Όλες οι κατηγορίες:

Φανή Πεταλίδου
Ιδρύτρια της Πρωινής
΄Έτος Ίδρυσης 1977
ΑρχικήΑπόψειςThe New York Times: Η ξενοφοβική αντίδραση της Ουγγαρίας

The New York Times: Η ξενοφοβική αντίδραση της Ουγγαρίας

- Advertisement -
The New York Times: Η ξενοφοβική αντίδραση της ΟυγγαρίαςΗ άποψη της Eleni Kounalakis, πρέσβειρα των ΗΠΑ στη χώρα το 2010 – 2013
 

Ο σιδηροδρομικός σταθμός Κελέτι στη Βουδαπέστη επιστρέφει σε κανονικούς ρυθμούς. Τα τρένα λειτουργούν και πάλι και οι περισσότεροι από τους χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους που είχαν ξεμείνει εκεί την περασμένη εβδομάδα, έχουν πάρει τον δρόμο τους για άλλες, πιο φιλόξενες χώρες στην Ευρώπη. Η Ουγγαρία, μία χώρα που σπάνια είναι στις ειδήσεις, σιγά σιγά δεν απασχολεί τα πρωτοσέλιδα. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη όμως από την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μόλις ξεκίνησαν. Και το παράδειγμα του πως και γιατί η ουγγρική κυβέρνηση έθεσε υπό κράτηση και ταλαιπώρησε αυτούς τους ανθρώπους, κυρίως από τη Συρία αλλά και από το Αφγανιστάν και τη Βόρειο Αφρική, θα πρέπει να συνεχίζει να μας προβληματίζει.
 
 
Για να κατανοήσουμε τη λογική πίσω από τις πρόσφατες ενέργειες της Ουγγαρίας, θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζουμε κάτι για τον ισχυρό ηγέτη της τον πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν. Ο Όρμπαν ανήλθε στην εξουσία πριν από πέντε χρόνια με μία σαρωτική νίκη, αποσπώντας πάνω από τα δύο τρίτα των εδρών του Κοινοβουλίου. Ήμουν η πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουγγαρία τότε και μάρτυρας των πρώτων χρόνων της αποκαλούμενης «επανάστασης των δύο τρίτων». Οι υπόλοιποι διπλωμάτες και εγώ παρακολουθούσαμε τον Όρμπαν και το κόμμα Fidesz να ψηφίζουν 700 νέους νόμους και να υιοθετούν νέο σύνταγμα. Όλοι οι νόμοι που αφορούσαν σε θεσμούς – τα μέσα ενημέρωσης, τα δικαστήρια, τα πανεπιστήμια, τις τοπικές κυβερνήσεις, την εκκλησίας – ξαναγράφτηκαν, οι περισσότεροι αστραπιαία και με λίγη  ή καθόλου συμβολή από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή από την κοινωνία. Οι ΗΠΑ ήταν η πρώτη χώρα που εξέφρασε τις ανησυχίες της ότι αυτή η ριζοσπαστική μεταρρύθμιση υπονόμευε την ανεξαρτησία των δημοκρατικών θεσμών της Ουγγαρίας, ότι συγκέντρωνε την εξουσία στα χέρια λιγότερων ανθρώπων και ότι εξουδετέρωνε το σύστημα ελέγχου και ισορροπιών.
 
Σε μία ομιλία του το περασμένο καλοκαίρι, ο Ορμπαν διακήρυξε ότι η ευρωπαϊκού τύπου φιλελεύθερη δημοκρατία είχε αποτύχει. Αντίθετα, η Ουγγαρία θα επιδίωκε την «ανελεύθερη δημοκρατία», παραθέτοντας ως μοντέλα τη Ρωσία και τη Τουρκία. Με αυτή την ομιλία ο Ορμπαν σταμάτησε να υποκρίνεται ότι εκτιμούσε τις βασικές αρχές της δυτικού τύπου δημοκρατίας. Όταν επισκέφθηκα τελευταία φορά τη Βουδαπέστη, τον Ιούνιο, ρώτησα τον πρεσβευτή της Ουγγαρίας στην Αυστρία για την πρόταση της κυβέρνησης να τοποθετήσει φράκτη στα σύνορα με τη Σερβία. «Θα συμβεί» μου είπε με βεβαιότητα. Είναι αξιοσημείωτο το πόσο γρήγορα ο Ορμπαν προετοιμάστηκε για την αυξημένη ροή προσφύγων. Πριν από τρεις μήνες η κυβέρνηση κυκλοφόρησε αφίσες με μηνύματα όπως «Αν έρθετε στην Ουγγαρία, δεν μπορείτε να πάρετε τις δουλειές των Ούγγρων!».
 
Αφού οι αφίσες ήταν μόνο στα ουγγρικά, ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό ήταν ένα μήνυμα όχι για τους μετανάστες αλλά για τους Ούγγρους. Όταν ο αριθμός των απελπισμένων ανθρώπων στο Κελέτι άρχισε να αυξάνεται, πολλοί άνθρωποι στην Ουγγαρία πήγαν να βοηθήσουν, με φαγητό, νερό και ρούχα. Χιλιάδες ακόμη συγκεντρώθηκαν μπροστά από το Κοινοβούλιο απαιτώντας μία πιο ανθρώπινη μεταχείριση των προσφύγων. Αλλά οι Αρχές παρέμειναν αμετακίνητες. Ο κόσμος παρακολουθούσε έντρομος καθώς οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να ξεγελάσουν ή να μεταφέρουν με τη βία τους πρόσφυγες σε καταυλισμούς. Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: αν η Ουγγαρία δεν ήθελε τους πρόσφυγες, γιατί να κάνει όλο αυτόν τον κόπο για να τους θέσει υπό κράτηση; Γιατί να μην τους αφήσει απλά να πάνε στη Γερμανία, που δεσμεύθηκε να δεχθεί 800.000 πρόσφυγες;
 
Ο Ορμπαν κρύφτηκε πίσω από τα πρωτόκολλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που απαιτούν από τα κράτη μέλη να καταγράφουν τους αιτούντες άσυλο στη χώρα εισόδου. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Ορμπαν δεν θέλει απλά να κρατήσει αυτούς τους ανθρώπους έξω από την Ουγγαρία. Θέλει να τους κρατήσει έξω από την Ευρώπη.
 
Αν ο φράκτης δεν λειτουργήσει, τότε ίσως λειτουργήσει ο εκφοβισμός και η κράτηση. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι η πιθανότητα, οι πολιτικές απόψεις του Ορμπαν να κερδίσουν έδαφος και αλλού στην Ευρώπη.  Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι ευρωπαίοι ηγέτες. Μπορούν να εργαστούν μαζί, μέσω των ευρωπαϊκών μηχανισμών, για να καταλήξουν σε κάποιες συγκεκριμένες αρχές και να ενεργήσουν με συνεκτικό και αποτελεσματικό τρόπο ώστε να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική και πολιτική κρίση που πλήττει την ήπειρο; Ή η ξενοφοβική πλατφόρμα του Ορμπαν και η υιοθέτηση σκληρών τρόπων αντιμετώπισης των προσφύγων θα αναπληρώσει το κενό;
 
Πηγή: Το Βήμα – New York Times 
- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ