Κυβερνητικός επρόσωπος: ΝΔ και ολιγάρχες διακινούν τέτοια σενάρια από την πρώτη μέρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
Συνέντευξη του Υπουργού Επικρατείας και Κυβερνητικού Εκπροσώπου, Δημήτρη Τζανακόπουλου, στην εφημερίδα «Real news» και στον δημοσιογράφο, Βασίλη Σκουρή
-Και τώρα, μετά τις Βρυξέλλες, τι να περιμένουμε κ. υπουργέ;
H ελληνική κυβέρνηση πήρε την προηγούμενη εβδομάδα την πρωτοβουλία να προτείνει την αντιστροφή της συνήθους φοράς των διαδικασιών: να προηγηθούν οι πολιτικές διαβουλεύσεις και αφού γεφυρωθούν οι διαφορές για τα εκκρεμή ζητήματα, να πάρουν τη σκυτάλη εκ νέου τα τεχνικά κλιμάκια. Ο τελικός στόχος όμως παραμένει ίδιος. Η συνολική συμφωνία που θα περιλαμβάνει τόσο τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος όσο και τον προσδιορισμό των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα από το 2019 και μετά. Νομίζω λοιπόν ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο αρκεί όλοι να συμπεριφερθούν με σωφροσύνη και να μην ιεραρχείται ως κύριος στόχος η διατήρηση του διαπραγματευτικού γοήτρου.
-Στο παρασκήνιο, πάντως, συζητούνται σενάρια για κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης, από την παρούσα Βουλή, προφανώς και με άλλο πρωθυπουργό, προκειμένου να ψηφίσει τα μέτρα και να οδηγήσει μετά από ένα διάστημα τη χώρα σε εκλογές. Υπό ποίες προϋποθέσεις συζητάτε τέτοιο ενδεχόμενο;
Αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός τόσο της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη όσο και μίας συγκεκριμένης ολιγαρχικής ελίτ που από την πρώτη μέρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ καλλιεργεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα σχετικά σενάρια, ευελπιστώντας πως κάποια στιγμή θα συναντηθούν με την πραγματικότητα.
Εξάλλου, ο όρος «εθνική συνεννόηση» εντέχνως παραποιείται κατά το δοκούν τον τελευταίο καιρό. Και τούτο διότι για να υπάρξει, ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι να τέμνονται κάπου βασικές πολιτικές θεωρήσεις και προσεγγίσεις. Με τη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη και τις ακραία νεοφιλελεύθερες θέσεις που πρεσβεύει, όπως επιβεβαιώνεται και στο θέμα των εργασιακών όπου ταυτίζεται πλήρως με τις θέσεις του ΔΝΤ ενώ η κυβέρνηση δίνει μάχη για την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, δεν μπορεί να υπάρξει σημείο επαφής. Οι διαχωριστικές γραμμές έχουν οριοθετηθεί ξεκάθαρα και αυτό έχει καταστεί σαφές ακριβώς από τη στάση που έχει τηρήσει κάθε πολιτική δύναμη κατά την τρέχουσα διαπραγμάτευση.
-Ακόμα και σε περίπτωση που ψηφίσουν τα μέτρα και άλλοι, αν τα ψηφίσουν λιγότεροι από 151 βουλευτές της πλειοψηφίας χάνεται η δεδηλωμένη; Υποθετικό το ερώτημα, αλλά θα ήθελα μια ευθεία απάντηση…
Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών έχουν διαμηνύσει σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να φέρουν μία κακή συμφωνία προς ψήφιση στη Βουλή. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο δίνεται μια δύσκολη αλλά αναγκαία διαπραγματευτική μάχη. Προκειμένου να επιτευχθεί η βέλτιστη συμφωνία, η οποία δεν θα περιέχει μονάχα την αλλαγή του δημοσιονομικού μείγματος από το 2019 αλλά και σημαντικά μέτρα με θετικό πρόσημο στην κατεύθυνση της ενίσχυσης κοινωνικών ομάδων που έχουν πληγεί από την κρίση. Ως εκ τούτου, επαναλαμβάνω ότι η τελική συμφωνία, η οποία πριν φτάσει στη Βουλή θα έχει περάσει και από τα αρμόδια κομματικά όργανα της συμπολίτευσης, θα ψηφιστεί από την κυβερνητική πλειοψηφία των 153 βουλευτών.
-Αν κάποιος βουλευτής της πλειοψηφίας έχει πρόβλημα συνείδησης θα πρέπει να υποβάλλει την παραίτησή του;
Σας είπα ότι δεν διατηρούμε καμία απολύτως αμφιβολία ότι η τελική συμφωνία, για την οποία εργάζεται η κυβέρνηση, θα τύχει της κοινοβουλευτικής στήριξης σύσσωμης της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
-Τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης πώς την κρίνετε; Η ηγεσία της ΝΔ σας κατηγορεί εμμέσως πλην σαφώς ότι κρύβεστε πίσω από τις δηλώσεις Σόιμπλε…
Η ΝΔ βρίσκεται σε ένα πραγματικό στρατηγικό αδιέξοδο. Από τη μια μεριά γνωρίζει ότι η συμφωνία θα κλείσει και επομένως το αίτημα για εκλογές θα ακούγεται σε λίγο καιρό περισσότερο γραφικό από ότι σήμερα. Από την άλλη μεριά, δεν ξέρει πως να τοποθετηθεί σε σχέση με την επικείμενη συμφωνία καθώς ο λόγος της παρουσιάζει τόσες αντιφάσεις που προκαλούν αμηχανία ακόμη και στα ίδια τα στελέχη της. Τη μια μιλά για καταστροφή και επιβαρύνσεις και την άλλη μας προτρέπει να πάρουμε τόσα και άλλα τόσα μέτρα για να ολοκληρωθεί άρον άρον η αξιολόγηση. Και είναι ακριβώς αυτές οι αντιφάσεις που την οδηγούν σε μια συνωμοσιολογία, η οποία κανείς δεν κατανοεί σε τι ακριβώς τη βοηθά. Για ένα πράγμα είμαι πάντως βέβαιος: Ότι κατά τον ίδιο τρόπο που δεν ψήφισε υπέρ της ενίσχυσης των χαμηλοσυνταξιούχων τα Χριστούγεννα δεν θα ψηφίσει και τώρα υπέρ της συμφωνίας.
-Αν τελικά οι απαιτήσεις των δανειστών δεν μπορούν να ψηφιστούν από μια κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, η λύση θα είναι η λαϊκή ετυμηγορία; Στις δημοκρατίες άλλωστε δεν υπάρχουν αδιέξοδα…
Η πρόοδος που έχει επιτευχθεί μέχρι στιγμής στις διαπραγματεύσεις αλλά και η ισχυρή πολιτική βούληση όλων των μερών για την επίτευξη συμφωνίας, όπως υπογραμμίστηκε και μετά το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιου τύπου «αν». Πλέον έχει δημιουργηθεί η δυναμική για την επίτευξη μίας έντιμης συμφωνίας με αμοιβαίες υποχωρήσεις, προκειμένου να εμπεδωθεί η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και να αρθεί το καθεστώς αβεβαιότητας σε μία κρίσιμη καμπή για ολόκληρη την Ευρώπη.
-Πιστεύετε ότι υπάρχει μέρος των δανειστών που θα ήθελε την πτώση της κυβέρνησης;
Δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι μέλη κάποιας ευρωπαϊκής κυβέρνησης του 21ου αιώνα ή κάποιος εκ των θεσμών θα απεργάζεται από κοινού με εγχώρια κέντρα εξουσίας την πτώση μίας εκλεγμένης κυβέρνησης χώρας της ΕΕ. Αντιλαμβάνεστε φαντάζομαι τι θα σήμαινε αυτό, ηθικά, πολιτικά καθώς και νομικά.
-Μείωση αφορολόγητου, μείωση προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις. Τελικά αυτά τα μέτρα δεν είναι υφεσιακά; Και έτσι ονειρευτήκατε την αριστερά;
Έχω πει και σε άλλη στιγμή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε μπροστά σε ένα συντριπτικό συσχετισμό δύναμης και υπό καθεστώς πολιτικού εκβιασμού να κάνει έναν ιστορικό συμβιβασμό. Το ότι είναι ιστορικός σημαίνει όμως ότι έχει ιστορικές συνέπειες για την πορεία της χώρας. Δεν σημαίνει αναγκαία ότι είναι και στρατηγικός. Διότι κάθε συγκυρία γεννά και διαφορετικά ερωτήματα, διαφορετικές διαχωριστικές γραμμές. Και οι εκάστοτε δυνατές επιλογές καθορίζονται ευθέως από αυτά τα ερωτήματα και αυτές τις διαχωριστικές γραμμές. Σήμερα το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η Αριστερά στην Ελλάδα είναι με ποιο σχέδιο, με ποιες κοινωνικές συμμαχίες και με ποιους όρους θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από το καθεστώς της επιτροπείας όσο το δυνατόν συντομότερα και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για τις κοινωνικές δυνάμεις που θέλουμε να εκπροσωπούμε. Μπορεί όλα αυτά να μην ακούγονται και τόσο ηρωικά αλλά η ιστορία δεν γράφεται πάντοτε με την ίδια ταχύτητα. Έχει επιταχύνσεις, έχει και επιβραδύνσεις. Με την απαλλαγή από την επιτροπεία τα ερωτήματα θα αλλάξουν και οι επιλογές θα διευρυνθούν. Και τότε θα επιβεβαιωθεί ότι ο συμβιβασμός του καλοκαιριού του 2015 δεν ήταν στρατηγικού χαρακτήρα.
-Κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΔΗΣΟ ή το Ποτάμι, σας κατηγορούν ευθέως ή εμμέσως ότι επηρεάσατε τη δικαιοσύνη για την απόφαση για το Βατοπέδι. Ήθελα την απάντησή σας…
Εντάξει, πρόκειται για γελοίες κατηγορίες. Η Δικαιοσύνη αποφάσισε όπως αποφάσισε και η απόφαση της μας δεσμεύει ανεξαρτήτως των νομικών ή πραγματικών κρίσεων που θα μπορούσε να κάνει ο καθένας. Στο ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα πάντως, καλό θα είναι να κοιτάξουν το δικό του παρελθόν, τις δικές τους σχέσεις με τη Νέα Δημοκρατία με την οποία συγκυβέρνησε επί τριετία, ισοπεδώνοντας τη χώρα και την κοινωνία και να μην κάνει μαθήματα διαφάνειας στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο όμως ισχύει και για το Ποτάμι που από την ημέρα της ίδρυσης του είχε προνομιακή σχέση με την διαπλοκή. Τώρα για το ΚΙΔΗΣΟ τι να πει κάνεις;
Ο κος Παπανδρέου τώρα ο οποίος ευθύνεται για την πλανητικής κλίμακας καταστροφική επιλογή να καλέσει το ΔΝΤ στην Ευρώπη και μάλιστα υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός όταν μιλά για το ΣΥΡΙΖΑ. Να τους θυμίσω πάντως ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που μάχεται καθημερινά για να αφοπλίσει τα δίκτυα παραθεσμικής εξουσίας που δημιούργησαν όσοι σήμερα μιλούν για προσπάθειες παρέμβασης στη Δικαιοσύνη.
-Και τι απαντάτε σε εκείνους που αφήνουν αιχμές για «υπόγεια» συνεργασία με τον Κώστα Καραμανλή;
Όπως σας είπα ήδη, η κυβέρνηση δεν θα σχολιάσει επί θεωριών συνομωσίας, που μοναδικό στόχο έχουν μικροκομματικά ή εσωκομματικά οφέλη πολιτικών δυνάμεων της μείζονος ή της ήσσονος αντιπολίτευσης. Αυτή είναι μία ατζέντα, την οποία τα κόμματα που φέρνουν στη δημόσια συζήτηση θα πρέπει να υποστηρίξουν και να τεκμηριώσουν. Είτε λοιπόν θα αποδείξουν του λόγου τους το αληθές, είτε θα αποδειχθεί για μία ακόμη φορά ότι εφευρίσκουν φανταστικούς εχθρούς και πολιτεύονται με επικοινωνιακά προπετάσματα καπνού.
