Γράφει η Πόπη Σουφλή
Λίγες ώρες πριν, περνούσα το κατώφλι του Κτιρίου 7 της Ευελπίδων του Τριμελούς Δικαστηρίου, με την βεβαιότητα πως η δικαιοσύνη, θα με έκρινε “ένοχη”, επειδή τόλμησα να τα βάλω μαζί της για την πολύχρονη καθυστέρηση απονομής Δικαιοσύνης στο τεράστιο Σκάνδαλο του Κωπηλατοδρομίου, επτά χρόνια μετά την άσκηση Ποινικής Δίωξης εναντίον των πρωταγωνιστών της υπόθεσης.
Πήγαινα στη μάχη, χωρίς καν δικηγόρο, καθώς αδυνατούσα να καταβάλω ακόμα και τα παράβολα της δίκης, με τρία μόνο όπλα:
1. Την πίστη μου πως είχα πράξει το καθήκον που μου επέβαλε η συνείδησή μου ως ενεργού πολίτη και δημοσιογράφου, αποφασισμένη να δώσω την μάχη μου με εντιμότητα.
2. Το κύρος των μαρτύρων υπεράσπισής μου, και.
3. Τις ευχές, τις προσευχές και την συμπαράσταση που γνωστοί φίλοι αλλά και άγνωστοι μου είχαν εκφράσει ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
