Το χρέος, η κρίση, η τοκογλυφία, οι τράπεζες είναι αέρας κοπανιστός. Δεν έχουν σχέση με τις αξίες των προγόνων της Ελλάδας
Γράφει η Simone Le Baron
Πολλές φορές, γελάω με τον εαυτό μου και λέω: τι δουλειά έχει μία φτωχιά γιαγιά Γαλλίδα με τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα; Δεν καθόμουνα κοντά στο παιδί μου, στον εγγονό μου, στη πατρίδα μου τη Γαλλία που θαυμάζουν όλοι οι Έλληνες. Και όμως. Όμως… Φτωχιά είμαι για το κοινό: δεν έχω ακίνητο, περιουσία, ένα ενοίκιο δίνω στην Αθήνα, το παλιό μου αυτοκίνητο (25 χρόνων) με το οποίο ήρθα μόνη μου στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2011 έχει 100 000 χιλιόμετρα στο ρολόι, μου το έκανε δώρο ο γιος μου όταν έκλεισα τα 50, του το πούλησε ένας φίλος. Καινούργιο δε χρειάζομαι, να το κάνω τι; Να δείξω ότι είμαι πλούσια; Να κάνω επίδειξη την ώρα που η συμμορία των πολιτικών πέταξε στο δρόμο 40 000 Έλληνες; Στο κέντρο, πηγαίνω με τα πόδια.Τα ρούχα μου είναι φτηνιάρικα, τα φοράω χρόνια, καμμιά φορά ράβω κανένα φουστάνι για το καλοκαίρι. Κομμωτήριο δεν έχω πάει ποτέ στη ζωή μου, ούτε κινηματογράφο, ούτε διακοπές. Το Σάββατο πρωί, πηγαίνω στη λαϊκή και ψωνίζω φρούτα, λαχανικά και χορταρικά δηλαδή, ο, τι είναι απαραίτητο για να έχεις μία καλή υγεία. Νεράκι του θεού, όπως λέτε εδώ, πίνω και μου φτάνει.
Παρέες δεν έχω, δε μου χρειάζονται. Οι « φίλοι » είναι για να σου κάνουν παρέα όσο συμμετέχεις στο κοινό-κοινωνικό ψέμα, μόλις βγαίνεις στην επιφάνεια για να πεις την αλήθεια, εξαφανίζονται, ή για να δανείζονται από σένα λεφτά που δεν πρόκειται ποτέ να σου δώσουν πίσω. Πηγαίνω στη Γαλλία να δω την οικογένεια μου όσο μπορώ, γι αυτό πρέπει να κάνω οικονομίες από τη σύνταξη μου για το εισιτήριο και το ξενοδοχείο εκεί, διότι τα παιδιά μου νοικιάζουν 1000€ ένα δυάρι, η κρεβατοκάμαρα είναι για το μικρό, 2 χρονών, εκείνοι στρώνουν στο πάτωμα του σαλονιού ένα στρώμα το βράδυ. Είναι η ωραία ζωή στην ωραία Γαλλία. Ποιος να τη ζηλέψει αυτή τη ζωή; Είμαι φτωχιά, όντως, για το κοινό.
Για μένα όμως, είναι παράδεισος αυτή η ζωή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα 10 χρόνια μιζέρια που έζησα στην πέμπτη παγκόσμια δύναμη που είναι η Γαλλία. Ο γιος μου πήγε να δουλέψει στα 16 του χρόνια για να βγάλει το ψωμί μας. Μπορέσαμε μετά από ένα χρόνο να φύγουμε από το υπόγειο όπου μας φιλοξενούσε μία οικογένεια για την οποία δούλευα ως καθαρίστρια. Μείναμε μαζί 10 χρόνια σε ένα στούντιο 33 τ.μ. που μας φάνηκε μέγαρο, ώσπου να παντρευτεί το παιδί. Το καλοκαίρι του 2011 ήρθα στην Ελλάδα, μπόρεσα να νοικιάσω κανονικό διαμέρισμα, να γράψω τα βιβλία μου, να αναπτύξω το πνευματικό μου έργο γύρω από τον Ελληνισμό και να κάνω μερικές παρεμβάσεις στην UNESCOκαι στον ΟΗΕ για τους Έλληνες.
Δεν γνωρίζω την απληστία. Δεν έχω τίποτα, δεν χρωστάω τίποτα, δεν μου λείπει τίποτα. Η απληστία οδηγεί συστηματικά στη διαφθορά. Ο άπληστος, για να αποκτήσει αυτό που εποφθαλμιά, μπορεί να πουλήσει τη μάνα του και οδηγείται στη διαφθορά, αναπόφευκτα. Δεν του φτάνει, θέλει και άλλα και άλλα. Όσον αφορά τους πολιτικάντηδες, κατάφεραν να μεταμορφώσουν την άσκηση της πολιτικής, που είναι κανονικά επιδίωξη της καθολικής ελευθερίας μεσ' στην πολιτεία από την εκκλησία του δήμου, σε παιχνίδι καζίνο. Οι πιο διεφθαρμένοι σημαδεύουν τα τραπουλόχαρτα και βγαίνουν πάντα νικητές. Το πέπλο των πολιτικάντηδων είναι απόρθητο κάστρο, μαζί τους και οι δημοσιογράφοι: τζογαδόροι που παίζουν με τις ζωές μας.
Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ καθαρός, ηθικός, τίμιος πολιτικάντης σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και οι υποψήφιοι των μικρών κομμάτων που τους κατηγορούν είναι τζογαδόροι που χάσανε τις πρώτες παρτίδες. Έχουμε ευρωεκλογές σε δύο εβδομάδες. Ετοιμάζονται. Ο κάθε υποψήφιος έγινε μαϊντανός με το καινούργιο νόμο που δημοσίευσε ο αριστεροδεξιός συνασπισμός στην Ελλάδα για τις ευρωεκλογές, ο καθένας για την πάρτη του, πλέον. Γιατί το κάνανε αυτό, ένα μήνα πριν από τις εκλογές; γιατί ξέρουν ότι αν δεν βγουν αυτοί, τα μικρά κόμματα θα πάρουν μεγαλύτερα ποσοστά, και θα τους μείνει μόνο να ετοιμάσουν τα ελικόπτερα. Τα δύο μεγάλα κόμματα βάλανε γλάστρες στις λίστες τους (ποδοσφαιριστές, τραγουδίστριες κλπ.) ούτως ώστε να πάρουν οι γνωστοί τζογαδόροι τους σταυρούς. Από την άλλη μεριά, ξέρουν ότι στα μικρά κόμματα, ο καθένας νομίζοντας ότι είναι πιο έξυπνος και ικανός από τους άλλους, θα τσακωθούν μεταξύ τους, θα αλληλοσκοτωθούν και στο τέλος θα διαλυθούν όλα τα μικρά κόμματα. Λίστες με 42 ονόματα για 21 θέσεις είναι εντελώς παράλογο αλλά πετυχημένο: ο καθένας από τους 42 είναι σίγουρος ότι μπορεί να κυβερνήσει και θα κάνει τα πάντα για να εμποδίσει τους άλλους. Στο τέλος, δεν θα βγει κανένας.
Εκείνοι που έχουν χρήματα μπορούν να προβάλλουν το πρόταγμα τους στα ΜΜΕ. Απορώ τι έχουν να μας πουλήσουν ακόμα. Αλλά, πάνω απ' όλα ποιος τους πιστεύει ακόμα. Και δεν μιλάω για τους Έλληνες μόνο, για όλους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ευρωεκλογές είναι ευκαιρία για τους τζογαδόρους (πολιτικούς και δημοσιογράφους) να πλουτίσουν περισσότερο και κίνδυνος για τους φτωχούς να πτωχεύσουν περισσότερο. Πρέπει, ωστόσο, για να το παλέψουν οι ελάχιστοι αγνοί να συμμετάσχουν, πρέπει να βρεθούν στην αρένα με τα λιοντάρια. Ο δρόμος μέχρι το ευρωκοινοβούλιο, όμως, είναι γεμάτο παγίδες για τους ταπεινούς, τους τίμιους. Τα ΜΜΕ τους αγνοεί, διότι τους φοβούνται… Άλλη εξήγηση δεν έχω όσον αφορά τη δική μου υποψηφιότητα. Αλήθεια, είναι γνωστό ότι θα βρείτε σε κάθε γωνιά της Ελλάδος μία Γαλλίδα επιστήμονα που γράφει κατευθείαν στα ελληνικά, που άφησε οικογένεια και πατρίδα για να έρθει στο πλευρό των Ελλήνων και που κατεβαίνει στις ευρωεκλογές για την Ελλάδα! Τόσο κοινό που, όντως, δεν προκαλεί το ενδιαφέρον…
46 κόμματα. Το κόμμα δεν είναι άνθρωπος. Πόσοι άνθρωποι, λοιπόν; Πόσοι νοιάζονται για το μέλλον των Ευρωπαίων συμπολιτών; Πόσοι κατεβαίνουν αφιλοκερδώς; Αν δεν υπήρχε μισθός, αυτό το μισθό που παίρνουν για 5 χρόνια χωρίς να δουλέψουν μόνο για ταξίδια, διακοπές, εστιατόρια, λούσα, εις βάρος των φτωχών που σκοτώνονται στη δουλειά για μία μπουκιά ψωμί, θα ήταν 46 κόμματα με εκατοντάδες υποψήφιους, άραγε; Μάλιστα, είμαι κι εγώ υποψήφια, αλλά υπάρχει διαφορά: δεν είμαι στην πατρίδα μου. Δεν έχω ανάγκη, η σύνταξη μου μου φτάνει, απαιτήσεις δεν είχα ποτέ. Η καταγωγή μου είναι αστική, δεν ήμασταν νεόπλουτοι. Ήρθα στην Ελλάδα γιατί γνωρίζω τη σημασία του Ελληνισμού στην εξέλιξη της ευρωπαϊκής κοινωνίας, εσείς είστε οι συνεχιστές και κληρονόμοι του Ελληνισμού. Πόσοι από αυτούς τους Έλληνες τζογαδόρους το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό;
Πόσοι γνωρίζουν την ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός από τη φτωχιά Γαλλίδα που δεν είναι και τόσο φτωχιά που κατάφερε να κρατήσει το κεφάλι της ψηλά, πάνω από τα πίτουρα, χωρίς ποτέ να απελπιστεί; Από μικρό κορίτσι κατάλαβα ότι ο καλύτερος τρόπος να πλουτίσεις είναι να αποκτάς γνώση. Γνώση για να καταλάβεις γιατί οι άνθρωποι είναι έτσι κι όχι αλλιώς: ψεύτες, κλέφτες, άπληστοι, φιλοχρήματοι, φιλήδονοι, δειλοί…
Πριν από τη γνώση υπάρχει η έρευνα. Ξεκινάς από τα βάθη των αιώνων για να καταλάβεις πως και γιατί φτάσαμε στη σύγχρονη κατάσταση. Έτσι ανακάλυψα ότι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απόγονος της συμμαχίας των Μεγάλων Δυνάμεων που δήθεν βοήθησαν τους Έλληνες να απελευθερωθούν από τους Τούρκους. Ήδη η Γαλλία και η Γερμανία (Πρωσία τότε) ήταν συναγωνιστές. Το 1870, ξέσπασε ο Γαλλοπρωσικός πόλεμος, κράτησε ένα χρόνο. Μετά από το 'Β παγκόσμιο πόλεμο ο Γαλλοεβραίος Ρομπέρ Σουμάν σκέφτηκε μία Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα η οποία θα ένωνε οικονομικά τη Γαλλία και τη Γαλλία. Το 1957, η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) την αντικαθιστά και το 1993 η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το 2014, συζητιέται στο ευρωκοινοβούλιο η Υπερατλαντική Συνθήκη, δεν θα προλάβουν να την ψηφίσουν πριν από τις ευρωεκλογές. Δεν έχω ακούσει κανέναν υποψήφιο να μιλάει για αυτή την απειλή, σαν να είμαι η μόνη που το γνωρίζει. Όχι μόνο κλέψανε τις ζωές μας και συνεχίζουν να μας πετάνε στο δρόμο σαν βρομόσκυλα, αλλά ετοιμάζονται να μας ξεπουλήσουν στους Αμερικάνους, σαν σκλάβους. Δεν το παίρνει χαμπάρι κανείς εδώ, το μόνο που σκέπτονται είναι η τσέπη τους, πως θα τη γεμίσουν και για τους δήθεν « Συνέλληνες », δεν τους καίγεται καρφί. Με τη Συνθήκη αυτή η Ευρώπη θα γίνει αποικία των ΗΠΑ. Όταν οι φτωχοί και άστεγοι θα έχουν γίνει πλειοψηφία, στις τράπεζες θα υπάρχουν μόνο τα λεφτά των πλούσιων. Όταν θα έχουν εξοντώσει τους σκλάβους, αφού δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, θα αρχίσουν να φαγωθούν μεταξύ τους διότι τα λεφτά δεν τρώγονται και η καλλιέργεια είναι γνώση.
Αυτή θα είναι η μοίρα μας αν δεν βάλουν μυαλό οι Ευρωπαίοι πολίτες, αν δεν σταματήσουν να πιστεύουν τις σαχλαμάρες των τζογαδόρων. Μόνη μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Θέλω να το ξεριζώσω αυτό το υπόβαθρο από τις καρδιές των Ελλήνων και να πάω στο ευρωκοινοβούλιο να τους δείξω εκ μέρους σας τι θα πει ανθρωπιά. Το χρέος, η κρίση, η τοκογλυφία, οι τράπεζες είναι αέρας κοπανιστός. Δεν έχουν σχέση με τις αξίες των προγόνων σας. Αυτό περιμένουν οι άλλοι Ευρωπαίοι, οι φτωχοί, οι δούλοι, περιμένουν το ξημέρωμα μίας άσπρης μέρας που θα την φωτίζει επιτέλους το ελληνικό φως, ες αεί.
Ο Δημήτρης, νεαρός φοιτητής στο Πάντειο, μου είπε: "Μην ανησυχείς, εμείς όλοι θα σου κάνουμε προβολή, από στόμα σε στόμα, στο διαδίκτυο θα προωθήσουμε όλα τα κείμενα σου". Αυτό είναι το υπόβαθρο που δεν χρειάστηκε να ξεριζώσω στον Δημήτρη, δεν το είχαν σκεπάσει τα πίτουρα…
Κι ας είναι μόνο για το Δημήτρη, τη μάχη θα τη δώσω.
