- Advertisement -
Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Ο Ερντογάν αναμένεται αρχές καλοκαιριού στην Αθήνα. Η επιστολή του κ. Παπανδρέου στον Τούρκο πρωθυπουργό περιέχει, όπως έχει επισημανθεί, αρκετά αμφιλεγόμενα σημεία που συμπυκνώνονται σε ένα ερώτημα: αν διατηρούνται οι κόκκινες γραμμές από την πλευρά μας τότε τι πιθανότητες επιτυχίας της συνάντησης υπάρχουν αφού ούτε η τουρκική πλευρά διαφοροποιεί, έστω ελάχιστα, τη δική της πολιτική;
Η Τουρκία κινείται με τον αέρα της αναδυόμενης περιφερειακής Δύναμης. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις να το πετύχει;
Πρώτος όρος είναι οι Κούρδοι εντός της Τουρκίας, αλλά και οι Κούρδοι του Κουρδιστάν, να αποδεχθούν και να προσχωρήσουν στο σχέδιο «η Τουρκία περιφερειακή Δύναμη». Ο Οτσαλάν είναι βασικός κρίκος για την επιτυχία του στόχου. Έχει υιοθετήσει, με όσα λέει, το ρόλο του Μαντέλα, γέφυρα συμφιλίωσης Κούρδων και Τούρκων με κάποια ανταλλάγματα, υπέρ των ομοεθνών του. Οι πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου είναι αρκετές (αλλά όχι βέβαιες) δεδομένου ότι οι κεμαλιστές χάνουν διαρκώς έδαφος κατηγορούμενοι ότι υπονομεύουν συστηματικά τη δημοκρατική τάξη.
Δεύτερος όρος και κλειδί όλων των εξελίξεων είναι το Ιράν. Για να γίνει η Τουρκία επικυρίαρχος στην περιοχή πρέπει να μην υπάρχει ανταγωνιστής, ούτε το Ιράν ούτε άλλος. Η σημερινή ηγεσία του Ιράν αντιδρά σθεναρά. Λύση είναι η ανατροπή της εκ των ένδον ή να υποχρεωθεί, κάτω από «λαϊκή» πίεση, να βάλει πολύ νερό στο κρασί της. Για την ώρα η προσπάθεια αποτυγχάνει. Όσο το θέμα μένει εκκρεμές, η Τουρκία δεν μπορεί να στεφθεί βασίλισσα στης περιοχής. Η Τουρκία προσεγγίζει τις Χεζμπολά/Χαμάς για να αποδυναμώσει το Ιράν που τις στηρίζει. Θα αποδυναμωθεί και το Ισραήλ που θα πιέζεται στρατιωτικά (μέσω των δυο οργανώσεων) από την Τουρκία και όχι από το απομονωμένο Ιράν. Προσώρας αποτυχία.
Τρίτος όρος (όχι ήσσονος σημασίας) είναι να αποδεχθεί αυτό το ρόλο της Τουρκίας η Ελλάδα. Τούτο σημαίνει υποχωρήσεις εκ μέρους της Αθήνας διότι στόχος, επαναλαμβάνουμε, είναι να ενδυναμωθεί ο τουρκικός ρόλος στο σύνολο της περιοχής και όχι να αποδυναμωθεί εγκαταλείποντας ψήγματα ισχύος στην Ελλάδα. Εξαρτάται από τη θέλησή μας.
Το Ισραήλ δεν είναι προϋπόθεση, είναι στόχος του σχεδίου. Το Ισραήλ δεν είναι περιφερειακή Δύναμη αλλά οχυρωμένο –και απομονωμένο- φυλάκιο. Αν η Τουρκία γίνει τοπικός άρχων, το φυλάκιο χάνει τη στρατηγική σημασία του-ίσως γίνει βάρος. Το Ισραήλ με πόλεμο εναντίον του Ιράν θα «μπαχαλοποιούσε» την περιοχή και θα ματαίωνε το σχέδιο. Αντίστροφα, συνύπαρξη Ισραήλ-Ιράν θα εξισορροπούσε την τουρκική δυναμική-αλλά θα εξόργιζε υπέρμετρα τις ΗΠΑ. Ωστόσο όλα γίνονται. Έχουν δει τα μάτια μας…
Πηγή: Εφ. “Ελεύθερος”
Πρώτος όρος είναι οι Κούρδοι εντός της Τουρκίας, αλλά και οι Κούρδοι του Κουρδιστάν, να αποδεχθούν και να προσχωρήσουν στο σχέδιο «η Τουρκία περιφερειακή Δύναμη». Ο Οτσαλάν είναι βασικός κρίκος για την επιτυχία του στόχου. Έχει υιοθετήσει, με όσα λέει, το ρόλο του Μαντέλα, γέφυρα συμφιλίωσης Κούρδων και Τούρκων με κάποια ανταλλάγματα, υπέρ των ομοεθνών του. Οι πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου είναι αρκετές (αλλά όχι βέβαιες) δεδομένου ότι οι κεμαλιστές χάνουν διαρκώς έδαφος κατηγορούμενοι ότι υπονομεύουν συστηματικά τη δημοκρατική τάξη.
Δεύτερος όρος και κλειδί όλων των εξελίξεων είναι το Ιράν. Για να γίνει η Τουρκία επικυρίαρχος στην περιοχή πρέπει να μην υπάρχει ανταγωνιστής, ούτε το Ιράν ούτε άλλος. Η σημερινή ηγεσία του Ιράν αντιδρά σθεναρά. Λύση είναι η ανατροπή της εκ των ένδον ή να υποχρεωθεί, κάτω από «λαϊκή» πίεση, να βάλει πολύ νερό στο κρασί της. Για την ώρα η προσπάθεια αποτυγχάνει. Όσο το θέμα μένει εκκρεμές, η Τουρκία δεν μπορεί να στεφθεί βασίλισσα στης περιοχής. Η Τουρκία προσεγγίζει τις Χεζμπολά/Χαμάς για να αποδυναμώσει το Ιράν που τις στηρίζει. Θα αποδυναμωθεί και το Ισραήλ που θα πιέζεται στρατιωτικά (μέσω των δυο οργανώσεων) από την Τουρκία και όχι από το απομονωμένο Ιράν. Προσώρας αποτυχία.
Τρίτος όρος (όχι ήσσονος σημασίας) είναι να αποδεχθεί αυτό το ρόλο της Τουρκίας η Ελλάδα. Τούτο σημαίνει υποχωρήσεις εκ μέρους της Αθήνας διότι στόχος, επαναλαμβάνουμε, είναι να ενδυναμωθεί ο τουρκικός ρόλος στο σύνολο της περιοχής και όχι να αποδυναμωθεί εγκαταλείποντας ψήγματα ισχύος στην Ελλάδα. Εξαρτάται από τη θέλησή μας.
Το Ισραήλ δεν είναι προϋπόθεση, είναι στόχος του σχεδίου. Το Ισραήλ δεν είναι περιφερειακή Δύναμη αλλά οχυρωμένο –και απομονωμένο- φυλάκιο. Αν η Τουρκία γίνει τοπικός άρχων, το φυλάκιο χάνει τη στρατηγική σημασία του-ίσως γίνει βάρος. Το Ισραήλ με πόλεμο εναντίον του Ιράν θα «μπαχαλοποιούσε» την περιοχή και θα ματαίωνε το σχέδιο. Αντίστροφα, συνύπαρξη Ισραήλ-Ιράν θα εξισορροπούσε την τουρκική δυναμική-αλλά θα εξόργιζε υπέρμετρα τις ΗΠΑ. Ωστόσο όλα γίνονται. Έχουν δει τα μάτια μας…
Πηγή: Εφ. “Ελεύθερος”
- Advertisement -
