Του Μ ΤΣΙΓΚΡΗΣτο ποδόσφαιρο, πολλές φορές παρουσιάζονται ιδιάζουσες ιστορίες σχετικά με παραδόσεις, χρώματα και συνήθειες, που πολλές φορές μοιάζουν να μην προκύπτουν από κάπου. Ωστόσο, όλα έχουν την εξήγησή τους σε ό,τι αφορά τις εθνικές ομάδες, τα εμβλήματα και τις φανέλες τους.
Πιο χαρακτηριστική απόδειξη τέτοιων περιπτώσεων αποτελεί η φανέλα της Εθνικής Ιταλίας. Ενα ερώτημα που πάντοτε πλανάται στους κύκλους των ποδοσφαιρόφιλων και αποτελεί θέμα συζήτησης. Η σημαία της Ιταλίας έχει πράσινο, άσπρο και κόκκινο χρώμα, με τη φανέλα όμως της «σκουάντρα αντζούρα» να είναι μπλε.
Παρόμοια ανακολουθία σε σχέση με τη σημαία και το χρώμα παρατηρείται και στην εθνική ομάδα της Γερμανίας, της οποίας η σημαία ως γνωστόν έχει το κίτρινο, το κόκκινο και το μαύρο. Παρ’ όλα αυτά, αγωνίζεται με λευκές εμφανίσεις ούσα γηπεδούχος και με πράσινες όταν είναι φιλοξενούμενη.
Οι άσπρες φανέλες και το μαύρο σορτσάκι προέρχονται από τον 19ο αιώνα και τη σημαία της Πρωσίας, που ήταν ασπρόμαυρη, και καθιερώθηκε ως επίσημη εμφάνιση της εθνικής ομάδας της Γερμανίας. Οσο για το πράσινο, υπάρχουν διάφοροι μύθοι, που αναφέρουν πως έχει ιρλανδικές καταβολές, ωστόσο η αλήθεια είναι πως προέρχεται από ένα άλλο βασίλειο, αυτό της Σαξονίας, η σημαία της οποίας ήταν πράσινη και λευκή. Από το 1988, στη γερμανική φανέλα εισήλθαν και τα χρώματα της σημαίας της χώρας, που θα φανερώνονται και στη φετινή διοργάνωση.
Από τη συγκεκριμένη κατηγορία δεν θα μπορούσε να λείπει η χαρακτηριστικότερη περίπτωση όλων των ομάδων, η Ολλανδία, που άλλωστε και το παρατσούκλι της «οράνιε» (πορτοκαλί) υποδηλώνει τη φανέλα της. Παρά το γεγονός πως η σημαία της χώρας είναι άσπρη, κόκκινη και μπλε, οι Ολλανδοί αγωνίζονται παραδοσιακά με πορτοκαλί φανέλες.
Εκτός Ευρώπης, η Ιαπωνία επίσης δεν φοράει κόκκινα και άσπρα όπως η σημαία της, αλλά μπλε. Αφορμή ήταν η τύχη, καθώς φορέθηκαν για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936 και αποδείχθηκαν τυχερές, μια και οι Ιάπωνες επικράτησαν με 3-2 των Σουηδών. Εξακολουθούν να φορούν μπλε εμφανίσεις, με κάποια διαλείμματα στη δεκαετία του ’80, όπου επελέγησαν τα παραδοσιακά χρώματα της ασιατικής χώρας.
Εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική στη φανέλα, βέβαια, παρουσιάζεται σε εκείνη της Εθνικής Κροατίας, η οποία συστηματικά απεικονίζει στη φανέλα της το σχέδιο της σημαίας.
