“Αν δεχόταν να με συναντήσει, θα είχα δημοσιεύσει στο κεφάλαιο για την συνάντηση του Λουξεμβούργου και τη θέση του”
Πριν καν κυκλοφορήσει το βιβλίο του Μιχάλη Ιγνατίου «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή» από τις εκδόσεις Λιβάνη ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στον συγγραφέα και τον Γιώργο Παπανδρέου. Η αποκάλυψη της συνάντησης στο Λουξεμβούργο το 2009 για μια ελληνική διάσωση χωρίς το ΔΝΤ, πρόταση που απορρίφθηκε από τον τότε πρωθυπουργό σύμφωνα με τον συγγραφέα, προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έκανε λόγο για «συκοφαντίες, προπηλακισμούς» κ.ά. «Στο τέλος, είναι ο λόγος του και ο λόγος μου» αντιτείνει ο συγγραφέας.
Στην Αγγελική Σπανού, Free Sunday
Έχει προκαλέσει ήδη μεγάλη αίσθηση η αποκάλυψη της μυστικής πενταμερούς του Λουξεμβούργου για τη διάσωση της Ελλάδας το 2009, στην οποία συμμετείχαν οι κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Προβόπουλος, στο βιβλίο σας «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή». Τι ακριβώς συνέβη;
Η μυστική αυτή συνάντηση στο Λουξεμβούργο καλύπτει ένα μικρό μέρος του βιβλίου μου. Το γεγονός ότι κρατήθηκε μυστική σημαίνει πως ήταν και πολύ σημαντική. Υπό άκρα μυστικότητα έφυγαν από την Αθήνα ο υπουργός Οικονομικών και ο κεντρικός τραπεζίτης και πήγαν σε μια ξένη χώρα για να συναντήσουν τον πρόεδρο του Eurogroup, τον πρόεδρο της ΕΚΤ και τον αρμόδιο για τις οικονομικές υποθέσεις της Κομισιόν και να συζητήσουν για την οικονομία. Το συμπέρασμα ήταν ότι η χώρα βυθίζεται λόγω βεβαίως των τραγικών λαθών της προηγούμενης κυβέρνησης. Οι συνομιλητές του κ. Παπακωνσταντίνου και του κ. Προβόπουλου πρόσφεραν λύσεις. Και οι δύο ήταν θετικοί, αλλά ο τότε πρωθυπουργός νοιαζόταν για το κομματικό και το προσωπικό του πολιτικό συμφέρον. Έτσι, απέρριψε τα μέτρα και ανακοίνωσε στο Ζάππειο αυξήσεις και στη συνέχεια οδήγησε τη χώρα στο μηχανισμό Ε.Ε.-ΔΝΤ.
Είστε βέβαιος για την αξιοπιστία της πηγής σας;
Η βασική πηγή μου είναι δοκιμασμένη. Εγώ δεν καλύπτω θέματα της Ε.Ε., αλλά είχα την τύχη να συναντήσω την πηγή αυτή πριν δημιουργηθεί η κρίση. Αν και με διαφορετική κουλτούρα –εγώ δημοσιογράφος, αυτός φλεγματικός Ευρωπαίος αξιωματούχος και μέρος του συστήματος–, κρατήσαμε επαφή και όταν ξεκίνησε η κρίση απέκτησα έναν πολύτιμο φίλο. Όταν μου έδωσε την πληροφορία, ερεύνησα το θέμα, μίλησα και με άλλους αξιωματούχους που επιβεβαίωσαν την πραγματοποίηση της συνάντησης. Οι πληροφορίες δεν αμφισβητούνται με τίποτα. Άλλωστε, αν ήταν τόσο ασήμαντη, ή μια συνάντηση ρουτίνας, θα είχε ανακοινωθεί τότε.
Από την πλευρά του Γ. Παπανδρέου διαψεύδεται ότι έτσι συνέβησαν τα πράγματα…
Η πλευρά του κ. Παπανδρέου επιβεβαιώνει τη συνάντηση αυτή καθαυτή. Από κει και πέρα, περιμένατε εσείς ότι θα επιβεβαίωνε και το περιεχόμενο; Στο τέλος, είναι ο λόγος του και ο λόγος μου. Εγώ αποκάλυψα τη μυστική συνάντηση, αυτός την έκρυψε με νύχια και με δόντια. Αν δεχόταν να με συναντήσει, θα είχα δημοσιεύσει στο ίδιο κεφάλαιο και τη θέση του, αλλά δεν θα άλλαζα ούτε ένα νι από αυτά που έγραψα.
Τι άλλο θα μάθουμε διαβάζοντας το βιβλίο σας για το σκοτεινό παρασκήνιο των τελευταίων πέντε ετών;
Στις 600 σελίδες θα διαβάσετε και για άλλες μυστικές συναντήσεις, θα διαβάσετε έγγραφα, αλλά και την περιγραφή γεγονότων που δεν έγιναν γνωστά ποτέ. Το βιβλίο ξεκινά με την πρωθυπουργία Σημίτη. Πολλά τα λάθη του, που κάλυψαν τα μέσα ενημέρωσης. Ερευνώ την πρωθυπουργία Καραμανλή και χρησιμοποιώ έγγραφα αλλά και πληροφορίες που μου έδωσαν άνθρωποι που τον υπηρέτησαν. Του ασκώ σκληρή κριτική, διότι είχε πάρει την απόφαση για τα μέτρα και φοβήθηκε 4-5 κομματόσκυλα που απείλησαν να τον ρίξουν. Έπρεπε να πάρει το ρίσκο. Θα έσωζε την Ελλάδα. Και καταλήγω με τον κ. Παπανδρέου. Δεν ήταν ο γιατρός που χρειαζόταν η χώρα. Από τη στιγμή που ανέλαβε, δεν έγινε τίποτα σωστό… Πιστεύω ότι η Μέρκελ εκμεταλλεύτηκε τα τραγικά λάθη των Ελλήνων πολιτικών και επέβαλε αυτή την άνευ προηγουμένου τιμωρία για να σώσει τις τράπεζές της, την πολιτική της καριέρα και το «γερμανικό» ευρώ.
Πόσο κράτησε η δημοσιογραφική έρευνα και σε ποια ντοκουμέντα βασίστηκε;
Είχα σκεφτεί αυτό το βιβλίο μετά την προσφυγή στο μηχανισμό της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Άρχισα, λοιπόν, να κρατώ ημερολόγιο και να καταγράφω τα πάντα. Είχα την τύχη να λαμβάνω μέρος στις κλειστές δημοσιογραφικές ενημερώσεις. Κρατούσα σημειώσεις ακατάπαυστα. Είχα πάρει μια απόφαση: να κάνω την έρευνα σε καθεστώς off the record. Μόνο έτσι μαθαίνει κανείς την αλήθεια. Έτσι, αναλαμβάνω την ευθύνη για ό,τι περιλαμβάνει το βιβλίο. Χρησιμοποιώ, όπως πάντα, αμερικανικά έγγραφα και για πρώτη φορά έγγραφα του ΔΝΤ. Αλλά μίλησα με πολλούς εκ των πρωταγωνιστών. Για πρώτη φορά τοποθετείται ο ίδιος ο Ντομινίκ Στρος Καν. Ο κ. Παπανδρέου ήταν ο μόνος που αρνήθηκε.
Ισχύει ότι η διοίκηση Ομπάμα στηρίζει την ελληνική προσπάθεια;
Θα δείτε στα έγγραφα έναν άνευ προηγουμένου αγώνα των Αμερικανών να μας ξυπνήσουν. Προειδοποιούν από το 2008 και μάλιστα φτάνουν στο σημείο να πιέζουν σαν τρελοί για να πείσουν τους Έλληνες πολιτικούς να πάρουν μέτρα. Έχω εντυπωσιαστεί, και το γράφω, με την επιμονή τους να ξυπνήσουν το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Για το γκριζάρισμα του Αιγαίου στα Ίμια, και για το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, ο πολιτικός κόσμος άκουγε τους Αμερικανούς και τους υπηρετούσε. Για το εθνικό θέμα της οικονομίας έκαναν τους… αντιστασιακούς και κατέστρεψαν τη χώρα.
Τα χρήματα, όμως, στο τέλος της ημέρας τα βάζουν οι Γερμανοί. Άρα;
Τα βάζουν οι Γερμανοί, και άλλοι Ευρωπαίοι, διότι η Αμερική δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης. Η Αμερική δίνει δανεικά μέσω του ΔΝΤ. Οι Αμερικανοί τους είπαν από την πρώτη στιγμή να λύσουν το πρόβλημα και δεν φέρουν ευθύνη για τούτη την κρίση, που, κατά τη γνώμη μου, θα συνεχιστεί. Την ευθύνη φέρουν κυρίως οι Γερμανοί, που ενδιαφέρθηκαν να σώσουν τις τράπεζές τους και να διαλύσουν τη χώρα μας.
Ο τίτλος του βιβλίου σας προδιαθέτει τον αναγνώστη ότι κατά την άποψή σας η καταστροφή ήρθε με την τρόικα. Μα δεν χρεοκοπήσαμε στ’ αλήθεια; Η κρίση έφερε το μνημόνιο ή το μνημόνιο την κρίση;
Μέχρι το 2010, ποια είναι η ευθύνη των ξένων; Καμία. Οι δικοί μας πολιτικοί δημιούργησαν την κρίση, οι δικοί μας πολιτικοί βόλευαν τους ψηφοφόρους τους, οι δικοί μας πολιτικοί έπαιρναν τα δανεικά και τα εξαφάνιζαν. Οι Έλληνες πολιτικοί δημιούργησαν την κρίση και έφεραν το μνημόνιο. Δεν φταίνε για τα πάντα οι ξένοι. Μέχρι τον Μάιο του 2010 η ευθύνη είναι ελληνική. Από κει και πέρα, ήταν λάθος το φάρμακο και ανίκανοι οι γιατροί. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν υλοποίησε τις υποσχέσεις του, ούτε τίμησε την υπογραφή του, με αποτέλεσμα, πέντε χρόνια μετά την ένταξη στο μηχανισμό, ο λαός να έχει οδηγηθεί στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Το βιβλίο μου καλύπτει την περίοδο 2000-2010, διότι αυτή η περίοδος ήταν η κρίσιμη. Μετά την υπογραφή του μνημονίου πήγαν όλα στραβά κι ανάποδα.
