ΠΟΙΑ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΣΚΕΥΩΡΟΥΣ; ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ & ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ!
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
«Σε απάντηση της από 20-07-2008 αιτήσεως σας, ας γνωρίζουμε ότι δεν εξέλιπαν οι λόγοι για τους οποίους ανεστάλη η ποινική διώξη των υπευθύνων της Κυπριακής Τραγωδίας»
{ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗΣ. ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ: 85146 οικ. Λ.Ε. Γραφείο Υπουργού αριθ. Πρωτ 3691/22-07-2008}
Αυτή είναι η – σταθερά πεισματικά μόνιμη διαχρονικά εδώ και 43 χρόνια- τελευταία επίσημη απάντηση της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Δικαιοσύνης σε σχετικό (επανηλειμένο) αίτημα, Έλληνα Πολίτη, προς την Ελληνική Πολιτεία! Συγκεκριμένο αίτημα που αφορά ειδικότερα στην άρση της υπουργικής απόφασης 44/07.03.1975 του Ευάγγελου Αβέρωφ με την οποία ανεστέλη η ποινική διώξις κατά απάντων των υπευθύνων της Κυπριακής Τραγωδίας , διότι εκρίθει ότι «ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών». Υπουγική απόφαση, που «κλείδωσε» οριστικά(;) και αμετάκλειτα (;) στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τις ευθύνες και την –όποια τυχόν – απονομή δικαιοσύνης για τους υπαίτιους και πρωταίτιους της Κυπριακής Τραγωδίας που συλλογικά οδήγησαν στην δεύτερη μεγάλη εθνική τραγωδία, μετά την καταστροφή της Σμύρνης το 1922 , στα οδυνηρά και τραγικά γεγονότα του Αττίλα Ι και ΙΙ του 1974 , ένα χρόνο αργότερα, το 1976, και ενώ ησαν νωπά ακόμα τα τραγικά γεγονότα, εισβολής και –συνεχιζόμενης κατοχής – των Τουρκικών στρατευμάτων στο 36.6% της Κύπρου (μας) με την υπουργική απόφαση του (τότε) υπουργού δικαιοσύνης Κων. Στεφανάκη της Κυβέρνησης Κων. Καραμανλή.
Αποφάσεις που σε συνδυασμό η μια της άλλης «σφράγισαν» το «επτασφράγιστο μυστικό». Εκ τότε καμία απολύτως κυβέρνηση δεν επέτρεψε την άρση αυτών των διαδοχικών υπουργικών αποφάσεων αντίστοιχα του (τότε)αείμνηστου, και πάντα κατά το πόρισμα της εξεταστικης επιτροπής για τον φάκελο της Κύπρου(1985 -1988) εμμέσως επλεκόμενου στην κυπριακή τραγωδία, Υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ –τον Μάρτιο του 1975- και εν συνεχεία του (τότε) υπουργού δικαιοσύνης Κων. Στεφανάκη – που τον Μάιο του 1976 έβαλε την ταφόπλακα!
Αυτό το έγγραφο ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ , όπως και σειρά άλλων που φέρνουν σήμερα για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας τα Επίκαιρα, έχει εκδοθεί από την ΓΕΝΙΚΗ Δ/ΝΣΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ & ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ. Δ/ΝΣΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ &ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΤΜΗΜΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ &ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ, του Υπουργείου Δικαιοσύνης και υπογράφεται από την (τότε) Γενική διευθύντρια Ευδοκία Μπούντουρα.
Τα Επίκαιρα με αφορμή την συζήτηση που άνοιξε τελευταία μετά πρωτοβουλία του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησης του να παραδώσει (τμήμα ή μέρος του πορίσματος της εξεταστικής επιτροπής της Ελληνικής Βουλής για το Φάκελο της Κύπρου) στην Κυπριακή κυβέρνηση αποκαλύπτουν ένα συγκλονιστικό, σε νομικό επίπεδο οιδηπορικό φέρνοντας στο φως της δημοσιότητας έγγραφα που αν μη τι άλλο αποκαλύπτουν αφενός, την πολιτική γύμνια και το ουσιαστικό έλλειμα πολιτικής ηγεσίας και αφετέρου την συλλογική τραγική πολιτική υποκρισία, όλων ανεξαιρέτως όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας και ταυτόχρονη αδυναμία των πολιτικών σχηματισμών, εντός της Ελληνικής Βουλής, της μεταπολίτευσης γενικότερα να θέσουν τέρμα σε αυτή την τραγωδία, φέρνοντας ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης όλους εκείνους που με τον ένα ή τον άλλο, έμμεσο ή άμμεσο τρόπο ή τυχον πολιτική ή στρατιωτική εμπλοκή τους, οδήγησαν σε αυτή την δίχως τέλος συνεχιζόμενη εθνική Τραγωδία της εισβολής και κατοχής του 36,6% της Μεγαλονήσου της Κύπρου μας.
Χωρίς κρίσεις και σχόλια αποκαλύτουμε το συγκλονιστικό χρονικό της προσάθειας του έγκριτου νομικού Στυλιανού Γρηγορίου ο οποίος από το 2008 με σειρά νομικών παρεμβάσεων, προς τα υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Δκαιοσύνης αντίστοιχα αλλά ακόμα και ενώπιον του Αρείου Πάγου με μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε το Ιούλιο του 2009 προσπαθεί (μάταια βεβαίως όπως θα αποδειχθεί) να πετύχει την άρση αυτώ των δυο υπουργικών αποφάσεων –Αβέρωφ το 1975 και Στεφανή του 1976- ώστε να δικαστούν και να λογοδοτήσουν , όσοι τυχόν ζουν, από εκείνους που βάσει στοιχείων τεμήριων και αδιάσειστων αποδείξεων, εμπλέκονται στην Κυπριακή Τραγωδία και συνδυαστικά με τα στοιχεία, και από το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων (1985-1988), να αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη!
Τον Ιούλιο, λοιπόν του 2008 επί κυβερνήσεως Κων. Καραμανλή, και πιο συγκεκριμένα με αφομή (πάλι) την τραγική μνήμη των οδυνηρών γεγονότων του Αττίλα Ι του Ιουλίου του 1974 ο έγκριτος νομικός Στέλιος Γρηγορίου υποβάλει σχετικό αίτημα άρσης αυτών των αποφάσεων προς τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Σωτήριο Χαζηγάκη και με αριθμό πρωτοκόλου 3691/ 22-7-08. Ειδικότερα ζητά την άρση της υπουργικής απόφασης του Κων. Στεφανή του Μαίου του 1976 υπουργού Δικαιοσύνης στην Κυβερνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Τρεις μήνες αργότερα τον Οκτώβριο του ιδίου έτους, το 2008, ο Στέλιος Γρηγορίου, επανέρχεται με νέο αίτημα του προς τον (τότε) υπουργό εθνικής Άμυνας της κυβέρνησης του Κώστα Καραμνλή κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη και ζητά την αντίστοιχη άρση της περίφημης υπουργικής απόφασης του Ευάγγελου Αβέρωφ τον Μάρτιο του 1975 που «έκρινε» -άραγε με εντολή ποιου αν όχι με την σύμφωνη γνώμη του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή- πως χρήζουν προστασίας όλοι οι πρωταίτιοι της Κυπριακής Τραγωδίας και πρέπει να υπαχθούν με υπουργική απόφαση στην ρύθμιση εκείνη του Κώδικα Ποινικής δικονομίας και ειδικότερα στο άρθρο 30 παράγραφο 2 το οποίο ορίζει ότι : «στα πολιτικά εγκλήματα, καθώς και στα εγκλήματα από τα οποία μπορεί να διαταραχθούν οι διεθνείς σχέσεις του κράτους, ο Υπουργός Δικαιοσύνης έχει το δικαίωμα με προηγούμενη σύμφωνη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να αναβάλει την έναρξη της ποινικής δίωξης ή να αναστέλει την ποινική δίωξη. Η αναστολή της ποινικής δίωξης μπορεί να γίνει το αργότερο εως την έναρξη της συζήτησης στο ακροατήριο».
Ένα χρόνο αργότερα, πάλι συμβολικά με την θύμιση τω τραγικών γεγονότων του Αττίλα Ι τον Ιούλιο του 1974 ο Στέλιος Γρηγορίου καταθέτει αυτή την φορά μηνυτήριο αναφορά ενώπιον του ειαγγελέως του Αρείου Πάγου «κατά παντός υπευθύνου, στρατιωτικού και πολιτικού προσώπου ενεχόμενου εις τα γεγονότα της Κυπριακής Τραγωδίας ως τούτα κατονομάζονται από τα συνημμένα εις την παρούσα από τα 31.10.1988 πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων». Φυσικά η μηνυτήριος αναφορά (πάλι με εντολή του τότε –αλλά και του εκάστοτε) υπουργού δικαιοσύνης τίθεται στο αρχείο! Δεν διαβιβάζεται ούτε καν στην Βουλή ως όφειλε να διαβιβαστεί (αφού κάνει μνεία σε πολιτικά πρόσωπα) !
Μάλιστα αξίζει ειδικής μνείας τα όσα αναφέρει και τονίζει στο τέλος της μηνυτήριας αναφοράς του έγκριτος νομικός Στέλιος Γρηγορίου οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει : « Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, εν όψει της κατάφωρου παραβιάσεως του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, οφειλει να θεωρήσει αντισυνταγματικές και συνεπώς παράνομες τις Υπουργικές αποφάσεις αντιστοίχως των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Δικαιοσύνης και να ασκήσει αυτεπαγγέλτως τις νόμιμες κατά τον Ποινικό Νόμον και στον Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα ποινικές διώξεις κατά παντός ενεχομένου στρατιωτικού και μη προσώπου»
Ύστερα από την αποκάλυψη αυτών των αδιαμφισφήτητων (ιστορικών πλέον) ντοκουμέντων τα ερωτηματικά που τίθενται είναι πολλά! Αμείλικτα! Προς πάσα πολιτική κατεύθνηση! Πολλά και καυτά!
Δεν χρειάζεται νομίζω καμία (εκ μέρους μας) ειδική αναφορά σε πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις, του σήμερα ή του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν για να βγούν και μάλιστα αβίαστα συμπεράσματα για το αν το υπάρχων αλλά και το προηγούμενο πολιτικό προσωπικό –με ελάχιστες αλλά φωτεινές εξαιρέσεις που εδωσε και δίνει μάχες εντός και εκτός, αλλά και στο ελληνικό κοινοβούλιο- είναι ικανό ή πολύ περισσότερο θέλει να αποδοθεί δικαιοσύνη είτε, για τους νεκρούς Έλληνες (της ΕΛΔΥΚ) και της Κύπρου είτε πολύ περισσότερο για την εθνική κυπριακή τραγωδία… Μια εθνική συνεχιζόμενη τραγωδία με ευθύνη και της Ελλάδος και κυρίως συλλύβδυν του πολιτικού προσωπικού της που ηγήθηκε και κυβέρνησε αυτή τη χώρα από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή μέχρι την συμερινή του Αλέξη Τσίπρα…
Ίσως μια τελευταία ελπίδα που απομένει, για το πραγματικό άνοιγμα του «Φακέλου της Κύπρου» και της απόδοσης ευθυνών, σε όσους ανήκουν, ζώντων και τεθνεώντων, είναι σε πολιτικό επίπεδο μια συλλογική, ή έστω μεμονωμένη πρωτοβουλία βουλευτών εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου είτε με μια σχετική επίκαιρη ή απλή ερώτηση προς τους αρμόδιους υπουργούς δικαιοσύνης και εθνικής άμυνας αφενός και αφετέρου μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία συλλογικά εθνικών και πατριωτικών και κοινωνκών φορέων με μια μαζική προσφυγή προς τα αρμόδια ευρωπαϊκά δικαστήρια και τα διεθνή δικαστηρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αγώνες πολύχρονοι αλλά και ωραίοι που οι Έλληνες όταν είναι ενωμένοι σε ένα σκοπό και ένα στόχο και θέλουν και μπορουν να πετύχουν! Το έχουν αποδείξει, μπορούν και να μάχονται και να κερδίζουν. Το αίμα που χύθηκε τότε στην Κύπρο, αίμα Ελληνικό και αίμα αδελφικό εκείνων των παιδιών της Κύπρου που έπεσαν στο καθήκον, ζητά (και θα ζητάει) δικαιοσύνη!
Περισσότερα ντοκουμέντα
2008 ΑΡΙΘ ΠΡΩΤ ΑΙΤΗΜΑ ΑΡΣΗΣ ΥΠ ΑΠΟΦ ΑΒΕΡΩΦ (1)
2008 ΑΡΙΘ ΠΡΩΤ ΑΙΤΗΜΑ ΑΡΣΗΣ ΥΠ ΑΠΟΦ ΑΒΕΡΩΦ (2)
2008 ΑΡΙΘ ΠΡΩΤ ΑΙΤΗΜΑ ΑΡΣΗΣ ΥΠ ΑΠΟΦ ΑΒΕΡΩΦ (3)
ΜΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ – ΑΡΣΗ ΑΠΟΦ ΑΒΕΡΩΦ
ΠΡΟΣ ΜΕΙΜΑΡΑΚΗ – ΑΙΤΗΜΑ ΑΡΣΗΣ ΑΠΟΦ ΑΒΕΡΩΦ
ΠΡΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗ – ΑΙΤΗΜΑ ΑΡΣΗΣ ΑΠΟΦ ΑΒΕΡΩΦ
Διαβάστε το άρθρο το Στέλιου Γρηγορίου για την σύγχρονη “Εθνική Ντροπή”
ΚΥΛΩΝΕΙΟΝ ΑΓΟΣ
Ένα σύγχρονο κυλώνειον άγος πλανάται πάνω από την Ελλάδα.
ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ δικηγόρου παρ Αρείω Πάγο
Αν η Μικρασιατική καταστροφή αποπλύθηκε και καθάρθηκε, καθ’ υπερβολήν, έχοντας ως εξιλαστήρια θύματα τους αθώους «6», η Κυπριακή τραγωδία των προσφύγων, των νεκρών και των αγνοουμένων κυριολεκτικώς απέμεινε «άταφος νεκρός».
Και το άγος αυτό, η ατιμωρησία των ενόχων πολιτικών και στρατιωτικών προδοτών βαρύνει μέχρι σήμερα τον Ελληνισμό και σαν σύγχρονη κατάρα επιπίπτει επί των χρεοκοπημένων κεφαλών ημών, διότι δεν είχαμε το θάρρος και την ευθυκρισία ως έντιμη και δίκαιη Πολιτεία να επιζητήσουμε την αποκάλυψη της προδοσίας και την τιμωρία των προδοτών της εσχάτης προδοσίας της παραχωρήσεως αμαχητί και συνωμοτικά του εθνικού εδάφους της Κύπρου, με αποτέλεσμα να θριαμβεύσει το σκότος και η αδικία.
Βεβαίως, η επικράτηση των ψοφοδεών πολιτικών της συγκάλυψης σε αγαστή σύμπνοια με το ανθελληνικό κέντρο των επαγγελματιών πολιτικών της Κύπρου, που εγκατέλειψαν την Ενωση χάριν μίας κολοβής ανεξαρτησίας και ενός κράτους εκτάκτου ανάγκης, είχε ως αποτέλεσμα να μην αγγιχθεί η υπόθεση από την Δικαιοσύνη, καθώς ο εκάστοτε Υπουργός Εθνικής Αμυνας επικαλείτο μία φενάκη νομιμότητος, που δεν ήταν παρά η ενεργοποίηση του άρθρου 32 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, το οποίο απαγορεύει την διεξαγωγή ανάκρισης χωρίς την άδεια του εν λόγω Υπουργού, εφόσον συντρέχει, έστω και κατ’ εικασίαν, κίνδυνος διαταράξεως των σχέσεων της χώρας με ξένες κυβερνήσεις, εν προκειμένω της Μεγάλη Βρετανίας/Τουρκίας/ΗΠΑ.
Ο αποψιλωμένος Φάκελος της Κύπρου που παραδόθηκε πρόσφατα στην Κυπριακή Βουλή μετά τυμπανοκρουσιών δεν έχει παρά ως μόνον σκοπό του την νομιμοποίηση της ατιμωρησίας των προδοτών και τον εξαγνισμό της ατιμίας τους, καθώς τα κρίσιμα έγγραφα υπεξήχθησαν και οι αποφασιστικοί μάρτυρες απεδήμησαν, και ως εκ τούτου, δεν κατατείνει παρά εις την δόλια πολιτική σκοπιμότητα, όπως πάντα.
Αποτελεί όρο σωτηρίας του ελληνισμού η απόλυτη εξορία των εναγών Αλκμαιονιδών και η πρόσκληση του σύγχρονου Επιμενίδη, ο οποίος θα θεραπεύσει την πατρίδα από το βαρύ και διαρκές κυλώνειον άγος.
“Δεν εξέλιπαν οι λόγοι”
Ο ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ: ΤΟ ΕΠΤΑΣΦΡΑΓΙΣΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ που όλοι γνωρίζουν πλην του Ελληνικού Λαού!
Γιατι δεν γίνεται άρση της ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 45/07.03.1975 ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΒΕΡΩΦ; ;
Τα τελευταία 30 με 35 χρόνια, κάθε χρονιά –από όσο θυμάμαι ως ενεργός ρεπόρτερ- τέτοια περίοδο, από αρχές Ιουλίου μέχρι και τέλος Αυγούστου, θυμόμαστε την Κύπρο. Μιλάμε για το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου Γ’ (αλλά όχι την ομιλία του στα ηνωμένα έθνη στις 19 Ιουλίου 1974). Τις ευθύνες και το «ξεπούλημα» της Ελλάδας για την εθνική προδοσία κατά της Κύπρου. Στα ΜΜΕ προβάλλονται ειδικα αφιερώματα. Μηνύματα από τα πολιτικά κόμματα. Δηλώσεις από ένθερμους, ενίοτε και θερμόαιμους πολιτικούς. Συνάδελφοι δημοσιογράφοι ξεσκονίζουν τα αρχεία και τις συνεντεύξεις τους και κατ επιλογή προβάλλουν διάφορες πτυχές. Άλλοτε καθ υπερβολή και με διογκωμένα «δεδομένα» και μάλιστα αμφιβόλου αξιοπιστίας, όπως προκύπτει από νεότερα στοιχεία, επικεντρωμένοι μάλιστα σε ένα πρόσωπο που αρέσκονταν στην αυτοπροβολή και τις λεκτικές υπερβολές αλλά εν τέλει με πολύ αμφισβητούμενο και διφορούμενο ρόλο, όπως ο Γκάς Αβράκωτος(στέλεχος της CIA στην Αθήνα). Και προς Θεού μη τρελαθούμε κιολας, πόρρω απέχει η αλήθεια, από το να φορτώνουμε ευθύνες για μια ολόκληρη εθνική τραγωδία σε ένα πρόσωπο, ίσως προσπαθώντας να ξεπλυθεί η εθνική ντροπή από άλλους που διαπιστωμένα είχαν τεράστιες πολιτικές διπλωματικές και στρατιωτικές ευθύνες! Ωσάν να μην υπήρξε το σχέδιο Άτσεσον ή το δημοψήφισμα για την ένωση του 1950!! Και τόσα άλλα δραματικά γεγονότα που προηγήθηκαν ή επακολούθησαν της Τουρικής εισβολής.
Το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ» ξανά βγαίνει από τα αρχεία. Αναρτάται σε σελίδες και blog. Βάζουμε και τα γνωστά 1000παιγμένα βίντεο με την εισβολή και τους Βρετανούς ρεπόρτερ που «κάλυπταν» ανενόχλητοι από την πλευρά των Τούρκων την εισβολή. Παίζουμε και κάποιες εκπομπές με διηγήσεις θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας και στρατιωτικών της εποχής που έχουν ανέβει στο youtube. Ωστόσο ας μου επιτραπεί να σημειώσω ότι συλλογικά γίνεται επιλεκτική μνεία στα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν στην ντεφάκτο διχοτόμιση του νησιού της Αφροδίτης. Προβάλλονται τα γεγονότα από τον Αττίλα 1 και 2 αλλά σπανιότερα μιλάμε για την ΕΛΔΥΚ και τις χαμένες μάχες της. Μόλις πρόσφατα μάλιστα είδαμε στις τηλεοπτικές μας οθόνες εκδηλώσεις αναγνώρισης από τους ήρωες έλληνες αξιωματικούς που έπεσαν στο καθήκον και επιχειρήθηκε να «καρπωθεί» πολιτικά συγκεκριμένος πολιτικός αυτή την αναγκαστική αναγνώριση από την Ελληνική Δημοκρατία μετά από 35 χρόνια δικαστικούς αγώνες(!) γιατί ουδείς αναγνώριζε την ύπαρξη νεκρών και θυμάτων εκ μέρους του Ελληνικού κράτους! Και όμως το ελληνικό κράτος, η Ελληνική Δημοκρατία αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τα θύματα αυτά ασχέτως αν προβλήθηκε εντελώς διαφορετικά προσβάλλοντας και την μνήμη των θυμάτων αυτών! Η απόλυτη πολιτική υποκρισία. Τιμήσαμε, ως ελληνική πολιτεία, τάχα μου επειδή αναγκάστηκε το ελληνικό δημόσιο! Μετά από πολύχρονους δικαστικούς αγώνες! Αυτή είναι η αλήθεια. Δυστυχώς. Και δεν είναι μόνον αυτό. Υπάρχουν και άλλα πολλά που ακόμα δεν έχουν δει το φως της αλήθειας. Κλειδωμένα σε κάποια σκοτεινά υπόγεια. Πολιτικών οικογενειών. Στρατιωτικών. Επιχειρηματιών. Μιλώ εξ ιδίας πείρας, γνώσης και εμπειρίας. Όσο για το λεγόμενο «φάκελο της κύπρου» και το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής της βουλής των ελλήνων της διετίας 1986-1988, που προ ημερών πααδόθηκε στην Κυπριακή Βουλή, αυτό και αν έχει λεηλατηθεί! Όπως αποκαλύφθηκε με στοιχεία το 2014 που για πρώτη φορά είδε το φως της δημοσιότητας το πλήρες και ολοκληρωμένο πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής. Μετά από 26 χρόνια ακριβώς! Και κάτι ακόμα –ίσως το σημαντικότερο – μιας και η Ελληνική Πολιτεία «αποφάσισε», κάπως αργοπορημένα, μετά από 30 χρόναι ακριβώς από τον Οκτώβριο του 1988 που επικυρώθηκε και σφραγίστηκε σε 36 μεταλικές ντουλάπες στα υπόγεια της βουλής το λεγόμενο πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής στα υπόγεια της Βουλής των Ελλήνων, να παραδώσει μόνο εντεκα(11) κούτες και 36 φακέλους… Μετά μετακόμισε στα υπόγεια της παλαίας βουλής και εν συνεχεία, το 2012 μετακόμισε, ότι απέμεινε από αυτό σε κάποιο από τα κτήρια της Βουλής επί της εθνικής οδού…Πριν κλείσω, αξίζει ίσως μιας συμβολικής αναφοράς ο καλός συνάδελφος Αλέξης Παπαχελάς με το βιβλίο του ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 1946 -1967 το οποίο φωτίζει αρκετές γκρίζες και πτυχές και αξίζει να βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοθηκών μας, όπως και 10αδες άλλοι ιστορικοί και δημοσιογράφοι όπως ο καλός Κύπριος συνάδελφος Μακάριος Δρουσιώτης που επίσης αποκάλυψε μια σειρά στοιχεία για την εθνική τραγωδία της Κύπρου. Και φυσικά 100αδες άλλοι που ο κάθε ένας συνέβαλε με το δικό του τρόπο. Με το δικό του κεράκι για να φωτιστεί αυτό το αχανές μαύρο και σκοτεινό τούνελ της πιο πρόσφατης ίσως και πιο μαύρης σελίδας της νεότερης ιστορίας μετά την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό. Μάλιστα για να δώσω και μια είδηση, αν θέλετε και μια προαναγγελία, τούτη την περίοδο ολοκληρώνεται μια μεγάλη πολύχρονη ιστορική έρευνα, με την συνδρομή ικανών πανεπιστημιακών ερευνητών από Ελλάδα και Κύπρο, με άγνωστο και πρωτόλειο υλικό από αρχεία της CIA που δεν ρίχνει απλά φως σε θολά σημεία της κυπριακής τραγωδίας αλλά και πολύ φως σε πρόσωπα που ουδείς έχει μέχρι σήμερα αγγίξει… Όλα αυτά τα χρόνια όμως ουδείς μιλα για μια τραγική αλήθεια! Την υπουργική απόφαση 45/ της 7ης Μαρτίου του 1975 του Ευάγγελου Αβέρωφ που απαγορεύει την άσκηση ποινικών διώξεων στους υπαίτιους και πρωταίτιους της Κυπριακής Τραγωδίας. Δεν είδα κανένα μεγαλόσχημο πολιτικό ή άλλον να μιλάει για αυτή την κατάπτυση υπουργική απόφαση που απογορεύει την άσκηση ποινικών διώξεων! Ή κάποιος πολιτικός, πολύ περισσότερο ένα πολιτικό κόμμα, να αναλάβει πρωτοβουλία για την άρση αυτής της υπουργικής απόφασης!
Πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων ανθρώπων που ακριβώς επειδή ανάλωσαν ολόκληρη την ζωή τους στην ιστορική έρευνα ως ελάχιστη τιμή οφείλω έστω μια απλή μνεία. Όπως ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης ο συγγραφέας του βιβλίου «ΚΥΠΡΟΣ 1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» ήδη προ ημερών βγήκε η 4ης βελτιωμένη συμπληρωμένη έκδοση. Ο Στρατηγός εν αποστρατεία Δημήτριος Αλευρομάγειρος που, ακούραστος και ακάματος, δεν πεύει ποτέ να μιλάει και να γράφει για τα τραγικά εκείνα γεγονότα και να φωτίζει άγνωστες πτυχές μιας και πολέμησε τον τουρκικό Αττίλα.
Ο αείμνηστος παλαίμαχος αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού Αντώνιος Κακαράς που έφυγε από την ζωή, τον Αυγ. του 2016 με το πικρό παράπονο για το επτασφράγιστο μυστικό του «φακέλου της Κύπρου» και γεμάτος δάκρυα μου μίλησε όταν του παρέδωσα μια σειρά στοιχεία μετά από πολυετή αθόρυβη έρευνα για το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής της βουλής των Ελλήνων που αποκάλυψε το GreekAmericanNewsAgency το 2014, στα 40 χρόνια από την Τουρκική εισβολή, με δάκρυα στα μάτια μου ανταπέδωσε με δικά του στοιχεία. Μια έρευνα που έγινε αθόρυβα επι πολλά χρόνια, και οφείλω θερμές ευχαριστίες σε όλους και ειδικά στον καλό και έγκριτο νομικό Στέλιο Γρηγορίου ο οποίος σχεδόν εθιμικό δικαίω κάθε χρονιά υποβάλει πλέον, ως εθνικό χρέος, το ανάλογο αίτημα προς το υπουργείο Δικαιοσύνης και το υπουργείο εθνικής άμυνας για την άρση της υπουργικής απόφασης 45/ 07.03.75 του Ευάγγελου Αβέρωφ αλλά η απάντηση σχεδόν πάντα ίδια. Στερεότυπη: «δεν εξέλιπαν οι λόγοι για τους οποίους ανεστάλη η ποινική δίωξη των υπευθύνων για τα εγκλήματα της Κυπριακής τραγωδίας»…
