Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Την αλαζονεία και την απανθρωπιά του έδειξε το κράτος του Ισραήλ με την επίθεση στο διεθνή στολίσκο της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα μπροστά στα μάτια ακτιβιστών απο όλους τους πολιτικοινωνικούς χώρους και τους τόπους. Η σφαγή αόπλων ειρηνιστών στα διεθνή ύδατα τηςΜεσογείου, η κακομεταχείριση, τα βασανιστήρια, ο άγριος ξυλοδαρμός κατέδειξαν, ακόμα μια φορά στην παγκόσμια κοινή γνώμη, το σκληρό πρόσωπο του Ισραήλ, που δυστυχώς υποστηρίζεται απο την πλειοψηφία του δυτικού κόσμου.
Στις ΗΠΑ η αντίδραση υπήρξε χαλαρή, στον Καναδά δεν υπήρξε κάν καταδίκη. Αντίθετα, η εβραιοκρατούμενη εφημερίδα του Μόντρεαλ The Gazette πριν ακόμη στεγνώσει το αίμα των βάναυσα θανατωθέντων ακτιβιστών, φιλοξενούσε πρωτοσέλιδες διαδηλώσεις των Εβραίων του Μόντρεαλ που ζητούσαν «Τα δίκαια του Ισραήλ»
Πάντως, σ΄αυτή τη διεθνη κρίση η Αγκυρα έπαιξε δυνατό χαρτί και κέρδισε τις εντυπώσεις Η Τουρκία με την άμεση αντίδρασή της κατέκτησε τη θέση του κύριου υπερασπιστή των Μουσουλμάνων, αλλά και του διερμηνευτή των αισθημάτων όλης της ανθρωπότητας έναντι της συμπεριφοράς του Ισραήλ.
Αντιθέτως η Αθήνα έχασε το ρόλο της ως ρυθμιστού από την μέχρι παρεξηγήσεως μετρημένη αντίδρασή της, τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έμοιαζαν να
ντρέπονται και να φοβούνται μαζί μήπως παρεξηγηθούν κάνοντας κριτική στο
Ισραήλ Οι χαμηλοί τόνοι που επέλεξε η Αθήνα, παρόλο που μεταξύ των
πλοίων που δέχθηκαν επίθεση ήταν και δύο ελληνικά πλοία με τον αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα να μιλάει για βία, αντί να καταδικάζει ευθαρσώς το αποκρουστικό περιστατικό, έθεσε τον τόνο της εβραιοπληττόμενης εσχάτως πολιτικής των Αθηνών.
« Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, με τη δυναμική πολιτική της, σε στυλ Ανδρέα Παπανδρέου, κέρδισε πάλι την παράσταση, εμφανιζόμενη ως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης και εκφραστής όχι μόνο του μουσουλμανικού κόσμου, αλλά και όλης της πολιτισμένης ανθρωπότητας που έχει πλέον αγανακτήσει βαθιά με τη επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά και την ατιμωρησία του Ισραήλ.
Τόσο με την πρόσφατη συμφωνία με το Ιράν και τη Βραζιλία, όσο και με την υπόθεση της Γάζας, η ‘Αγκυρα απέκτησε ένα κολοσσιαίο πολιτικο-διπλωματικό κεφάλαιο. Φυσικά, στην κατηγορία που θέλει να παίξει υφίσταται και κινδύνους, μέχρι τώρα όμως εμφανίζεται μια χώρα που μετετράπη σε μερικά χρόνια από περιφερειακό εργαλείο δεύτερης κατηγορίας της αμερικανικής πολιτικής σε διεθνή πολιτικο-διπλωματικό παίκτη πρώτης γραμμής”
Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι μεταπαπανδρεϊκές ελληνικές κυβερνήσεις επιλέγοντας την «κολεγιά» με τη δύση έχασαν το μεγάλο μομέντουμ του ανοίγματος του Ανδρεα Παπανδρέου με τον αραβικό κόσμο.
Κι επειδή η πολιτική σήμερα δεν παίζεται μόνο σε επίπεδο διπλωματίας και εντυπώσεων, αλλά σε επίπεδο οικονομικών συναλλαγών η Ελλάδα θα είναι ο μεγάλος χαμένος της μεσογειακής λεκάνης όσον αφορά στις επενδύσεις του αραβικού κόσμου στο εγγύτατο μέλλον.
Αντίθετα, η Τουρκία εποφθαλμιά στα μαύρα δολάρια των Αράβων, που καταφθάνουν διαρκώς, καθώς η Αγκυρα έχει αναχθεί στον κυματοθραύστη της ισραηλινής μανίας εναντίον των Παλαιστινίων. Ακόμη κι αν έχει υπογράψει κοινό αμυντικό άξονα με το Ισραήλ.
