Του Νίκου Παπαδημητρίου & Φοίβου Κλαυδιανού
Στην κρισιμότερη εβδομάδα της εισέρχεται η ελληνική υπόθεση, με τη διαπραγμάτευση να γίνεται πλέον στο ανώτερο πολιτικό επίπεδο:
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αναμένεται να έχει νέο γύρο επαφών με την ηγεσία της Κομισιόν αλλά και ομολόγους του, την ώρα που το ελληνικό ζήτημα θα βρεθεί, από απόψε, στο επίκεντρο των συζητήσεων των ισχυρών του πλανήτη (G7). Η επόμενη, βαρύνουσας σημασίας, συνάντηση των ηγετών της Ε.Ε. έχει ορισθεί για την επόμενη Τετάρτη και Πέμπτη, στη Σύνοδο Κορυφής Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής / Καραϊβικής. Από τις συζητήσεις στο περιθώριο της οποίας είναι δυνατόν να ανάψει το «πράσινο φως» για το καθοριστικό εκείνο Eurogroup που θα δώσει λύση στο πρόβλημα.
Μια λύση που θα επαναφέρει στον τόπο «μια προοπτική ευημερίας, προόδου, προκοπής, να ζήσει σε συνθήκες αξιοπρέπειας και ελπίδας, αισιοδοξίας», όπως σημείωνε ο πρωθυπουργός κλείνοντας τη βασική ομιλία του το βράδυ της Παρασκευής στη Βουλή. Μια λύση που, για να είναι βιώσιμη, είναι αναγκαίο να πληροί, κατά τον πρωθυπουργό, τους εξής έξι όρους: Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Απομείωση – αναδιάρθρωση του χρέους. Προστασία των συντάξεων και του πραγματικού μισθού. Αναδιανομή εισοδημάτων. Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ισχυρό επενδυτικό πρόγραμμα. Οι έξι αυτοί πυλώνες, ο καθένας και από κοινού, είναι σε θέση «να βγάλουν τη χώρα από το τούνελ της λιτότητας, να την θέσουν σε πορεία ανάκαμψης», όπως επισήμανε κορυφαίος κυβερνητικός παράγων.
Το σχέδιο – γέφυρα για έξοδο στις αγορές
Κυβερνητικά στελέχη με πλήρη γνώση των διαπραγματεύσεων περιέγραψαν στην “Αυγή” το σχέδιο που προτείνει η ελληνική πλευρά. Πρόκειται για ενιαίο πρόγραμμα, το οποίο θα πρέπει να συμφωνηθεί πριν το τέλος του μήνα και να υλοποιηθεί κλιμακωτά με ορίζοντα τον Μάρτιο του 2016.
Οι εταίροι, από τη μεριά τους, θα πρέπει να δεσμευτούν σε τρία πράγματα. Πρώτον, ότι δεν πρόκειται να ζητήσουν νέα μέτρα πέρα από αυτά που θα συμφωνηθούν στην παρούσα φάση. Δεύτερον, ότι θα παρέχουν στην Ελλάδα ένα σεβαστό επενδυτικό πρόγραμμα για την ανάπτυξη της οικονομίας, ενδεχομένως με τη χρηματοδότηση της ΕΤΕπ (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων). Τρίτον, ότι θα προχωρήσουν σε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με τρόπο τέτοιο ώστε να επιτυγχάνεται η βιωσιμότητα του. Είναι σαφές, τονίζεται, ότι δεν αρκεί μια γενικόλογη και μη δεσμευτική διατύπωση όπως αυτή της συμφωνίας του Δεκεμβρίου 2012.
Η ελληνική πλευρά θα δεσμευτεί για μεταρρυθμίσεις σε διάφορους τομείς της οικονομίας. Η σταδιακή υλοποίηση αφορά κυρίως θέματα όπως η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, όπου απαιτείται χρόνος για να ολοκληρωθούν εμπεριστατωμένες αναλογιστικές μελέτες. Θα ισχύει η δέσμευση της χώρας για την επίτευξη στόχων αποφασισμένων από κοινού.
Πολιτική απόφαση που θα διαλύει τις αμφιβολίες
Το σημείο – κλειδί είναι η αλλαγή “πνεύματος” που θα διέπει τη νέα συμφωνία. Χρειάζεται να στηρίζεται στην καλή πίστη και στον κοινό στόχο να σταματήσει η αβεβαιότητα που εξασθενεί την όποια αναπτυξιακή προοπτική στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρωζώνη.
Ο στόχος είναι να υπάρξει μια πολιτική απόφαση της Ευρώπης που θα διαλύει οριστικά τις αμφιβολίες για το αν η Ελλάδα ξεφεύγει οριστικά από την κρίση χρέους. ‘Ένα συνολικό πακέτο με το οποίο θα γίνει σαφές ότι ο κίνδυνος ενός Grexit έφυγε οριστικά. Έτσι θα δοθεί το απαραίτητο έναυσμα για να μεταστραφούν οι οικονομικές προσδοκίες και να λειτουργήσει η οικονομία όπως το φαινόμενο του συμπιεσμένου ελατηρίου. Σε αυτή την περίπτωση, το κίνητρο της Ελλάδας για την τήρηση των συμφωνηθέντων θα είναι πολύ μεγαλύτερο από την απειλή μια δόσης που δεν θα εκταμιευτεί.
Κάλυψη της ρευστότητας μέχρι την έξοδο στις αγορές
Ωστόσο είναι αναγκαίο να υπάρξει μέριμνα και για το θέμα της ρευστότητας μέχρι την ολοκλήρωση του σχεδίου και την οριστική έξοδο στις αγορές. Μια πρόταση που υπάρχει στο τραπέζι είναι να δοθεί από τον ESM νέο δάνειο για την Ελλάδα, που θα διατεθεί για την αγορά των ομολόγων που έχει στη διάθεσή της η ΕΚΤ και λήγουν άμεσα. Με αυτή την κίνηση το ύψος του χρέους παραμένει σταθερό (το νέο δάνειο από τον ESM θα διαγράψει ισόποσο χρέος προς την ΕΚΤ) και ανοίγει, ταυτόχρονα, τον δρόμο για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Τα χρηματοδοτικά κενά που απομένουν μπορούν να κλείσουν με την εκταμίευση των δόσεων που εκκρεμούν και, ενδεχομένως, με τη διάθεση ενός μέρους των χρημάτων (10,9 δισ.) που υπάρχουν στο ΤΧΣ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Έως τώρα οι θεσμοί δεν έχουν ξεκάθαρη στάση απέναντι σε αυτό το σχέδιο. Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να υποχωρήσει. Αφενός, δεν θα είχε κανένα νόημα να πάρει μια ανάσα στην κρίση ρευστότητας μόνο για λίγες εβδομάδες, γιατί αυτό θα ήταν ολέθριο για τις συνθήκες στην αγορά. Αφετέρου, με ένα τέτοιο σχέδιο αυξάνεται κατά πολύ η δυνατότητά της να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις.
ΑΥΓΗ
