Τα όρνεα της διεθνούς τοκογλυφίας μας έκαναν μια χώρα ηθικά, πολιτικά και οικονομικά χρεοκοπημένη.
Του Στέλιου Παπαθεμελή
Όσα συμβαίνουν στη Γαλλία συχνά σηματοδοτούν πανευρωπαϊκές ανατρεπτικές αλλαγές. Το ξέσπασμα τού μέχρι προχθές υπουργού των Οικονομικών Αρνό Μοντμπούρ, ο οποίος αρνούμενος και εαυτόν ξεσπάθωσε κατά της εγκληματικής πολιτικής της λιτότητας που σκοτώνει την ανάπτυξη και κάλεσε «να υψώσουμε τον τόνο κατά της Γερμανίας, η οποία έχει παγιδευτεί στην πολιτική της λιτότητας που επέβαλε σε όλη την Ευρώπη», απελευθερώνει δυνάμεις. Αφυπνίζει και υποσημαίνει κρίσιμες εξελίξεις. Το Παρίσι-«σκυλάκι» του Βερολίνου πρέπει σε λίγο να είναι θλιβερή ανάμνηση.
Βεβαίως ο μερκελισμός αμύνεται και αντεπιτίθεται. Ο Ραχόι, ομογάλακτος των ημετέρων, υποδεχόμενος προχθές την καγκελάριο υπερθεμάτισε εμμανώς υπέρ της ιδεοληπτικής καταστροφικής της συνταγής: «Πρέπει να συνεχίσουμε την πολιτική λιτότητας ώστε να μειωθεί το δημόσιο έλλειμμα και το χρέος».
Μα αθεόφοβοι, με την πολιτική σας έλλειμμα και χρέος διογκώνονται, δεν μειώνονται. Η εξήγηση για την συντήρηση οικονομικών μύθων, μας βεβαιώνει ο Krugman βρίσκεται στην πολιτική και τα ταξικά συμφέροντα. Για τα παραμύθια αυτά δεν υφίσταται η παραμικρή απόδειξη (N.Y. Times/ «Καθημερινή» 24-08-2014).
Τα όρνεα της διεθνούς τοκογλυφίας μας έκαναν μια χώρα ηθικά, πολιτικά και οικονομικά χρεοκοπημένη. Με αδιάσειστα αμείλικτα στοιχεία ξεσκέπασε το έγκλημα των παραμορφωμένων αξιολογήσεων ο έγκριτος Ελβετός καθηγητής Μάνφρεντ Γκέρτνερ.
Moody’s, S&P και Fitch προώθησαν στημένες υποβαθμίσεις για να κατακρεουργήσουν τα σαρκοβόρα την ελληνική οικονομία. Πολιτική τάξη και Δικαιοσύνη σιωπούν. Γιατί;
Αμέτρητο εξάλλου το βάθος της ασοφίας των κυβερνώντων. Παράδειγμα ο απίθανος ΕΝΦΙΑ. Πανταχού της γης φορολογείται η πρόσοδος και η υπεραξία. Εδώ φορολογείται μόνη η ύπαρξη του περιουσιακού στοιχείου και στην πρώην υποστατή αξία του. Τετραγωνισμός του κύκλου από ανεγκέφαλους εξ απονομής εξουσιαστές. Νέα εφεύρεση παραπλάνησης, αποπλάνησης, εξαπάτησης του κοσμάκη από τα αφεντικά των μεγαλοκαναλιών, τα βρώμικα τηλεπαιχνίδια. Ψευδώνυμο καθολικής καζινοποίησης της χώρας. Κύκλωμα στημένων παιχνιδιών εκμεταλλεύεται τους εξαθλιωμένους που φαντάζονται ότι διασκεδάζουν τον φόβο την απόγνωση και την απραξία στην οποία τους έχεις βυθίσει το σύστημα πληρώνοντας αθροιστικά αμύθητα ποσά στους μεγαλοαπατεώνες. Εναντίον αυτής της κακουργίας τόσο καιρό ουδείς κινείται. Μήτε ΣΔΟΕ μήτε εισαγγελέας.
Στους «Στοχασμούς περί καλού και κακού» ο εκ των νεοτέρων αγίων της Ορθοδοξίας Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς σημειώνει: «Είναι εύκολο να διδάξεις ένα ζώο. Είναι εύκολο να διδάξεις έναν αδαή. Αλλά είναι δύσκολο να διδάξεις έναν αμαθή που ήδη έγινε δάσκαλος στους άλλους». Ο πλανήτης γέμισε από αμαθείς που παριστάνουν τον δάσκαλο και τον ηγέτη. Εξαιτίας τους ο κόσμος που ο Θεός έπλασε «καλόν λίαν» έχει καταντήσει ερήμην Του εφιαλτικός. Άσχημος κόσμος, ανήθικος, δαιμονικά παραμορφωμένος…
Ιράκ, Γάζα, Συρία, Φέργκιουσον, σφαγές, δάκρυα και οιμωγές. Ποτέ ο κόσμος εν καιρώ ειρήνης δεν βίωσε εφιαλτικότερο παραλογισμό.
Στο Ισραήλ έκλαψαν προχτές τον χαμό από ρουκέτα της Χαμάς ενός παιδιού. Φυσικός και αυτονόητος ο πόνος. Τους αφήνει όμως αδιάφορους το πένθος για τα 480 παιδάκια της άλλης πλευράς. Και εκείνα αδικοχαμένα είχαν δικαίωμα στη ζωή όπως το αδικοχαμένο εβραιόπουλο.
Στη δίνη ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων, συμπυκνωμένης κακίας και εωσφορικού εγωισμού, ανασκολοπίζεται η ειρήνη, η δικαιοσύνη και η σταθερότητα.
Η μονίμως ανοηταίνουσα Δύση αφού όπλισε και χρύσωσε τους αυτουργούς της συρο-ιρακινής κρίσης ψάχνεται τώρα για δυνητικούς εταίρους στους ρεαλιστές αγιατολάχ του Ιράν και στον επιζήσαντα της εχθρότητάς της Άσαντ. Στη ζωή τα μεγέθη είναι πάντοτε σχετικά και συγκρίσιμα.
Όμως, οι «κολλητοί» τους στο Κατάρ και τη Σαουδαραβία και από δίπλα ο Ερντογάν είναι οι μόνιμοι χρηματοδότες και εμψυχωτές του «Ισλαμικού Κράτους». Θα έχουν το κουράγιο να τα σπάσουν με αυτούς και προπαντός με τον νεοοθωμανό σουλτάνο που η αλαζονεία του αιωρείται τώρα στη διαπασών; Άλλωστε οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις δεν βασίστηκαν ποτέ σε κοινές αξίες.
Υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι στην Ουάσιγκτον ικανοί να μετρήσουν το κόστος τής ως τώρα μονόπλευρης τυφλής υποστήριξης της Άγκυρας. Αρκεί να υπάρξουν σοβαροί συνομιλητές τους στην Αθήνα που θα αξιοποιήσουν τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα.
Ανατρεπτική η πρόταση του Χρήστου Γιανναρά («Καθημερινή» 24/08/2014) να προσαχθούν σε δίκη πρωθυπουργοί και ΥπΟικ που υπέγραψαν τον εξωφρενικό υπερδανεισμό. Summum jus(=ύψιστη δικαιοσύνη), θα έλεγε ο Κικέρων. Πρέπει να ξαναϋπάρξουμε ως ανεξάρτητο κράτος. Προϋπόθεση της παραπομπής να είμαστε τέτοιο! Κάποιοι, τω καιρώ εκείνω, δακτυλοδεικτούσαμε τον εφιάλτη των δανείων που κατά σύστημα αντί σε παραγωγικές επενδύσεις όδευαν στην κατανάλωση, ή φυγαδεύονταν στα Κεϊμάν. Η απάντηση των κρατούντων «εκσυγχρονιστών»: «δεν χαίρεσθε ότι η χώρα έχει πιστοληπτική ικανότητα;»!
παρόμοια εξαμβλώματα (π.χ. ταυτότητες), υπαγορεύονται από ξένα κέντρα γνωστής ταυτότητας. Το νομοθέτημα πλήττει καίρια τον σκληρό πυρήνα της δημοκρατίας. Στις δημοκρατίες το φρόνημα είναι ελεύθερον, διώκεται μόνον η έκνομη πράξη. Με το σχέδιο διώκεται πρωτίστως το φρόνημα. Εξίσου ναρκοθετημένες και οι αποφύσεις του περί «ομοφοβίας» και άλλων δαιμονίων. Αδρά και αδιάσειστα τα στοιχεία που παραθέτει τις τελευταίες μέρες στην «Ε» ο Γιάννης Τριάντης. Όταν το Ισραηλιτικό Συμβούλιο αξίωνε ήδη το 2006 να εξοβελισθούν ιερά κείμενα της Μεγάλης Εβδομάδας, διότι «προάγουν τον αντισημιτισμό», το επόμενο Πάσχα θα ζητούν την κεφαλήν επί πίνακι ιερέων και επισκόπων βάσει τού εν τω μεταξύ εψηφισμένου εκτρώματος, αν δεν φτάσουν στο άκρον άωτον να αξιώνουν ένταλμα σύλληψης του…Αποστόλου Παύλου!
Νόμοι υπάρχουν και περισσεύουν. Πόσοι όμως τους παραβιάζουν ατιμωρητί. Τελικά «ουδέν διαφέρει ή μη κείσθαι ή μη χρήσθαι» (Αριστοτέλης, Ρητορική, A, 1375β, 20), τουτέστιν το να μην εφαρμόζεται ένας νόμος ισοδυναμεί προς το να μην υπάρχει (μεταφρ. Ηλία Ηλιού). Και αυτό είναι το δομικό μας πρόβλημα.
Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης
