Αυτό που έχει περάσει στα ψιλά γράμματα όλης αυτής της εύφορης φρενίτιδας είναι η συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο ευρωπαϊκό ταμείο άμεσης βοήθειας και μάλιστα με αμερικάνικα δολάρια του Νάσιοναλ Ριζέρβ.
Αντιγράφω το ρεπορτάζ της Καθημερινής στις Βρυξέλλες για να έχουμε πλήρη εικόνα των τεκταινομένων
«Στο παρασκήνιο της αγωνιώδους συνεδρίασης ξεχωρίζουν οι «κόκκινες γραμμές» που έθετε το Βερολίνο. Η συζήτηση των «27» διακόπηκε αρκετές φορές προκειμένου να γίνουν διμερείς διαπραγματεύσεις και ώστε να μπορέσουν οι διπλωμάτες να συμφωνήσουν στη διατύπωση των κοινών συμπερασμάτων. Μάλιστα στην τελευταία από τις διακοπές στη διαπραγμάτευση συμμετείχαν, τηλεφωνικώς, και οι αρχηγοί των κρατών-μελών. Νωρίτερα οι Ευρωπαίοι υπουργοί που συμμετέχουν στο G7 (Γάλλος, Βρετανός, Γερμανός και Ιταλός) συνομίλησαν δύο φορές με τους Αμερικανούς, Ιάπωνες και Καναδούς συναδέλφους τους. Το Βερολίνο επέμεινε μέχρι τέλους στη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στον μηχανισμό (όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας).”
Πιστεύω πως η εμμονή της Γερμανίας να αφήσει την Ελλάδα και κατ’ επέκταση το νότο της Ευρώπης ακάλυπτη στη λαίλαπα των κερδοσκόπων της διεθνούς χρηματαγοράς είχε δύο βασικούς λόγους:
- Να εξωθήσει την ελληνική κυβέρνηση στη λήψη μέτρων λιτότητας που θα εξομοιώσουν το ελληνικό εργατικό δίκαιο με εκείνο της Ευρώπης
- Να εμβάλει απο την πίσω πόρτα στην ευρωπαϊκή οικονομική πραγματικότητα τους Αμερικανούς μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Τον πρώτο στόχο της, δηλαδή την απογύμνωση των Ελλήνων απο τα εργασιακά τους δικαιώματα, τα οποία κατέκτησαν με αγώνες κι αίμα επί δεκαετίες, τον έχουν ήδη επιτύχει οι Γερμανοί. Οι Ελληνες με το νέο ασφαλιστικό δίκαιο, τις περικοπές στις συντάξεις και τους μισθούς, την απεμπόληση του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο αλλά και την ουσιαστική κατάργηση της πανελλήνιας συλλογικής σύμβασης εργασίας, που μέχρι χθές έθετε τα κατώτατα όρια σε μισθούς, απολύσεις και αποζημιώσεις, έχασαν όλα τα κεκτημένα τους εν μιά νυκτί.
Και τον δεύτερο στόχο της πέτυχε η Γερμανία. Επέβαλε στο μηχανισμό στήριξης της ευρωζώνης τη συμμετοχή του ΔΝΤ με όσα συνεπάγεται αυτό το ξένο σώμα, το οποίο έχει δικούς του νόμους υπαγορευόμενους ως επι το πλείστον απο τα αμερικάνικα συμφέροντα.
Είναι φανερό δηλαδή πως το ΔΝΤ χώθηκε στην ευρωπαϊκή υπόθεση με την πλάτη της Γερμανίας, προκειμένου να ισορροπήσει κατά το δοκούν την τιμή του αμερικάνικου δολαρίου σε σχέση με το ευρώ.
Στην πραγματικότητα αυτό το αναπάντεχο ταμείο στήριξης της ευρωζώνης δείχνει πως τόσο η Ευρώπη όσο και η Αμερική είναι υπερχρεωμένες οικονομίες και χρειάζονται η μιά την άλλη για να μην υποπέσουν αμαχητί στη σαρκοβόρα χρηματοοικονομική αγορά, της οποίας το πάνω χέρι έχει η Κίνα.
Σ΄αυτό το νέο σκηνικό, όπου η Ευρώπη κρατιέται αγκαλιά με την Αμερική σε στιγμές πανικού, πολλά παίζονται. Και βέβαια συνειδητοποιούμε ότι εμείς η μικρή Ελλάδα αποτελέσαμε τον αρκογωνιαίο λίθο μιας σειράς οικονομικοκοινωνικών αλλαγών στο ευρωπαϊκό στερέωμα, που θα μας πονέσουν πολύ χωρίς τελικά να δυνηθούν να εγγυηθούν τη σωτηρία μας!
Φοβούμαι πως τα χείρω ακολουθούν στην επόμενη γωνία για Ευρωπαίους και Αμερικανούς συλλήβδην!!!
