Όλες οι κατηγορίες:

Φανή Πεταλίδου
Ιδρύτρια της Πρωινής
΄Έτος Ίδρυσης 1977
ΑρχικήΑπόψειςΑγίου Βαλεντίνου στο φανάρι

Αγίου Βαλεντίνου στο φανάρι

- Advertisement -

 

Tης ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
 
Η Λεωφόρος Βουλιαγμένης έχει πολλά, πολλά φανάρια. M΄ έπιασαν όλα. Ίσως για να πονάει η ψυχή μου καταμετρώντας ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ και ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΧΡΥΣΟ.  Παράλληλα έριχνα μια ματιά σ΄εκείνους τους δυο. Ήταν δυο άνδρες πάνω σε ένα μηχανάκι της κακιάς συμφοράς. Συνταξιδεύαμε. Φανάρι, φανάρι το πηγαίναμε. Άνθρωποι του μεροκάματου. Είδα τα χέρια τους και κατάλαβα. Είδα και τα παπούτσια τους. Τους είχε βάλει σημάδι η βροχή και κείνοι είχαν καλυφθεί όπως όπως. 

Με ένα πλαστικό δεμένο στο λαιμό, με κάτι κράνη υποτυπώδη. Η βροχή είχε σταματήσει και ο ένας, ο πίσω, είχε ανάψει κι ένα τσιγάρο και ρούφαγε μέχρι τις φτέρνες. Είχαν τσαντίλες. Χοντρές! Ξεπέταγαν σιχτίρια, γαμωσταυρίδια από τα μάτια τους, «γαμώτα» κι ας μην τ΄άκουγα…Ποιος ξέρει τι τους είχε καταστρέψει τη διάθεση; Είναι και τα χρόνια πρόσφορα. Απλήρωτοι; Μεροκάματο σε γαμιόλη; Η γυναίκα που δεν καταλαβαίνει; Τα παιδιά που όλο ζητάνε; Η μάνα της που πάλι το πέταξε το φαρμάκι της; Εγώ; Εγώ ο μαλάκας! Αμ ο άλλος; Δεν ξέρω αν τον άκουσες; Πώς τον λένε μωρέ; Που είπε ότι ο κατώτατος μισθός δεν είναι όσο πρέπει κατώτατος; Ξαναρούφαγε ο πίσω το τσιγάρο σε κάθε σταμάτημα. Σεκλέτια!
 
Τους παρακολουθούσα. Ο πίσω λαλίστατος. Όλο κάτι έλεγε στον μπροστινό του και κείνος του απαντούσε με προφίλ μαγκιά. Και φανέρωναν και οι δυο κάτι οδοντοστοιχίες… Χέσε μέσα! «Ο οδοντίατρος μας μάρανε, εδώ δεν έχουμε να φάμε».Συνταξιδεύαμε που λες. Φανάρι το φανάρι. «Τι να μαγείρεψε η Σούλα; Σιγά μη μαγείρεψε!», «Γκρίνια. Όλο γκρίνια! Πού το βρίσκει η πουτάνα το κέφι; Γκρίνια!» και δώστου στο επόμενο φανάρι. Εκεί σταθήκαμε για τα καλά. Μποτιλιάρισμα. Μας πήρε ώρα. Κατάλαβες σε ποιο φανάρι ήμασταν; Εκείνο που έχει την εκκλησία στα δεξιά. Και ένα κατάστημα με εσώρουχα κόκκινα, κατακόκκινα που νομίζεις ότι ανάβουν από μόνα τους. Έτσι χωρίς πόθο κι άγγιγμα. Αυτόματα. Κι απέναντι ένα ζαχαροπλαστείο που είναι και δεν είναι ανοιχτό, έτσι μισοσκότεινο καθώς κάνουν στα φώτα οικονομία. Όλα μίζερα, θλιβερά, πνιγηρά…Στη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Και ξαφνικά…Εκεί! Στο σημείο ακριβώς που σου είπα. Εκκλησία, εσώρουχα εύφλεκτα, απέναντι ζαχαροπλαστείο, στο βάθος ΕΝΕΧΥΡΟΔΑΝΕΙΣΤΗΡΙΟ παραδίπλα ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ Εκεί! Α γεια σου! Νάσου διασχίζει το δρόμο βιαστικά μια γκόμενα. Δεν μ΄αρέσει η λέξη. Αλλά αποκλείεται να τη σκέφτηκαν αλλιώς οι δυο άντρες. Άντε να την είπαν «γκομενάκι». Με φούστα μια σταλιά, με μπότα μελισσουργού μέχρι πάνω από το γόνατο, με μαλλί ξανθό. Συνδυασμός ηλεκτροπληξία. Κι αλλάζει με μιας το σκηνικό.

Σπινθήρες πετάνε τα μάτια τους. Κάτι  λέει ο πίσω στον μπροστά  και μεταμορφώνονται. Τινάζουν από πάνω τους χρόνια. Πιάνουν θέση στη ζωή μπροστά μπροστά. Κουρδίζονται. Και από κει που έμοιαζαν παροπλισμένοι… Πάνοπλοι με μιας! Και γελάνε και γελάνε και το καταδιασκεδάζουν. Και με βρίσκει το άλλο φανάρι με τους ίδιους αλλά άλλους. Και σκέφτηκα. Έτσι! Αγίου Βαλεντίνου ξημερώνει

 

Να τους αφιερώσω αυτό το κείμενο. Μα θα μου πεις είναι αυτό έρωτας; Και πού ξέρεις; Έτσι εμφανίζεται από το πουθενά. Ποτέ δεν είναι τυπικός στα ραντεβού του. Μη στηθείς και τον περιμένεις, την πάτησες. Κι όταν εμφανιστεί όποτε και όπου αυτός το θελήσει… Δίνει μια και σου αλλάζει το τοπίο…Κι ας είναι ακριβώς το ίδιο. Είναι…Πώς να στο πω; Σαν το χιόνι. Μη το ψάχνεις τι κρύβει από κάτω…
 
Φανάρι Βουλιαγμένης. Κατάλαβες πού; Εκκλησία, ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ, πιο δίπλα ΕΝΕΧΥΡΟΔΑΝΕΙΣΤΗΡΙΟ, παραδίπλα κόκκινα εσώρουχα, απέναντι ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ. Το τοπίο της Βουλιαγμένης αλλιώς…. Χρόνια πολλά σε όλους σας!     
- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ