Ή απλώς ξαναμοιράζεται η τράπουλα;
Η μιντιοκρατία αλλάζει εσώρουχα Γράφει ο Όθωνας Ιακωβίδης
Μετά τη “δημοπράτηση” των αδειών για τη λειτουργία καναλιών (που έληξε σήμερα), από την ομάδα των Μιντιαρχών, φεύγουν Βαρδινογιάννης, Ψυχάρης, Μπόμπολας, μπαίνουν Μαρινάκης, Καλογρίτσας.
Όλα τα άλλα (που είναι η ουσία του θέματος) μένουν σταθερά και τραγικά, όπως ήταν:
– Η Είδηση και ο σχολιασμός της (που διαμορφώνουν την “κρατούσα άποψη” στην κοινωνία) παραμένουν να παράγονται και να πωλούνται (μέσω της διαφήμισης) ως προϊόν.
– Η Ισηγορία (ο ένας από τους τρείς πυλώνες που στηρίζουν τη Δημοκρατία, οι άλλοι δύο είναι η Ισονομία και η Ισοπολιτεία, ως γνωστόν) συνεχίζει παραμένει απροστάτευτη και ως εκ τούτου, ανύπαρκτη. Όμως έτσι, μένει έωλη και η Δημοκρατία.
Έτσι, η Οικονομική Ολιγαρχία, θα συνεχίσει (και μετά από αυτή την ηλίθια παράσταση) να στηρίζει την Πολιτική Ολιγαρχία, προκειμένου αμφότερες να ασκούν την Εξουσία από κοινού, ώστε να λεηλατούν , από κοινού, τον παραγόμενο πλούτο της Χώρας, κρατώντας συνεχώς σε καταστολή (με τηλεοπτικά ψυχοτρόπα) την κοινωνία.
Το χρήμα έρρευσε άφθονο (λεφτά υπάρχουν) για να στηθούν τα νέα προπύργια της προπαγάνδας.
Αλλά, κανένα τίμημα για την απόκτηση θέσης στο εσωτερικό (διακομματικό) “πεδίο μάχης” του “Συστήματος”, δεν είναι μεγάλο.
Αρκεί να σκεφτούμε πως:
– η Πολιτική Ολιγαρχία διαχειρίζεται τον Εθνικό πλούτο (που είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερος από τα ποσά που “παίζονται” για την απόκτηση Καναλιού)
– η απόκτηση της διαχείρισης αυτού του πλούτου από κάποιο κόμμα, εξαρτάται (ως επί το πλείστον) από τα Κανάλια,
οπότε, ευνόητο είναι ότι, το όποιο ποσό “επενδυθεί” (για την απόκτηση πόστου στον διακομματικό πόλεμο) είναι εύκολη υπόθεση να “αποσβεστεί” σε σύντομο χρόνο, “πουλώντας” την απόκτηση αυτής της διαχείρισης (του Δημόσιου πλούτου) στους εκάστοτε διεκδικητές της.
Έτσι, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε (και να πληρώνουμε) αδιαμαρτύρητα, την αγαστή συνεργασία Οικονομικής και Πολιτικής Ολιγαρχίας που εκτελούν άριστα τη λαϊκή ρήση: “τό ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυό το πρόσωπο”…
