Του Φίλιππου Σαρρή, ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr
Οι εικόνες αποτροπιασμού που συνόδευσαν τις τελευταίες στιγμές του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, αποκάλυψαν σε όλο το εύρος του, το δομικό πρόβλημα που παρατηρείται με την «αλλαγή σελίδας» στη χώρα.
Η αδυναμία του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου να ελέγξει την κατάσταση είχε αποτυπωθεί σε «πραγματικό χρόνο», εδώ και αρκετό καιρό, δημιουργώντας τις πρώτες εστίες ανησυχίας για το μέλλον.
Η Λιβύη δεν είναι μια τυχαία χώρα, και σε μια εποχή κατά την οποία οι παραδοσιακά ισχυροί του πλανήτη αναρωτιούνται και οι ίδιοι για το πραγματικό περιεχόμενο της ισχύος τους, η Κερκόπορτα που άνοιξε στη Λιβύη απειλεί ολόκληρη τη γύρω περιοχή με πρόσθετη αναταραχή.
Από την πρώτη στιγμή της επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη άλλωστε, υπήρξαν ψύχραιμες φωνές που έδειχναν στην κατεύθυνση της διστακτικότητας, καθώς η Αλ Κάιντα… παρακολουθούσε προσεκτικά τις εξελίξεις, αναζητώντας την κατάλληλη συγκυρία για να διεισδύσουν θύλακες υποστηρικτών της στη νέα πολιτική πραγματικότητα της Λιβύης.
Οι φυλές, οι οποίες είχαν παραμείνει ενωμένες ή έστω σιωπηλές, κάτω από τον ζυγό του καθεστώτος Καντάφι επί τέσσερις δεκαετίες, διεκδικούν πλέον αυτόνομο ρόλο, και δεν πείθονται από τους ηγέτες του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου, ότι έχουν συγκεκριμένο και ρεαλιστικό «σενάριο» για την πορεία της χώρας προς το μέλλον.
Όσο δε για τη δολοφονία του Μουαμάρ Καντάφι, και τα βίντεο που κυκλοφορούν με καταγεγραμμένες τις ακρότητες σε βάρος του πρώην ηγέτη της Λιβύης, από τους αντάρτες οι οποίοι τον συνέλαβαν, δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται ότι συνιστούν μια διαρκή πληγή για το μέλλον της χώρας.
Θεωρώντας σχεδόν βέβαιο ότι υποστηρικτές του Μουαμάρ Καντάφι, ή ακόμη και πρώην συνεργάτες του, θα αναζητήσουν στο μέλλον ευκαιρίες εκδίκησης, σκορπώντας τον φόβο και την αβεβαιότητα στη Λιβύη.
