Όλες οι κατηγορίες:

Φανή Πεταλίδου
Ιδρύτρια της Πρωινής
΄Έτος Ίδρυσης 1977
ΑρχικήΑναλύσεις"Μνήμες από τον ερχομό των Ποντίων στην Ελλάδα"

“Μνήμες από τον ερχομό των Ποντίων στην Ελλάδα”

- Advertisement -
Αναφορά με εκτενή στοιχεία έκανε ο καθηγητής Κώστας Φωτιάδης, στον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου, καθώς και στη διπλή ξενιτιά που έζησαν όσοι Πόντιοι εγκατέλειψαν τις προγονικές εστίες τους με αρχική κατεύθυνση τη Ρωσία, προτού βρεθούν στα πάτρια ελληνικά εδάφη. Πολλά τα ενδιαφέροντα που ακούστηκαν από τον κ. Φωτιάδη, μεταξύ των οποίων πληροφορίες για την εγκατάσταση και την αντιμετώπιση των προσφύγων στην Ελλάδα.

Η ομιλία εστίασε στην εποχή μετά την μικρασιατική καταστροφή, αλλά και στο τελευταίο κύμα Ποντίων προσφύγων που ήρθε στην Ελλάδα από της χώρες της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Για τους τελευταίους μάλιστα τόνισε ότι έχουν περάσει 20 χρόνια πλέον από τότε που ήρθαν και πρέπει να επέλθει η πλήρη αφομοίωσή τους, παρά την καχυποψία με την οποία τους αντιμετώπισε αρχικά η ελληνική κοινωνία. Για την κατηγορία ότι πολλοί από αυτούς δεν είναι Πόντιοι, ο κ. Φωτιάδης είπε ότι είναι πολλές οι περιπτώσεις ποντιακών οικογενειών, που υπέστησαν προσμίξεις κατά την εγκατάστασή και παρουσία τους στην Ε.Σ.Σ.Δ. Το γεγονός οφείλεται στο ότι επρόκειτο για οικογένειες διαλυμένες στην πλειοψηφία τους από το διωγμό που είχαν υποστεί.

Μεγάλο μέρος της ομιλίας αποτέλεσαν οι αναφορές στην περίοδο της ανταλλαγής των πληθυσμών, οπότε εκτός από τους πόντιους και τους μικρασιάτες έρχονται πρόσφυγες και από τα εδάφη της Βουλγαρίας και της Ανατολικής Ρωμυλίας. Τον πρώτο καιρό αυτοί οι πληθυσμοί τοποθετούνταν άτακτα, όπου υπήρχε χώρος, με αποτέλεσμα συχνά οι συνθήκες διαβίωσής τους να ομοιάζουν σε σκηνές περιγραφόμενες στην κόλαση του Δάντη.

Αργότερα, μετά και την «δίκη των εξ», ξαναλειτούργησε το ταμείο υπέρ των προσφύγων. Μέσω αυτής της χρηματοδότησης και κυρίως χάρη στην διαχείριση του από τον Χένρι Μοργκεντάου, μεγάλο μέρος των προσφύγων αποκαταστάθηκε με αγροτικό προσανατολισμό μέσα σε μια εξαετία. Ο Μοργκεντάου έφερε εις πέρας αυτό το έργο από τη θέση του προέδρου της επιτροπής αποκατάστασης προσφύγων στην Αθήνα, όπου διορίστηκε το 1923 μετά τη μικρασιατική καταστροφή, από την Κοινωνία των Εθνών.

Η αποκατάσταση και η παρουσία των προσφύγων έδωσε μεγάλη συνοχή στους ελληνικούς πληθυσμούς της βόρειας Ελλάδας και ώθηση στην ανάπτυξη της σε πολλούς τομείς. Το συμπέρασμα αυτό, ώθησε τον κ. Φωτιάδη να αναρωτηθεί ποια θα ήταν η στάση και οι απαντήσεις της Ελλάδας στις κατά καιρούς ανιστόρητες διεκδικήσεις γύρω από την Μακεδονία.

Μνεία έγινε βεβαίως και για την αρνητική υποδοχή που επιφύλαξαν στους πρόσφυγες οι ντόπιοι έλληνες. Ενδεικτική του κλίματος ήταν μια υπουργική εγκύκλιος που είχε εκδοθεί και απαγόρευε να αποκαλούνται «παστρικιές» οι προσφυγοπούλες, κάτι που γινόταν τότε κατά κόρον. Ένα ακόμα δείγμα του μίσους που έτρεφε μεγάλη μερίδα των ελλήνων πολιτών, δόθηκε από έναν αρθρογράφο της εποχής, ο οποίος υποστήριζε ότι οι πρόσφυγες πρέπει να φορούν κίτρινο κολάρο, για να τους ξεχωρίζουν και να μην πίνουν νερό από τις βρύσες και τις πηγές, αλλά από τα ρείθρα των πεζοδρομίων.

Τέλος, επιστρέφοντας στο πιο πρόσφατο παρελθόν, ο κ. Φωτιάδης υποστήριξε ότι τα χρήματα που δόθηκαν για την αρωγή και αποκατάσταση των νεοπροσφύγων θα έφθαναν για να χτιστούν σπίτια για όλους, όμως κατέληξαν να χρησιμοποιηθούν για την προσωπική ευτυχία κάποιων ελάχιστων. Παράπλευρες απώλειες, που έγιναν μέσω κάποιων ποντιακών σωματείων και κρατικών αξιωματούχων σε υπεύθυνες θέσεις. Οι περισσότεροι παλιννοστούντες, μετά το πέρας των αγροτικών προγραμμάτων όπου συμμετείχαν, επέστρεψαν κοντά στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε περιοχές όπως το Μενίδι, ο Ασπρόπυργος και ο Εύοσμος.

Πηγή: Ολύμπιο Βήμα
- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ