Ο Θεόδωρος Πάγκαλος διερωτάται για την πλήρη αλλαγή στη στάση του Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων της Ε.Ε. μετά τη θετική αποτίμησή του για την ελληνική οικονομία
Ο Μοσκοβιτσί και οι μεταμορφώσεις του
Γράφει ο Θεόδωρος Πάγκαλος
Μέχρι το βράδυ μερικά από τα ερωτήματά μου είχαν λυθεί. Είχα στα χέρια μου ένα βιογραφικό του. Ήξερα ότι είχε σπουδάσει φιλοσοφία και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, όπου είχε γνωρίσει τον Ντομινίκ Στρος – Καν και είχε γίνει στενός φίλος και οπαδός του. Ενώ ήταν φοιτητής, είχε ενταχθεί σε μια τροτσκιστική ομάδα, που λεγόταν Επαναστατική Κομμουνιστική Ένωση, την οποία εγκατέλειψε για να πάει με τους Σοσιαλιστές. Μου έμεναν όμως αρκετές ερωτήσεις. Γιατί ένας Γάλλος υπουργός:
– Λεγόταν Μοσκοβιτσί, δηλαδή στα ρουμάνικα κάποιος που ήρθε από τη Μόσχα
– Ποιες ήταν οι ρίζες του μίσους, που είχε εναντίον της Ελλάδας, όπως φαινόταν από εκείνη τη συζήτηση εκείνου του απογεύματος στο Συμβούλιο (Στις ενδοκοινοτικές συζητήσεις υποστηρίζεις μία άποψη ή ένα αίτημα και αν το θέμα σου είναι αδιάφορο, απλώς σωπαίνεις. Αν η Προεδρία και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σου λύνουν το θέμα με την πρότασή τους, τότε εσύ δεν μιλάς καθόλου).
Θα θυμίσω πως εκείνη την εποχή το Ισραήλ παρά φύσιν είχε συνάψει στενότατη συνεργασία με την Τουρκία. Ενώ εμισήτο βαθύτατα από τον τουρκικό λαό και εν πάσει περιπτώσει, αν το επιχείρημα των Ισραηλινών ότι είναι μια δημοκρατία περιστοιχισμένη από τυραννικά καθεστώτα έχει καμιά αξία, τότε αυτή η υποστήριξη δεν μπορεί να προέρχεται από την Τουρκία, που κάθε άλλο από δημοκρατικές δάφνες μπορεί να διεκδικήσει. Στις επόμενες μέρες ο Μοσκοβιτσί συνέχισε να καταστρέφει συστηματικά την ποιότητα των σχέσεων, που είχαν διαμορφωθεί, μεταξύ Ελλάδος και Γαλλίας, ακόμα και όταν οι κυβερνήσεις ήταν διαφορετικής ιδεολογίας και πολιτικού προσανατολισμού. Αποκαλύφθηκε βέβαια ότι ο πατέρας του ήταν Ρουμανοεβραίος και το όνομά του σήμαινε απλώς κάποιος που έρχεται από τη Μόσχα. Εξάλλου και η μητέρα του Μαρί Μπρόμπεργκ ήταν Εβραία ψυχαναλύτρια.
Δεν ήμουν ποτέ αφελής. Ήξερα ότι το «Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία» ήταν υπερβολικό και ότι η Γαλλία ήταν μια μεγάλη χώρα, που είχε πολλά και ποικίλα συμφέροντα στην περιοχή μας και ότι μόνο μερικά από αυτά εξυπηρετούντο καλύτερα αν η Ελλάδα νόμιζε ότι η Γαλλία συμπορευόταν μαζί της. Ήξερα επίσης ότι οι απανταχού Εβραίοι υποστήριζαν με λύσσα το κράτος του Ισραήλ, ιδιαίτερα σε χώρες όπου η κοινότητά τους είχε ισχυρή επιρροή στον τύπο, στην πολιτική ζωή και στο διπλωματικό σώμα.
Ο Μοσκοβιτσί, λοιπόν, κατά την πρόχειρα διαμορφωμένη αντίληψή μου, υποστήριζε τότε τη συμμαχία Τουρκίας – Ισραήλ και έτσι η Ελλάδα είχε αποκτήσει έναν ακόμη ταλαντούχο και φλύαρο εχθρό κυρίως γύρω από το βασικό θέμα της εξωτερικής της πολιτικής, που ήταν η είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή ένωση, χωρίς να έχει λυθεί αναγκαστικά το πρόβλημα της κατοχής και της ύπαρξης τουρκικών στρατευμάτων πάνω στο νησί.
Τα πράγματα φαίνεται ότι έχουν αλλάξει τώρα. Το σοσιαλιστικό κόμμα δεν μπορεί να διεκδικήσει πια την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, όπως αποδείχθηκε και στις πρόσφατες εκλογές. Φαίνεται ότι οι Γάλλοι Εβραίοι έχουν μεταφέρει τις δραστηριότητές τους αλλού (ο γραμματέας του σοσιαλιστικού κόμματος στις εκλογές, που ηττήθηκε δυστυχώς παταγωδώς, ήταν ελληνικής καταγωγής, ο Λέσβιος Καμπαδέλλης). Τέλος και το σημαντικότερο από όλα έχουν αλλάξει τα γεωστρατηγικά δεδομένα της περιοχής μας. Η Τουρκία έχει έρθει σε σύγκρουση με τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κράτη και φαίνεται ότι προς το παρόν έχει εγκαταλείψει την ευρωπαϊκή της προοπτική. Ασταθής απορροφάται όλο και περισσότερο από το κουρδικό πρόβλημα και στρέφεται προς την Ασία. Αλλά και η Κύπρος είναι πια πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκή Ένωσης χάρη σε μια πολιτική για την οποία αισθάνομαι, πιστεύω, δικαιολογημένη υπερηφάνεια.
Τα γράφω αυτά όχι για να μνησικακήσω ή να ζητήσω κανενός είδους λογαριασμό. Ίσως ο Πιερ Μοσκοβιτσί να είναι ειλικρινής φίλος της Ελλάδας και η υποστήριξή του προς την κυβέρνηση Τσίπρα να είναι ειλικρινής. Θέλω απλώς να θυμίσω ότι θέσεις στρατηγικής σημασίας για το μέλλον της Κοινότητας δεν παραχωρούνται επιπόλαια από τα κράτη μέλη. Προϋποθέτουν μακροχρόνιο και βαθύ παζάρι και αυτός, που θα κερδίσει την υποστήριξή μας, πρέπει να είναι σε θέση να εξαναγκάσει την κυβέρνηση της χώρας καταγωγής του, ώστε να κάνει όλα όσα χρειάζονται για να υπάρξει θετική έκβαση.
Και ο τύπος καλό θα ήταν να πάψει να ενθουσιάζεται κάθε φορά που ο κύριος Μοσκοβιτσί επιδεικνύει τις νέες του θετικές διαθέσεις απέναντι στην οικονομική ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Δεν είμαστε οικόσιτα σκυλιά Βεσσαραβίας.
