Ανοιχτή Επιστολή του Ταξιάρχου Ξηρού προς τον δήμαρχο Τρικάλων
Κύριε Δήμαρχε,
Απευθύνω την παρούσα με αφορμή δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου περί συγκεντρώσεως υπογραφών πολιτών και προτάσεως μετονομασίας της οδού Απόλλωνος σε οδό Άρη Βελουχιώτη, περί κατασκευής αναθηματικής πλάκας για την μνήμη του στην κεντρική μας γέφυρα και άλλα τοιούτα, τα οποία εάν δεν ήταν σοβαρά και δυσάρεστα σε συμβολικό επίπεδο θα ήταν φαιδρά, ανάξια σοβαρής χώρας.
Θεωρώ εξ αρχής ως βασική αρχή το μη ωφέλιμον της αναξέσεως παλαιών πολιτικών παθών, ιδιαίτερα όταν αυτά πληρώθηκαν με ποταμούς αίματος από την Ελλάδα. Πλην όμως, εφ' όσον διαπιστώνω οτι πολλοί συμπολίτες μας δεν εννοούν οτι ο συμμοριτοπόλεμος τελείωσε και οτι οι διαπράξαντες την ανταρσία έχασαν και οτι η Ελλάδα έκτοτε προχώρησε και τους άφησε πίσω και βλέπουμε οτι επιμένουν να διατηρούν ένα νοσηρό κλίμα που αποσκοπεί να διατηρήσει ζωντανό το πνεύμα του εμφυλίου σπαραγμού, πράγμα που στοιχειώνει το δικό τους ταλαίπωρο πνεύμα, τότε ως Έλληνας, αισθάνομαι την ανάγκη να αντιδράσω και με χαρά δέχομαι τον χαρακτηρισμό «αντιδραστικός» υπό την μαρξιστική έννοια.
Κατ' αρχήν θεωρώ οτι είναι πράγμα όχι καλό να αλλάζουν οι ονομασίες των οδών, ιδιαίτερα όταν η συγκεκριμένη οδός φέρει το όνομα του θεού της Τέχνης, της Μουσικής και του Ήλιου. Το σημαντικότερο όμως είναι η πρόταση με ποιο όνομα προτείνεται η αλλαγή της ονομασίας.
Η προσωπικότητα του Άρη Βελουχιώτη απαιτεί όντως ιδιαίτερη προσοχή. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός οτι προπολεμικά αποκηρύχθηκε από την (αστική) οικογένειά του λόγω ροπής προς την αλητεία και την ομοφυλοφυλία. Ας επικεντρωθούμε στην δράση του ως οπλαρχηγού του ΕΛΑΣ και στην πραγματικότητα του ΚΚΕ από το 1942 έως το 1945.
Ο Βελουχιώτης είχε μέσα του την φλόγα του προπαγανδιστή και του ξεσηκωτή των μαζών. Είχε κάτι που θύμιζε τον Παπαφλέσσα δηλαδή.
Εκείνο όμως που τον ξεχωρίζει από τους άλλους αντάρτες αρχηγούς και όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και ίσως στην παγκόσμια Ιστορία του αντάρτικου, είναι η αντίληψη και η πρακτική που εφάρμοσε στους πληθυσμούς που ευρέθησαν υπό τον έλεγχό του. Ή είστε μαζί μας και κάνετε ότι εμείς θέλουμε ή σας θεωρούμε αντιπάλους μας και σας εκτελούμε ως εχθρούς.
Με άλλα λόγια, ο Βελουχιώτης δεν άφηνε την παραμικρή δυνατότητα στον υπό τον έλεγχό του Έλληνα να παραμείνει ουδέτερος και ήσυχος, έπρεπε ή να υποταχθεί ή να εκτελεσθεί. Αυτήν ακριβώς την τακτική εφήρμοσαν και οι Βιετκόγκ στον βιετναμικό πόλεμο. Αυτή η τακτική όμως αφαιρεί από τον Βελουχιώτη το άρωμα του ρομαντικού επαναστάτη που προσπαθεί να πείσει και να συνεγείρει. Αυτή η τακτική κατατάσσει τον Βελουχιώτη στους καταπιεστές του λαού, εξ ίσου κατακτητή με τους ξένους κατακτητές που επεδίωκε να τους αντικαταστήσει στην τυραννία. Η σκληρότητα και η κακία αυτού του ανθρώπου ήταν ανυπολόγιστη, όπως ανυπολόγιστα ήταν και τα θύματά του, τα οποία ανήλθαν σε πάνω από 4.000 χιλιάδες νεκρούς Έλληνες, δήθεν εχθρούς του λαού.
Πολλοί εκτελέσθηκαν με φρικιαστικό τρόπο για να πονέσουν πολύ, π.χ.με πριονισμό. Αποτέλεσμα ήταν να εξαιρεθεί ο Βελουχιώτης και η άγρια συμμορία του από την αμνηστία του 1945 και να συνεχίσουν να καταζητούνται ως κοινοί φονιάδες. Άρα δεν ισχύει το προπαγανδιστικό ψέμα της ύστερης Αριστεράς οτι ο Βελουχιώτης συνέχισε τον γνήσιο λα’ι’κό αγώνα. Οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι αποτελούν κηλίδα για τον ελληνικό πολιτισμό, αρνήθηκαν να παραδώσουν τα όπλα, απλώς και μόνον για να μην αντιμετωπίσουν την Δικαιοσύνη για τα εγκλήματά τους.
Και τι έκανε μετά ο…μεγάλος αγωνιστής;
Προσπάθησε να διαφύγει στην Αλβανία του Χότζα. Ναι, προσπάθησε απλώς να το σκάσει. Το ίδιο το ΚΚΕ όμως, απηυδισμένο ακόμη και αυτό από τις μεθόδους του τον είχε στο μεταξύ αποκηρύξει. Οι πράξεις του ακυρώνουν λοιπόν την όποια προσφορά του στον αγώνα και τον κατατάσσουν στην χορεία των καταπιεστών και τυράννων του ελληνικού λαού.
Κατόπιν αυτών ερωτώ κάθε αναγνώστη αυτών των γραμμών, μηδέ των αριστερών εξαιρουμένων.
Στ’ αλήθεια, θα θέλατε ποτέ να κυβερνηθείτε από έναν μανιακό σαν τον Βελουχιώτη; Είναι ντροπή απλώς και μόνο η σκέψη να φύγει το όνομα του θεού της Τέχνης και του Φωτός από μια οδό μας και να υφιστάμεθα το όνομα ενός σαδιστή Νέρωνα, όπως ο Βελουχιώτης.
Κανείς Τρικαλινός με φιλότιμο δεν πρέπει να αποδεχθεί αυτό το αίσχος. Κύριε Δήμαρχε, κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι, πράξατε το καθήκον σας.
Ιωάννης Ξηρός
Δημότης Τρικκαίων
Ταξίαρχος ε.α.
