοια αυτή θα πρέπει να διατηρούμε έναν αξιόμαχο στρατό που θα προασπίζει για τον ελληνικό λαό αυτά τα αγαθά και θα αποτρέπει την επιθετική πολιτική των γειτόνων μας και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που τους στηρίζουν, σύμφωνα και με την αρχή που διακήρυξε ο Θουκυδίδης. Είμαστε ενάντια σε οποιανδήποτε επιθετική ενέργεια, απ' οπουδήποτε κι αν προέρχεται αυτή και από οπουδήποτε μπορεί να εκπορεύεται. Γι' αυτό είμαστε υπέρ της κατάργησης των βάσεων της Σούδας κ.λπ., και της απαγόρευσης οποιασδήποτε στρατιωτικής αποστολής στο εξωτερικό.
Οι θέσεις που διακηρύττουμε είναι απόλυτα συμβατές με τις αρχές που αναγνωρίζει και προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που κατοχυρώνουν γενικά την ειρήνη και την και ιμπεριαλιστικές πολιτικές της Νέας Τάξης.
8. Σχετικά με τη γενοκτονία των Ποντίων και του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Η Τουρκία θα πρέπει να αναγνωρίσει το έγκλημα των Νεοτούρκων και τον Κεμαλιστών κατά του ποντιακού Ελληνισμού και των Ελλήνων της Ιωνίας. Αυτό το αίτημα αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια και δικαιοσύνη και την φιλία ανάμεσα στους λαούς.
9. Σχετικά με τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Η Γερμανία θα πρέπει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα για τα εγκλήματα που διέπραξαν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής κατά της Ελλάδας, πληρώνοντας τις αποζημιώσεις, εξοφλώντας το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο και επιστρέφοντας τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που έκλεψαν οι Ναζί. ΄Ετσι αποκαθίσταται και στο θέμα αυτό η δικαιοσύνη, που αποτελεί προϋπόθεση της συμφιλίωσης των δύο λαών.
10. Μεταναστευτικό ζήτημα. Εκτός από την κοινωνική και ανθρωπιστική πτυχή, στην οποία ορθά η Αριστερά επιδεικνύει την ευαισθησία της, το ζήτημα έχει βαρύνουσα οικονομική και πολιτική σημασία και επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια μιας συνολικής εθνικής στρατηγικής που εκτός από ζητήματα απασχόλησης, ασφάλισης, κοινωνικής και πολιτιστικής ενσωμάτωσης (όχι βέβαια αφομοίωσης!) πρέπει να εξετάσει και τις παραμέτρους εθνικής ασφαλείας. Επίσης, δεδομένης της γεωγραφίας της χώρας μας, που αποτελεί πύλη εισόδου για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, το μεταναστευτικό εκτός από εθνικό είναι και κοινοτικό και διεθνές θέμα και σαν τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και πρέπει να μελετηθεί σε βάθος για να προταθεί και η κατάλληλη πολιτική, που θα δώσει λύσεις με βάση τόσο τις ανάγκες ασφαλείας και τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας όσο και τις αρχές της αλληλεγγύης ανάμεσα στους ΄Ελληνες και αλλοδαπούς εργαζόμενους.
Θέλουμε να είμαστε στην πράξη συνεπείς με όσα διακηρύττουμε στη θεωρία. Μια εθνική στρατηγική που θα εδράζεται σ' ένα πραγματικό αντιϊμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό μέτωπο αποτελεί την ασφαλή εγγύηση για την κοινωνική συνοχή στο εσωτερικό και την κατοχύρωση της ειρήνης, ως του μέγιστου αγαθού στις διακρατικές σχέσεις.
1 Θουκυδίδου, Ιστορίας Α΄ (70 – 71)
[2] Το «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης», (Ομήρου Ιλ., Μ 243) δεν έχει σχέση με τον εθνικισμό.
[3] Βλ. άρθρο ορισμένων διανοουμένων της ανανεωτικής Αριστεράς στην εφημερίδα της ΑΚΟΑ «Εποχή», 24.12.2006, που ισχυρίζονται ότι το μόνο που υπάρχει και ισχύει στην κοινωνία είναι η ταξική πάλη και πέραν τούτου ουδέν και ότι τα περί έθνους είναι απλώς ανοησίες! Ειλικρινά πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: Πως να πάει η Αριστερά με τέτοιες θέσεις μπροστά και να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα;
[4] Βλ. Μανώλης Γλέζος, Εθνική Αντίσταση 1940 -1941, Αθήνα 2006, σ.
[5] Στο θέμα αυτό σημαντική είναι η συνεισφορά του Λαοκράτη Βάσση, ο οποίος στο βιβλίο του: Αναζητήσεις Πολιτιστικής Πολιτικής, εκδ. «Ταξιδευτής», Αθήνα 2008, αναλύει με επιστημονικούς όρους το πρόβλημα του πολιτισμού, αναζητεί λύσεις και προβαίνει σε συγκεκριμένες προτάσεις.
[6] Βλ. και ανάλυση του Δαμιανού Βασιλειάδη: «Η ιδεολογική πλευρά του προβλήματος της Κύπρου, με βάση την πολιτική Χριστόφια και Αναστασιάδη» καθώς και την εξαίρετη ανάλυση του Λουκά Αξελού: «Πατριωτισμός, Διεθνισμός και Κυπριακό Ζήτημα», όπου μπαίνουν και θέματα ιδεολογικής ερμηνείας της ιστορίας.
[7] Βλ. Υπάρχουν σχετικές μελέτες στο διαδίκτυο, που αναλύουν τις υπερεθνικιστικές και άκρως επικίνδυνες για τη σταθερότητα στην περιοχή διεκδικήσεις των γειτόνων μας από Βορά, τους κινδύνους για την ειρήνη, λόγω της αλυτρωτικής τους πολιτικής και του σφετερισμού της ελληνικής ιστορίας και προσδιορίζουν επιπλέον το νόημα του αυτοπροσδιορισμού και της αυτοδιάθεσης.
