Της συνεργάτιδάς μας Θωμαϊδος Παριανού
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ‘Η ΑΓΚΑΛΙΑ’
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ κ. ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
Η Πρόεδρος του Συλλόγου κ.ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, Πρεσβυτέρα / σύζυγος του γνωστού μας ιερέα ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, Πρωτοπρεσβύτερου και Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, είχε την καλοσύνη να μας δεχθεί και να μας παραχωρήσει την ακόλουθη συνεντευξη, για την οποίαν την ευχαριστούμε.
Πόσο καιρό λειτουργεί ο Σύλλογος, και ποιοί παράγοντες οδήγησαν στη ίδρυσή του?
Εχουμε 12 χρόνια δραστηριότητας, από τον Φεβρουάριο του 1998. επισήμως. Από κει και πέρα, φυσικά είχαν προηγηθεί προσωπικές, θα λέγαμε επαφές με πρόσωπα και κυρίως με άγαμες μητέρες, που ζητούσαν βοηθεια, και επειδή βλέπαμε ότι είναι αρκετά τα περιστατικά, και ότι είναι μια σύγχρονη ανάγκη πολύ-πολύ έντονη, γιαυτό ακριβώς σκεφθήκαμε ότι σε προσωπικό, οικογενειακό ή φιλικό επίπεδο, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τόσες περιπτώσεις και σκεφθήκαμε να ιδρύσουμε αυτόν τον σύλλογο. ‘Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού’ γιατί ακριβώς θεωρούμε ότι το κυοφορούμενο έμβρυο είναι παιδί, από την στιγμή της σύλληψης. Αλλωστε και στην απλή γλώσσα, όταν ρωτήσουμε μία εγκυμονούσα θα μας πει, «Περιμένω παιδί», δεν θα μας πει, «Περιμένω», όπως έλεγαν κάποιοιες φεμινίστριες «έχω ένα ζελέ», γιατί έτσι το είχαν χαρακτηρίσει το έμβρυο, «Ζελέ». Και παλαιότερα, που δεν ήξεραν πολλά πράγματα, θεωρούσαν ότι είναι ένα αιματάκι εκεί και άρα εύκολα μπορούμε να το καταστρέψουμε. Φυσικά, η λεγομένη σεξουαλική απελευθέρωση δημιουργεί όλα αυτά τα προβλήματα, όπως καταλαβαίνετε. Δεν υπάρχει ενημέρωση, δεν υπάρχει πρόληψη και δεν υπάρχει και βοήθεια, με αποτέλεσμα, αν μεσολαβήσει μία εγκυμοσύνη είτε σε ζευγάρια, είτε σε οικογένειες όπου υπάρχουν παιδιά ( το δεύτερο, το τρίτο παιδί έφθασαν πια να μην το δέχονται), είτε, πολύ περισσότερο, σε άγαμες μητέρες, είναι μεγάλο βάρος και δεν μπορούν να το δεχθούν. Και τούτο, γιατί δεν υπάρχει υποστηρικτική μέριμνα.
Ποιες περιπτώσεις ατόμων έρχονται σε σας?
Εμείς παρατηρούμε, στα 12 χρόνια της λειτουργίας του Συλλόγου μας, ότι έρχονται σε εμάς περιστατικά γυναικών στην αρχή της εγκυμοσύνης τους, είτε παντρεμένων είτε ανύπανδρων, με ένα 50 – 50 περίπου, να το κρατήσουν ή να το ρίξουν. Μία τέτοια γυναίκα την υποστηρίζουμε ψυχολογικά, πνευματικά, και προσπαθούμε να της τονώσουμε το ηθικό. Της υποδεικνύουμε ότι αυτό που κυοφορεί δεν είναι κάτι απλό, αλλά είναι ένας άνθρωπος, και μάλιστα στην πρώτη και πιο δυναμική φάση της ζωής του. Η εμβρυακή ηλικία είναι η πρώτη και πιο δυναμική φάση της ζωής του ανθρώπου, αν σκεφθούμε ότι την κληρονομικότητα, που ξέρουμε τον σημαντικότατο ρόλο που παίζει, την παίρνουμε από την στιγμή της σύλληψης, από κει και πέρα δεν μπορούμε να μιλάμε τόσο περιφρονητικά, τόσο απαξιωτικά, γιαυτό που κυοφορείται, για το έμβρυο, που τώρα γίνεται όλο και πιο θεατό. Απόδειξη ότι, στην 17η ημέρα, η μητέρα πλέον τώρα, με τους υπερήχους, ακούει ακανόνιστη την καρδούλα, αυτή η καρδούλα που θα μας συνοδεύσει μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας στην γή. Στις 48 μέρες, έχει τα δακτυλικά αποτυπώματα, από την στιγμή της σύλληψης. Αρα, την ενημερώνουμε, ευαισθητοποιούμε σε αυτό, το οποίο κυοφορεί, έχουμε και το φυλλαδιάκι εδώ, «Το Αγέννητο Παιδί», που δείχνει όλα αυτά τα στάδια της ανάπτυξης του εμβρύου, που με τον δεύτερο μήνα της κύησης ήδη είναι η οργανογένεση ολοκληρωμένη και από κει και πέρα, απλώς μεγαλώνει το παιδί. Με όλα αυτά λοιπόν παρατηρούμε ότι ευαισθητοποιούνται και, παρά τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν, συνήθως οικονομικές για την παντρεμένη, που πιέζεται από τον σύζυγο, από την πεθερά, από την μάνα, [«Δεν μπορούμε να βγάλουμε πέρα στα έξοδα»] και για την άγαμη πολύ περισσότερο, ευαισθητοποιείται και, από κει και πέρα, παρά τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει, αποφασίζει και το κρατάει το παιδάκι της.
Πως βοηθάει ο Σύλλογος αυτά τα περιστατικά?
Σαν Σύλλογος, ερχόμαστε να βοηθησουμε, να συμπαρασταθούμε πνευματικά και υλικά, γιατί ωραία είναι τα λόγια πολλές φορές, ωραία είναι η ευαισθητοποίηση, αλλα και το καθημερινό, κι η αγωνία να πληρώσεις τους λογαριασμούς, να πας στον μπακάλη να ψωνίσεις, να πας μετά σε ένα μαιευτήριο, οπωσδήποτε είναι πάρα πολλά. Ετσι λοιπον τα συνδυάζουμε από κει και πέρα και πρώτα ετοιμάζουμε την λεγόμενη ‘προίκα του μωρού’, κούνια, καροτσάκι, ρούχα, ό,τι χρειάζεται.Ερχόμαστε σε συνεννόηση με τους γιατρούς των κρατικών μαιευτηρίων και, εάν υπάρχει δυσκολία, έχουμε και τον δικό μας τον γιατρό, που θα την βοηθήσει, χωρίς να πληρώσει τίποτα έξτρα. Αφιλοκερδώς μας προσφέρεται ο γιατρός μας και στην συνέχεια, όταν γεννηθεί το μωρό, η μητέρα θα παίρνει ανά 15νθήμερο ό,τι χρειάζεται: γάλατα, πάνες, παιδικές τροφές. Κατά διαστήματα, θα μας λέει τι άλλο χρειάζεται, κυρίως ρουχισμό, επιπλέον τρόφιμα, ακόμη και το εμβόλιο, αν δεν μπορεί να το πάρει η ίδια, θα μας ειδοποιήσει ότι το χρειάζεται.
Φροντίζουμε, να γίνει και η αναγνώριση εκ μέρους του πατέρα, όταν αυτός έχει αφήσει εγκαταλελειμένη αυτή την σύντροφό του. Προσπαθούμε και σκοπός μας είναι η μητέρα να μένει στο δικό της σπιτικό, είτε νοικιασμένο είναι, είτε δικο της. Μπορεί να δυσκολεύται στους λογαριασμούς, εκεί θα βοηθήσουμε να πληρωθούν οι λογαριασμοί. Κάποιοι φίλοι μας έχουν παραχωρήσει μικρά διαμερισματάκια, γκαρσονιέρες που λέμε, είναι επιπλωμένα, και μόλις παρουσιασθεί κάποια που δεν έχει που να μείνει, τότε θα την βάλουμε εκεί.
Υπάρχει κάποια περαιτέρω βοήθεια, κοινωνικής φύσεως?
Εάν τυχόν υπάρχει γάμος πολιτικός και οι γονείς θέλουν να κάνουν και τον θρησκευτικό γάμο, θα τους έχουμε το νυφικό, θα έχουμε τις μπουμπουνιέρες κλπ, ανάδοχο για το παιδάκι, αν δεν έχουν οι ίδιοι. Κρατάμε λίστα οικογενειών και φιλικών προσώπων που θέλουν να βαπτίσουν,. Και κανονίζει η κοινωνική υπηρεσία να έχουμε και την βάπτιση, που πάλι και εκεί θα προσφέρουμε ό,τι μπορούμε περισσότερο, κυρίως μπουμπουνιέρες και ό,τι άλλο χρειασθεί. Οταν είναι οικογένεια που έχει και άλλα παιδάκια που προηγούνται, και εκεί ερχόμαστε να τους δώσουμε κυρίως επιπλέον τρόφιμα, ρουχισμό και υπόδηση. Εάν θέλουν κάποιο επιπλάκι ή κάτι επι πλέον, θα φροντίσουμε γι’αυτά. Είναι φίλοι που έχουν να δώσουν ας πούμε κρεββατοκάμαρα, ένα ψυγείο, μία κουζίνα. Μας ειδοποιούν και εμείς ξέρουμε, οπότε ό,τι χρειάζεται η οικογένεια από πλευράς επίπλωσης του σπιτιού, μπορούμε και σε αυτό να βοηθήσουμε.
Η μητέρα θα έρχεται σε επαφή με την κοινωνική υπηρεσία. Εχουμε σώμα εθελοντριών, οι οποίες περνάνε από ένα σεμινάριο για να μπορούν να (της) σταθούν, όπως θα σταθεί μία θεία, μια μαμά , ιδίως στην άγαμη, που μπορεί να είναι πολύ νέα και να μην έχει την εμπειρία, οπότε η συμπαράσταση χρειάζεται οπωσδήποτε. Το καταστατικό μας λέει ότι όλα αυτά παρέχονται μέχρι να γίνει το παιδάκι 2 ετών, αλλά αυτό δεν το τηρούμε, αν πρώτα δεν σταθεί στα πόδια της η μητέρα, ενώ παράλληλα ψάχνουμε για να της βρούμε και δουλειά.
Oλα αυτά συνεπάγονται πολλά έξοδα. Που βρίσκετε τους πόρους? Σας βοηθάει καθόλου η Πολιτεία?
Κρατική επιχορήγηση έχουμε μηδέν. Το Υπουργείο Γεωργίας, μια φορά τον χρόνο, θα μας δώσει κάποια όσπρια και φέτος, προ των Χριστογέννων, μας έδωσε 110 κιλά τυρί φέτα, το οποίο μοιράσαμε στα περιστατικά μας, με κατάσταση φυσικά, και όλα αυτά. Η μόνη μας υποστήριξη είναι η αγάπη του κόσμου, και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ, όχι από υψηλά βαλάντια και βαριά: το 20ρικο, το 50ρικο, το 100ρικο, εις μνήμη κάποιου, οι δραστηριότητες οι δικές μας, που κάνουμε δύο παζάρια Χριστούγεννα και Πάσχα στο Μετρό. Μας στέλνουν πάλι πράγματα οι φίλοι και οι γνωστοί, κυρίως χειροτεχνίες, μαρμελάδες, γλυκά, τρόφιμα ό,τι φτιάχνουν πολλοί συνεταιρισμοί γυναικείοι που ασχολούνται με τα παραδοσιακά και τα βιολογικά προ΄ι’όντα και, φυσικά, οι δραστηριότητες του Δ.Σ. και των Μελών. Ετσι μπορούμε και καλύπτουμε και τα έξοδα, γιατί είναι πάρα πολλά. Πρώτα από όλα έχουμε 9 υπαλλήλους, έχουμε ενοίκιο, Εχουμε αποτανθεί και ζητήσει και παρακαλέσει να μας δώσουν από αυτά τα κτίρια του Δημοσίου, που ερημώνονται ή που πουλιώνται και διοχετεύονται, όπως διοχετεύονται, για χρήση. Εμείς, έχοντας κάπως την δυνατότητα, με την αγάπη των γνωστών και των φίλων των ειδικών, θα μπορούσαμε να το ανακαινίσουμε. Αλλά, φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Δεν πειράζει, εμείς προχωρούμε και σας είπα ότι έχουμε περίπου, κυλάμε 200 οικογένειες, υπό την κηδεμονία μας και την φροντίδα μας. 150 περίπου στο λεκανοπέδιο της Αττικής και περίπου 50 στην επαρχία. Εκεί στέλνουμε,φυσικά, χρηματικό ποσόν, γιατί δεν είναι εύκολο να στέλνεις τώρα πράγματα κλπ, είναι τα έξοδα πολλά, και είμαστε σε συνεννόηση με κάποια κοινωνική υπηρεσία της περιοχής, με την ενορία, στην οποίαν ανήκει το περιστατικό, και ξέρουμε ότι είναι σίγουρα εκεί τα πράγματα.
Πείτε μας λίγα λόγια για το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας και τις συνέπειες που θα έχει αυτό στο μέλλον του τόπου.
Εχουνε γεννηθεί και υποστηριχθεί από τον Σύλλογο, μέχρι σήμερα, πάνω από 1500 παιδιά. Καταλαβαίνετε, είναι μεγάλη μας η χαρά, γιατί, σε μία χώρα γερόντων, όπως εχει καταντήσει η Ελλάδα μας, που οι θάνατοι τώρα, 5-6 χρόνια, και πάρα πάνω, είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις, το μεγάλο μας πρόβλημα , ναι μεν τώρα είναι και το οικονομικό, άλλά, από κει και πέρα είναι το δημογραφικό, για το οποίο ούτε καν γίνεται λόγος. Οι γεννήσεις έχουν κατέβει περίπου στις 90.000 τον χρόνο, έναντι 150.000 που είχαμε προ 10ετίας, για να μην πάω παραπέρα και επίσης, 20.000 περίπου να υπολογίσουμε ότι είναι [γεννήσεις] ξένων. Όπως και μεις πήγαμε στις διάφορες χώρες (ΜΕ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΑΣ) και ο νους μας ήταν στην πατρίδα μας, έτσι και η σκέψη αυτών των ανθρώπων μπορεί να είναι για την πατρίδα τους, δεν μπορούμε να υπολογίζουμε (σε ‘αφομοιώσεις’ και άλλα παρόμοια)..
Πάντως, γενικά, το φαινόμενο της υπογεννητικότητας είναι πολύ διαδεδομένο, και οι αμβλώσεις είναι κατοχυρωμένες πλέον, με τον νόμο 1609/86, για τις οποίες δαπανώνται χιλιάδες ευρώ!. Παλαιότερα, στον ‘ΕΠΕΝΔΥΤΗ’ συγκεκριμένα, είχε γραφεί ότι 50 εκατ. δρχ δαπανώνται τον χρόνο για τις αμβλώσεις εδώ στην Ελλάδα (πρωτιά στην Ευρώπη, τρίτοι στον κόσμο αναλογικά). Καταλαβαίνετε λοιπόν τι γενοκτονία γίνεται, και αυτό το έχουν καταλάβει οι γείτονές μας από όλες τις πλευρές, και προπάντων από τα ανατολικά (ενν.Τουρκία). Και ο Πρόεδρός τους (μακαρίτης πλέον Τ.Οζάλ) είχε πει, «Μην φοβάσθε τους Ελληνες, δεν θα τους κατακτήσουμε με πόλεμο. Θα κυριαρχήσουμε επάνω τους, λόγω της υπογεννητικότητάς τους». Αντίθετα δε, εκείνοι έχουν υπέρ-γεννητικότητα. Δεν είναι ανάγκη τώρα να συγκρίνω, όλοι ξέρουμε και βλέπουμε, αν αναλογισθούμε τι μεσολαβεί, στην Θράκη μας ιδίως, θα καταλάβουμε που πάει το πράγμα και πόσο σίγουρος ήταν αυτός που το έλεγε.
Ποιες είναι οι επιπτώσεις μίας αμβλωσης, στην ζωή μιας γυναίκας?
Αντί το κράτος να βοηθάει μία άγαμη μητέρα να κρατήσει το παιδί, της δίνει 44 ευρώ τον μήνα, αυτή είναι η επιχορήγηση. Πόσο θέλει μία άμβλωση? Αυτά τα χρήματα που δαπανώνται? Όπως πηγαίνει με το βιβλιάριο ασθενείας, αν θα έκανε, ας πούμε εκτομή αμυγδαλών, πάει και γι’αυτό. Πληρώνεται απόλυτα, έχει και την άδειά της, από κει και πέρα δεν μπορώ να κρίνω. Όμως δεν υπάρχει μία υποστηρικτική, μια συμβουλή για να δοθεί σε αυτές τις γυναίκες, πηγαίνουν σαν πρόβατα στην σφαγή, χωρίς να ξέρουν τις συνέπειες, τις οποίες θα έχουν. Νομίζουν επειδή κάθονται μισή – μίαμιση ώρα σε όποιο μαιευτήριο πάνε, ότι δεν είναι τίποτε. Όμως, επιστημονικά πλέον, μελετάται το λεγόμενο ‘μετεκτρωτικό σύνδρομο’, δηλαδή, οι συνέπειες τις οποίες έχει έστω και μία άμβλωση. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, είναι πολύ περισσότερες από το ίδιο πρόσωπο. Πρώτον είναι σωματικές και η στειρότητα, αν και είναι πλέον αρκετά ηυξημένη κατά τα τελευταία χρόνια, αφήνεται και στην εμπειρία μιας ή περισσοτέρων αμβλώσεων. Αλλά, προπάντων, είναι ψυχολογικές: τα ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργούνται, ήδη μελετώνται, , από το λεγόμενο ‘μετεκτρωτικό σύνδρομο’. Οι ψυχίατροί μας και οι ψυχολόγοι μας λένε ότι «Η καλύτερη βοήθεια που μας δίδεται από το περιστατικό, για να πάμε στην αιτία των ψυχολογικών της προβλημάτων, είναι αν έχει την εμπειρία άμβλωσης ή αμβλώσεων». Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι δεν είναι εύκολη η επέμβαση και αυτό θα πρέπει να το σκεφθούν, ιδίως τα νεαρά κορίτσια, επειδή, από κει και πέρα , το θύμα είναι η γυναίκα, ποικιλοτρόπως: και η εγκατάλειψη υπάρχει και η επιβάρυνση της υγείας υπάρχει, σωματική και ψυχολογική. Να προσέχουν πάρα πολύ τα νέα μας κορίτσια, δεν είναι παιχνίδι αυτό το θείο δώρο που έχει δοθεί, στην γυναίκα, ιδιαίτερα του να γίνεται μητέρα, και είναι τραγικό, όταν έρχονται πολλές φορές οι συζητήσεις και ακούω να μου λένε γυναίκες ότι «Την στιγμή που μου ήρθε, το πέταξα, και τώρα που το λαχταρώ (είναι κάποιας ηλικίας) δεν μπορώ να το αποκτήσω». Όλα αυτά, λοιπόν, θα πρέπει να ακούγονται, όχι μόνο τα άλλα να ακούγονται, δήθεν ότι είναι εύκολο. ΔΕΝ είναι εύκολο καθόλου.
Ως Σύλλογος, κάνετε κάποιες εκδηλωσεις για να ενημερώσετε και να ευαισθητοποίησετε τον κόσμο?
Πρώτα-πρώτα, προσθέσαμε στον ‘Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού’ την λέξη ‘Η Αγκαλιά’. Και είναι πλέον το σύμβολό μας, μία αγκαλιά μεγάλη. Είχαμε μάλιστα κάνει και έναν διαγωνισμό ζωγραφικής σε παιδιά Δημοτικού και πρώτων τάξεων Γυμνασίου, και έγινε η Εκθεση, εδώ και λίγες μέρες, των έργων τους. Συμμετείχαν 390 παιδιά με πάνω από 400 έργα, γιατί μερικά ζωγράφισαν περισσότερα από ένα έργα, και είχαμε την χαρά να τα βράβευσουμε και σκοπεύουμε να κάνουμε εκθέσεις σχετικά. Ετσι όλο και διαδίδεται αυτό το θέμα και φυσικά, η ενημέρωσή μας δεν μένει μόνο στο φυλλαδιάκι, ‘Το Αγέννητο Παιδί’, αλλά όπου μας καλούν, κυρίως εγώ με τον γιατρό, πηγαίνουμε και ενημερώνουμε: εκείνος από πλευράς ιατρικής – βιολογικής, εγώ από πλευράς νομικής και πνευματικής,. Γυρίζουμε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και έχουμε όλη αυτή την δραστηριότητα και για να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο και για να γνωρίσουν την ύπαρξη του Συλλόγου. Παράλληλα, έχουμε και φίλους μας δικηγόρους, που μας βοηθούν στις υποθέσεις μας. Εγώ μιλάω σε εκδηλώσεις μας, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσω την κοινή γνώμη, αλλά και την νομοθετική εξουσία μας.
Σε παλαιότερους αγώνες μας, είχαμε έλθει σε αντίθεση με κάποια Νομοθετική Επιτροπή, στην οποίαν ένας μόνο είχε πει ότι το παιδί είναι από την στιγμή της σύλληψης άνθρωπος. Από τα υπόλοιπα μέλη, άλλος να λέει, από τον δεύτερο μήνα, άλλος τον 6ο, , άλλος όταν έχει συνείδηση …Μάλιστα, καθηγήτρια Εγκληματολογίας σε συνέδριο, είχε πει «Από την στιγμή που θα έχει συνείδηση, από τότε είναι άνθρωπος». Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό? δηλ. το παιδί με σύνδρομο DOWN βαρύ, θα το σκοτώσουμε? Τον παππού και την γιαγιά, που έχουν την γεροντική άνοια, τον νεώτερο που έχει Αλτσχάιμερ, τόσο διαδεδομένο σήμερα, τι θα τους κάνουμε? Δηλαδή, ανοίγουμε Καιάδες? Που βρισκόμαστε? Κι όμως έχουμε Καιάδες τώρα, με τις χιλιάδες των παιδιών μας.
Τι συμβαίνει με τα έμβρυα που θανατώνονται?
Eχουμε πάρα πολλές ανακοινώσεις για το που χρησιμοποιούνται τα έμβρυα, μέχρι και σε καλλυντικά. Σκεφθείτε τώρα, να θανατώνεται μία ζωή, για λόγους ‘καλλωπισμού’ κάποιας ή κάποιου [γιατί και οι άνδρες έχουν μπει σε αυτή την διαδικασία.] Να σκέπτονται ότι έχουν βάλει επάνω τους από τα κύτταρα ενός ανυπεράσπιστου εμβρύου, ανθρωπίνου πλάσματος, του πιο ανυπεράσπιστου λέω, γιατί ούτε το κλάμα του δεν ακούγεται, παρότι στριμώχνεται, παρότι αισθάνεται και αυτό το βλέπουμε στην ταινία μικρού μήκους ‘Σιωπηλή Κραυγή’, που είναι περίπου 30 χρόνων. Τώρα όμως, υπάρχουν και άλλα, όπου βλέπουμε τι συμβαίνει. Και ενώ η εμβρυολογία προχωρεί, γίνεται ΘΕΑΤΟ πλέον το παιδί, το νοιώθεις, το ακούς, δεν είναι απλώς στον 4ο μήνα που άκουγε η μάνα το παιδί της, αλλά από 17 ημερών, σας είπα, ακούγεται η καρδούλα του, τι άλλο θέλουν? Και τώρα να διατείνονται υποκριτικά ότι μέχρι την 14η ημέρα της σύλληψης, το έμβρυο ΔΕΝ είναι άνθρωπος? Και χρησιμοποιούν τα δολοφονημένα έμβρυα ως ανταλλακτικά, για να τα παίρνουν και να δημιουργούν διάφορα όργανα? Γι’αυτό σας λέω, επειδή τα έχω διαβάσει, ευαισθητοποιώ τους ενδιαφερομένους και την κοινή γνώμη με αυτά τα ‘χειροπιαστά’.
– Πρεσβυτέρα, δηλώνουμε συγκλονισμένοι! Σας ευχαριστούμε για όσα μας είπατε και ευχόμαστε ο Θεός να σας ευλογεί και να σας ενισχύει στο δύσκολο έργο σας, για το καλό της κοινωνίας μας και της Ελλάδας μας.
