μέχρι που παρενέβησαν τα κανάλια
γράφει ο Δημήτρης Φανός
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μια ιστορία καθημερινής τρέλας, ήρθε να υπενθυμίσει ότι οι καταστροφικές νοοτροπίες και αγκυλώσεις του κρατικού ιστού, δεν αλλάζουν στην Ελλάδα, ακόμα και υπό τις συνθήκες της πρωτόφαντης ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνουμε. Οπότε θα περίμενε κανείς, μια μεγαλύτερη ευαισθησία απέναντι τον παράγοντα πολίτη και άνθρωπο.
Μία 54χρονη άνεργη γυναίκα, η Ασπασία Αλεβίζου, εδώ και 4 μήνες που δικαιούται το επίδομα ανεργίας της, δεν το λαμβάνει, καθώς από τον ΟΑΕΔ, δεν καταβλήθηκε ποτέ στον λογαριασμό που ο ίδιος ο ΟΑΕΔ της είχε εγκρίνει σε συγκεκριμένη τράπεζα.
Η γυναίκα αυτή, είχε επιστρατεύσει όσες δυνατότητες της παρείχε η Πολιτεία και ο νόμος. Αφού η απόσταση από τα κεντρικά του ΟΑΕΔ στην Ηλιούπολη μέχρι το υποκατάστημά του στην πλ. Αττικής, είχε γίνει πια καθημερινό δρομολόγιο επί μήνες, γι’ αυτήν, χωρίς όμως να παίρνει συγκεκριμένες απαντήσεις, αποφάσισε να περάσει και το κατώφλι του Ινστιτούτου Καταναλωτή.
Κι εκεί, όμως, δεν έδειξαν και κανέναν ιδιαίτερο ζήλο για να την εξυπηρετήσουν…
Όπως ή ίδια λέει, περίμενε άδικα να την ειδοποιήσουν αρκετό καιρό αφότου είχε πάρει αριθμό πρωτοκόλλου, σε βαθμό που η οικονομική αλλά και ψυχική της κατάσταση, έγινε απελπιστική.
Πριν, λοιπόν, απολυθεί και βρει ‘’καταφύγιο’’ στον ΟΑΕΔ, όπως είχε άλλωστε δικαίωμα, είχε μείνει απλήρωτη από τη δουλειά της για αρκετούς μήνες. Σήμερα, παρ’ ότι οι εργοδότες της εξακολουθούν να διατηρούν ακμαία την εταιρία τους, εκείνη δεν έχει εξοφληθεί.
Οι εξηγήσεις που έπαιρνε από την αρμόδια υπηρεσία, ήταν πάντα ανεπαρκείς και αστείες. Κάθε μήνα και ημέρα πληρωμής, την παρέπεμπαν χρονικά στην επόμενη φορά.
Και ω του θαύματος, κάποιος υπάλληλος του ΟΑΕΔ, βλέποντας και συμμεριζόμενος την ταλαιπωρία της, την συμβούλεψε, ανθρώπινα αλλά κυρίως από εμπειρία… ‘’Αν δεν πας σε ένα κανάλι, δε θα πάρεις ποτέ τα λεφτά σου…’’
Και ξεκίνησε χωρίς να χάσει χρόνο για το πλησιέστερο στα δικά της στάνταρ, δημοσιογραφικό φορέα, όπου μίλησε με δημοσιογράφους.
Εκείνοι, πριν δημοσιοποιήσουν το θέμα, τηλεφώνησαν στο γραφείο του διοικητή του ΟΑΕΔ, και αναζήτησαν επίμονα απαντήσεις.
Κάποια στιγμή και ενώ όλα έδειχναν ότι η κυρία Ασπασία θα έκανε Χριστούγεννα με κάποια λίγα ευρτώ από την πενιχρή σύνταξη των γονιών της, η έμπνευση του υπαλλήλου του ΟΑΕΔ που τη συμβούλεψε να πάει σε δημοσιογράφους, αποδείχθηκε σωτήρια.
Η κυρία αυτή θα πληρωνόταν όπως την διαβεβαίωσε ο διευθυντής του γραφείου του διοικητή, κάτι που ο ίδιος παράγων, έκανε και με τους δημοσιογράφους που ‘’έψαξαν’’ την υπόθεση…
Εντελώς ξαφνικά ξεπεράστηκαν όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια που ψελλίζοντας και αοριστολογώντας της παρουσίαζαν από τα κεντρικά το ΟΑΕΔ.
Το ελληνικό κράτος, σε μια εποχή που ο πολίτης δοκιμάζεται όσο ποτέ σε καιρό ειρήνης, συνεχίζει ακατανόητα και σαδιστικά, να είναι βασανιστικό και αναποτελεσματικό γι’ αυτόν.
Τα κανάλια και ο φόβος της δημοσιοποίησης της ξεφτίλας των κρατικών φορέων, εξακολουθούν σε μια ‘’πολιτισμένη’’ κοινωνία, να είναι αυτά που μπορούν να λύνουν γόρδιους γραφειοκρατικούς δεσμούς και να δίνουν λύσεις και ανακούφιση στους πολίτες.
