Τι μέλει γενέσθαι στη μάχη κυβέρνησης-καναλιών;
Τα ΜΜΕ στα χέρια των κολλητών του Μητσοτάκη και η κυβέρνηση χαμένη στην κοιλάδα με τα media
Αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα δεν έχει προηγούμενο. Το κατεστημένο, οι ολιγάρχες και η αξιωματική αντιπολίτευση, οι υπεύθυνοι δηλαδή της καταστροφής της χώρας, κουνούσαν επί μήνες το δάχτυλο στην κυβέρνηση κατηγορώντας τη δήθεν για διαπλοκή με επιχειρηματίες (Βλέπε Καλογρίτσα και Ιβάν Σαββίδη) και τελικά τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας καταλήγουν ή εξακολουθούν και βρίσκονται στα χέρια των κολλητών φίλων του Κυριάκου Μητσοτάκη (Βλέπε Μαρινάκη και Αλαφούζο).
Η σημερινή κυβέρνηση ήρθε στην εξουσία με την ισχυρή βούληση, αλλά και την στήριξη του ελληνικού λαού για να τσακίσει τη διαπλοκή και τελικά το αποτέλεσμα ποιο είναι; Μέσα σε λίγους μήνες ο Γιάννης Αλαφούζος έχει γίνει ο ισχυρότερος καναλάρχης και ο Βαγγέλης Μαρινάκης εξελίσσεται στον “Έλληνα Μπερλουσκόνι”, σε πανίσχυρο δηλαδή ολιγάρχη των Media, αφού ήδη διαθέτει εφημερίδες που πηγαίνουν καλά και τώρα εισέρχεται δυναμικά στο Mega Channel αποκτώντας τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη. Οι δύο αυτοί επιχειρηματίες διατηρούν προνομιακές σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη. Να μην ξεχνάμε ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι κουμπάρος της Ντόρας Μπακογιάννη και έχει στη δούλεψή του τον σύζυγό της, Ισίδωρο Κούβελο. Το “σύστημα”, το κατεστημένο δηλαδή, έχει ηρεμήσει μετά από τις τελευταίες εξελίξεις, αφού τελικά ο ιστορικός οργανισμός δεν πέρασε στα χέρια του Ιβάν Σαββίδη. Οι πληρωμένες γραφίδες του συστήματος σήμερα έχουν ρίξει τους τόνους, αφού τελικά ο ΔΟΛ δεν θα αλλάξει “γραμμή” και στο Mega Channel ανακόπτεται η πορεία για τελική επικράτηση του Ιβάν Σαββίδη.
Μέσα σε όλη τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στα ΜΜΕ, με τις τεκτονικές αλλαγές που φέρνουν η μεταβολή και αναδιάταξη των χώρων επιρροής και ανάπτυξης των διαπλεκόμενων συμφερόντων, η κυβέρνηση μοιάζει ανίκανη, όχι απλά να δρομολογήσει εξελίξεις, αλλά να τις παρακολουθήσει και να θωρακιστεί. Η πραγματικότητα αυτή ανατρέπει και την εικόνα που επιχείρησαν να δημιουργήσουν τα δομημένα συμφέροντα, πως δήθεν η κυβέρνηση Τσίπρα είναι ο πανίσχυρος “διάβολος” που θέλει να ελέγξει τα ΜΜΕ της χώρας με βάση τα πρότυπα ολοκληρωτικών καθεστώτων. Οι ίδιες οι εξελίξεις γελοιοποιούν τους επικριτές της κυβέρνησης.
Από την διεξαγωγή του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες μέχρι σήμερα η στάση που τηρεί η ελληνική κυβέρνηση είναι αμυντική και απολογητική. Η κυβέρνηση αντιπαρέταξε το ήθος απέναντι στη συκοφαντία, στο ψέμα και στο χρήμα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και η κυβέρνηση έπρεπε να γνωρίζει ότι ο πόλεμος με τη διαπλοκή θα ήταν σκληρός και απαιτούσε πολύ καλή προετοιμασία. Προετοιμασία κατάλληλη, όχι για τον ασφυκτικό έλεγχο της ενημέρωσης και των ΜΜΕ στην τελική φάση του “ξεκαθαρίσματος”, αλλά για τον έλεγχο των εξελίξεων, από θέση ισχύος, στο πεδίο της αναδιανομής των σφαιρών επιρροής. Τι έχει πετύχει σήμερα η κυβέρνηση; Όλα τα μεγάλα ΜΜΕ τη σφυροκοπούν ανελέητα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Με λύσσα και πρωτοφανή ένταση. Βιάζοντας την κοινή λογική. Πριν από μερικούς μήνες, κυβερνητικό στέλεχος μου είχε πει “Αυτοί έχουν τεθωρακισμένα κι εμείς αμυνόμαστε με τα λιανοντούφεκα”. Αυτό ακριβώς.
Η κυβέρνηση πράγματι δεν τα βρήκε με τους ολιγάρχες των μίντια, όπως αντιθέτως είχαν κάνει πολλές από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Η κυβέρνηση ακολούθησε το δρόμο της σύγκρουσης και κυρίως το δρόμο της επιβολής της νομιμότητας σε έναν χώρο που τον λυμαίνονται “αεροπειρατές” και “χρεοκοπημένοι εκδότες”, τραπεζίτες και πολιτικά πρόσωπα που παίρνουν χαρτζιλίκι για να εξαπολύουν επιθέσεις σε οποιαδήποτε απόπειρα αλλαγής της κατάστασης στον χώρο των media κι όχι μόνο.
Η κυβέρνηση είχε καλές προθέσεις. Ήθελε να ξεδοντιάσει και να ταπεινώσει το τέρας της διαπλοκής, αλλά εκείνο πετά κεφάλια σαν τη Λερναία Ύδρα.
Η κυβέρνηση θέλει να πληρώσουν οι καναλάρχες της διαπλοκής αυτά που χρωστούν στον ελληνικό λαό, να αποδώσουν δηλαδή τα χρήματα που δεν κατέβαλαν ποτέ για να εκπέμπουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί τους, αλλά δεν διαθέτει, όπως όλα δείχνουν, τη δύναμη για να επιβάλει τη βούλησή της. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της προκλητικής στάσης του ΕΣΡ που δεν προχωρά ή καθυστερεί να προχωρήσει στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει αντίδοτο ώστε να πιέσει την κατάσταση και να διενεργηθεί ο διαγωνισμός. Οι επικλήσεις του Συντάγματος και της νομιμότητα και οι παραινέσεις προς το ΕΣΡ δεν αρκούν. Και δείχνει η κυβέρνηση είτε πως έπεσε θύμα της ίδιας της της καλής διάθεσης, είτε πως δεν είχε πραγματοποιήσει τον κατάλληλο σχεδιασμό, είτε πως είχε λάβει διαβεβαιώσεις χωρίς να μετρήσει κατάλληλα τον βαθμό αξιοπιστίας εκείνων που τις έδιναν, είτε πως στις εκτιμήσεις της έπεσε εντελώς έξω.
Πάμε από την αρχή: Σήμερα, 1η Ιουνίου 2017, μετά από δυόμισι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, η διαπλοκή εμφανίζεται πιο ισχυρή από ποτέ και είναι έτοιμη για την τελική επίθεση στην κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία ήδη πιέζεται από τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα του εξωτερικού στο πεδίο της διαπραγμάτευσης.
Σήμερα, 1η Ιουνίου 2017, ο Γιάννης Πρετεντέρης πανηγυρίζει από τις σελίδες της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ για το γεγονός ότι ο ΔΟΛ, το ιστορικό συγκρότημα του Τύπου, δεν πέρασε σε χέρια που ενδεχόμενα – αυτό δεν το γνωρίζει κανείς και δεν θα το μάθουμε ποτέ – θα μετέβαλαν την “γραμμή” των εφημερίδων και των ιστοσελίδων του οργανισμού. Το κύριο μέλημα της διαπλοκής και της Νέας Δημοκρατίας ήταν αυτό ακριβώς: Να μην περάσουν ο ΔΟΛ και το Mega Channel σε χέρια που θα τροποποιούσαν προς το πιο “αντικειμενικό” την “αντι – Τσίπρα”, “αντι – ΣΥΡΙΖΑ” κατεύθυνση των δοράτων του προπαγανδιστικού μηχανισμού του κατεστημένου. Σήμερα που ο ΔΟΛ έχει περάσει στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη επικρατεί “σιωπή”. Εκείνοι που αλάλαζαν για “Εσκπομπάρ” και “νέους Κοσκωτάδες” έχουν ηρεμήσει και η Νέα Δημοκρατία την ανακοίνωση που είχε έτοιμη να εκδώσει σε περίπτωση που ο ΔΟΛ περνούσε στα χέρια του Ιβάν Σαββίδη την έχει καταχωνιάσει σε κάποιο συρτάρι. Όχι δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό της ηγεσίας της ΝΔ να βάλει στη θέση του ονόματος του Ιβάν Σαββίδη εκείνο του Βαγγέλη Μαρινάκη. Απλά, η ΝΔ θα εκφράσει την μεγάλη της ικανοποίηση για τις εξελίξεις στα media δια της σιωπής της. Εξάλλου, σε πρώτη φάση και σε πολιτικό επίπεδο, ο αντικειμενικός σκοπός της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας ήταν να διαλύσει κάθε υποψία ότι θα μπορούσε κάποιο από τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου και κυρίως ο μεγαλύτερος τηλεοπτικός σταθμός της χώρας να τηρήσει τουλάχιστον ουδέτερη στάση μέχρι τις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές διενεργηθούν. “Καλύτερα να κλείσει ο ΔΟΛ παρά να πέσει στα χέρια ανθρώπου που δεν θα ελέγχουμε” φέρεται να είχε πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης την εποχή της πρωτοβουλίας Μουλόπουλου. Σήμερα ο Βαγγέλης Μαρινάκης παίρνει τον ΔΟΛ και μπαίνει στο Mega καταβάλλοντας για το 22% των μετοχών ποσοστό τέσσερις φορές μεγαλύτερο από εκείνο που κατέβαλε ο Ιβάν Σαββίδης για να πάρει το 20%. “Ξηλώθηκε” ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού για να πάρει ένα χρεοκοπημένο “μαγαζί”. Για ποιον λόγο; Πρόκειται για μία κίνηση έξω από κάθε ορθολογική επιχειρηματική λογική. Τον πίεζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λένε οι κακές γλώσσες, η Ντόρα και ο Ισίδωρος Κούβελος “για να μην πέσει σε ξένα χέρια”.
Και η κυβέρνηση; Η κυβέρνηση θα συνεχίσει να αμύνεται με τα λιανοντούφεκα μέχρι τελικής πτώσεως. Και εντάξει με τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Εδώ, μία μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα, μία από αυτές που φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις κυκλοφορίας, δεν υπάρχει για να στηρίξει το κυβερνητικό έργο. Και όσες ξεπηδούν και φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις, πάλι τον Κυριάκο Μητσοτάκη στηρίζουν.
Και τι θα κάνει η κυβέρνηση; Κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει. Το σίγουρο είναι ότι βαδίζει απροστάτευτη στην σκοτεινή κοιλάδα των media και των επιχειρηματικών συμφερόντων.
