Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Τον τιμώ τον Χρήστο Γιανναρά για τον εκπληκτικό λόγο του εν γένει και για την μη αγκυλωτική του στάση απέναντι στα Ορθόδοξα πράγματα. Ομως η τελευταία αναφορά του στη γλωσσική αδυναμία του Γιώργου Παπανδρέου περι τα ελληνικά ήταν ανάρμοστη ,φθάνοντας σχεδόν στα όρια του ρατσισμού. Παραθέτω το απόσπασμα για να το σχολιάσω περαιτέρω:
«Ναι, το είπε ο ανελλήνιστος: «Και τι κατάφεραν οι αντίπαλοί μας; Μηδέν στο πηλήκιο»!
Υπήρξε υπουργός Παιδείας, υπουργός Εξωτερικών, ετοιμάζεται να είναι αυριανός πρωθυπουργός των Ελλήνων. Και δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» (αποτέλεσμα της διαίρεσης δύο αριθμών) από το «πηλήκιο» (στρατιωτικό κάλυμμα της κεφαλής).
Η Ελλάδα δεν είναι ούτε γεωγραφία ούτε Ιστορία αλλοτριωμένη σε ιδεολόγημα. Είναι στάση ζωής και νόημα ζωής σαρκωμένα και τα δύο στη γλώσσα. Οσο υπήρχαν Ελληνες, πρώτη ανάγκη είχαν: «Ελευθερία και γλώσσα» (Σολωμός). Ελευθερία είναι η κατακτημένη ετερότητα, η ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου, να αυτοκαθορίζεσαι, όχι να σε διαφεντεύουν άλλοι. Και η γλώσσα σαρκώνει την ετερότητα, καθιστά τον αυτοκαθορισμό κοινή, κοινωνούμενη πράξη.»
Ο Γιώργος Παπανδρέου, μεγαλωμένος στην ξένη, με δεύτερη γλώσσα την ελληνική , υπήρξε πάντοτε αδύνατος ως προς την έκφρασή του. Οι λεκτικές αδεξιότητές του έχουν σημαδέψει εν πολλοίς το προφίλ του ως αρηχγού του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, ο άνθρωπος έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο τα τελευταία χρόνια κάνοντας υπεράνθρωπη προσπάθεια να ξεπεράσει το έλλειμμά του στην ελληνική.
Είναι όμως ανελλήνιστος, όπως βαρειά τον χαρακτηρίζει ο καθηγητής κ. Γιανναράς; Είναι έτοιμος να παραδώσει Κύπρο, Μακεδονία και κάποια απο τα νησιά μας στον τουρκικό επεκτατισμό επειδή μεγάλωσε αλλού; Είναι άπατρις ή πολύπατρις, όπως θέλει να τον στιγματίσει ο κύριος Γιανναράς;
Προσωπικά, πιστεύω πως ο Γιώργος Παπανδρέου, παρότι σ’ αυτή την προκλογική εκστρατεία χτυπάει στην καρδιά των προβληματισμών του Ελληνα ( που είναι η οικονομική αναρχία της χώρας , τα τεράστια ελλείμματα, το αδιέξοδο τέλμα) έχει αποδείξει στο υπουργείο εξωτερικών πως οι χαμηλοί του τόνοι έχουν φέρει εναργή αποτελέσματα στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Τόσο η εισδοχή της Κύπρου στην ΕΕ όσο και η απεμπόληση της πολιτικής βέτο για την Τουρκία στην ΕΕ, άνοιξαν το νέο δρόμο της ελληνικής στάσης για τα χρόνια ζητήματα, τα οποία απο ελληνοτουρκικά έχουν γίνει ευρωπαικού ενδιαφέροντος και συμφερόντων μετα τη δική του εποχή στο υπεξ.
Σ΄αυτή τη στάση πάτησε η Ντόρα Μπακογιάννη για να ετοιμάσει το πυροτέχνημα του βέτο σχετικά την απόρριψη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, έτσι δεν είναι;
Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τον Ανδρέα Παπανδρέου, ούτε να απαλείψω τις εντυπώσεις για το γλωσσικό του έλλειμμα, που ναί, είναι συνώνυμο της βορειοαμερικάνικης ανατροφής του. Αυτό όμως δεν τον κάνει λιγότερο Ελληνα απο τους συνέλληνές του.
Αν εμείς οι Ελληνες οι κατοικούντες στο εξωτερικό ενστερνισθούμε την απόλυτη φορμαλιστική στάση του κ. Χρήστου Γιανναρά περι ελληνικότητας και γλώσσας, τότε είμαστε καταδικασμένοι να αποδεχτούμε πως τα παιδιά μας που ανατρέφονται στις εστίες του Ελληνισμού ανα τον κόσμο, είναι προδιαγεγραμμένο να γίνουν ανελλήνιστα, ανοίκεια με την έννοια της πρώτης διαχρονικής και υπέρλαμπρης πατρίδας.
Τότε θα πρέπει να καταθέσουμε τα όπλα απο τώρα, να κλείσουμε κοινότητες και ελληνικά σχολεία, παραδιδόμενοι άνευ όρων στην πεποίθηση πως δεν φτιάχνουμε Ελληνες εδώ στην ξένη αλλά ανελλήνιστους της συμφοράς.
Τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε πως τα παιδιά μας δεν έχουν καμία ελπίδα επιβίωσης στο διεθνές γίγνεσθαι μέσα απο την ελληνικότητά τους, πως δεν υπάρχει τελικά κανένας λόγος να επιστρέψουν στην πατρίδα, αφού θα μείνουν για πάντα ξένοι, ελλειπτικοί, στιγματισμένοι ως ανελλήνιστοι!
Ξένοι κι εδώ, ξένοι και στην Ελλάδα, κύριε Γιανναρά; Και τα παιδιά μας ξένα ως προς την καταγωγή τους; Ξένα και ανελλήνιστα; Ετσι προδιαγράφετε τη συνέχεια του Ελληνισμού στις ξένες πατρίδες μέσα απο το παράδειγμα του αυριανού πρωθυπουργού;
Ως μητέρα ομογενούς γιού, θρηνώ για τον αφορισμό σας και ευελπιστώ πως ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός θα αποδείξει τη δύναμη του εκτος συνόρων Ελληνισμού, που έχει τη δύναμη να πλάθει αληθινούς Ελληνες!
