Συνέντευξη στην Δέσποινα Συριοπούλου-Τύπος της Κυριακής
Ο σάλος από την κυκλοφορία του βιβλίου του Δ. Κουφοντίνα μπορεί σταδιακά να δείχνει πως κοπάζει, χωρίς ωστόσο να λείπουν και οι κορώνες ένθεν κακείθεν, με τις αντιμαχόμενες πλευρές για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να εκδοθεί ένα τέτοιο βιβλίο και πολύ περισσότερο αν έπρεπε να εκδοθεί από έναν εκδοτικό οργανισμό με μια πλούσια και μακρά ιστορία αλλά και με ουσιαστική παρέμβαση στην πολιτική ζώσα ιστορία των τελευταίων 35 χρόνων. Ούτε και φυσικά είναι τυχαίος ο εκδοτικός οργανισμός αφού ο Αντώνης Λιβάνης υπήρξε ο εξ απορρήτων φίλος και στενότατος συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου. Το βιβλίο, σύμφωνα με πληροφορίες του ΤτΚ έχει γίνει αντικείμενο μελέτης αλλά και διασταύρωσης από πλευράς των εμπλεκόμενων αμερικανικών υπηρεσιών, ώστε να γίνει αντιστοίχιση και διασταύρωση, των ελάχιστων στοιχείων που παραθέτει στο πόνημα του, με τα αρχεία και κυρίως με τα πραγματικά γεγονότα που συνόδευαν κάθε περιστατικό από την αρχή της πολυετούς ένοπλης δράσης της 17Ν. Το βιβλίο του Δ.Κουφοντίνα έχει γίνει αντικείμενο διεισδυτικής και σε βάθος μελέτης των στοιχείων και των πληροφοριών που παραθέτει και αφορούν την δράση και την ιστορία της μακροβιότερης οργάνωσης με ένοπλη δράση στην Ελλάδα και από έναν αμερικανό διπλωμάτη που ζει πλέον μόνιμα στην Ελλάδα και ασχολείται ως ιστορικός και ερευνητής πλέον και όχι με κάποια άλλη ιδιότητα με την δράση της 17Ν.
Ο John Brady Kiesling διετέλεσε διπλωμάτης καριέρας την εποχή που ο πρόεδρος Bush εισέβαλε στο Ιράκ για την αναζήτηση όπλων μαζικής καταστροφής το 2003. Ήταν αυτός που πρώτος βγήκε δημόσια και, όχι απλά αποστασιοποιήθηκε, όντας διπλωμάτης υψηλότατου κύρους και με εμβέλεια στην αμερικανική διοίκηση, -υπηρετούσε τότε στην Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα-, αλλά σχεδόν κατήγγειλε την πολιτική του πρώην αμερικανού προέδρου. Λίγα χρόνια αργότερα επιβεβαιώθηκε από τις εξελίξεις και τα γεγονότα. Στο Ιράκ δεν υπήρξαν ποτέ όπλα μαζικής καταστροφής. Tα τελευταία 14 χρόνια ο John Brady Kiesling ζει στην Ελλάδα, ελεύθερος πια από υποχρεώσεις και εργάζεται ως συγγραφέας ερευνητής. Αντικείμενο της βαθιάς και πολυετούς έρευνάς του, η 17Ν. Παρακολούθησε τα γεγονότα από κοντά και ειδικά την δικαστική και ακροαματική διαδικασία, έχοντας διαμορφώσει την δική του άποψη. Σε λίγο διάστημα θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του στην αγγλική έκδοση για την 17Ν και τον ΕΛΑ. Τον συναντήσαμε στο κέντρο της Αθήνας στην Πλάκα που του αρέσει πολύ και είχαμε μαζί του μια μακρά και σε βάθος συζήτηση με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Δ.Κουφοντίνα. Ο έμπειρος διπλωμάτης από την αρχή ήταν προσεχτικός και φειδωλός στις εκφράσεις του "Από ιστορική άποψη, το βιβλίο είναι πολύ χρήσιμο, δεδομένου ότι δίνει πολλές πληροφορίες για την ιστορία της 17Ν, και τις σχέσεις με τις άλλες οργανώσεις, όπως τον ΕΛΑ. Βέβαια ο Κουφοντίνας προσπαθεί να ωραιοποιήσει την οργάνωση, και αρκετές φορές ειδικά όταν περιγράφει τα θύματά της- δεν είναι πολύ ειλικρινής".
Στο ερώτημα αν προσπαθεί να παραπληροφορήσει, η απάντηση-αντίδραση είναι αστραπιαία: "Οπωσδήποτε!" προσθέτοντας με την ίδια εμφατικότατα ότι "δεν είμαι σίγουρος πόσο συνειδητά είναι τα ψέματα που λέει για να φαίνεται ο "πόλεμος" της 17Ν πιο "τίμιος." Βασικά η 17Ν γνώριζε πολύ λίγο για τα θύματά της, τουλάχιστον για τους ξένους, δεν ενδιαφέρθηκε, έβρισκε εκ των υστέρων τις δήθεν δικαιολογίες, για τον πλοίαρχο Tsantesπαραδείγματος χάριν, στις ανοησίες ενός τμήματος του ελληνικού Τύπου. Ο Κουφοντίνας είναι πιο ειλικρινής όταν δίνει μια εικόνα των πραγματικών δυσκολιών της καθημερινότητας που αντιμετώπιζε η 17Ν. Στην πορεία του, όπως γράφει ο Κουφοντίνας, έμαθε να λέει ψέματα, όταν χρειαζόταν, για το καλό της οργάνωσης. Πέρα όμως από την όποια δικαιολογημένη κριτική, σε σύγκριση με τους άλλους φυλακισμένους, διατηρούσα έναν σεβασμό για τον Κουφοντίνα ως προσωπικότητα με ιδεολογική και πολιτική συνέπεια. Το βιβλίο του κάπως τον υπονομεύει…"
"Το βασικό μήνυμα του Κουφοντίνα", συνεχίζει ο αμερικανός διπλωμάτης, -τοποθετώντας προσεκτικά τις λέξεις"δεν είναι ψέμα. Ότι η οργάνωση ήταν μια ομάδα «απλών λαϊκών αγωνιστών», οι οποίοι είχαν, δηλαδή, όλα τα χαρακτηριστικά ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης. Περιγράφει πολύ καλά την μνησικακία, τις προσωπικές διαφορές με ιδεολογικό μανδύα, που έπαιζαν ρόλο -και μάλιστα σημαντικό- στην πορεία της οργάνωσης. Η 17Ν ήταν, όπως έλεγε στις προκηρύξεις της, μια οργάνωση με γνήσια πολιτικά κίνητρα. Αλλά η βασική τακτική μιας πολιτικής οργάνωσης είναι να μαυρίσει τους αντιπάλους και να ωραιοποιήσει την δική της δράση. Και αυτό έκανε ο Κουφοντίνας. Η οργάνωση δεν είχε μυστικό κέντρο, ή υποστήριξη από το εξωτερικό. Ήταν αυτό που έλεγε. Ο Κουφοντίνας ήταν ειλικρινής σε αυτό, όχι όμως σε άλλα. Είναι προσεκτικός ώστε να μην εκθέτει τους παλιούς συντρόφους που βγήκαν νωρίς από την φυλακή χάρη στις ομολογίες που υπέγραψαν. Για να μη δυσκολέψει τη ζωή τους, αποφεύγει να δίνει λεπτομέρειες που θίγουν τα προβληματικά σημεία των προανακριτικών απολογιών".
Επεξηγηματικά για το αν ο Κουφοντίνας μπορεί να προφυλάσσει και κάποια άλλα μέλη, τα οποία δεν έχουν συλληφθεί ποτέ, και η απάντηση του αμερικανού είναι ευθεία και ξεκάθαρη: "Βεβαίως. Άλλωστε περιγράφει αρκετά άλλα παλαιά μέλη που δεν μπορούν να ταυτιστούν με αυτούς που συνελήφθησαν το 2002". Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, για το ποια είναι η αλήθεια για το τι ήταν η 17Ν και ποιοι ήταν από πίσω, ο J. B. Kieslingαναφέρει χαρακτηριστικά: Όπως γράφει ο Κουφοντίνας, υπήρχε το 1984 μια τριμελής γραμματεία που εξέλιξε σε μια κεντρική ομάδα της οργάνωσης, 4 με 6 άτομα, και ο ίδιος ήταν ένας από αυτούς. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για τους υπόλοιπους. Βέβαια ο Γιωτόπουλος έπαιζε σημαντικό ρόλο στην αρχή και κάποιο ρόλο μέχρι το τέλος, αλλά τα αντικειμενικά στοιχεία είναι λίγα. Μάλλον και αυτός ήταν στην κεντρική ομάδα. Πίσω από αυτή την κεντρική ομάδα, δεν υπάρχει ένδειξη ότι βρισκόταν κάτι άλλο. Τα στοιχεία που υπάρχουν και είναι βασικά τα οικονομικά τετράδια της οργάνωσης δείχνουν μια οργάνωση με 10-18 μέλη, τα περισσότερα των οποίων παίζουν δευτερεύοντα ρόλο. Δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι έλαβαν στήριξη από άλλες χώρες, πέρα από κάποια στήριξη στην αρχή -πλην όμως μικρή- που είχαν από τον ΕΛΑ ή άλλες εγχώριες οργανώσεις". Περί διασυνδέσεωντης17Ν με ανθρώπους της αστυνομίας ή της αντιτρομοκρατικής, δεδομένης της καλής πληροφόρησης που είχε, ο αμερικανός επικαλείται τα όσα γράφει στο βιβλίο του ο Κουφοντίνας. "Ο Κουφοντίνας το περιγράφει πολύ καλά αυτό. Υπήρχε σχεδόν πάντα μια χρονοβόρα διαδικασία παρακολούθησης και συλλογής πληροφοριών και το 95% ήταν από τις εφημερίδες και μερικές εξειδικευμένες πηγές, όπως πχ από το ΦΕΚ. Δεν βλέπω κάποια ένδειξη εσωτερικής πληροφόρησης".
Αναφορικά με το υπό έκδοση βιβλίο του Σ. Ξηρού ο J.B. Kieslingλέει "Δεν έχω ιδέα. Φαίνεται όμως από τα πρόσφατα γραπτά του ότι ο Σάββας Ξηρός έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα ως ένα σημείο. Ελπίζω ότι θα γράψει κάτι που να εξηγεί τουλάχιστον την δική του πορεία στην 17Ν, μια πορεία που δεν είναι καθόλου σαφής ούτε στις ομολογίες, ούτε στο βιβλίο του Κουφοντίνα".
Hσυζήτηση μας αναπόφευκτα και μοιραία στρέφεται και στην απόδραση του Χ. Ξηρού. "Αυτό που άκουσα από ανθρώπους που γνώριζαν τα πράγματα στην φυλακή ήταν ότι είχε μια προσωπική σχέση που δεν πήγε καλά, με τους παλιούς συντρόφους του οι σχέσεις του ήταν ψυχρές, ωστόσο στην φυλακή έκανε σχέσεις με τους νέους κρατούμενους των Πυρήνων και με φύλακες. Και κάποια στιγμή αποφάσισε ότι πρέπει να αποδείξει ότι ήταν γνήσιος επαναστάτης και όχι ρουφιάνος".Για το πόσο επικίνδυνο είναι το γεγονός της απόδρασης του Χ.Ξηρού, ιδίως την στιγμή που ακούγονται και συζητιούνται πολλά για κάποιο ενδεχόμενο χτύπημα, ο αμερικανός διπλωμάτης δεν συμμερίζεται την ανησυχία. "Όχι πολύ. Δεν νομίζω ότι ο Χ. Ξηρός ήταν από τα πιο επικίνδυνα μέλη της 17Ν. Δεν έχει το χάρισμα να είναι ηγέτης. Και το βίντεο που είδαμε δεν πείθει. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι κάποια στιγμή θα βρει έναν δήθεν "ηρωικό" θάνατο σε κάποια συμπλοκή με την αστυνομία".
Η 17Ν υποτίθεται ότι εξαρθρώθηκε. Έγινε δίκη και οι υπεύθυνοι πήγαν στην φυλακή ωστόσο οι αμερικανικές υπηρεσίες εξακολουθούν να την έχουν στην λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων (StateDepartmentκαι την CIA). Η απάντηση ως ερμηνεία που δίνει ο αμερικανός διπλωμάτης είναι επίσης σαφής γνωρίζοντας πολύ καλά πώς λειτουργούν τα αντανακλαστικά των ομοσπονδιακών και κρατικών αμερικανικών υπηρεσιών για κάθε υπόθεση που αφορά την χώρα, πολύ δε περισσότερο όταν έχουν θρηνήσει και θύματα, όπως στην περίπτωση της 17Ν. "Υποθέτω, γιατί θεωρούν ότι υπάρχουν αρκετά μέλη που δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ και δεν θέλουν να αποκλείσουν το ενδεχόμενο κάποια στιγμή τα μέλη αυτά να βρεθούν αντιμέτωπα με την δικαιοσύνη. Στα Wikileaksδιαβάζουμε σε τηλεγράφημα του 2008 ότι υπάρχει το ενδεχόμενο νέων διώξεων".
Για το τέλος της συνάντησης μας του ζητήσαμε να κάνει ένα σχόλιο για τις νέες ομάδες που αναφέρονται με προκηρύξεις τους στο διαδίκτυο για το αντάρτικο πόλης, και άλλες δράσεις ανησυχητικές για το σύνολο της κοινωνίας των πολιτών αν και κατά πόσο είναι επικίνδυνες για την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Αν μπορούν δηλαδή να προκαλέσουν ένα μεγάλο χτύπημα. Εκεί ο J.B. Kieslingείναι καθησυχαστικός. "Όχι. το αντίθετο. Ένα από τα βασικά συμπεράσματα του βιβλίου που τελειώνω τώρα είναι ότι η πολιτική βία, όπως τη ζούσαμε με τη 17Ν είναι ένα ωραίο άλλοθι για την παθητικοποίηση της κοινωνίας. Βοηθάει το σύστημα. Δεν το απειλεί".
