Όλες οι κατηγορίες:

Φανή Πεταλίδου
Ιδρύτρια της Πρωινής
΄Έτος Ίδρυσης 1977
ΑρχικήΑπόψειςΠολιτικές μελλοντολογίες...

Πολιτικές μελλοντολογίες…

- Advertisement -
Γράφει ο Δημήτρης Φανός
 
Καιρός ήταν να αρχίσουν οι συζητήσεις για τη στροφή που θα πάρει το τραίνο που λέγεται Ελλάδα, στην συνέχεια της οικονομικής και πολιτικής κρίσης που βιώνει εδώ και τρία χρόνια, με ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Υπάρχουν, όμως και οι πιο ανεξέλεγκτες. Υπάρχουν και τα χειρότερα. 
Η επικρατέστερη εκδοχή για την αμέσως επόμενη σελίδα και με ορίζοντα τις εκλογές, αλλά κυρίως τη μετεκλογική περίοδο, είναι και η πιο εφιαλτική.
Ο καταπιεσμένος και επί τριετία χειμαζόμενος ελληνικός λαός, φαίνεται ότι ατενίζει το μέλλον του συνυφασμένο με μία νέα προοπτική η οποία φέρει την πολιτική σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το κόμμα αυτό της Αριστεράς, δείχνει να αποτελεί το κλαράκι που ο ψηφοφόρος θα επιχειρήσει να πιαστεί στην ελεύθερη πτώση που καταγράφει σε όλα τα επίπεδα.
Το ερώτημα, όμως, όπως και τα πιο δύσκολα σενάρια, αρχίζουν μετά.
Τα διλήμματα και τα ερωτήματα που θα κληθεί να απαντήσει μια νεοφώτιστη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, θα είναι σκληρά, δύσκολα και αμείλικτα.
Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιστρέψει την κατάσταση χωρίς να συγκρουστεί με τους δανειστές μας; Πόσο θα συγκρουστεί με τους δανειστές μας, εάν τελικά, συγκρουστεί;
Μέχρι πού θα το φτάσει;;
Μέχρι την πλήρη διάρρηξη των σχέσεων μας με αυτούς;
Και αν φτάσει στα άκρα η σύγκρουση με αυτούς που μας δανείζουν, εγγυάται ότι θα συνεχιστεί ο μόνος πόρος χρηματοδότησης της χώρας που είναι ο δανεισμός;
Αν δε μπορεί να εγγυηθεί, έχει σχέδιο β';
Κάτι, βέβαια, που έντονα και βάσιμα αμφισβητείται… 
Κανένας σήμερα δεν πιστεύει ότι υπάρχει ένα βιώσιμο σχέδιο β';
Και αν, φυσικά, σήμερα η πορεία μας είναι έντονα κατηφορική, απλά τότε θα είναι πτώση στο κενό.
Εάν τώρα, ο Αλέξης Τσίπρας αποφύγει το μεγάλο ρίσκο και ακολουθήσει την πεπατημένη η οποία όπως έχει φανεί μέχρι τώρα δεν θα επιφέρει τον ξαφνικό θάνατο; 
Τι θα γίνει τότε; 
Τότε, ο νεαρός πιθανά πρωθυπουργός, θα έχει διαπράξει μία μνημειώδη κωλοτούμπα στα μάτια και στη συνείδηση του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού που εδώ και τρία χρόνια ''αποθηκεύει'' το όποιο απόθεμα ελπίδας και προσδοκίας, στο κόμμα της Κουμουνδούρου.
Το ερώτημα που αυτόκλητα, αυτόματα, αλλά και επιτακτικά θα προκύψει τότε, θα είναι ένα και μοναδικό: Ποιος και τι θα μπορέσει να εμπνεύσει έναν απελπισμένο Έλληνα πολίτη και ψηφοφόρο; 
Έναν λαό που θα τα 'χει χάσει όλα;
Το ερώτημα αυτό, γεμίζει χαμόγελα τον Μιχαλολιάκο, τον Κασιδιάρη και τ' άλλα παιδιά…
Το ποσοστά του νεοναζιστικού κόμματος αυτή τη στιγμή στους κόλπους των Ελλήνων ψηφοφόρων, οι οποίοι δε φαίνεται να διδάχθηκαν και πολλά από την πρόσφατη και πολυαίμακτη Ιστορία του γ' Ράιχ, φέρονται να κινούνται περίπου στο 10%. Ωστόσο, το ποσοστό που φλερτάρει με την ιδέα ότι μόνο μια ακροδεξιά νοοτροπία μπορεί να επιβάλει την τάξη και να τιμωρήσει σκληρά το μολυσμένο πολιτικό σύστημα, είναι πολύ μεγαλύτερα.
Αυτό, δε σημαίνει ότι η Χρυσή Αυγή θα αναρριχηθεί σε κυβερνητικά επίπεδα, ωστόσο, φέρεται ικανή να συγκεντρώσει τόσο, όσα χρειάζονται για να ευδοκιμήσουν συμπτώματα διχαστικά που θα θυμίζουν έντονα δεκαετίες του '50 και του '60…
- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ