Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.
Το να δικαιώνεται κανείς, ξανά και ξανά, για τις (δυσάρεστες) «προβλέψεις» του, πιστέψτε με, είναι μια εντελώς άχαρη και αποκαρδιωτική αίσθηση. (Παρ’ όλο ότι κάποιοι πιστεύουν πως «η δικαίωση στις προβλέψεις, ασχέτως αν αυτές είναι ‘‘κασσάνδρειου τύπου’’, είναι τιμητική υπόθεση για αυτόν που δικαιώνεται»).
Χρόνια τώρα, από την εποχή που βοήθησα – πολύ κακώς – τον σημερινό Πρωθυπουργό να στήσει την ΠΟΛΑΝ του, ή ακόμη όταν διηύθυνα το Γραφείο Τύπου του πρώην Υπουργού Δημόσιας Τάξης Σ. Παπαθεμελή, σε κάθε ευκαιρία, υπογράμμιζα στους συνομιλητές μου, κάθε είδους πολιτικούς, πως ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (12 ν.μ. και ΑΟΖ δηλαδή), δεν είναι μόνο «ταπεινωτικός», αλλά και καταστροφικός για το μέλλον του Λαού και της Πατρίδας μας.
Δυστυχώς, παρ’ όλες τις συγκροτημένες και πολιτικοεπιστημονικά αποδεδειγμένες αναλύσεις, πως η υπόθεση της ΑΟΖ «είναι στημένη, και από πριν ξεπουλημένη», η ανοησία, ο καιροσκοπισμός, τα μικροσυμφέροντα, καρποί της ιδιοτέλειας φυσικά, πήγαιναν… σύννεφο:
Από τους «αριστερούς» που διαδήλωναν πως «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» και τους «real politic» που μουρμούριζαν πως «κάτι πρέπει να δώσουμε στους Τούρκους», έως τους παλαβιάρηδες που υποστήριζαν «εδώ και τώρα να χαράξουμε μόνοι μας την ΑΟΖ, χωρίς την προϋπόθεση των 12 ναυτικών μιλίων», η όλη υπόθεση, «βρώμαγε» χρήσιμους ηλίθιους και ταπεινά συμφέροντα.
Έτσι σήμερα, από τα αδέξια λικνίσματα του ΓΑΠ μπροστά τους Τούρκους μπέηδες, φθάσαμε στους επιδέξιους ελιγμούς της Δαμανάκη, η οποία ως Επίτροπος της ΕΕ, αρμόδια μάλιστα Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας, προτείνει στους Ευρωπαίους συναδέλφους της, να χρησιμοποιήσουν «ως πρώτη λέξη και κλειδί σε ότι αφορά την ΑΟΖ, τη συνεργασία ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ένωσης και τους γείτονές μας».
Η Δαμανάκη δηλαδή, «φάτσα φόρα» λέει ως Επίτροπος, δύο πράγματα στους Ευρωπαίους:
1. Πάρτε το Αιγαίο και διαχειριστείτε το. (Μάλλον «έναντι» των «δανεικών»).
2. Βρείτε άκρη στη διαχείριση με τους Τούρκους, συζητώντας την πρότασή τους για «μεσαία γραμμή». Μοίρασμα δηλαδή του Αιγαίου στα δυο.
Το σημειολογικό ενδιαφέρον είναι πως η «αριστερή» Δαμανάκη, είναι τελικά αυτή που ως άλλος Ιούδας, προδίδει την Πατρίδα της, και ως άλλος εκατόνταρχος Ρωμαίος τελετάρχης, ανοίγει το δρόμο για το Γολγοθά της σταύρωσης και της διανομής των ιματίων της χώρας.
Αναμένονται τώρα οι «λοιπές συμφωνίες» για τα «ποσοστά διανομής», είτε από τη σημερινή κατοχική κυβέρνηση, είτε από την επόμενη που προετοιμάζεται με τις ευλογίες του Brooklyn, (Τσίπρας κυβέρνηση, Μιχαλολιάκος αντιπολίτευση).
Και επειδή ο «Θεός – μάλλον – δεν πρόκειται να βάλει το χέρι του», καλείται ο Ελληνικός Λαός, να αποφασίσει αν θα δεχθεί την οριστική του προτεκτορατοποίηση. Κρατώντας τα όπλα των προγόνων του, και με εργαλείο την Άμεση Δημοκρατία – το πέρασμα δηλαδή όλων των εξουσιών, κατευθείαν σε αυτόν – να στείλει στη φυλακή τους επίορκους και τους κλέφτες της περιουσίας του, αλλά και να ξαναστήσει μια χώρα ευνομούμενη, με τους πολίτες της αξιοπρεπείς και αλληλέγγυους.
Εμείς στο Πατριωτικό Μέτωπο, επιλέξαμε το μετερίζι μας και χαράξαμε την γραμμή πλεύσης μας. Με καθαρούς όρους και «οδικό χάρτη» το Αμεσοδημοκρατικό μας Σύνταγμα, χωρίς μάλιστα να ζητάμε κανένα αντάλλαγμα (ψήφους, βουλευτιλίκια, καρέκλες κλπ).
Για κάθε μέρα που περνά και ακόμη πιο επιτακτικά, καλείστε εσείς, ο Λαός, να αποφασίσετε τι θα πράξετε. Μια που για κάθε στιγμή που περνά, είμαστε όλοι συνένοχοι στο έγκλημα ως ηθικοί – τουλάχιστον – αυτουργοί. Ένα έγκλημα που σαν κατάρα θα πέσει πάνω μας, από τους νεκρούς και τα αγέννητα.
Ελάτε λοιπόν.
Αφήστε το πληκτρολόγιο και τον καναπέ, να πιάσουμε όλοι μαζί τα φτυάρια του Ηρακλή, για να καθαρίσουμε από τις κοπριές, τους στάβλους του Αυγεία.
Μπορούμε. Το απέδειξαν εξ' άλλου ήδη, άλλοι Λαοί.
