Μεταξύ αυτών και ο δημοσιογράφος Γιάννης Πολίτης
Πραγματοποιήθηκε από την Ένωση Επτανησίων Ελλάδας η 2η κατά σειρά βράβευση διακεκριμένων προσωπικοτήτων με καταγωγή από τα Επτάνησα, με σκοπό να αναδείξει Επτανήσιους οι οποίοι έχουν διακριθεί και καταξιωθεί, ο καθένας στο χώρο που εκπροσωπεί και τη θέση που κατέχει.
Βραβεύθηκαν οι: Παναγιώτης Βάρδας (Κύθηρα), Γιάννης Δοϊκας (Παξοί), Γιώργος Κασιμάτης (Κύθηρα), Γιώργος Κατσαρός (Κέρκυρα), Κάλλια Κουβά (Παξοί), Δημήτρης Παΐζης (Iθάκη), Γιώργος Παξινός (Ιθάκη), Μίμης Πλέσσας (Ζάκυνθος), Γιάννης Πολίτης (Μεγανήσι), Σάκης Ρουβάς (Κέρκυρα), Τζένη Ρουσσέα (Ζάκυνθος), Μαρία Φαραντούρη (Κεφαλονιά), Σπύρος Φλογαϊτης (Λευκάδα).
Η Ένωση Επτανησίων Ελλάδας για να τιμήσει τους βραβευθέντες κυκλοφόρησε έκδοση συλλεκτικού-φιλοτελικού φακέλου με προσωπικό γραμματοσήμο, ειδικής αναμνηστικής σειράς από τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ, όπου θα φέρουν την φωτογραφία τους. Τα πνευματικά δικαιώματα της συγκεκριμένης έκδοσης η οποία δεν θα διατίθεται για πώληση προς κάθε ενδιαφερόμενο, διατηρεί η Ένωση Επτανησίων Ελλάδας.
Μετά την βράβευσ ο δημοσιογράφος Γ. Πολίτης, απευθυνόμενος προς τους παρευρισκόμενους, ανέφερε τα εξής:
Φίλες και φίλοι,
Μετά τα σοφά λόγια του Αρχιεπισκόπου, οι δικές μου λέξεις μοιάζουν φτωχές. Θέλω μόνο να πω ότι η συγκίνησή μου είναι μεγάλη, που τιμώμαι μαζί με πρόσωπα αυτού του βεληνεκούς. Σας ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου που θεωρείτε ότι ξεχώρισα. Αυτή η διαδρομή για μένα ήταν δύσκολη και επώδυνη. Είμαι 53 ετών και κλείνω 39 χρόνια σκληρής δουλειάς. Δουλεύω από μαθητής της τρίτης γυμνασίου. Σε αυτή την πορεία, δεν βρήκα εύκολα ανοιχτές πόρτες, αντίθετα, ήρθα συχνά αντιμέτωπος τα πρώτα χρόνια με την ταξική απαξίωση – ήμουν παιδί φτωχής, αγροτικής οικογένειας. Αυτό όμως ήταν και παραμένει η περηφάνια και η δύναμή μου. Αργότερα, όταν κατάφερα πράγματα, αντιμετώπισα το φθόνο. Και όταν διακρίθηκα, τη συκοφαντία. Από αυτά όμως δεν γλίτωσε κανείς.
Συνάντησα όμως ανθρώπους που με πίστεψαν, με εμπιστεύτηκαν και μου φώτισαν τη διαδρομή. Στα 15 μου χρόνια, τον Σπύρο Φλογαϊτη, που τιμόμαστε σήμερα μαζί. Σπύρο σ’ ευχαριστώ. Δεν περίμενα ότι θα ζήσουμε μαζί αυτή τη στιγμή. Στα 19 μου, τον Αντώνη Λιβάνη και στα 25, το μεγάλο δάσκαλο της δημοσιογραφίας, τον Λέοντα Καραπαναγιώτη. Θα τους κουβαλώ πάντα στη ψυχή μου και τους τρεις, με αγάπη.
Στις 3 δεκαετίες που εργάζομαι ως αρθρογράφος, πολιτικός αναλυτής, παρουσιαστής ενημερωτικών εκπομπών και δάσκαλος σεβάστηκα τους ανθρώπους, επώνυμους και ανώνυμους που ήρθα σε επαφή μαζί τους. Δεν συκοφάντησα, δεν έβαλα λάσπη στον ανεμιστήρα και προστάτευσα από το δημοσιογραφικό διασυρμό τις οικογένειες των ανθρώπων για τους οποίους έγραφα ή μιλούσα. Έχασα έτσι, μου λένε κάποιοι, πολλές από τις λεγόμενες εντυπωσιακές επιτυχίες. Ξέρετε, αυτές που προκαλούν θόρυβο. Κέρδισα όμως τη δική σας εκτίμηση, γι’ αυτό είμαι σήμερα εδώ. Δεν έχω δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια ούτε μήνυση, ούτε αγωγή από ανθρώπους που να με κατηγορούν ότι τους αδίκησα.
Είχα και μια ακόμη μεγάλη τύχη. Δημιούργησα ωραία οικογένεια, με μια εξαιρετική σύζυγο που με στηρίζει σε κάθε μου βήμα και έναν αδελφό που τον αγαπώ και με αγαπάει πολύ.
Πιστεύω βαθιά στην ιδέα της Ιόνιας Πολιτείας και παλεύω, με όση δύναμη διαθέτω από τους ρόλους που απέκτησα, για την οριστική κοινωνική, πολιτιστική και εκπαιδευτική ενοποίηση των νησιών μας, που είναι το ζητούμενο από το 1864. Οι μάχες που έχουμε να δώσουμε είναι ακόμη πολλές, και σας υπόσχομαι ότι θα είμαι σε όλες παρόν.
Τη σημερινή διάκριση θέλω να την αφιερώσω στους γονείς μου, που έφυγαν νωρίς και δεν έχω την τύχη να είναι σήμερα εδώ, να μοιραστώ μαζί τους τη χαρά μου.
