Το παρακράτος είναι ένας πολυεδρικός μηχανισμός που προωθεί τρομοκρατικά τις κυρίαρχες επιδιώξεις των ισχυρών οικονομικών ελίτ και αναπαράγει τρομοκρατικά τα ιδεολογήματά τους. Παρακράτος, συνεπώς, είναι ένας μηχανισμός παραγωγής και «κυκλοφορίας» της καθεστωτικής τρομοκρατίας, σε όλες τις εκφάνσεις της: Ιδεολογικές, πολιτικές και άμεσα πρακτικές.
Ο Μηχανισμός αυτός είναι ένας «ιστός της αράχνης». Ξεκινάει από την κορυφή της πυραμίδας (τα ισχυρά κέντρα των πλανητικών αποφάσεων) και απλώνεται με μια πολύχρωμη ποικιλία σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς τομείς. Διαπλέκεται δηλαδή με την κρατική, κομματική και συνδικαλιστική εξουσία, με τις θεσμικές εξουσίες (Δικαστική, στρατιωτική κ.λπ), με τα ΜΜΕ (η αιχμή του) και με τις ποικίλες πολιτικές ή άλλες σέχτες.
Όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς μέσα σε αυτές τις παρακρατικές διαπλοκές το πρώτο βιολί αποτελούν οι μυστικές υπηρεσίες!!!
Η Ελλάδα έχει ζήσει το παρακράτος της ιστορικής δεξιάς. Αυτό το παλιό «ιστορικό παρακράτος», αποτελεί σήμερα το φύλο συκής που επικαλύπτει το σύγχρονο εφιαλτικό «εκσυγχρονιστικό», νεοταξικό παρακράτος. Αποτελεί τον «μπαμπούλα» για να μην διακρίνουμε το σημερινό, νεοταξικό παρακρατικό τέρας, το τεκμήριο και τα άλλοθι της παρακρατικής μετάλλαξης των ιστορικών εχθρών του παλιού δεξιού παρακράτους.
Η πολιτική πυξίδα κάθε έρευνας είναι το κοινωνικό και ιδεολογικό περιεχόμενο κάθε μηχανισμού.
Το παλιό δεξιό παρακράτος εξέφραζε τους επιθετικούς και μοχθηρούς στόχους του καθυστερημένου ελληνικού κεφαλαίου και των διεθνών εξαρτήσεών του.
Το σημερινό παρακράτος τους ίδιους μοχθηρούς σκοπούς του κεφαλαίου εκφράζει. Μόνο που αυτό το κεφάλαιο τώρα είναι το πολυεθνικό, είναι το αυτοκρατορικό των ΗΠΑ, με όλες τις μακάβριες, επιθετικές και ολοκληρωτικές διαστάσεις του.
Το παλιό «δεξιό» παρακράτος έχει πεθάνει προ πολλού. Στη θέση του έχει οικοδομηθεί το παρακράτος της Νέας Δεξιάς, μιας δεξιάς που όχι μόνο δεν περιορίζεται στην παλιά «δεξιά», αλλά έχει άλλη πιο σύγχρονη μορφή και αιχμή: Τους παλιούς «εχθρούς» της παλιάς δεξιάς, δηλαδή τους μεταλλαγμένους «προοδευτικούς» και απλώνονται σε όλο το πολύχρωμο φάσμα του «εκσυγχρονισμού».
Η αιχμή του δόρατος του σημερινού παρακράτους είναι ο «εκσυγχρονισμός» με όλη την ποικιλία των αποχρώσεών του. Ο «εκσυγχρονισμός» είναι εκείνος που εκφράζει και προωθεί πιο αποτελεσματικά και πιο επιθετικά τις απαιτήσεις και τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης. Ο «εκσυγχρονισμός» είναι εκείνος που δεν άφησε τίποτε όρθιο, που αλυσόδεσε την Ελλάδα στις αυτοκρατορικές επιταγές και οικοδόμησε το σύγχρονο και πολυδαίδαλο παρακρατικό τέρας. Ο «εκσυγχρονισμός» είναι εκείνος που έστησε τα άπειρα επιδοτούμενα δίκτυα της θηριώδους πλανητικής ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, τις «αριστερές» εστίες μόλυνσης και τις ποικίλες νέες, πολύχρωμες παρακρατικές ομάδες κρούσης. Ο «εκσυγχρονισμός», στις ποικίλες πολυχρωμίες του, είναι εκείνος που βρώμισε τις αριστερές ιδέες, τις ευνούχισε και τις έκανε καθεστώς κυρίαρχο, που διέβρωσε, ενσωμάτωσε και εξαγόρασε (με άμεσες ή έμμεσες επιδοτήσεις) τα «άλλοθί» του (αριστερούς κύκλους), που κατέστησε τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης κυρίαρχα και τρομοκρατικά.
Το «εκσυγχρονιστικό» παρακράτος είναι το παρακράτος της Νέας Τάξης, είναι το ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό «οπλοστάσιο» της πλανητικής ιμπεριαλιστικής εποχής που ζούμε: Είναι το μακάβριο πρόσωπο της ολοκληρωτικής εξόντωσής μας…
Το πολιτικό θεμέλιο αυτού του εφιάλτη είναι το σημερινό μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ.
Η μακάβρια επιθετική του αιχμή αλλά και το «άλλοθι» είναι ο «εκσυγχρονιστικός», «αριστερός» δορυφόρος του: Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ποικίλες «αριστερίστικες» σέχτες…
Φυσικά, το «εκσυγχρονιστικό» παρακράτος δεν είναι μονοδιάστατο, όπως το παλιό δεξιό παρακράτος. Είναι πολυδιάστατο. Διευρύνεται σε όλους του πολιτικούς χώρους: από τη Ν.Δ. (το μητσοτακέικο, η βάση), μέχρι του ΚΚΕ.
Κατευθύνει, επίσης και καθοδηγεί και τα παλιά παρακρατικά υποπροϊόντα: Τις «ακροδεξιές» ποικιλίες.
Η αιχμή του εδώ είναι η προβοκατόρικη «τσόντα» του Καρατζαφέρη.
Είναι το κατασκευασμένο και υστερικά προβαλλόμενο από τα ΜΜΕ «σκιάχτρο», ένα «γρανάζι» για να λειτουργεί πιο καλά και αποτελεσματικά η παρακρατική μηχανή. Ακριβέστερα είναι το «λιπαντικό» της παρακρατικής μηχανής.
Γι’ αυτό βλέπουμε ότι η νέα αντικομουνιστική υστερία βγαίνει από τα υπόγεια του «εκσυγχρονιστικού» παρακράτους (ΠΑΣΟΚ), διακινείται και λιπαίνεται από τον παρακρατικό προβοκάτορα.
Σε όλα τα σοβαρά ζητήματα, ο παρακρατικός προβοκάτορας, περιφέρεται στους άμβωνες της νεοταξικής προπαγάνδας (ΜΜΕ) και «δοκιμάζει» τις συνταγές των «νταβάδων».
Στις εκλογές αυτές επιχειρούν, τέλος, να κατασκευάσουν και άλλη νεοταξική «τσόντα»: Τους Οικολόγους πράσινους. Άλλη αποτρόπαια νεοταξική γριμάτσα…
Πηγή: resalto
