Του Μάνου Οικονομίδη, ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr
Bloody Sunday λοιπόν… Για την Ελλάδα, την Ευρώπη, πιθανόν για ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία. Η αυριανή συνάντηση της Άνγκελα Μέρκελ με τον Νικολά Σαρκοζί στο Βερολίνο, έχει χαρακτήρα προπαρασκευής της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 17 και 18 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες.
Αύριο ωστόσο θα διαμορφωθεί η ατζέντα εκείνης της Συνόδου, από την οποία η Ελλάδα περιμένει να υπάρξει δέσμευση για πολιτική λύση στην κρίση χρέους της Αθήνας. Που δεν θα μείνει στα λόγια και τα χαρτιά, όπως συνέβη με τη Συμφωνία των Βρυξελλών της 21ης Ιουλίου, αλλά θα υλοποιηθεί άμεσα, με θέρμη και αποφασιστικότητα.
Οι ηγέτες των δυο πλέον παρεμβατικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, έστω κι αν κοινός στόχος είναι η διάσωση της ευρωζώνης, που περνάει αναπόφευκτα μέσα από τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.
Η Άνγκελα Μέρκελ και η Γερμανία επιχειρούν να επιβάλλουν ως μονόδρομο λύσης την αναθεώρηση της Συμφωνίας της 21ης Ιουλίου, στην κατεύθυνση του περαιτέρω «κουρέματος» του ελληνικού χρέους. Από το 21% που προβλέπεται ήδη, τουλάχιστον έως το 50%. Έχοντας μετρήσει ότι η έκθεση των γερμανικών τραπεζών σε ελληνικά ομόλογα, δεν θα θέσει υπό αμφισβήτηση τη ρευστότητά τους, πόσο μάλλον δεν θα προκαλέσει επικίνδυνους κλυδωνισμούς.
Ο Νικολά Σαρκοζί και η Γαλλία, επιθυμούν επίσης αναθεώρηση της Συμφωνίας της 21ης Ιουλίου. Όχι όμως στην κατεύθυνση του γενναίου «κουρέματος». Αλλά της ενίσχυσης της Ελλάδας, μέσω του EFSF και ενδεχομένως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προκειμένου να μπορέσει η ίδια η Αθήνα να επαναγοράσει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της, που σήμερα βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών. Έχοντας μετρήσει ότι οι γαλλικές τράπεζες είναι… υπερ-εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος, μέσω των ομολόγων που κατέχουν.
Σε θέση ισχύος βρίσκεται φυσικά η Γερμανία. Χάρη και στους Οίκους Αξιολόγησης, που έχουν φροντίσει το τελευταίο διάστημα να διαμορφώσουν ένα κλίμα ρευστότητας ως προς την αντικειμενική αξιολόγηση των γαλλικών τραπεζών. Επομένως και της γαλλικής οικονομίας στο σύνολό της.
Μόνο που η Γαλλία έχει διαχρονικά… τον τρόπο της, να βγαίνει χέρι-χέρι με τους νικητές, ακόμη και από μάχες τις οποίες χάνει. Ειδικά με ηγέτη τον πολιτικό που ξερίζωσε από το πολιτικό dna της γαλλικής κοινωνίας τον «σιρακισμό».
Ανεξάρτητα βέβαια από την έκβαση της μονομαχίας των δυο «εγγυητριών» δυνάμεων, η Ελλάδα προσδοκά να βγει κερδισμένη από την πολιτική διαχείριση της κρίσης χρέους. Αν και η «νίκη» θα συνεπάγεται περαιτέρω αίμα. Για τις τωρινές και τις επόμενες γενιές…
