Όλες οι κατηγορίες:

Φανή Πεταλίδου
Ιδρύτρια της Πρωινής
΄Έτος Ίδρυσης 1977
ΑρχικήΘρησκείεςΑπολογία Αμβροσίου, Μητροπολίτη Καλαβρύτων

Απολογία Αμβροσίου, Μητροπολίτη Καλαβρύτων

- Advertisement -

Προς τους Αγαπούληδες του θεού

ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

«Ο ΖΗΛΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΣΟΥ ΚΑΤΕΦΑΓΕ ΜΕ» (ΙΩ.2, 17)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
«Ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν,  
ήτω ανάθεμα»!  Ο Απόστολος Παύλος.

Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής 29 Απριλίου ε.έ. ευρέθημεν εις την ανάγκην να υπερβούμε τα όριά μας! Η ψυχή μας είχε κυριευθή από ιερό ζήλο! «Ο ζήλος του Οίκου Σου κατέφαγέ με!» ήταν το κυρίαρχο στοιχείο στην ψυχή μας. Τό όνομα του Χριστού μας ελοιδωρείτο! Ναί, το όνομα του Χριστού μας ελοιδωρείτο στην πιό ιερή ημέρα της Ορθοδοξίας καί όμως ουδείς φάνηκε να ενωχλήται!

Βεβαίως η ιερότης της ημέρας ΔΕΝ επιτρέπει την αναφορά μας σε ζητήματα της καθημερινότητος-επικαιρότητος.  Οφείλουμε να ομιλούμε και να σκεπτώμεθα μόνον το πάθος του Κυρίου μας. «Η Ζωή εν τάφω», οφείλει να είναι το θέμα μας.

- Advertisement -

Αλλά παρά ταύτα:

1ον. Την καρδιά μας από διημέρου απασχολούσαν πιεστικώς δύο περιπτώσεις πολύ επιδεικτικής προκλητικότητος εκ μέρους αθέων με πράξεις τους, οι οποίες απέβλεπαν εις δόξαν της αθεΐας!

2ον. Εκ παραλλήλου όμως σκεπτόμασταν, ότι το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, κατά την συνάντησιν των Επιταφίων, κάποιες χιλιάδες πιστών, των συγκροτούντων το πλήθος των πιστών πέντε (5) Ενοριών του κένρου της πόλεως, θα ήταν μια ανεπανάληπτη, μια μοναδική ευκαιρία, προκειμένου νά ακουσθή η αγανάκτηση της ψυχής μας εναντίον αυτών των συγκεκριμένων αθέων, οι οποίοι -πρώτοι αυτοί- δεν εσεβάσθησαν την αγιότητα και των ιερότητα των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδος.

3ον. Συγχρόνως σκεπτόμασταν, ότι εάν αναβάλλετο η έκφρασις της οργής μας ένεκα της ιερότητος των ημερών για τις επόμενες ημέρες,  και πάλιν θα ήμασταν εκτός τόπου και χρόνου, δηλ. εκτός του κλίματος των ημερών, εάν μετά τήν αγίαν Ανάστασιν προβαίναμε σε δηλώσεις, που θά εσχετίζοντο με ζητήματα και με την συμπεριφορά αθέων κατά την  Μεγάλη Εβδομάδα!  Επομένως ήμασταν ενώπιον του διλήμματος «εμπρός γκρεμός καί πίσω ρέμα», κατά την λαϊκήν ρήσιν!

4ον. Τούτων ούτως εχόντων ήμασταν προβληματισμένος περί του πρακτέου. Εζούσαμε ένα μετεωρισμό στην καρδιά μας! Τελικά, αφήσαμε τόν εαυτόν μας εις την πρόνοιαν του Κυρίου. Ανεμέναμε ένα δείγμα εξ ουρανού, ώστε νά αποφασίσουμε τι θα κάνουμε τελικά. Έτσι λοιπόν, μετεωριζόμενοι μετέβημεν εις την Σύναξιν των Επιταφίων της Αγίας Λαύρας.

5ον.  Κατά σύμπτωσιν, διερχομένου του Εκδότου της τοπικής Εφημερίδος ΠΡΩΤΗ της ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, του αγαπητού μας κ. Δημ. Παπαγιαννοπούλου από ένα σημείον πλησίον της πλ. Αγίας Λαύρας, όπου ανεμένομεν τήν έλευσιν της ιεράς πομπής του Επιταφίου της Φανερωμένης, εξωτερικεύσαμεν πρός αυτόν τα εσώψυχά μας. «Με προβληματίζει, του είπαμε, εάν πρέπει να ρίψω απόψε μιά χειροβομβίδα, η οποία θα προκαλέση πολλήν ταραχήν…Αφήνω το ζήτημα στην Πρόνοια του Θεού. Αν μου δώση κάποιο μήνυμα, θα προσχωρήσω αναλόγως».

- Advertisement -

6ον. ‘Ετσι λοιπόν, μετεωριζόμενοι, εφθάσαμε στην εξέδρα της πλατείας.   Αναμέναμε από τον φιλάνθρωπον Κύριον να μας δώση ένα δείγμα, ένα ερέθισμα!  Και,  ω! του θαύματος! Το ερέθισμα, και μάλιστα διπλό, ήλθεν από την επίκαιρη, πνευματικού δε  περιεχομένου, ομιλία του ομιλητού της ημέρας Σεβ. Μητροπολίτου Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου με θέμα «Η ζωή εν τάφω».

Ο Σεβασμιώτατος κ. Θεόκλητος στην ομιλία του, μεταξύ άλλων ετόνισε δύο πολύ σημαντικά σημεία: α) «Ελάτε όλοι σεις οι πονεμένοι του κόσμου, είπε, ελάτε να γονατίσετε μπροστά Του, για να πάρετε δύναμη για τη ζωή σας από τον Σωτήρα Χριστό» και β) «Ελάτε όλοι εσείς κόντρα στην αθεΐα,σε όλους εκείνους, που δέν πιστεύουν στο Χριστό. Πιστέψε σ’ Αυτόν. Αγαπήστε Τον….Θα σας λύση τα προβλήματά σας…».

Όλα αυτά έγιναν χωρίς καμμιά προσυνεννόηση! Οπότε τό εξ ουρανού σημείο, που με τόση αγωνία ζητούσε η ψυχή μας, ήλθε και μάλιστα τόσο φανερό! Ήθελα να στηλιτεύσω εκδηλώσεις αθέων ανθρώπων! Ήθελα να υπερασπιθώ την αγίαν Πίστιν μας στον μόνο αληθινό Θεό! Ήθελα να καταρασθώ κάποιους αθέους επώνυμους ή ανώνυμους, οι οποίοι συμπεριφέρονται προκλητικά. Και ο Νυμφίος μου, ο Χριστός, μού ψιθύρισε ένδόμυχα: «Προχώρα, μη διστάζης! Βάλε ως πρότυπό σου τον Προφήτη Ηλία! Να τον μιμηθής απόψε».

ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ:

  • Έτσι, λοιπόν, μετά τήν ομιλία του Σεβ. Βρεσθένης, έλαβα τόν λόγο, για να καταδικάσω την συμπεριφορά του Υπουργού Παιδείας Νικ. Φίλη, ο οποίος  τις ημέρες αυτές υπέγραψεν Απόφαση, διά της οποίας το μάθημα των Θρησκευτικών στις τάξεις Ε΄ καί Στ΄του Δημοτικού από δύο ώρες, που ήταν έως χθές, περιορίζεται πλέον στην μιά ώρα εβδομαδιαίως! (βλ. εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», της 28ης.04.2016 σελ. 21 και της 29ης.04.2016, σελ.17)

Ποιός το αποφάσισε αυτό; Ο Νικόλαος Φίλης, ο οποίος, όπως έχει λεχθή, κάποτε ήταν νεωκόρος καί έπειτα ψάλτης σε ιερό Ναό στο κέντρο των Αθηνών! Η Ορθόδοξος Εκκλησία σε καιρούς χαλεπούς τον έθρεψε! Αυτός τώρα την μάχεται!     

  • Δεν είχα τον χρόνο για να αναφερθώ και στην απαράδεκτη συμπεριφορά παραγόντων Δημοτικού Σχολείου στην περιοχή Σεπόλια των Αθηνών. «Έβαλαν τα νήπια να προσευχηθούν εις τον Αλλάχ!….Στο 79ο νηπιαγωγείο ..οι δασκάλες αποφάσισαν να διδάξουν τους μικρούς μαθητές  τι εστί μπαϊράμ. Όχι, δεν κάνετε λάθος. Κάποιοι άνθρωποι επέλεξαν να μάθουν στα παιδιά ηλικίας τεσσάρων-πέντε ετών για το μπαϊράμ, δηλ. τη μουσουλμανική γιορτή. Και αυτό γιατί ανάμεσα στα 30 συνολικά παιδάκια, τα τρία ήταν μουσουλμανόπαιδα….. Τα παιδάκια…..έπεσαν και αυτά στο έδαφος και άρχισαν να προσκυνούν τον Αλλάχ, χωρίς κανείς να κάνει τίποτε για να τα εμποδίσει…» (βλ. εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» φ. Νο 2113 της 15ης.04.2016, σελ. 2)
  • Ας έλθουμε τώρα και στην άλλη πρόκληση: Κάποια Ένωση Αθέων «….αποφάσισε να διοργανώσει πάρτυ κρεοφαγίας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο καί Ξάνθη το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής» (βλ. εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»  της 28ης.04.2016, σελ. 21). Το ωνόμασαν «Φανερό Δείπνο», μόνο καί μόνο για να γελοιοποιήσουν τον «Μυστικό Δείπνο» της Πίστεώς μας.
    • Οι παραπάνω προκλήσεις ερέθισαν την αγάπη της ψυχής μας πρός τον Νυμφίο Χριστό, τον Εσταυρωμένο Σωτήρα μας, και αποφασίσαμε τελικά «νά σχίσουμε τήν γάτα»! Νά τα πούμε «έξω από τά δόντια»!

  • Η ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ:

Αγαπητοί μου

            Ήρθα κοντά σας σήμερα μ’ ένα δίλημμα:  Να ομιλήσω, να σας πω δυο λόγια για κάτι που με απασχολεί ή όχι;  Η ημέρα δεν το επιτρέπει να μιλάει κανείς με τη γλώσσα τη προφητική.  Αλλά απ’ την άλλη πλευρά συγχωρέστε με. Σκύβω και φιλώ τα πόδια όλων σας.  Συγχωρέστε με! Έχω συνηθίσει στην ιερατική μου ζωή, όταν έχω προκλήσεις, να μην τις αντιπαρέρχωμαι, αλλά να τις αντιμετωπίζω. Και έτσι, έστω και αν είναι παραφωνία στην ιερότητα της ημέρας, θα σας είπω δυο λόγια, δια των οποίων θα εκφράσω τον πόνο της ψυχής μου και εκ προοιμίου ζητώ και πάλιν την συγγνώμη σας και την επιείκειά σας.

            Ο Σεβασμιώτατος (Άγιος Βρεσθένης) ωμίλησε ωραία και πνευματικά. Μου έδωσε όμως την ώθηση να μην σιωπήσω! Μας είπεν: «Όσοι ατενίζουν τον Χριστό παίρνουν δύναμη»! Καί πάλιν  μας είπε: «ελάτε να πάμε κόντρα στην αθεϊα!» Αυτά τα λόγια απετέλεσαν μέσα μου τη φωνήν του Θεού, ότι πρέπει να είπω τις σκέψεις μου.

Σας λέγω λοιπόν, ότι η Εκκλησία δεν είναι μόνον αγάπη! Είναι και κραυγή αγωνίας! Είναι και τιμωρία! Είναι και προσευχή τιμωρίας! Ναί, είναι και προσευχή για την επιβολή τιμωρίας!  Όταν π.χ. κάνουμε τον Εσπερινό, στον Προοιμιακό Ψαλμό ο τελευταίος στίχος έχει ως εξής: «Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτοίς» (Ψαλμ. ΡΓ’ 103), δηλ. στην προσευχή μας λέμε: «Ας εξαφανισθούν όλοι οι αμαρτωλοί καί όλοι οι άνομοι από την γή, ώστε να μή υπάρχουν πιά»!  Εξαφάνισε, Κύριε, όλους αυτούς που δεν Σε αποδέχονται, δεν Σε προσκυνούν! Έτσι, λοιπόν, κάνοντας ανάλυση σε αυτή τη σκέψη, ωδήγησα το μυαλό μου λίγο πιο πίσω, όπου στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε ένα τραγικό περιστατικό.  Εκεί υπήρχαν ιερείς του Βάαλ, δηλ. ενός ανύπαρκτου Θεού, οι οποίοι είχαν απομακρύνει τους Ισραηλίτες από τήν πίστη στον αληθινό Θεό! Ο Προφήτης Ηλίας, πλημμυρισμένος από ιερό ζήλο, έκανε μεγάλο αγώνα, ώστε  να κρατήση τον Λαό του Θεού, τον Ισραηλίτη Λαό, στην πίστη πρός τον αληθινό Θεό.  Φθάνουν, λοιπόν, σ’ ένα οριακό σημείο και τότε αποφασίζουν να αναμετρηθούν οι ιερείς του Βάαλ και ο Προφήτης Ηλίας, με στόχο να αποδείξουν τίνος από τούς δύο Θεούς είναι ο αληθινός Θεός! Δηλ. ο Βάαλ ή ο Θεός του Μωϋσέως και των Προφητών;  Πώς θα γινόταν αυτό; Είπαν: «θα ανέβουμε στο βουνό, θα  στήσουμε  ο καθένας μας από ένα βωμό, θά βάλουμε επάνω ένα μοσχάρι σφαγμένο, αλλά δεν θα νάψουμε τη φωτιά για να καή το σφάγιο (έτσι συνήθιζαν τότε). Ο καθένα ςμα ςθα παρακαλέση τον Θεό του, ώστε Εκείνος να ρίξη φωτιά από το ουρανό.  Όποιος από τους δυό μας θα το κατορθώση, εκείνου ο Θεός θα είναι ο αληθινός Θεός!».  Πρώτοι προσευχήθησαν οι ιερείς του Βάαλ. Άρχισαν τό πρωΐ τις προσευχές τους, χωρίς όμως να έχουν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Είχε φθάσει το δειλινό! Δεν είχε γίνει τίποτα! Ο Προφήτης Ηλίας, ειρωνευόμενος όλους αυτούς, τους έλεγε: «Φωνάξτε πιο δυνατά! Μπορεί να κοιμάται ο Θεός σας!»  Τελικά οι ιερείς του Βάαλ παρέδωσαν τα όπλα! Παραιτήθησνα της περαιτέρω προσπαθείας! Και τότε ήλθεν η σειρά του Προφήτη Ηλία, ο οποίος είπε: «Βάλτε νερό στα σφακτά, ρίψτε νερό, κι άλλο νερό, κι άλλο νερό!». Ύστερα γονάτισε και είπε: «Θεέ μου, Εσύ που είσαι ο αληθινός Θεός, ρίξε φωτιά για να γίνη αυτή η θυσία!» Και, ώ του θαύματος! Κατέβηκε φωτιά από τον ουρανό και κατέκαψε τα πάντα! ‘Οχι μόνον τα σφακτά, αλλά και το βωμό, τα πάντα!
Η συνέχεια έχει μεγάλη σημασία.  Τότε ο Προφήτης Ηλίας, ο Προφήτης του αληθινού Θεού, είπε: «Ρίξτε τους ιερείς του Βάαλ στο γκρεμό» και αφού τους έριξαν όλους σε μια κοιλάδα, ο Προφήτης Ηλίας τούς εσκότωσε όλους! Είχε την ευλογία του Θεού.

            Εγώ, λοιπόν, αδελφοί μου,  θέλω να γίνω Ηλίας αυτή τη στιγμή.  Οι προκλήσεις που έχω είναι:

Ο λεγόμενος Υπουργός Παιδείας κύριος Φίλης, δεν είναι και δεν ημπορεί νά λέγεται «κύριος»!  Ο Υπουργός Φίλης, λοιπόν, υπέγραψεν ήδη την μερική κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών. Δηλ. αποφάσισε,  να μειωθή κατά μία ώρα εβδομαδιαίως η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Δημοτικά Σχολεία. Έως χθές ήταν δύο ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα. Τώρα ετοιμάζεται να καταργήση το μάθημα των θρησκευτικών από τά Γυμνάσια και τα Λύκεια! Θέλει να το μετατρέψη σε μάθημα θρησκειολογίας! Αυτή είναι η πρώτη πρόκληση.

Ας έλθουμε τώρα και στη δεύτερη! Κάποιοι άθεοι, έχουν φτιάξει ένα σωματείο, τήν Ένωση Αθέων, και καλούν τους Έλληνες απόψε Μεγάλη Παρασκευή στο «Φανερό Δείπνο», σε αντιπαράθεση πρός τον Μυστικόν Δείπνον του Χριστού μας, όπου θα παραθέσουν κρέατα στους συνδαιτυμόνες τους! Προγραμματίζουν το Δείπνο αυτό στη Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο και την Ξάνθη! Με τον τρόπο αυτό επιχειρούν να προσβάλουν την Ορθόδοξη πίστη μας.

            Λοιπόν, Σεβασμιώτατε, μας καλέσατε να αντισταθούμε στην αθεΐα! Αλλά πως θα αντισταθούμε; Πρέπει να πάρουμε τα «όπλα» μας!

Το δικό μου το όπλο, λοιπόν, είναι αιχμηρό (Λέγοντας τα λόγια αυτά έδειξα την γλώσσα μου). Ενώπιόν σας, παρακαλώ τον Εσταυρωμένο Χριστό, ΝΑ ΣΑΠΙΣΗ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΦΙΛΗ, αν υπογράψει τέτοια Διατάγματα! Ναι, αν υπογράψει ακόμη περισσότερα Διατάγματα, να σαπίση το χέρι του

Αλλά και γι αυτούς, που απόψε θα φάνε κρέας, εύχομαι το κρέας να γίνει δηλητήριο μέσα τους, πέτρα να γίνει και να μην το χωνέψουν!  Να τρυπήση το στομάχι τους!  Θα φρίξη ο Θεός.

(Στο σημείο αυτό παρενέβη μια γυναίκα από το πλήθος, η οποία σε έξαλη κατασταση εφώναζε, επαναλαμβάνοντας τα λόγια: «ο Θεός είναι αγάπη». )

Άς την αγάπη, κυρία μου! Ξέρω εγώ, τι είναι αγάπη καλύτερα από εσάς. Έδωσα την ζωή μου στο Χριστό! Έδωσα τα νειάτα μου για την Αγάπη μου πρός στο Χριστό.

Λοιπόν ο Προφήτης Ηλίας, οδηγούμενος από τον Θεό, είπε πρός το Λαό:«Συλλάβετε τους προφήτες του Βάαλ να μην σας ξεφύγει κανείς. Τους συνέλαβαν, τους κατέβασαν στο χείμαρρο Κισσών και εκεί τους εξολόθρευσε».(βλ. Γ΄ Βασιλ. 18, 38-40).

Εγώ ακόμα δεν πήρα μαχαίρι. Ή μάλλον το μαχαίρι το έχω εδώ ( δείχνοντας και πάλι το στόμα μου): Θα το επαναλάβω και ας πειράξη μερικούς.

Να σαπίσει το χέρι του Υπουργού Παιδείας, αν υπογράψει Δατάγματα για την κατάργηση των θρησκευτικών και να γίνει πέτρα το στομάχι αυτών (των αθέων). εάν φάνε κρέας απόψε!  Κάνετε ό,τι θέλετε, φάτε ό,τι θέλετε! Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Να λατρεύη τον Θεό, που θέλει, αλλά να μην προκαλεί το αίσθημα του θρησκευτικού κόσμου.

Αυτό, λοιπόν, είναι το μήνυμά μου απόψε.

Στο σημείο αυτό διέκρινα τον Δήμαρχο Αιγιαλείας κ. Αθανάσιο Παναγόπουλο νά τρέχη πρός τήν Εξέδρα, γεμάτος ένταση! Και τότε του είπα: Ελάτε κ. Δήμαρχε. Ελάτε να με διορθώσετε.

Μετα την ευγενική-διορθωτική παρέμβαση του κ. Δημάρχου, απευθυνόμενος στο Λαό του Θεού, παρεκάλεσα να ψάλλουμε όλοι μαζί τόν ύμνο «αι γεννεαί αι πάσαι….» καί έτσι επισφραγίσθηκε η τελετή της συναντήσεως των Επιταφίων.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ:

Κάποιοι «συνετοί καί φρόνιμοι», κληρικοί καί λαϊκοί, κάποιοι «αγαπούληδες», θα σπεύσουν να μας κατακρίνουν! Ακόμη καί ο αγαπητός μου Δήμαρχος Αιγιαλείας κ. Αθαν. Παναγόπουλος, χωρίς να έχη το δικαίωμα χρήσεως του ιερού άμβωνος, έσπευσε -ευγενώς βέβαια- να μας διορθώση, αναφερθείς στην ιερότητα των ημερών, όπου όλοι πρέπει να είμαστε αγαπημένοι!,  όπως επί λέξει είπεν. 

Πρός όλους αυτούς, αλλά και προς την άγνωστη καλή μας Κυρία, η οποία με οργίλο ύφος μας διώρθωνε, κραυγάζουσα, ότι « Ο Θεός είναι αγάπη» θα σημειώσουμε τα παρακάτω λίγα λόγια.

Ναί, η Εκκλησία, είναι αγάπη! Αλλά  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ! Είναι και τιμωρία! Είναι και ιερή αγανακτηση! Πολύ συχνά μάλιστα χρησιμοποιεί και την ΚΑΤΑΡΑ για όσους είναι ασεβείς πρός  τον Θεό! 

Ιδού η απόδειξις:

  1. Κάθε βράδυ στον Εσπερινό επαναλαμβάνουμε τα λόγια:        «Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς” (Ψαλμ. 103). Δηλ. Κύριε, να εξαφανισθούν από τή γή όλοι οι αμαρτωλοί καί οι άνομοι, ώστε να μη υπάρχουν!
  2. Τό βράδυ της Αναστάσεως οι ενδιάμεσοι στίχοι, καθώς ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη»,  είναι μια μεγάλη-σχέτη κατάρα:
  • «Αναστήτω ο Θεός καί διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου Αυτού  οι μισούντες Αυτόν».
  • Δηλ. «Ας αναστή και ας κινηθή πρός εκδίκησιν και πρός δράσιν ο Θεός, και ας διασκορπισθούν αμέσως οι εχθροί Του και ας φύγουν έμπροσθέν του φοβερού προσώπου Του όσοι Τον μισούν» (Ψαλμ. 67, στ. 2, ερμηνεία Παν. Τρεμπέλα, ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ, σελ.216)
  • «Ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός».
  •  Δηλ. «Όπως διαλύεται και εξαφανίζεται ο καπνός, έτσι ας εξαφανισθούν και αυτοί. Όπως τήκεται ο κηρός πλησίον και απέναντι του πυρός»
  • «Ούτως απολούνται αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού, και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν».
  • Δηλ. «έτσι ας λυώσουν και ας εξαφανισθούν και οι αμαρτωλοί έμπροσθεν του προσώπου της θείας παρουσίας. Και οι δίκαιοι αας ευφρανθούν, ας πληρωθούν αγαλλιάσεως ενώπιον του Θεού».

 3. Το παράδειγμα του Προφήτη Ηλία:

Όπως είπαμε στην σύηντομη ομιλία μας παραπάνω, στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Γ΄ Βασιλειών και στο 18ο κεφάλαιο περιγράφεται η περίπτωσις κατά την οποίαν ο Προφήτης Ηλίας αναμετρήθηκε, μόνος αυτός, με τους τετρακοσίους πενήντα (450) ιερείς του Βάαλ. Τό στοίχημα ήταν να προβούν σε μια θυσία μόσχων, όπου όμως το πυρ θα κατέβαινε από τον ουρανό, από τόν Θεό.  Εάν ο Βάαλ έστελνε το πυρ από τον ουρανό, τότε αυτός θα ήταν ο αληθινός Θεός!

         Πρώτοι προσευχήθησαν στον ψευδο-θεό τους οι ιερείς του Βάαλ, πλήν όμως χωρίς αποτέλεσμα. Έπειτα ήλθε η σειρά του Προφήτου Ηλία, όπου, μετά από μίαν σύντομον προσευχήν του, ο Θεός έρριψε πυρ από τον ουρανό καί κατέκαυσε  τα σφάγια τα επί του βωμού της πλευράς του Ηλία.

         Έπειτα από το γεγονός  αυτό ο Προφήτης Ηλίας έδωσε την εντολήν:«συλλάβετε τους ιερείς του Βάαλ. Κανείς απ’ αυτούς δεν πρέπει να διασωθή. Οι άνδρες συνέλαβον τους ιερείς, ο δέ Ηλίας τους κατεβίβασε εις τον χείμαρρον Κισσών, όπου και τους έσφαξεν»! (κεφ. ιη’ στ. 38-40). Δηλ. Ο Προφήτης Ηλίας κατέσφαξεν 450 άνδρες-ιερείς του Βάαλ!

Οι πάσης φύσεως και κατηγορίας «αγαπούληδες» ας αναλογισθούν, ότι ο Προφήτης Ηλίας τελικά δέν απέθανεν, αλλά ηρπάγη ζωντανός με άρμα στον Ουρανό!

4. Το παράδειγμα του Κυρίου μας: 

Όταν ο Κύριός μας επεσκέφθη τον Ναό του Σολομώντος η ψυχή Του κυριεύθηκε από ιερή οργή, επειδή ο Οίκος του Θεού είχε μετατραπή σε Οίκο Εμπορίου. Καί τότε ανέτρεψε τους πάγκους των εμπόρων και διαμαρτυρήθηκε, λέγων: Εποιήσατε τόν οίκον μου «σπήλαιον ληστών». Το ιερό κείμενο γράφει: «Και όταν ο Ιησούς εμπήκε εις τον ναόν του Θεού, έδιωξε έξω όλους εκείνους, που επωλούσαν και αγόραζαν εις τον ναόν και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυαμοιβών και τα καθίσματα εκείνων, που επωλούσαν τα περιστέρια» (Ματθ. 20, 12-13).

Μιά ακόμη περίπτωση είναι οι χαρακτηρισμοί, τους οποίους εχρησιμοποίησεν ο Κύριός μας για τους Γραμματείς και Φαρισαίους: «Όφεις, γεννήματα εχιδνών, πως φύγητε από της κρίσεως της γεέννης» (Ματθ. 23,33), τους ονομάζει!  Το ακούσατε, σεις οι «αγαπούληδες»;

Η άλλη περίπτωση είναι το ράπισμα, το οποίον εδέχθη ο Ιησούς μας, όταν ευρίσκετο ενώπιον του Πιλάτου. Τότε «είς των υπηρετών, παρεστηκώς, έδωκε ράπισμα τω Ιησού….Απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς: ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού, ει δε καλώς, τι με δέρεις;» (Ιω. 18, 22-24). Ο Χριστός μας ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΕ! Δεν έσκυψε το κεφάλι!

5. Η παραγγελία του Αποστόλου Παύλου:

α) Πρός τους Κορινθίους γράφει: «ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα», (κεφ.16,21-22).
Δηλ. « Όποιος δεν αγαπά τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ας είναι ανάθεμα»

β) «…Εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ΄ ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω! Ως προειρήκαμεν και άρτι πάλιν λέγω: ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ΄ό παρελάβετε, ανάθεμα έστω. ει γαρ έτι ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην» ( Γαλ. 1, 7-10).

Δηλ. «…εάν εμείς οι ίδιοι ή κάποιος άγγελος από τον ουρανόν σας κηρυξη διαφορετικόν ευαγγέλιον από εκείνο, που σας εκηρύξαμε, αυτός ας είναι ανάθεμα...Όπως είπαμε προηγουμένως, και τώρα πάλιν σας λέγω, εάν κανείς σας κηρύξη διαφορετικόν ευαγγέλιον από εκείνο, που παρελάβατε, ας είναι ανάθεμα»!

Παρακαλώ, σκεφθήτε:  Ο Απόστολος, που έγραψε τον Ύμνον της Αγάπης (Β΄ Κορ, κεφ. 13) με τα παραπάνω λόγια Του αναθεματίζει; Δηλ. καταριέται; Ναί! Καταριέται! Το ακούσατε, όλοι εσείς «οι αγαπούληδες»; Το ακούσατε και σεις Κυρία μου, που διαμαρτυρηθήκατε εκεί κάτω στην πλ. Αγίας Λαύρας το βράδυ του Επιταφίου; Ο Απόστολος Παύλος και την αγάπη διδάσκει, αλλά και την κατάρα εισηγείται καί επιτρέπει, όταν παραβλάπτεται το Ευαγγέλιον, δηλ. ο Νόμος του Χριστού!

6. Το παράδειγμα του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου:
Παράδοσις της Ορθοδοξίας είναι ο έλεγχος όχι μόνον της αμαρτίας, αλλά και των αμαρτανόντων. Έστω ως παράδειγμα η περίπτωσις του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο Οποίος, ως Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ήλεγξε δημοσίως την Αυτοκράτειρα Ευδοξίαν.Τις λεπτομέρειες αναγνώσατε παρακάτω, στις υποσημειώσεις μου (1).

7. Το παράδειγμα του Αγίου Αμβροσίου, Επισκόπου  Μεδιο-λάνων:

Ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος, Ἀρχιεπίσκοπος Μεδιολάνων (τοῦ σημερινοῦΜιλάνου) ἤλεγξε δημοσίως τόν Αὐτοκράτορα Θεοδόσιον, ὡςὑπαίτιον διά τόν θάνατον μερικῶν χιλιάδων πολιτῶν εἴς τινα λαϊκήν ἐξέγερσιν ἐν Θεσσαλονίκῃ κατά τό ἔτος 390 μ.Χ. Ἤτοι, προσερχόμενον εἰς τόν Ναόν, διά νά συμμετάσχῃ εἰς τήν θείαν λειτουργίαν,  ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος παρημπόδισε τήν εἴσοδον τοῦΑὐτοκράτορος, λέγων πρός αὐτόν τά λόγια:

«Τό ἁμάρτημά σου δέν ἐξαλείφεται παρά μέ δάκρυα καί εἰλικρινῆ μετάνοιαν. Οὔτε αὐτοί οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἀρχάγγελοι ἠμποροῦν νά τό συγχωρήσουν μέ ἄλλον τρόπον….. Σέ συμβουλεύω, σέ προτρέπω, σέ παραινῶ· δέν τολμῶ νά τελέσω τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἐάν θελήσῃς νά παραστῇς κατ’ αὐτό».

Τελικῶς ὁ Αὐτοκράτωρ ὑπεχώρησε καί ἀπεχώ- ρησεν ἐκ τοῦ Ναοῦ! Τις λεπτομέρειες αναγνώσατε παρακάτω, στις υποσημειώσεις μου (2).

  1. 8. Η εκκλησιαστική μας παράδοση:

Ας μη λησμονούν οι «αγαπούληδες» του Θεού, ότι στην προσευχή τους καθημερινώς χρησιμοποιούν τις εξής ευχές, δηλ.κατάρες:

  1. «Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων, τήν εἰκόνα σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθεῖσαν, ὑπό τοῦ Ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου, τήν Ὁδηγήτριαν» (Παρακλητικός Κανών πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον).
    b. «Αἰσχυνθήτωσαν καί ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν μου. Ἀποστραφήτωσαν εἰς τά ὀπίσω καί καταισχυνθήτωσαν οἱ βουλόμενοί μοι κακά»  (Ψαλμ. 69ος).
    c.      «Ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός Σού ειμί» (Ψαλμ. 142ος).

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

  •    Κατακλείοντας το σημείωμα αυτό με πολλή ταπείνωση ευχαριστώ τον Πανάγαθο Κύριο, διότι το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής μου έδωσε κάτι από το θάρρος του Προφήτου Ηλία, ώστε να υπερασπισθώ την αμώμητη Πίστη μας καί νά εκφρασθώ σκληρά, καταρασθείς τους εχθρούς του Σωτήρος Χριστού, οι οποίοι με την προκλητικότητά τους επλήγωσαν τις καρδιές των πιστών χριστιανών. Ζητώντας την κατανόηση των χιλιάδων πιστών, εδήλωσα, ότι εκ προιμίου ζητώ να με συγχωρήσετε και ότι, πρός τούτο, «Σκύβω και φιλώ τα πόδια όλων σας.  Συγχωρέστε με!» Αρχή της ζωής μας ήταν και παραμένει το του Απ. Πέτρου «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. 5, 30).  Εν κατακλείδι,  ας μη λησμονούμε τον λόγο του Θεού: «επικατάρατος πας ος ουκ εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις  εν τω βιβλίω του Νόμου του ποιήσαι αυτά» (Γαλ. 3, 10-11), Άρα και τα της Παλαιάς Διαθήκης ΔΕΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ!

Καί τώρα η τελευταία μου λέξη, διά στόματος του Αποστόλου Παύλου, του Αποστόλου της αγάπης: «ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα»! (Κορ.16,21-22), δηλ. ας είναι ανάθεμα, δηλ.καταραμένος! Τελεία καί παύλα.

Αίγιον, 4 Μαΐου 2016
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

**************************

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ 1η:  Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Κατά την Ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματα του. Έσειε και συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές τους βαθύτατα. Η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397 μΧ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. ……

Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα αυτήν την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της. Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Αλεξαδρείας Θεόφιλο ……, συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους …………στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου σ’ ένα χωριό της Βιθυνίας. Η απόφαση αυτή όμως, τόσο εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε αυτή η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση (402 μ.Χ.). Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου 404 μ.Χ.) στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής, Άγιος Ίωάννης ο Χρυσόστομος, ‘Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ 2α: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ

Το …. γεγονός συνέβη το έτος 390 μ.Χ., όταν ο Θεοδόσιος έγινε και αυτοκράτορας της Δύσεως. Εγκαταστάθηκε στα Μεδιόλανα, το σημερινό Μιλάνο της Ιταλίας, και τιμώρησε με πολύ αυστηρό τρόπο μια εξέγερση των Θεσσαλονικέων, δίδοντας διαταγή να θανατώσουν πολλές χιλιάδες ανθρώπων στο αμφιθέατρο της πόλεως. Κάποιος δημοφιλής ηνίοχος του ιππόδρομου είχε κατηγορηθεί για εγκληματική πράξη και είχε φυλακισθεί από τον αρχηγό της εκεί φρουράς Βουθέριχο. Αλλά το πλήθος, προκειμένου να γίνουν οι ιπποδρομίες, απαίτησε την αποφυλάκιση του ηνιόχου. Ο Βουθέριχος αρνήθηκε, αλλά ο λαός στασίασε και φόνευσε τον Βουθέριχο και πολλούς στρατιώτες. Ο θυμός που ένοιωθε ο Θεοδόσιος ήταν τόσο μεγάλος που, υπακούοντας στην παρόρμηση της στιγμής, διέταξε να περικυκλώσει ο στρατός τον ιππόδρομο την ημέρα των αγώνων και να σφάξει όλους τους θεατές. Για τη διαταγή αυτή αμέσως μετανόησε ο Θεοδόσιος, αλλά η ανάκλησή της έφτασε στη Θεσσαλονίκη αφού πια είχαν σφαγεί επτά χιλιάδες πολίτες.Μετά από αυτό το έγκλημα, όταν ο Θεοδόσιος θέλησε να εισέλθει στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου, ο Άγιος Αμβρόσιος στάθηκε στη θύρα και απαγόρευσε την είσοδο στον αυτοκράτορα. Όλοι περίμεναν το ξέσπασμα του θυμού του Θεοδοσίου. Όμως εκείνος υπάκουσε ταπεινά, ζήτησε με δάκρυα στα μάτια συγγνώμη και ταπεινωμένος γύρισε στα ανάκτορα. Εκτέλεσε τον κανόνα της μετάνοιας που του έβαλε ο Επίσκοπος και όταν το επιτίμιο συμπληρώθηκε, ο Θεοδόσιος, ύστερα από οκτώ μήνες, προσήλθε στην Εκκλησία, σαν ένας κοινός άνθρωπος, με έναν απλό χιτώνα, χωρίς κανένα διακριτικό του αξιώματός του, άκουσε τη συγχωρητική ευχή και κοινώνησε κατά την εορτή των Χριστουγέννων λέγοντας τον λόγο του Δαυίδ: «Εκολλήθη τω εδάφει η ψυχή μου, ζήσόν με κατά τον λόγον σου». Καρπός της μετάνοιάς του, που παραδειγμάτισε τον λαό του, ήταν ένας νόμος που έλεγε πως κανείς καταδικασμένος σε θάνατο δεν θα εκτελείτο, αν δεν περνούσαν τριάντα ημέρες από την λήψη της καταδικαστικής αποφάσεως.

Τόση ήταν η μετάνοια του Θεοδοσίου του Μεγάλου, ώστε ο Άγιος Θεός ευδόκησε να του δωρίσει το χάρισμα της θαυματουργίας. Διηγούνται οι βιογράφοι του, ότι κατά την διάρκεια ενός προσκυνήματός του στα Ιεροσόλυμα, ο αυτοκράτορας εμφανίστηκε ενδεδυμένος σαν απλός άνθρωπος και πλησιάζοντας τις θύρες του ναού της Αναστάσεως προσευχόταν. Τότε, οι πόρτες άνοιξαν μόνες τους διάπλατα και ο ναός άστραφτε στο φως. Ο Κύριος υποδεχόταν τον ταπεινό αυτοκράτορα και δούλο Του.

Ο Θεοδόσιος είχε αντιγράψει με το χέρι του όλο το Ευαγγέλιο, το οποίο μελετούσε καθημερινά. Έλεγε πως χαιρόταν περισσότερο που ήταν μέλος της Εκκλησίας παρά επίγειος βασιλέας. Όμως οι κακουχίες των δεκαέξι χρόνων από τη διακυβέρνηση είχαν κλονίσει ανεπανόρθωτα την υγεία του Θεοδοσίου. Έτσι πέρασαν δεκαέξι χρόνια ευσεβούς βασιλείας. Ο Άγιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 395 μ.Χ. Το σκήνωμά του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και την τεσσαρακοστή ημέρα ο Επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος, εξεφώνησε τον επικήδειο, που καθιέρωνε τον Θεοδόσιο ως τον τύπο του παραδειγματικού Ορθόδοξου ηγεμόνος. Ο Άγιος ενταφιάσθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων, δίπλα στο μνημείο του Μεγάλου Κωνσταντίνου και των διαδόχων του.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής, Άγιος Θεοδόσιος, ο Μεγάλος Βασιλεύς.

*******************

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ 3Η: ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΑΝΟΙΞΕ Η ΓΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕ 

250 ΑΤΟΜΑ ΣΤΗ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 

ΚΑΙ 14.700 ΑΤΟΜΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ!

Πηγή: Παλαιά Διαθήκη, Βιβλίο Αριθμοί, κεφ, 16

Κεφάλαιο 16

1 ΚΑΙ ο Κορέ, ο γιος τού Ισαάρ, γιου τού Καάθ, γιου τού Λευί, και ο Δαθάν και ο Αβειρών, οι γιοι τού Ελιάβ, και ο Ων, ο γιος τού Φαλέθ, γιοι τού Ρουβήν, στασίασαν,
2 και σηκώθηκαν ενάντια στον Μωυσή, μαζί με 250 ανθρώπους από τους γιους Ισραήλ, αρχηγούς τής συναγωγής, σύγκλητους της βουλής, άνδρες ονομαστούς·
3 και μαζεύτηκαν ενάντια στον Μωυσή, και ενάντια στον Ααρών, και τους είπαν: Αρκεί σε σας, επειδή ολόκληρη η συναγωγή, όλοι είναι άγιοι, και ο Κύριος είναι μεταξύ τους· και γιατί υψώνεστε ψηλότερα από τη συναγωγή τού Κυρίου;
4 Και όταν ο Μωυσής το άκουσε, έπεσε με το πρόσωπό του επάνω στη γη·
5 και μίλησε στον Κορέ, και σε ολόκληρη τη συνοδεία του, λέγοντας: Το πρωί ο Κύριος θα φανερώσει ποιοι είναι δικοί του, και ποιος είναι άγιος, και θα τον κάνει να πλησιάσει σ’ αυτόν· και όποιον έκλεξε, αυτόν θα κάνει να τον πλησιάσει.
6 Αυτό να κάνετε. Πάρτε για τον εαυτό σας θυμιατήρια, ο Κορέ, και ολόκληρη η συνοδεία του·
7 και βάλτε σ’ αυτά φωτιά, και βάλτε επάνω σ’ αυτά θυμίαμα, μπροστά στον Κύριο αύριο· και ο άνθρωπος, που θα εκλέξει ο Κύριος, αυτός θα είναι άγιος. Αρκεί σε σας, γιοι τού Λευί.
8 Και ο Μωυσής είπε στον Κορέ: Ακούστε, τώρα, γιοι τού Λευί.
9 Μικρό πράγμα είναι τούτο σε σας, ότι σας ξεχώρισε ο Θεός τού Ισραήλ από τη συναγωγή τού Ισραήλ, για να σας φέρει κοντά του, να εκτελείτε την υπηρεσία τής σκηνής τού Κυρίου, και να στέκεστε μπροστά στη συναγωγή, για να τους υπηρετείτε;
10 Και αφού σε έφερε κοντά του, και όλους τους αδελφούς σου, τους γιους τού Λευί, μαζί σου, εσείς ζητάτε και την ιερατεία;
11 Έτσι κάνεις, εσύ και ολόκληρη η συνοδεία σου, που είστε συναθροισμένοι ενάντια στον Κύριο· και ποιος είναι ο Ααρών, ώστε να γογγύζετε εναντίον του;
12 Και ο Μωυσής έστειλε να καλέσει τον Δαθάν και τον Αβειρών, τους γιους τού Ελιάβ· κι εκείνοι είπαν: Δεν ανεβαίνουμε·
13 μικρό είναι αυτό, ότι μας ανέβασες από τη γη που ρέει γάλα και μέλι, για να μας θανατώσεις στην έρημο, κι ακόμα, θέλεις να μας κατεξουσιάζεις σαν άρχοντας;
14 Εξάλλου, εσύ δεν μας έφερες σε γη που ρέει γάλα και μέλι, ούτε μας έδωσες κληρονομιά χωραφιών και αμπελώνων· θέλεις να βγάλεις τα μάτια αυτών των ανθρώπων; Δεν ανεβαίνουμε.
15 Και ο Μωυσής βαρυθύμησε υπερβολικά, και είπε στον Κύριο: Μη επιβλέψεις στην προσφορά τους, ούτε ένα γαϊδούρι δεν πήρα απ’ αυτούς, ούτε έβλαψα κάποιον απ’ αυτούς.
16 Και ο Μωυσής είπε στον Κορέ: Εσύ και ολόκληρη η συνοδεία σου, να είστε μπροστά στον Κύριο, εσύ, κι αυτοί, και ο Ααρών, αύριο·
17 και πάρτε ο κάθε ένας το θυμιατήριό του, και βάλτε θυμίαμα επάνω σ’ αυτά, και φέρτε ο κάθε ένας το θυμιατήριό του μπροστά στον Κύριο, 250 θυμιατήρια· και εσύ, και ο Ααρών, κάθε ένας το δικό του θυμιατήριο.
18 Και πήραν κάθε ένας το θυμιατήριό του, και έβαλαν σ’ αυτά φωτιά, και έβαλαν επάνω θυμίαμα, και στάθηκαν στη θύρα τής σκηνής τού μαρτυρίου, μαζί με τον Μωυσή και τον Ααρών.
19 Και ο Κορέ συγκέντρωσε εναντίον τους ολόκληρη τη συναγωγή στη θύρα τής σκηνής τού μαρτυρίου. Και η δόξα τού Κυρίου φάνηκε σε ολόκληρη τη συναγωγή.
20 Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή και στον Ααρών, λέγοντας:
21 Αποχωριστείτε μέσα απ’ αυτή τη συναγωγή, για να τους αφανίσω μονομιάς.
22 Και έπεσαν με τα πρόσωπά τους επάνω στη γη και είπαν: Ω Θεέ, Θεέ των πνευμάτων κάθε σάρκας, ένας άνθρωπος αμάρτησε, και θα οργιστείς ενάντια σε ολόκληρη τη συναγωγή;
23 Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας:
24 Μίλησε στη συναγωγή, λέγοντας, Αναχωρήστε από τη σκηνή τού Κορέ, του Δαθάν, και του Αβειρών, από ολόγυρά τους.
25 Και ο Μωυσής σηκώθηκε, και πήγε στον Δαθάν και τον Αβειρών· και τον ακολούθησαν οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ,
26 και μίλησε στη συναγωγή, λέγοντας: Αποχωριστείτε αμέσως από τις σκηνές των ασεβών αυτών ανθρώπων, και μη αγγίξετε τίποτε από όσα είναι δικά τους, για να μη αφανιστείτε μέσα σε όλες τις αμαρτίες τους.
27 Αναχώρησαν, λοιπόν, από τη σκηνή τού Κορέ, του Δαθάν, και του Αβειρών, ολόγυρα· και ο Δαθάν και ο Αβειρών βγήκαν, και στάθηκαν στη θύρα των σκηνών τους, και οι γυναίκες τους, και οι γιοι τους, και οι συγγενειές τους.
28 Και ο Μωυσής είπε: Από τούτο θα γνωρίσετε ότι ο Κύριος με απέστειλε για να πράξω όλα αυτά τα έργα, και ότι δεν έπραξα από τον εαυτό μου.
29 Αν οι άνθρωποι αυτοί πεθάνουν τον συνηθισμένο θάνατο όλων των ανθρώπων ή αν γίνει ανταπόδοση σ’ αυτούς, σύμφωνα με την ανταπόδοση όλων των ανθρώπων, δεν με απέστειλε ο Κύριος·
30 αν, όμως, ο Κύριος κάνει θαύμα, και ανοίξει η γη το στόμα της, και τους καταπιεί, και όλα τα δικά τους, και κατέβουν ζωντανοί στον άδη, τότε θα γνωρίσετε, ότι οι άνθρωποι αυτοί παρόξυναν τον Κύριο.
31 Και καθώς έπαυσε να λέει όλα αυτά τα λόγια, σχίστηκε το έδαφος, που ήταν από κάτω τους.
32 Και άνοιξε η γη το στόμα της, και κατάπιε αυτούς, και τις οικογένειές τους, και όλους τους ανθρώπους, που ήσαν μαζί με τον Κορέ, και ολόκληρη την περιουσία τους.
33 Κι αυτοί κατέβηκαν ζωντανοί στον άδη, και όλα τα δικά τους, και η γη έκλεισε από πάνω τους· και αφανίστηκαν μέσα από τη συναγωγή.
34 Και ο ολόκληρος ο Ισραήλ, που ήταν γύρω τους, έφυγαν στη βοή τους, λέγοντας: Μήπως η γη καταπιεί και εμάς.
35 Και βγήκε φωτιά από τον Κύριο, και κατέφαγε τους 250 άνδρες, αυτούς που πρόσφεραν το θυμίαμα.

36 Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας:
37 πες στον Ελεάζαρ, τον γιο τού Ααρών, του ιερέα, να πάρει τα θυμιατήρια από την πυρκαγιά, και τη φωτιά να τη σκορπίσεις εκεί· επειδή, είναι αγιασμένα,
38 τα θυμιατήρια αυτών που αμάρτησαν ενάντια στις ψυχές τους· και ας τα κάνουν πλάκες για σκέπασμα του θυσιαστηρίου· επειδή, αυτοί τα πρόσφεραν μπροστά στον Κύριο, γι’ αυτό είναι αγιασμένα· και θα είναι για σημείο στους γιους Ισραήλ.
39 Και ο Ελεάζαρ, ο ιερέας, πήρε τα χάλκινα θυμιατήρια, που πρόσφεραν αυτοί που κάηκαν· και τα έκαναν πλάκες για να σκεπάσουν το θυσιαστήριο·
40 σε υπόμνηση στους γιους Ισραήλ, ώστε κανένας αλλογενής, που δεν είναι από το σπέρμα τού Ααρών, να μη πλησιάζει για να προσφέρει θυμίαμα μπροστά στον Κύριο, για να μη γίνει όπως ο Κορέ, και όπως η συνοδεία του, καθώς ο Κύριος είπε σ’ αυτόν, διαμέσου του Μωυσή.
41 Και την επόμενη ημέρα, ολόκληρη η συναγωγή των γιων Ισραήλ γόγγυσαν ενάντια στον Μωυσή και στον Ααρών, λέγοντας: Εσείς φονεύσατε τον λαό τού Κυρίου.
42 Κι ενώ η συναγωγή ήταν συναθροισμένη ενάντια στον Μωυσή, και ενάντια στον Ααρών, ανέβλεψαν προς τη σκηνή τού μαρτυρίου, και να, η νεφέλη τη σκέπασε, και φάνηκε η δόξα τού Κυρίου.
43 Και ήρθε ο Μωυσής και ο Ααρών μπροστά στη σκηνή τού μαρτυρίου.
44 Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας:
45 Αποσυρθείτε μέσα απ’ αυτή τη συναγωγή, για να τους αφανίσω μονομιάς. Και έπεσαν με το πρόσωπό τους στη γη.
46 Και ο Μωυσής είπε στον Ααρών: Πάρε το θυμιατήριο, και βάλε σ’ αυτό φωτιά από το θυσιαστήριο, και βάλε επάνω θυμίαμα, και πήγαινε γρήγορα στη συναγωγή, και κάνε εξιλέωση γι’ αυτούς· επειδή, βγήκε οργή από τον Κύριο· η πληγή άρχισε.
47 Και ο Ααρών πήρε το θυμιατήριο, όπως είπε ο Μωυσής, και έτρεξε στο μέσον της συναγωγής· και να, η πληγή είχε αρχίσει στον λαό· και έβαλε θυμίαμα, και έκανε εξιλέωση για τον λαό.
48 Και στάθηκε ανάμεσα σ’ εκείνους που πέθαναν και στους ζωντανούς, και η θραύση σταμάτησε.

49
Κι εκείνοι που πέθαναν στη θραύση ήσαν 14.700, εκτός από εκείνους που πέθαναν εξαιτίας του Κορέ.
50 Και επέστρεψε ο Ααρών στον Μωυσή, στη θύρα τής σκηνής τού μαρτυρίου· και η θραύση σταμάτησε.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟΝ ΝΙΚ. ΦΙΛΗΝ

        Ευχαριστώ τον Υπουργόν κ. Φίλην, ο οποίος με απεκάλεσε «Τζιχαντιστήν»! Δεν γνωρίζει βέβαια, ότι η αληθινή έννοια του όρου είναι τιμητική γι’ αυτόν πρός τόν οποίον απευθύνεται! Σημαίνει τον Μοναχό τον αφοσιωμένο στην Υπηρεσία του Θεού! Είναι μία αναγνώριση! Με αναγνωρίζει ως ένα γνήσιο αγωνιστή τηε Εκκησίας στην Υπηρεσία του Σωτήρος Χριστού! Αμφιβάλλετε; Διαβάστε τα παρακάτω:

« Ο διεθνής όρος Τζιχάντ (αραβική λέξη) σημαίνει γενικά αγώνας, προσπάθεια. Όταν συνοδεύεται από τη φράση “φι σαμπίλ Αλλά”, η οποία αποδίδεται “για το δρόμο του Θεού”, αποκτά ιδιαίτερο νόημα και σημαίνει τον αγώνα για το Θεό.
Αποτελεί ένα από τα κεντρικά δόγματα του Ισλάμ και αναφέρεται ορισμένες φορές ως ο έκτος πυλώνας του.
Ως θρησκευτικό καθήκον, η τζιχάντ θεωρείται πως ενισχύει την πίστη και αποτελεί ανάλογο της αφοσίωσης του μοναχού στην υπηρεσία του Θεού, όπως ισχύει στον χριστιανισμό. Σε ορισμένα χαντίθ αναφέρεται ως «μοναχισμός του Ισλάμ», «πράξη αγνής αφοσίωσης», καθώς και μία από τις«πύλες του παραδείσου».

Πηγή το Internet:

http://www.onalert.gr/stories/ti-shmainei-tzixant-kai-poioi-einai-oi-tzixantistes/36522

*************************

  ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ:  ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΔΡΟΜΟΣ!…….

Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ!

 ΝΑ ΕΝΑ ΔΕΙΓΜΑ:

[…] «οποίοι αν ώσιν, άνδρες η γυναίκες, συγγενείς η ξένοι, ομού αφωρισμένοι υπάρχωσι, και κατηραμένοι, και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι· αι πέτραι και ο σίδηρος λυθείησαν, αυτοί δε μηδαμώς· κληρονομήσειεν την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του Ιούδα, στένοντες είεν και τρέμοντες επί της γης ως ο Κάιν, η οργή του Θεού είη επ’ αυτούς, και άγγελος Κυρίου καταδιώξαι αυτούς εν δίστομω μαχαίραν… μηδείς συμφάγη αυτοίς ή συμπίη ή συναναστραφή ή χαιρετίση ή μετά θάνατον ταφής αξιώση, έχοντες και τας αράς πάντων των απ’ αιώνος αγίων και των οσίων τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων» (βλ. Internet: http://o-nekros.blogspot.gr/2011/09/blog-post_15.html)

ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ

Με τον Υπουργόν κ. Φίλην έχουμε προηγούμενα. Αποδείχθηκε εθνικός μειοδότης, όταν στό Μήνυμά του για την επέτειο της εθνικής μας παλιγγενεσίας 25 Μαρτίου 1821 υπερετόνισε τα άσχετα γεγονότα του Πολυτεχνείου και υποτίμησε τα γεγονότα 1821!  Ωμίλησε για «λαϊκούς και νεολαιΐστικους αγώνες στη δεκαετία του ’60, και το σύνθημα Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, που κυριαρχούσε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου», αποσιωπώντας δε τον όρον καθιερωμένο «εθνική παλιγγενεσία», που σημαίνει «αναγέννηση, ξαναγεννηθήκαμε»,  ωμίλησε για «γενέθλια» της Πατρίδος μας! «Η 25η Μαρτίου συμβολίζει τα γενέθλια της σύγχρονης Ελλάδας», είπεν ο αφιλότιμος! Ώστε λοιπόν δεν είναι μόνον άθεος, αλλά και άπατρις!

Για να τον ανακαλέσουμε, λοιπόν, στην τάξη του αποστείλαμε τήν από 28.03.2016 επιστολή μας, στην οποία δεν μας απήντησε. Σας την παραθέτουμε.

Ἐξοχώτατον Κύριον
Νικόλαον Φίλην
Ὑπουργόν Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων
Ἀνδρ. Παπανδρέου,37

151 80  ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΝ Αττ.

Κύριε Ὑπουργέ,

           Ἕνας ταπεινός καί ἀσήμαντος Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συγχρόνως δέ καί Ἕλλην Πολίτης, χρώμενος τοῦ δικαιώματος τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἐλευθέρας ἐκφράσεως τῆς γνώμης μας,  χρώμενος δέ ὡσαύτως τῆς Συνταγματικῆς διατυπώσεως, καθ’ ἥν «οἱ Ἕλληνες εἶναι ἴσοι ἐνώπιον τοῦ Νόμου»(ἄρθρον 4, παράγρ. 1) καί τῆς ἑτέρας διατάξεως, καθ’ ἥν «ἕκαστος δύναται νά ἐκφράζῃ καί νά διαδίδῃ προφορικῶς, ἐγγράφως καί διά τοῦ τύπου τούς στοχασμούς του, τηρῶν τούς Νόμους τοῦ Κράτους» (ἄρθρον 14 παράγρ.1), ἀπετόλμησε νά Σᾶς κατακρίνῃ δημοσίως διά τό ἀπαράδεκτον περιεχόμενον τοῦ ὑπ’ἀριθμ. Πρωτ. 48018/Δ2/21-03-2016 Ὑμετέρου Μηνύματος ἐπ’εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπετείου τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας (25η Μαρτίου 1821), νά ἐκφράσῃ τήν ἀγανάκτησίν του καί νά κραυγάσῃ τήν κραυγήν «Αἶσχος», ἐν τέλει δέ ἐκάλεσε Ὑμᾶς νά παραιτηθῆτε ἀπό τό ἀξίωμα τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας ὡς «ἀκατάλληλος, ……..γιά τόν τομέα τῆς Παιδείας»!

Διά τῆς κατακριτέας Ὑμετέρας Ἐγκυκλίου ὄχι μόνον ἀλλοιώνετε τήν ἐθνικήν μας ἱστορίαν, καθ’ ὅσον ἀναφέρεσθε εἰς  τά τοῦ «Πολυτεχνείου» γνωστά γεγονότα, ἐνῷ ἀποσιωπᾶτε τά συγκλονιστικά Ἐπα-ναστατικά γεγονότα τῆς ἐθνικῆς μας Ἐπετείου (Ἁγία Λαύρα, Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, Λάβαρον τοῦ Ἀγῶνος, Κρυφό Σχολειό κλπ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΕΠΙΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, τό ὁποῖον ὁρίζει, ὅτι «ἡ Παιδεία …ἔχει … ὡς σκοπόν τήν ἠθικήν, πνευματικήν ….. ἀγωγήν τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξιν τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως ….» τῶν Ἑλληνοπαίδων (ἄρθρον 16, παράγρ. 2).

Τάς ἐν προκειμένῳ ἀπόψεις ἡμῶν ἐξεθέσαμεν εὐθαρσῶς, γραπτῶς καί δημοσίως διά τοῦ προσωπικοῦ ἡμῶν ἱστοτόπου «mkka.blogspot.com» τῆς 25ης Μαρτίου ἐ.ἔ. .

Διά λόγους ἐντιμότητος ἔχομεν τήν τιμήν νά ἐσωκλείωμεν πρός Ὑμᾶς σήμερον τό προαναφερθέν ἡμέτερον δημοσίευμα καί παρακα-λοῦμεν θερμῶς, ὅπως ἐνημερωθῆτε.

Ἐπισφραγίζομεν τήν παροῦσαν ἀναφοράν μας, ἐπικαλούμενοι τό ἀκροτελεύτιον  ἄρθρον τοῦ Συντάγματος, καθ΄ὅ «ἡ τήρησις τοῦ Συντάγματος ἐπαφίεται εἰς τόν πατριωτισμόν τῶν Ἑλλήνων, δικαιουμένων καί ὑποχρεουμένων εἰς τήν διά παντός μέσου ἀντίστασιν κατά οἱουδήποτε ἐπιχειροῦντος τήν βιαίαν κατάλυσιν αὐτοῦ».

Κύριε Ὑπουργέ,

Ἐάν ἀληθεύῃ ὁ λόγος Ἱεράρχου τινός τῆς Ἠπείρου, ὅτι ἔχετε δια-τελέσει καί Νεωκόρος καί Ἱεροψάλτης Ὀρθοδόξου Ναοῦ, τότε εἶσθε ἕνας προδότης τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως! Παραιτηθῆτε, λοιπόν, ἀπό τόν θῶκον τοῦ Ὑπουργοῦ τῆς Παιδείας ὡς ἀκαταλληλος! Ἄς ἐπανέλθετε εἰς τήν ἀρχισυνταξίαν τῆς ἐφημερίδος  «Αὐγή», ἀπό τίς ἐπάλξεις τῆς ὁποίας δύνασθε νά ἐπιτίθεσθε καί κατά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καί κατά τῆς Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας. Ἡ Παιδεία μας δέν χρειάζεται «Ἐφιάλτες», ὡς τόν υἱόν τοῦ Εὐρυδήμου!

Ἡ παροῦσα ἀναφορά μας γνωστοποιεῖται πρό τόν  Πρωθυπουργόν τῆς Χώρας κ. Ἀλέξιον Τσίπραν, τόν Ὁποῖον κάποτε ἐχαρακτηρίσαμεν ὡς «Λεβέντην Πρωθυπουργόν» πρός ἐνημέρωσιν καί διά  τά κατ’ Αὐτόν.

          Ἐπί δέ τούτοις διατελοῦμεν ἐν ἀγανακτήσει ψυχῆς διά τήν ἐκ μέρους Ὑμῶν ἐπιδειχθεῖσαν σκληροκαρδίαν ἔναντι τῆς ἱστορίας μας! Ἀντιστρέφοντες τούς λόγους Σας, θά εἴπωμεν: «Αν μια κοινωνία χάσει την εμπιστοσύνη στο παρελθόν της, χάνει επίσης την εκτίμησή της στο μέλλον της».

Μετά περισσῆς παρρησίας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ