Από τον Λόγιο Ερμή/Ειδική Συνεργασία
Η πολιτική των "δύο άκρων" ανθίζει.
Η επίθεση του "συνταγματικού τόξου" ξεκινά μετά από ένα έγκλημα για να προχωρήσει σε ένα άλλο έγκλημα.
Οι αριστεροί που θεωρούν τον "αντιφασιστικό αγώνα" ως δίκαιο μέρος του αγώνα τους χαίρονται.
Χαίρονται όμως και στα κυβερνητικά έδρανα.
Γιατί έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να εγγυηθούν την ομαλότητα. Και όταν σε λίγο μανιασμένοι αντιφασίστες, συναισθηματικά ντοπαρισμένοι από πρωτοσέλιδα και δακρύβρεχτες δηλώσεις λυντσάρουν έναν χρυσαυγίτη, αυτοί θα κρυφοχαίρονται. Γιατί θα εξασφαλίζουν την πολιτική τους επιβίωση. Εδώ και καιρό το έγραφα. Το σύστημα περιμένει κάποιον νεκρό, από την μία ή την άλλη πλευρά για να ξεκινήσει τις διαδικασίες του.
Είναι δραματική η μέρα που ξημερώνει στην χώρα μας. Είναι δραματικό όταν ένα έγκλημα χρησιμοποιείται για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες. Όσοι συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο, όσοι υιοθετούν τις άναρθρες κραυγές κάποιων για εκδίκηση και αίμα, όσοι δεν διστάζουν για χάρη της τηλεθέασης ή της επισκεψιμότητας να κάνουν αυτού του είδους τους παράλογους συνειρμούς θα έχουν στα χέρια τους το όποιο αίμα χυθει.
Η δολοφονία δε, του Παύλου Φύσσα σηματοδοτεί και την επίσημη έναρξη του πολέμου.
Η Χρυσή Αυγή κάνει αυτό που δεν μπορούν να κάνει η Νεά Πασοκοδημοκρατία. Δηλαδή, λερώνει τα χέρια της με αίμα. Γιατί μπορεί ο Σαμαράς με τις αποφάσεις του, ο Βενιζέλος με τους νόμους που σκαρφίζεται και όλο αυτό το συνοθύλλευμα να διαμορφώνουν τις ζωές μας και να καταδικάζουν ψυχές, αλλά δεν έχουν το…θάρρος για νεκρούς συγκεκριμένα. Μόνο για όσους αποτελέσουν “παράπλευρες απώλειες” ενός οικονομικού πειράματος με κοινωνικές προεκτάσεις.
Ο φασισμός δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτούς βεβαίως, αφού από τους δημοσιογράφους, τους ψευτοδιανοούμενους και όσους συναινούν στην φρίκη, ο νεοναζισμός έχει αποκτήσει μια πολιτοφυλακή που δεν χρειάζεται να πιάσει μαχαίρι, αλλά αρκεί που το μασκαρεύει.
Πλέον, οι ναζί της Χρυσής Αυγής χωρίς να έχουν καν διάθεση να κρυφτούν, επιτίθενται εν ψυχρώ στοχευμένα, ακόμα κι αν υπάρχουν θεατές των εγκλημάτων τους. Φυσικά δεν προκαλεί εντύπωση που τα θύματα είναι κυρίως άτομα του αριστερού χώρου, όταν δεν είναι μετανάστες.
Ο Σαμαράς εξάλλου άνοιξε την πόρτα στον ναζισμό, τόσο με την ένταξη ακροδεξιών παραφρόνων τύπου Άδωνη, όσο και με την υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας. Ο Σαμαράς έχει στις τάξεις του χουντικούς και βασιλόφρονες και γενικά προσπαθεί να συγκεντρώσει οτιδήποτε αντι-δημοκρατικό, τρομοκρατώντας με την συμμορία της Χρυσής Αυγής και προσπαθώντας να πείσει για “δημοκρατικά τόξα”.
Ο φασισμός που θρέφει συνειδητά η κυβέρνηση, φόρεσε αρβύλες και παντελόνι παραλλαγής, βρίσκοντας πάτημα στην οργή για ένα πολιτικό σύστημα που χρεοκόπησε, αλλά αρνείται να παραδώσει την εξουσία. Είναι ο φασισμός που όσα σχολεία κλείνουν, όσα νοσοκομεία καταρρέουν, όσα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανοίγουν, όση ανεργία γεννάται, εκείνος θεριεύει.
Η αύξηση των φαινομένων βίας ως συχνότητα και ως αγριότητα από την ύστατη εφεδρεία του συστήματος που λέγεται Χρυσή Αυγή, προετοιμάζει το έδαφος για να περάσει το παιχνίδι σε νέο επίπεδο.
