Του Μάριου Ευρυβιάδη
Ξέφτισε, όπως αναμενόταν η «Ομπαμαμανία». Και επειδή στον ελληνικό κόσμο δεν μπορούμε χωρίς την υπερβολή και την επίφαση έχουμε εισέλθει, όπως φαίνεται από τα ΜΜΕ, στη φάση της «Νταβουτογλουμανίας». Η αναφορά είναι στον νέο Υπουργό Εξωτερικών της ισλαμικής κυβέρνησης της Νατοϊκής Τουρκίας, τον καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου (1959) που Πρωτομαγιά μας προέκυψε ως νέος Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας.
Η άνοδος και κυριαρχία του Νταβούτογλου σε ένα ακόμη άντρο των κεμαλιστών και των πασάδων είναι ένα επιπρόσθετο δείγμα γραφής της ανόδου των Ισλαμιστών και της νεοοθωμανικής ιδεολογίας και δοξασιών στην Τουρκία.
Ο Νταβούτογλου υπήρξε προστατευόμενος του σημερινού ισλαμιστή Προέδρου Αμπντουλάχ Γκιούλ. Αυτός τον ανέδειξε και τον προώθησε δίπλα στον Ερντογάν. Ο τελευταίος, είναι προμετωπίδα και ο ισχυρός πολιτικός ανήρ της τριανδρίας. Είναι ο χαρισματικός ηγέτης των ισλαμικών μαζών. Αλλά πίσω από το θρόνο, βρίσκεται το δίδυμο Γκιουλ – Νταβούτογλου. Αυτοί ελέγχουν και καθοδηγούν τα πράγματα και έχουν τον τελευταίο λόγο σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Δύο άλλα στοιχεία έχουν σημασία. Ο Νταβούτογλου γεννημένος στο Ουζμπεκιστάν δηλαδή γόνος Τούρκων που δεν έλκουν την καταγωγή τους από την Μικρά Ασία, αλλά από την ευρύτερη Οθωμανική Αυτοκρατορία, της οποίας η κατάρρευση και διάλυσή, τους άφησε βαθιά ψυχικά τραύματα. Στον ψυχισμό τους αναπολούν και νοσταλγούν τα χαμένα μεγαλεία, τον ραγιαδισμό των μη Μουσουλμάνων, την υποταγή των μη Τούρκων, δηλαδή των Αράβων και των Ιρανών και τον σεβασμό και την ισότιμη μεταχείριση, της πάντοτε ισχυρής στρατιωτικά και υλικά Δύσης.
Το δεύτερο στοιχείο, είναι ότι ο Νταβούτογλου άρχισε την επαγγελματική του καριέρα ελέω της Οργάνωσης για την Ισλαμική Διάσκεψη (Ο.Ι.Δ). Διορίστηκε καθηγητής στο Διεθνές Ισλαμικό Πανεπιστήμιο στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας, το οποίο ιδρύθηκε και χρηματοδοτείται από την Ο.Ι.Δ. Όχι τυχαία, τα τελευταία χρόνια Γενικός Γραμματέας της Ο.Ι.Δ. είναι Τούρκος πανεπιστημιακός.
Ο Νταβούτογλου έχει «όραμα» για την Τουρκία, όχι απλώς ως περιφερειακής, αλλά ως παγκόσμιας (global) δύναμης, ισότιμης των Ηνωμένων Πολιτειών. Το «όραμα» αυτό, θα εκπληρωθεί γράφει και δηλώνει, το 2023 στην εκατονταετηρίδα του σύγχρονου τουρκικού κράτους, εφόσον η Τουρκία εκμεταλλευθεί τα πλεονεκτήματά της. Η Τουρκία υπήρξε κατά τον Νταβούτογλου, η πιο σημαντική χώρα του ΝΑΤΟ στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, πιο σημαντική και από αυτήν ακόμη την Αμερική. Παραμένει δε, ως τέτοια και σήμερα. Επιπλέον, σήμερα ως ενεργειακός κόμβος η Τουρκία είναι ο ένας και μοναδικός γεωπολιτικός «ομφαλός» του κόσμου. Είναι, τέλος, και ο κατ'εξοχήν φορέας και γεφυροποιός πολιτισμών από καταβολής κόσμου
Είναι, κατά τον Νταβούτογλου, θέμα χρόνου όλα τα παραπάνω να γίνουν κατανοητά, ειδικά από την Ε.Ε. Η τελευταία, θα εξαναγκαστεί να προσαρμοστεί στα δεδομένα της τουρκικής ισχύος. Γι'αυτό και μόλις πρόσφατα, ο Πρόεδρος Γκιουλ έδειξε συγκαταβατικότητα και περιφρόνηση στις δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου και της Γερμανίδας Καγκελαρίου ότι «…η Τουρκία δεν έχει θέση στην Ευρώπη..».
Σε ότι μας αφορά, ουδέν κακό αμιγές καλού. Η ισλαμική Τουρκία φαίνεται να κυριαρχεί στα δυτικά κέντρα εξουσίας. Η «Νταβουτογλουμανία» βρίσκεται στα ύψη. Αλλά μέχρι να πάρει και αυτή την κατιούσα, θα έχει αφαιρεθεί και το φύλο συκής που συνίσταται στο τουρκοϊσλαμικό προσωπείο, θα έχει αναδειχθεί η επίφαση, και θα έχει αποδομηθεί ο επιτήδεια οικοδομημένος μύθος της «ελληνοτουρκικής ειρήνης και φιλίας». Διότι, απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση του ισλαμικού οράματος του Νταβούτογλου είναι ο έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι η Φινλανδοποίηση της Ελλάδας και η «σατραποποίηση» της Κύπρου. Αλλιώς ,διεμβολίζεται το «όραμα». Η ισλαμική Τουρκία του Νταβούτογλου, δεν έχει τι να πουλήσει στη Δύση αν δεν ευνουχίσει γεωπολιτικά Ελλάδα και Κύπρο. Ακριβώς για το λόγο αυτό στα γραφόμενά του, ο Νταβούτογλου δεν αναφέρεται σε περίπτωση εμπλοκής πολέμου της Τουρκίας παρά μόνο με την Ελλάδα, εάν η τελευταία αρνηθεί το τουρκο-ισλαμικό του όραμα.
Επιπρόσθετα, για όσους παρακολουθούν επισταμένα τα πράγματα, και επειδή η ειρήνη και ασφάλεια που «προσφέρεται» και στους υπόλοιπους γείτονες, κυρίως στους Άραβες, είναι τουρκο-οθωμανική, οι αντιδράσεις έχουν ήδη αρχίσει σε Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία,. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο Ισραήλ.
Οι προθέσεις της Τουρκίας είναι πλέον ξεκάθαρες και αδιαμφισβήτητες. Αυτό είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε φιλόδοξου ηγεμόνα. Χάνει το μέτρο και το όριο και αρχίζει να λειτουργεί σε μία εικονική πραγματικότητα. Εφόσον αυτό γίνει κατανοητό από τη δική μας πλευρά, το πρώτο και κρίσιμο βήμα για την αντιμετώπισή του Ισλαμιστή Νταβούτογλου και των Νεο-οθωμανικών οραματισμών της χώρας του,θα έχει ήδη γίνει.
