Του Νίκου Γεωργαντζά, καθηγητή συστημικής δυναμικής στο πανεπιστήμιο FORDHAM της Νέας Υόρκης
Πως γίνεται και είμαστε πάλι εκτός θέματος οι Έλληνες πολίτες? Μας απασχολεί η Ν.Δ., το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και όλα αυτά τα εμπόδια στην δημοκρατία. Αντί η κοινωνία Ελλήνων πολιτών να είμαστε ο εντολέας και τα κόμματα οι εντολοδόχοι, κάπως, κάπου, κάποτε μας φέρανε καπάκι και τα κόμματα αποτελούν σήμερα τον φορέα της πολιτικής εξουσίας του κράτους.
Πόση ελληνογνωσία και πόση αντιπαλογνωσία μας χρειάζονται γιά να ξαναγίνουμε Έλληνες? Τι έγινε το “Ελευθερία ή θάνατος”? Πόσοι πέθαναν γιά μας? Και από κείνη την ελευθερία γιά την οποία θυσιάστηκαν, πόση μας έχει απομείνει?Το ένα τρίτο (1/3). Τα διαβατήριά μας γράφουν “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”, αλλά
τι έχει να κάνει το 1/3 της ελευθερίας μας με την δημοκρατία, η οποία επαγγέλλεται την εμπραγμάτωση της καθολικής ελευθερίας (3/3)?
Το 1/3 που έχουμε είναι ατομική ελευθερία ή μάλλον, ατομικά δικαιώματα, που καλύπτουν τον ιδιωτικό μας βίο στο μέσον της κοινωνίας Ελλήνων πολιτών. Πού είναι όμως τα άλλα 2/3, δηλαδή η κοινωνική και η πολιτική μας ελευθερία?
Η κοινωνική ελευθερία συμβάλλεται με κοινωνικά (υπο-)συστήματα (θεσμούς ή άλλα άτομα), τα οποία δεσμεύουν τη βούλησή μας ή μεταβάλλουν την κοινωνική μας θέση. Η σύμβαση με γιατρό για θεραπεία ή με μηχανικό για την κατασκευή οικίας δεν περιορίζει τη βούλησή μας σαν πολίτες. Όμως, η σύμβαση την οποία συνάπτει ένα άτομο με τον ιδιοκτήτη μιας επιχείρησης με σκοπό την εκχώρηση της εργασιακής του δύναμης αντί καταβολής μισθού είναι στερητική της (κοινωνικής) ελευθερίας.
Η πολιτική ελευθερία, τέλος, αναφέρεται στη θέση μας σαν άτομα στη σύνολη πολιτειακή κοινωνία. Το ερώτημα που τίθεται, εν προκειμένω, αφορά στη διαμόρφωση μιας σχέσης μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής, στο πλαίσιο της οποίας το άτομο θα είναι αυτόνομο, δηλαδή θα αυτοκαθορίζεται. Με διαφορετική διατύπωση, η πολιτική ελευθερία υπαγορεύει στο άτομο/πολίτη να μην υπόκειται στην εξουσία (στην «αρχή») άλλου τινός.
Τι περιμένουμε λοιπόν από τα κόμματα? Εμείς που ζούμε στην Αμερική δεν μπορούμε να συμμετέχουμε σε εκλογές διότι γνωρίζουμε πολλά. Π.χ., γνωρίζουμε πως η κομματοκρατία εδώ λέγεται particracy (also ‘partitocracy’, ‘partocracy’, or ‘partitocrazia’). Και τα μεγάλα παραδείγματα του πολιτικού αυτού συστήματος είναι η Γερμανία του Χίτλερ και η Ρωσία του Στάλιν.
