«Πῶς μπορεῖς νά ἀξιολογήσῃς ἕναν δάσκαλο; »

- Advertisement -

Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη, Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶνστὴν Ἐπιχ. Ἒρευνα & Στατιστικὴ τοὒ ΤΕΙ Πατρῶν

Οἱ ἀνοητεύοντες φραγκοσπουδαγμένοι καὶ ἄκαπνοι περὶ τὸ δασκαλίκι (καὶ ὄχι μόνον), μᾶς λένε (καὶ ἔχουν περάσει τὸν σχετικὸ νόμο ἀξιολόγησης δασκάλων) δύο πράγματα:

– Πρῶτον ὅτι ἕνα ποσοστό 20% ἐξ ἀρχῆς δὲν θὰ προαχθῇ καὶ

- Advertisement -

-Δεύτερον, ἡ ἀξιολόγηση θὰ γίνῃ βάσει στόχων …. ποσοτικῶν (sic).

Τὸ πρῶτο, τὸ ἔβγαλαν ἀπὸ μία στατιστική κανονική (νορμαλ) κατανομή. Ποὺ λέει , κατ’αὐτούς, χοντρικά ὅτι σὲ ἕνα, τὸ 20% πχ. εἶναι ‘κορυφαῖοι’, τὸ 60% ‘μέτριοι’ καὶ τὸ ὑπόλοιπο 20% ‘πλέμπα’. Φυσικά, κανενὸς δὲν πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλὸ νὰ διερωτηθῇ, ἄν πρέπῃ νὰ ἰσχύῃ αὐτὸ στὴν περίπτωση τῶν, ηύξημένης παιδείας, δασκάλων, καθηγητῶν, πανεπιστημιακῶν. Οὔτε τὸ πῶς αὐτοὶ δὲν ἀνήκουν στὴν μετριότητα καὶ τὴν πλέμπα, ἀφοῦ στατιστικά, …. τέτοιοι δάσκαλοι τοὺς  ἐκπαίδευσαν.

Θὰ μοῦ πῆτε, «μὰ δὲν ὑπάρχουν κακοὶ δάσκαλοι;». Βεβαίως, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι δουλειὰ τοῦ διευθυντοῦ νὰ τοὺς κρίνῃ καὶ ἐξωπετάξῃ, ἀφοῦ προηγουμένως προσπαθήσει νὰ τοὺς διορθώσῃ. Ἔτσι ὥστε νὰ καταστῇ τὸ σχολειὸ του, κορυφαῖο ἀπὸ πλευρᾶς δυναμικοῦ. Ὅμως καὶ πάλι θὰ προσκρούῃ στὶς …κατανομὲς. Ἡ πλάκα εἶναι, ὅτι κατὰ περίεργο τρόπο, οἱ κατανομὲς δὲν φαίνεται νὰ ἰσχύουν γιὰ τὴν ἀνώτερη ἱεραρχία (σύμβουλοι, προϊστάμενοι κτλ).

Ξέρω τὸν ἀντίλογο: «καὶ  ἄν δὲ τὸ κάνει;» Τότε ὁ σύμβουλος, ποὺ κρίνει τὸν Διευθυντὴ, τοῦ ἀφαιρεῖ τὸ διευθυντιλίκι καὶ τὸν στέλνει στὰ χαρακώματα, ἀφοῦ τοῦ ζητήσει νὰ ἐπιστρέψῃ ὅλα τὰ διευθυντικὰ ἐπιδόματα. Τὸ ἴδιο νὰ ἰσχύῃ καὶ γιὰ τὸν σύμβουλο ἀπὸ τὸν δικό του προϊστάμενο. Καὶ τὸτε βλέπουμε, ἄν ὁ ἑκάστοτε διοικητικός προϊστάμενος κάνει τὴν δουλειά του.

-«Ἁπλὸ», θὰ  σαρκάσουν αύτοὶ  καὶ θὰ συνεχίσουν, «πῶς καὶ σοῦ κατέβηκε κάτι τέτοιο;»

Μὴν ἀνησυχεῖτε. Δὲν εἶναι δικό μου, κάποιου ἀντιιεραρχικοῦ ἤ ἀντὶ_οτιδήποτε. Ἰσχύει ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια στὰ μόνα δύο, πλέον ἀποτελεσματικὰ, καὶ γι αὐτὸ διατηρηθέντα

- Advertisement -

ἀναλοίωτα, συστήματα διοίκησης: τὸ στρατιωτικὸ καὶ τὸ ιερατικό. Σκεφθῆτε το:

Οι περισσότερες αξιολογήσεις είναι αναγκαστικά είτε ᾽τυπικές᾽ καὶ ἐτήσιες ἤ διετεῖς, που σώζουν απλώς τα ᾽προσχήματα᾽, είτε για τα μπάζα (γι αυτό και διακεκριμένα ιδρύματα στὸ ἐξωτερικό ἐγκαταλείπουν ἕνα ἕνα το θέμα ἀξιολόγησης καθηγητῶν, θέμα ποὺ ξεκίνησε, μὴν ξεχνᾶμε, κατά το Βιετνάμ καὶ τὸ κίνημα τῶν τότε φοιτητῶν καὶ τὸν ‘φιλελεύθερο’ ἀέρα στις ΗΠΑ).

Οἱ ἀξιολογήσεις μπορεῖ νὰ εἶναι μόνο καθημερινές. Δηλαδὴ συνεχεῖς. Φαντασθῆτε σὲ μιὰ ἐπιχείρηση ὁ ἐργαζόμενος νὰ ἀξιολογῆται ὄχι καθημερινά, αλλά μια φορά το χρόνο ! Θὰ εἶχε βουλιάξει. Καὶ κατάλληλος εἶναι μόνο ὁ ἄμεσα διοικητικὸς προϊστάμενος.

Εἰδικά στὴν Ἑλλάδα, ἡ κατάργηση τῶν ἐπιθεωρητῶν τόσο στὰ σχολειά, ὅσο καὶ ἐν γένει στὴν διοίκηση ,  ἐπί πρασινοφρουρῶν ἀρχικά καὶ μεταγενέστερα τυπικά μὲ τὸ νόμο, ἐπί Ἀλλαγῆς᾽, διέλυσε ὅλο τὸ ἀξιοκρατικό σύστημα καὶ φόρτωσε ᾽σκελετούς᾽παντοῦ. Οἱ ἐκπαιδευτικοί καταλαβαίνουν τὶ ἐννοῶ. Γιὰ τὴν ποιότητα ἑνίων προϊσταμένων τους…

Τὸ δεύτερο (οἱ ..ποσοτικοὶ στόχοι τῆς ἀξιολόγησης) ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ὑπόθεση ὅτι τὰ πάντα μποροῦν νὰ μετρηθοῦν ποσοτικά. Ἤ νὰ ἀντιστοιχηθοῦν σὲ κάποια  ‘κοινὴ’ μονάδα μέτρησης. Π.χ. πὀσες δράσεις ἔχει κάνει ὁ τάδε. Μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι μὲ τὸν ὅρο δράσεις, ἐννοοῦν ὅτιδήποτε ἄλλο ἐκτὸς τοῦ …ἀντικειμένου τοῦ δασκάλου. Ποὺ εἶναι ἡ διδασκαλία, καὶ  διαμόρφωση ἀνθρώπου. Εἰδικὰ ἡ τελευταία … ἀπαγορεύεται, ἐπὶ ποινῇ πειθαρχικοῦ. Διότι … ‘πρῶτα ὁ μαθητής’, ἡ μεγαλύτερη ὑπουργικὴ ἀερολογία  “ever”. Ἐπιεικῶς.

Ὅσο γιὰ τὴν ποσοτικοποίηση, εἶναι κάτι σὰν τιμοκατάλογοι. Ποὺ άναφέρονται  στὸν μουσακὰ καὶ τὸν ἀντιστοιχοῦν μὲ τὸ παστίτσιο, ἐπειδὴ κοστίζουν τὸ ἴδιο ἤ μὲ 5/4 τῆς σαλάτας κτλ. Ἤ μὲ τὶς θερμίδες. .

Δὲν τοὺς περνᾶ φυσικὰ ἀπὸ τὸ μυαλὸ, ὅτι ὁ Ἀριστοτέλης δὲν ἐξίσωσε ποτὲ αὐτά. Γιατὶ τὰ θεωροῦσε ἐκφάνσεις διαφορετικῶν ποιοτήτων. Καὶ ὡς ἐκ τούτου μή συγκρίσιμα. Διότι ἡ δυνατότητα ἑνὸς μέτρου σύγκρισης προϋποθέτει, ὄχι μόνον τὴν ὁμοείδεια τῶν μετρουμένων μεταξύ τους  καὶ τοῦ  μέτρου, ἀλλὰ τὴν προϋποθέτει ἀκριβῶς στὴν διάσταση, ποὺ πρέπει νὰ γίνῃ ἡ μέτρηση. Μῦλος δηλαδή. Συνεπῶς ἐπιστημολογικὰ ἀδύνατη.

Αὐτὰ τὰ λέει στὰ «Ἠθικὰ Νικομάχεια» καὶ στὰ «Πολιτικά». Ποὺ δὲν φαίνεται νὰ διάβασαν ποτὲ τους σοβαρά, οἱ διανοητὲς τοῦ Υπουργείου Ἀπαιδείας.  Συνεπῶς ἀναγκαστικὰ θὰ ὠθηθοῦν στὴν αὐθαιρεσία ἐπιλογῆς μέτρου, χωρίς φυσικές μονάδες ὁμοείδιας. Λόγῳ ὑποχρέωσης … κατανομῆς, ποὺ προαναφερθήκαμε. Φαῦλος κύκλος ἥ ἁπλῶς  …ἐκφασισμός;

- Advertisement -