Ο νέος τούρκος πρωθυπουργός και το δόγμα του «στρατηγικού βάθους»
Του Άνθου Λυκαύγη
Μπορεί μεν, με τον σουλτανικής (και «ετσιθελικής») νοοτροπίας πάνω από το κεφάλι του, ο νέος τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου να μην έχει πολλά περιθώρια να ξεδιπλώσει τις ακαδημαϊκές αντιλήψεις του και να δώσει – εν τη πράξει πλέον- ακριβή δείγματα γραφής των ιδεών του.
Αλλά μπορούμε να προεικάσουμε με βεβαιότητα τα πλαίσια μέσα στα οποία θα θελήσει να κινηθεί (ως θεσμικός διαχειριστής) ενεργοποιώντας έτσι τα δόγματα του «στρατηγικού βάθους», όπως τα ευαγγελίζεται στο περιώνυμο πόνημά του. Τα οποία σε μεγάλο βαθμό διαλαμβάνουν τον Ελληνισμό. Και που με οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιονδήποτε βαθμό αυτά υλοποιηθούν θα επιδράσουν ανάλογα στα καθ’ημάς.
Αυτές οι θεωρίες του «στρατηγικού βάθους», όπως αναπτύσσονται στο σχετικό σύγγραμμα του Αχμέτ Νταβούτογλου, συνιστούν ουσιαστικά τους εύγλωττους κώδικες μίας ευρείας γεωστρατηγικής πεποιθήσεως. Με τρόπο (και προδιαγραφές) που αποβαίνουν δείκτες των μεσοπρόθεσμων στοχοθεσιών της Άγκυρας. Που σκοπεί, με σαφώς μαξιμαλιστικές αντιλήψεις:
– Αφενός στην διαμόρφωση συνθηκών ισχύος (άρα και ανάλογου ρόλου) στην ευρύτερη περιοχή
– Και αφετέρου στη δημιουργία προοπτικών στρατηγικής ποδηγετήσεως συγκεκριμένων γεωπολιτικών ζωνών.
Εκεί δηλαδή όπου εγεωγραφείτο κάποτε η οθωμανική αυτοκρατορία. Και όπου ο νέος τούρκος πρωθυπουργός ιχνηλατεί, αναζητώντας ερείσματα για να στηρίξει αυτές τις έωλες πολιτικές. Με πρακτικές που παραπέμπουν: Αλλού μεν σε μεθοδεύσεις κηδεμονευτικών παρεμβάσεων. Και αλλού με όρους «φιλικού προστατευτισμού». Σείοντας μέχρι και κλάδους ελαίας. Οι οποίοι όμως και πριν καλά – καλά στεγνώσει η μελάνη στις σελίδες του πονήματος Νταβούτογλου εφυλλορρόησαν. Καθώς οι εξαγγελίες περί «μηδενικών προβλημάτων» και οι αναμηρυκαζόμενες προθέσεις για «καλή γειτονία», συνεθλίβησαν από αδυσώπητες εξελίξεις. Οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις οφείλονται ακριβώς στα εν πολλοίς αδιόρθωτα σύνδρομα επιβολής και στις έκδηλες τάσεις τουρκικών επεκτατικών διαθέσεων. Οπόταν και το «δόγμα του στρατηγικού βάθους» απολήγει σε δείγμα στρατηγικού λάθους.
Η Κύπρος –και όχι ασφαλώς λόγω γειτνιάσεως- θα είναι ο πρώτος σταθμός των εκτός Τουρκίας επισκέψεων του τούρκου προέδρου. Και με αυτήν θα εγκαινιάσει όχι απλώς τη θητεία του, αλλά και τη νέα φάση των επιλογών του, που περνούν ακριβώς μέσα από τα οράματα και τις θεωρίες Νταβούτογλου. Στα οποία η Κύπρος αποτελεί ουσιώδες στρατηγικό προγεφύρωμα για τα περαιτέρω. Καθώς τα οράματα Νταβούτογλου έχουν πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια. Και προεκτείνονται εξίσου καταλυτικά:
1. Προς το ευρύτερο μουσουλμανικό τόξο και κυρίως μέσω επιρροών που επιδιώκονται σε συγκεκριμένες χώρες και περιοχές του Αραβικού κόσμου. Από Λιβύη μέχρι Αίγυπτο και Συρία, περνώντας πάντοτε από τη Γάζα. Η οποία για τις τουρκικές επιδιώξεις αποτελεί εύχρηστο δόλωμα και στρατηγικό της αγκίστρι.
2. Προς την ευρύτερη Βαλκανική παράμετρο. Στην οποία και πάντοτε απέβλεπε. Και όπου εφρόντισε μεθοδικά να διανοίξει πύλες προσβάσεων και να δημιουργήσει μοχλούς πολιτικής επιρροής. Αρχίζοντας από Αλβανία έως Κόσοβο και Βοσνία. Με τη θρησκευτική κυρίως προκάλυψη, ως αιχμή αυτής της στρατηγικής της. Που, κατά τον Ερντογάν, περνά από Θράκη, Θεσσαλονίκη και καταλήγει στην Πρίστινα!
Και είναι ίσως σκόπιμο –καθότι αρκούντος ενδεικτικό- να σημειωθεί το γεγονός ότι: ο νυν επί θεμάτων Ενέργειας Αλβανός υπουργός –ο κ. Ντόριαν Ντούτσκα- είναι απόφοιτος του λεγόμενου Πανεπιστημίου Ανατολικής Μεσογείου που λειτουργεί παράνομα στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη. Όπου με υποτροφία της Άγκυρας σπούδασε. Και όπου, παρεπιμπτόντως, πριν από ενάμιση μήνα παραβρέθηκε (παραβιάζοντας διπλωματικά θέσμια) σε συγκεκριμένη εκδήλωση στο ψευδοκράτος! Πραγματοποιώντας και επαφές με κατοχικούς τοποτηρητές. Οπόταν και δεν πρέπει να ξενίζουν κάποιες ενέργειες της χώρας του που ισοδυναμούν με καταγγελία της συμφωνίας για την ΑΟΖ στο Ιόνιο.
Ακόμη και αν πρόκειται περί συμπτώσεως…
Πηγή εφημ. «Τα Νέα»
