Σαν σήμερα η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια

- Advertisement -

27η Σεπτεμβρίου 1831: Πέφτει νεκρός στον Άγιο Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο ο Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας

Η 27η Σεπτεμβρίου 1831 με το σημερινό ημερολόγιο (9 Οκτωβρίου με το παλαιό) παραπέμπει ενδεχομένως στη μελανότερη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αν εξαιρέσει κάποιος τη Μικρασιατική Καταστροφή. 

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο η λαμπρότερη μορφή της πολιτικής ιστορίας του τόπου από την Επανάσταση του 1821 και μετά. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος κυβερνήτης, ο «διεθνής διπλωματικός παίκτης», ο μορφωμένος αστός, ο έμπειρος διαπραγματευτής, ο άνθρωπος που συνέταξε επί της ουσίας το Σύνταγμα της Ελβετίας που ισχύει και στις μέρες μας, αυτός που τα «έβαλε» με τον Μέτερνιχ, ο απόλυτος εχθρός των γηγενών Κοτζαμπάσηδων και των ελλαδιτών κατσαπλιάδων, έπεφτε νεκρός από τα χέρια των Μαυρομιχαλαίων της Μάνης.

Τα αγάλματα των δολοφόνων υπάρχουν ακόμη στη Μεσσηνία. Με την αναγγελία του θανάτου του άρχισαν να ηχούν χαρμόσυνα οι καμπάνες στην Ύδρα και στις Σπέτσες. Οι «καραβοκυραίοι» των νησιών που ήθελαν να αποκτήσουν τζάμπα τη γη των πάμπτωχων κατοίκων της ηπειρωτικής χώρας πανηγύριζαν. Πάνω στα βουνά, μέσα σε σπηλιές και τα μαντριά ζούσαν χωρίς στον ήλιο μοίρα οι «νικητές», οι άνθρωποι που έδιωξαν τον Οθωμανό. Σκελετωμένοι, χωρίς γη, χωρίς υποδομές, με τις συμμορίες των Κοτζαμπάσηδων να κάνουν κουμάντο, οι «νικητές» είχαν κατά κράτος ηττηθεί. Οι Μαυρομιχαλαίοι σκότωσαν τον άνθρωπο που τους είχε εναντιωθεί, που ήθελε η γη αυτή να ανήκει σε εκείνους που πάλεψαν για να την ελευθερώσουν. Στους λίγους που είχαν εναπομείνει από τις κακουχίες, το θανατικό, τους λιμούς και τις ομαδικές δολοφονίες. Σε αυτήν την Ελλάδα κάλεσαν τον Καποδίστρια να κυβερνήσει. Έκανε το αυτονόητο. Προσπάθησε να ιδρύσει μία σύγχρονη Republic. Να δημιουργήσει θεσμούς. Να στήσει στράτευμα. Να φτιάξει νόμους. Να δημιουργήσει κράτος δικαίου. Οι Κοτζαμπάσηδες κέρδισαν και η Δημοκρατία ηττήθηκε. Έτσι στήθηκε το σύγχρονο πελατειακό κράτος και έτσι απέκτησε η σύγχρονη Ελλάδα το γονίδιο της ενσωματωμένης στο σύστημα Διαπλοκής και Διαφθοράς.

- Advertisement -

Διαβάστε τα ιστορικά γεγονότα όπως παρουσιάζονται από το Σαν Σήμερα

Στὴν Συνέλευσι τῆς Τροιζῆνος, ποὺ ἔλαβε χώρα ἀπὸ τὶς 19 Μαρτίου  ἔως τὶς 5 Μαΐου τοῦ 1827, ἐνεκρίθῃ κι ἐπισήμως ὁ διορισμὸς τῶν Ῥιχάρδου Τσῶρτς (Richard Church), ὡς Γενικοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ λόρδου Θωμᾶ Κόχραν (Thomas Cochrane), ὡς ἀρχιναυάρχου τοῦ Ἑλληνικοῦ στόλου. Ἤδη ὅμως ἡ κυβέρνησις Ἀνδρέα Ζαΐμη ἀπὸ τὶς 16 Μαρτίου τοῦ 1827, εἶχε ὑπογράψῃ τὸν παραπάνω διορισμό.
Ὅμως ὅλοι αὐτοὶ οἱ διορισμοὶ προήρχοντο ἀπὸ τὶς μεθοδεύσεις ξένων δακτύλων.

Οἱ περιπέτειες αὐτῆς τῆς Συνελεύσεως, τῆς Τρίτης ἀπὸ ἀρχῆς γενέσεως τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ κράτους, ἦσαν πολλές. Ξεκίνησε, μὲ πολλὲς ἀτασθαλίες καὶ ἀτιμίες, ἀπὸ τὴν Αἴγινα (16 Μαρτίου τοῦ 1827)*, μὲ τὸ πρῶτο τμῆμα της, τοὺς διαχειριστὲς τῶν ταμείων, ὑπὸ τὴν αἰγόδα καὶ  τὴν μέριμνα τοῦ Κουντουριώτου, ξεκίνησε καὶ στὴν Ἑρμιόνη, μὲ τὸ δεύτερο τμῆμα της, τοὺς στρατιωτικοὺς κυρίως, καὶ τελικῶς κατάφεραν, μὲ πολλὲς δυσκολίες, νὰ ἐνώσουν τὰ δύο αὐτὰ τμήματα στὴν Τροιζήνα, γιὰ νὰ ἀποφευχθῇ ἡ σύγκρουσις. Ἐτούτη ὅμως ἡ Συνέλευσις ἔπρεπε νὰ ἀποφασίσῃ γιὰ κυβερνήτη. Καὶ σὰν  κυβερνήτης ὁ Καποδίστριας δὲν ἦταν ἀρεστός, μὲ τὴν δικαιολογία πὼς δὲν θὰ τὸν ἐδέχοντο οἱ Ἄγγλοι καὶ οἱ Γάλλοι, παρὰ μόνον οἱ Ῥῶσσοι.

Τότε ἀνέλαβε ὁ Κολοκοτρώνης νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν ναύαρχο Χάμιλτον (Cornelius Springer Hamilton)**, στὸ πλοῖο του, περὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἀπριλίου.
Ἡ συζήτησις, μὲ μεταφραστὴ τὸν Ἀνδρέα Μεταξᾶ, κατὰ πῶς μᾶς τὴν μεταφέρουν ὁ Σπηλιάδης καὶ ὁ Φωτάκος, εἶχε μεγάλο ἐνδιαφέρον καὶ ἀποδεικνύει πὼς ὁ Κολοκοτρώνης πέραν τοῦ στρατιωτικοῦ ἐγκεφάλου ποὺ διέθετε, εἶχε ὁπωσδήποτε καὶ ἐξαιρετικὴ πολιτικὴ καὶ διπλωματικὴ ἀντίληψι.
Χρησιμοποιώντας λοιπὸν τὶς ὑπογραφὲς τῶν μεγάλων δυνάμεων, ποὺ δεσμεύοντο νὰ μὴν δοθῇ δικός τους ἡγέτης στὴν Ἑλλάδα, ὁδήγησε μὲ ἕναν θαυμάσιο τρόπο τὸν Χάμιλτον νὰ ἀναφωνήσῃ: «Πᾶρτε τὸν Καποδίστρια, ἤ ὁποιονδήποτε ἄλλον διάβολον θέλετε, γιατὶ ἐχαθήκατε.»

Αὐτὸ ἦταν. Ὁ Καποδίστριας θὰ ἐρχόταν στὴν Ἑλλάδα ὡς κυβερνήτης της. Γιὰ ἑπτὰ χρόνια θὰ ἦταν αὐτὸς ὁ γενικὸς ἀρχηγός.
Ἐτούτη ὅμως ἡ ἀπόφασις, οὐδέποτε ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ τοὺς προεστούς, τοὺς προύχοντες καὶ τοὺς ἐφοπλιστές. Οὔτε φυσικὰ κι ἀπὸ τοὺς «προστάτες» μας, τὴν Ἀγγλία καὶ τὴν Γαλλία.
Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ἐπάτησε τὸ πόδι του στὴν Ἑλλάδα, ὁ Καποδίστριας ἐδέχθῃ κάθε εἴδους ἐπίθεσι, μὲ ἀποτέλεσμα, πολὺ σύντομα νὰ ἀπομονωθῇ ἀπὸ τίς, ἔως τότε, κεφαλὲς τοῦ τόπου.
Μὲ κέντρο τὴν Ὕδρα, καὶ μὲ ἐργαλεῖο τὸ χρῆμα, ποὺ ἔῤῥεε ἄφθονο ἀπὸ τοὺς «συμμάχους μας», μὲ ἐγκεφάλους τῶν δολιοφθορῶν καὶ τῶν συκοφαντιῶν τὸν Κωλέττη, τὸν Μαυροκορδᾶτο καὶ τὸν Κουντουριώτη, κατέληξε νὰ ἐμφανίζονται διαρκῶς «ἑστίες διαμαρτυρίας», σὲ κάθε σχεδὸν σημεῖον τῆς τότε Ἑλλάδος, ποὺ ὅμως πολὺ γρήγορα ἀποδεικνύετο πὼς ἡ σφηγκοφωλιὰ τῆς Ὕδρας δούλευε ἀσταμάτητα καὶ ὑπογείως, μὲ στόχο πάντα τὸν κυβερνήτη.
Ὅλοι τους συστηματικῶς χρησιμοποίησαν τὴν προπαγάνδα, δημιουργώντας πολώσεις καὶ ἐγείροντας πάθη καὶ ὀργή, συνήθως ἀπὸ τὸ τίποτα, ἤ μοιράζοντας χρῆμα καὶ ὑποσχέσεις.

Ὁ λαὸς ἀπὸ τὴν ἄλλην, εἶτε διότι διαισθάνετο πὼς πράγματι ὀ κυβερνήτης μεριμνᾶ γιὰ τὸ καλὸ τοῦ τόπου καὶ τῶν ἀνθρώπων του, ἐστήριζε μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις του τὸν Καποδίστρια. Οἱ προδοσίίες ὅμως δὲν εἶχαν ἀρχὴ καὶ τέλος.
Τὴν ἄνοιξι τοῦ 1831 μάλιστα οἱ καταστάσεις ἐφαίνοντο νὰ ξεφεύγουν ἀπὸ κάθε ἔλεγχο, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν 1η Αὐγούστου τοῦ 1831 ὁ Ἀνδρέας Βῶκος Μιαούλης νὰ κάψῃ τὸν στόλο μας στὸν Πόρο.
Κι ἐνᾦ ὁ Καποδίστριας ἐκκινοῦσε διαδικασία τιμωρίας τοῦ ἐμπρηστοῦ καὶ τῶν ὑποκινητῶν του ἤ τῶν συνεργῶν του, γιὰ τὴν ἐσχάτη αὐτὴν προδοσία, ξαφνικὰ ἡ δολοφονία του ἀνέκοψε κάθε προσπάθεια, τῆς τότε δικαιοσύνης, νὰ τιμωρήσῃ τὸν ἔνοχο, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἠθικοὺς αὐτουργούς.

- Advertisement -

Στὶς 27 Σεπτεμβρίου (9 Ὀκτωβρίου) τοῦ 1831 ὁ κυβερνήτης ἔπεφτε νεκρὸς στὸ Ναύπλιο.
Οἱ πάντες ἐστράφησαν κατὰ τῶν Γεωργίου Μαυρομιχάλη καὶ Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη***, τοὺς ὁποίους πολὺ γρήγορα …ἐξηφάνισαν. (Ὁ Κωνσταντῖνος ἐφονεύθῃ ἀμέσως κι ὁ Γεώργιος λίγες ἡμέρες ἀργότερα, μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες.) Σύγχρονες ἔρευνες ὅμως πλέον ἀρχίζουν κι ἐπισήμως νὰ ἀμφισβητοῦν τὴν  σχέσι τῶν Μαυρομιχαλαίων μὲ τὸν φόνο τοῦ κυβερνήτου, ἀποδεικνύοντας πὼς ἀκόμη καὶ στὴν κατασκευὴ ἐνόχων ὑπῆρξε συνωμοσία****.

Ἀν καὶ οὐσιαστικῶς ὁ Καποδίστριας ἦταν ὁ πρῶτος καὶ μοναδικὸς ἴσως, κυβερνήτης τῆς χώρας, ποὺ ἐθέλησε μόνον νὰ προσφέρῃ, σήμερα ἐλάχιστα γίνονται γιὰ νὰ τιμήσουν τὴν μνήμη του.
Στάθηκε ἐχθρὸς τῶν ἐχθρῶν τῆς Πατρίδος κι αὐτὸ δὲν τοῦ τὸ συγχωροῦν, ἀκόμη καὶ σήμερα.
Ὁπωσδήποτε δὲν ἦταν τέλειος. Οὐδεὶς ὅμως δύναται νὰ τοῦ καταλογίσῃ κακὲς προθέσεις ἤ ἴδιον ὄφελος, σὲ κάποια του πράξι. Ὑπηρέτησε ἔως τοῦ τέλους πιστὰ τὴν Πατρίδα καὶ στὴν συλλογική μας μνήμη παρέμεινε ὡς μοναδικὸ παράδειγμα πρὸς μίμησιν.

Φιλονόη

Σημειώσεις

*Ὁ λόρδος Κόχραν, ποὺ ἔφθασε στὰ ἀνοικτὰ τοῦ Πόρου στὶς 5 Μαρτίουτοῦ 1827, εἶχε πρὸ-εἰσπράξῃ ἐκ τοῦ δανείου 37.000 λίρες, ὡς ἀποζημίωσι, ὄχι ὡς μισθό, διότι θὰ ἔφευγε ἀπὸ τὴν Ἀγγλία γιὰ νὰ ἔλθῃ στὴν Ἑλλάδα νὰ μᾶς σώσῃ. Μᾶς φορτώθηκε δῆλα δή, μαζὺ μὲ τὸ δεύτερο δάνειο, ὡς ἀδιαπραγμάτευτος ὅρος ἀπὸ τοὺς δανειστές μας. Μαζύ του ἔσερνε καὶ μίαν φήμη σωτῆρος, ἐντέχνως καλλιεργημένη ἀπὸ τοὺς «φίλους» μας τοὺς Ἄγγλους, μὰ κυρίως ἀπὸ τοὺς τοκογλύφους ποὺ τοὺς ἤλεγχαν. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ ἔλαβε τὸ χρίσμα, ἔως τῆς στιγμῆς ποὺ ἔφθασε στὴν Ἑλλάδα κύλησαν μῆνες καὶ φυσικὰ πολὺ σύντομα ἀπέδειξε πὼς ἦταν ἀκόμη ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ δημιουργήματα τῆς προπαγάνδας. Αὐτὸς ἔφερε μαζύ του καὶ τὰ ὑπόλοιπα χρήματα τοῦ δανείου, ποὺ ὅμως δὲν ἐστάλησαν στὴν Ἑλληνικὴ κυβέρνησι, ἀλλὰ παρέμειναν στὰ χέρια του, γιὰ νὰ τὰ διαχειρισθῇ κατὰ πῶς ἐκεῖνος ἔκρινε καλλίτερα. Τελικῶς ἀκόμη καὶ σήμερα πληρώνουμε καὶ τὰ δάνεια, ἀλλὰ καὶ τὴν «σωτηρία» τοῦ Κόχραν!

** Ὁ λόρδος Χάμιλτον, ἐκπροσωπώντας τὰ συμφέροντα τῆς χώρας του, λογικῶς θὰ ἦταν ἀδύνατον νὰ δεχθῇ σὰν κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος τὸν Καποδίστρια. Μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικὸ ἡ συνέλευσις ἐξουσιοδότησε τὸν Κολοκοτρώνη νὰ τὸν συναντήσῃ καὶ νὰ ζητήσῃ τὴν γνώμη του, καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν συμβουλή του. Ὁ λόρδος ὅμως «τυλίχθηκε» σὲ μίαν κόλλα χαρτί, κυριολεκτικῶς, ἀπὸ τὸν Γέρο μας.
Ἀκόμη καὶ σήμερα φυσικὰ δὲν ἔχουν ἀνοίξῃ τὸν φάκελλο ποὺ ἀφορᾷ στὴν δίκη γιὰ τὴν δολοφονία Καποδίστρια, οἱ «φίλοι» μας οἱ Ἄγγλοι, ἐφ΄ ὅσον ἀφ΄ ἑνὸς θεωρεῖται «ὑψηλῆς ἐθνικῆς -τους- ἀσφαλείας» μυστικό, ἀλλὰ κι ἀφ΄ ἑτέρου διότι ἐὰν ἀνοίξῃ αὐτὸς ὁ φάκελλος, τὸ πρῶτο ποὺ θὰ καταπέσῃ εἶναι οἱ …«ἔνοχοι»!!!.

*** Υἱὸς καὶ ἀδελφός, ἀντιστοίχως, τοῦ Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ἡ μεγάλη εἰρωνία εἶναι πὼς ὁ Γεώργιος Μαυρομιχάλης ἐγλύτωσε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ σουλτάνου γιὰ νὰ φονευθῇ ἀπὸ ἑλληνικὰ χέρια.

Διαβάστε μια διαφορετική και τεκμηριωμένη άποψη για την ευθύνη των Μαυρομιχαλαίων στη δολοφονία του Κυβερνήτη, όπως δημοσιεύτηκε στο Πρώτο Θέμα

Το βιβλίο του Δ. Ν. Κοκκινάκη για τη δολοφονία του Κυβερνήτη – Καινούργια στοιχεία – Τα μυστηριώδη πρόσωπα που βρίσκονταν το μοιραίο πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 στον Άγιο Σπυρίδωνα του Ναυπλίου – Ο κλειστός από τους Άγγλους «Φάκελος Καποδίστρια»

Το άρθρο μας για τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, που γράψαμε στις 23/4/2017 στο protothema.gr, είχε μεγάλη απήχηση και ευχαριστούμε θερμά τους αναγνώστες και τις αναγνώστριές μας.

Σ’ αυτό παρουσιάσαμε την εκδοχή που είναι η «κρατούσα» μέχρι σήμερα, ότι δηλαδή, δολοφόνοι του Κυβερνήτη ήταν ο Γεώργιος και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης. Υπάρχει όμως και μια άλλη άποψη, που έχει δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, οι Μαυρομιχαλαίοι δεν ήταν οι δολοφόνοι του Καποδίστρια.

Το βιβλίο του Δ. Ν. Κοκκινάκη

Ο Δημήτριος Ν. Κοκκινάκης («Γυθεάτης»), κατάγεται από πολύ παλιά, μανιάτικη οικογένεια του Γυθείου. Γεννήθηκε το 1941. Το 1960, εισήλθε στη Σχολή Μηχανικών Αεροπορίας (Σ.Μ.Α.), απ’ όπου και αποφοίτησε το 1964 ως «Ανθυποσμηναγός», Μηχανικός έργων. Το 1986-87, αποστρατεύτηκε από την Πολεμική Αεροπορία. Ασχολήθηκε ακόμα με τη ζωγραφική, τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία. Επί 45 χρόνια, ασχολήθηκε με το θέμα της δολοφονίας Καποδίστρια. Στο δίτομο έργο του «Ποιοι δολοφόνησαν τον Καποδίστρια», Γ’ έκδοση,  Εκδ. ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ 2007, που αποτελείται από 1.300 σελίδες, αναφέρει πολλά καινούργια και άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία. Στηριζόμενοι στην ΕΠΙΤΟΜΗ του έργου αυτού, με τίτλο «Αθώοι του Αίματος Τούτου», θα παρουσιάσουμε σήμερα μερικά από τα στοιχεία αυτά.
Θα πρέπει βέβαια οι αναγνώστες μας, να ανατρέξουν και στο προηγούμενο άρθρο για τη δολοφονία του Ι. Καποδίστρια, για να μπορούν να κάνουν τις συγκρίσεις και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Έγινε τελικά η συνάντηση Καποδίστρια- Πετρόμπεη με τη μεσολάβηση του Ρώσου ναυάρχου;

Θα εξετάσουμε τα σημαντικότερα καινούργια στοιχεία που παρουσιάζει ο κ. Κοκκινάκης.
Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι υπόλοιποι, μια μέρα πριν τη δολοφονία του Κυβερνήτη, επρόκειτο να γίνει συνάντηση Καποδίστρια – Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, με τη μεσολάβηση του Ρώσου ναυάρχου Ρίκορντ, προκειμένου οι δύο άντρες να λύσουν τα όποια προβλήματα υπήρχαν μεταξύ τους. Είδαμε ότι η συνάντηση αυτή, δεν έγινε στις 26 Σεπτεμβρίου 1831. Φεύγοντας ο Πετρόμπεης, πέρασε από το σπίτι όπου έμεναν οι δικοί του και σε ερώτησή τους «τι έγινε», ο Μαυρομιχάλης, δείχνοντας τα δεσμά του τους είπε: «Δεν βλέπετε;».

Ο Δ. Κοκκινάκης, παρουσιάζει στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, η συνάντηση ΕΓΙΝΕ στις 22 Σεπτεμβρίου 1831. Τα νέα αυτά στοιχεία είναι. Η κατάθεση του υπασπιστή του Ναυάρχου Ρίκορντ, Μπαζίλι και η κατάθεση του Γ. Τερζή, αυτόπτη και αυτήκοου μάρτυρα της στιχομυθίας των Μαυρομιχαλαίων.

Ο Γεώργιος Σταύρος Τερζής (Ράπτης στο επάγγελμα), έμενε στο ίδιο «συγκρότημα» κατοικιών με τους Μαυρομιχαλαίους. Αναφέρει ότι όντως η συνάντηση Καποδίστρια – Πετρόμπεη έγινε στις 22/9/1831 και ο Μαυρομιχάλης, απαντώντας στην ερώτηση των δικών του, τους είπε: «Μην ανησυχείτε, διότι σε 5-6 μέρες θα είμαστε μαζί». Την άλλη εκδοχή, που συνοψίζεται στη φράση «Δεν τα βλέπετε» (εννοεί τα δεσμά), ο Δ. Κοκκινάκης την αποδίδει στον οχτάχρονο τότε Δημητρακάκη.

Το εντυπωσιακό είναι ότι η κατάθεση αυτή έχει κλαπεί από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, ωστόσο ο Δ. Κοκκινάκης την εντόπισε στη «Γενική Εφημερίδα» (1830-1831), την αντίστοιχη της σημερινής «Εφημερίδας της Κυβερνήσεως»!

Επίσης, ο Δ. Κοκκινάκης, δεν δέχεται ότι οι Μανιάτες είχαν επαναστατήσει, Γράφει μάλιστα χαρακτηριστικά ότι ο Πετρόμπεης, υποτίθεται ότι πήγαινε να ξεσηκώσει τους συμπατριώτες του αλλά συνελήφθη από τον Κανάρη στο Κατάκωλο!
Οι Μανιάτες, φαίνεται ότι ζητούσαν απλώς την απομάκρυνση του τοποτηρητή Κορνήλιου, ο οποίος ήταν ορκισμένος εχθρός των Μαυρομιχαλαίων.
Για το ότι οι Μαυρομιχαλαίοι είχαν αγοράσει καινούργια πιστόλια, υπάρχει μία και μοναδική κατάθεση ενός Ναυπλιώτη εμπόρου όπλων.

Αν πάντως ισχύουν αυτά που γράφει και αποκαλύπτει ο Δ. Κοκκινάκης, ότι δηλαδή η συνάντηση Καποδίστρια – Πετρόμπεη έγινε, και είχε αίσια έκβαση, τότε μάλλον ο Κωνσταντίνος και ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, δεν είχαν κάποιο προφανή λόγο να σκοτώσουν τον Κυβερνήτη για λόγους εκδίκησης.
Τα σημαντικότερα όμως στοιχεία που φέρνει στο φως η 45χρονη έρευνα του Δ. Κοκκινάκη, θεωρούμε ότι είναι αυτά που αφορούν την ημέρα της δολοφονίας του Καποδίστρια και όντως περιπλέκουν την υπόθεση…

Το μοιραίο πρωινό – Τα νέα δεδομένα

Τα νέα στοιχεία που φέρνει στο φως η μακροχρόνια έρευνα του Δ. Κοκκινάκη, ιδιαίτερα εκείνα που αφορούν τη μέρα της δολοφονίας, είναι άκρως ενδιαφέροντα.
Στα σημαντικότερα από αυτά, θα αναφερθούμε εδώ. Ο Δ. Κοκκινάκης, συμφωνεί με τα στοιχεία που παραθέσαμε στο προηγούμενο άρθρο (εκτός φυσικά από το ότι τον Καποδίστρια δολοφόνησαν οι Μαυρομιχαλαίοι). Προσθέτει όμως καινούργια και κάνει μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις – επισημάνσεις.

Το μοιραίο πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου 1831, όπως είδαμε, οι Μαυρομιχαλαίοι φόρεσαν βαριές και λαμπρές φορεσιές. Κάποιος που έχει σκοπό να διαπράξει μια δολοφονία, σίγουρα δεν φορά ρούχα που εμποδίζουν τις κινήσεις του. Παράλληλα, ο Γεώργιος, ο οποίος 15 μέρες νωρίτερα είχε φέρει την έγκυο σύζυγό του και την ανήλικη κόρη του στο Ναύπλιο, επέτρεψε στη γυναίκα του να μεταβεί στην εκκλησία για να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία. Αν είχε σκοπό να δολοφονήσει τον Κυβερνήτη, μάλλον δεν θα έκανε κάτι τέτοιο.

 Εκείνο το πρωινό, ο μονόχειρας Κοζώνης (ο οποίος ήταν ο καλύτερος …μπιλιαρδιστής στην Ελλάδα, όπως γράφει στο βιβλίο του «ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ», ο Κωνσταντίνος Β. Κωνσταντάρας), ζήτησε να συνοδεύσει αυτός τον Κυβερνήτη καθώς κάποιος άλλος σωματοφύλακας είχε αρρωστήσει. Ο Κοζώνης, στην κατάθεσή του, είπε ότι στην Πλατεία Αναβρυτηρίου, μέσα στο σκοτάδι, συνάντησαν τους Μαυρομιχαλαίους. Εκείνοι χαιρέτησαν με σεβασμό τον Κυβερνήτη κι αυτός ανταπέδωσε τον χαιρετισμό.

Ο Δ. Κοκκινάκης αναρωτιέται, γιατί οι Μαυρομιχαλαίοι δεν σκότωσαν εκεί τον Καποδίστρια. Θα ήταν σαφώς πιο εύκολο και, πιθανότατα θα μπορούσαν εύκολα να ξεφύγουν. Μεγάλο ενδιαφέρον, παρουσιάζει η εκτενής αναφορά στα πρόσωπα που βρίσκονταν μέσα και έξω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Ο δρόμος μπροστά από την εκκλησία, είναι στενός και δεν μπορούσαν να βρίσκονται κοντά στον Καποδίστρια πολλά άτομα. Αλλά και μέσα στην εκκλησία, καθώς ήταν πολύ πρωί, βρίσκονταν μόνο λίγα, ηλικιωμένα κυρίως άτομα. 
Όταν έφτασε ο Καποδίστριας κοντά στην είσοδο της εκκλησίας, γύρω του, κατά τον Δ. Κοκκινάκη βρίσκονταν ακόμα οι: Γεώργιος και Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, οι οποίοι, λόγω του ότι ήταν «αρέστο» (υπό κράτηση), όπως είπε ο Γεώργιος στον επίτροπο του ναού Σωτήριο Μητρόπουλο, δεν μπορούσαν να μπουν σ’ αυτόν.

Ο σωματοφύλακας Κοζώνης (ή Κοκκώνης), ο στρατιώτης Λεωνίδας (ή Λέων ή Λεωνίδης), 40 ετών, συνοδός – σωματοφύλακας του Κυβερνήτη, οι στρατιώτες Γεωργίου και Καραγιάννης, «φύλακες» των Μαυρομιχαλαίων, ο εκκλησιάρχης Γούτος, δύο «ξηρακιανοί νέοι», όπως γράφει ο Δ. Κοκκινάκης και ένας ζητιάνος (ο οποίος ίσως ταυτίζεται με τον ένα από τους δύο ξηρακιανούς νέους). Επίσης, υπήρχαν δύο ξένοι περιηγητές (πιθανότατα ένας Σκωτσέζος κι ένας Ουαλός), οι οποίοι μάλιστα κατέθεσαν ως μάρτυρες κατά την ανάκριση. Οι καταθέσεις τους έχουν χαθεί (;).

Αναρωτιόμαστε πάντως, τι γύρευαν δύο ξένοι περιηγητές, ένα πρωινό Κυριακής του Σεπτέμβρη του 1831 (γύρω στις 6 π.μ. μάλιστα), σε μια εκκλησία της, τότε, ελληνικής πρωτεύουσας;
Σαν να λέμε, ότι δύο ξένοι τουρίστες, στις 6 π.μ. μια Κυριακή του Σεπτέμβρη του 2017, θα βρίσκονται έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών. Ο Δ. Κοκκινάκης, γράφει ότι είναι πολύ κοντά στο να βρει τα ημερολόγιά τους. Κατά την άποψή μας, αυτό το καινούργιο στοιχείο, είναι άκρως ενδιαφέρον.

Η στιγμή της δολοφονίας του Καποδίστρια

Θα παραθέσουμε την εκδοχή του Δ. Κοκκινάκη που φυσικά διαφέρει απ’ όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. 
Κάποιος απ’ όσους αναφέραμε παραπάνω, έκανε κίνηση για να πιάσει την πιστόλα του. Βλέποντας αυτή την κίνηση, ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης έκανε ένα άλμα προς τα πίσω (κατάθεση μάρτυρα Βαλτινού) και πυροβόλησε τον «υποψήφιο δολοφόνο» (Κοζώνη ή κάποιον άλλο). Αστόχησε όμως και η σφαίρα καρφώθηκε δίπλα από την είσοδο του ιερού ναού. Ο δολοφόνος του Καποδίστρια (αν δεν ήταν ο Κοζώνης), μπήκε ανάμεσα στους σωματοφύλακές του και τον ίδιο και πυροβόλησε τον Κυβερνήτη στο ινίο: «…Επί της κατ’ ινίον χώρας μάλλον προς τα δεξιά παρά προς τα αριστερά, τραύμα στρογγυλόν, εισδυτικόν, πλατύ και μακρόν, επτά μέχρι οχτώ εκατοστόμετρων, κατενεχθέν δια πυροβόλου όπλου…).
(Πόρισμα του γιατρού Σ. Καρβελά, το οποίο όμως δεν ανακοινώθηκε. Αντί γι’ αυτό, δημοσιεύθηκε άλλο, χωρίς ιατρικές υπογραφές).
Στη συνέχεια, ο στρατιώτης Καραγιάννης, πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη στην κοιλιά.

Αυτοί ήταν οι τρεις πυροβολισμοί που ακούστηκαν. Για το μαχαίρι με το οποίο, λέγεται, ότι ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης χτύπησε τον Καποδίστρια, το βρήκε πάνω στον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη (;) ο δεκανέας Ανδρέας Βούλγαρης, που βρισκόταν, άγνωστο γιατί, μέσα στον Άγιο Σπυρίδωνα ένοπλος και ένστολος (κάτι απαγορευμένο για το 1831). Το μαχαίρι, κατέθεσαν ότι το είδαν ο Κοζώνης και ο Λεωνίδας, ο οποίος δεν πυροβόλησε γιατί, όπως ισχυρίστηκε, είχε ξεχάσει να γεμίσει το όπλο του!

Οι καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων

Υπάρχουν κάποιες πραγματικά εντυπωσιακές καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, που δίνουν μια άλλη τροπή στην υπόθεση της δολοφονίας Καποδίστρια.
Ο 23χρονος επιλοχίας Δημήτριος Μεσηνέζης, συναντήθηκε με τρεις περίεργους φουστανελοφόρους κοντά στον Άγιο Σπυρίδωνα, μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη. «ήτο ο μόνος που πιθανότατα είδε τους πραγματικούς δολοφόνους φεύγοντας από τον τόπο του φονικού», γράφει χαρακτηριστικά ο Δ. Κοκκινάκης.
Ο ένας επίτροπος του Αγίου Σπυρίδωνα Σωτήριος Μητρόπουλος, δεν κατέθεσε τίποτα σε βάρος των Μαυρομιχαλαίων. Ο άλλος επίτροπος, Πολύκαρπος Νικολάου, είδε να πυροβολεί τον Κυβερνήτη ο Γεώργιος (!) και κατέθεσε ότι ο Κωνσταντίνος πυροβόλησε στον τοίχο! Επίσης ανέφερε ότι είδε ένα «παιδί ξηρακιανό», για το οποίο όμως δεν γίνεται μνεία στη συνέχεια.
Ο 34χρονος Ιωάννης Σαράντου, που βρισκόταν κοντά στο παγκάρι, «χρέωσε» τον πρώτο πυροβολισμό σε κάποιον που φορούσε μαύρη κάπα. Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, φορούσε άσπρο μπουρνούζι…

Η κυρία Παρασκευούλα, που έμενε απέναντι από τον Άγιο Σπυρίδωνα, παρακολούθησε όλη τη σκηνή του φονικού και ήξερε πολύ καλά τους Μαυρομιχαλαίους κατέθεσε ότι: «Τον Καποδίστρια επυροβόλησαν δύο τους οποίους ΔΕΝ γνωρίζει».

Μερικές ακόμα λεπτομέρειες

Στο θανάσιμο τραύμα του Ιωάννη Καποδίστρια, βρέθηκαν 2,5 μπαλαρμάδες (ο μπαλαρμάς ήταν είδος βλήματος που χρησιμοποιούνταν παλιότερα και το οποίο αποτελούνταν από δύο σφαίρες οι οποίες συνδέονταν μεταξύ τους με σύρμα, ετυμ. < γαλλ. Balle ramee).
Τα όπλα του Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη, ήταν γεμισμένα με πυριτοβολές, τυποποιημένα φισέκια δηλαδή, τα οποία δεν περιείχαν μπαλαρμάδες, αλλά βόλια (σφαίρες).

 Ο αυτόπτης μάρτυρας Γεώργιος Μονφεράτος, 22χρονος ανθυπολοχαγός τότε, είδε και περιγράφει την πληγή του Κωνσταντίνου και δήλωσε απερίφραστα πως ήταν πληγωμένος στην κοιλιά και όχι στην πλάτη (από πυροβολισμό του Κοζώνη,όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο).

 Υπάρχουν πολλά ακόμη στοιχεία, σε σχέση κυρίως με τη δίκη του Γεώργιου Μαυρομιχάλη και τις «συναλλαγές» με τους Γεωργίου και Καραγιάννη. Προτιμήσαμε να εστιάσουμε βασικά στο γεγονός της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια, που νομίζουμε ότι παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. 

Ο άκρως απόρρητος φάκελος Καποδίστρια που αρνούνται να ανοίξουν οι Άγγλοι

Ένα από τα μέλη της Αντιβασιλείας, που κυβερνούσαν ουσιαστικά τη χώρα μας μέχρι την ενηλικίωση του Όθωνα, ήταν ο Γκέοργκ Λούντβιχ φον Μάουρερ (Georg Ludwig von Maurer), που γεννήθηκε το 1790 στο Ερπολτσχάιμ της Γερμανίας και πέθανε το 1872 στο Μόναχο.
Ο Δ. Κοκκινάκης, κάνει λάθος, γιατί τον αναφέρει ο «εκ των Αντιβασιλέων Σκώτος Maouer».
Ο Μάουρερ, με πολύ σημαντικό νομοθετικό έργο στη χώρα μας, είχε ως Υπουργός Δικαιοσύνης στα χέρια του, το σύνολο των σχετικών με τη δολοφονία του Καποδίστρια εγγράφων και δημιούργησε ένα φάκελο με τίτλο «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS» (“H Δολοφονία του Καποδίστρια»), με υπότιτλο «MINISTER DE LA JUSTICE A’ SA MAJESTE LE ROIS POOR LA REGENCE». Ο φάκελος αυτός, βρέθηκε στην Αγγλία (γιατί άραγε;) και παραμένει ερμητικά κλειστός ως σήμερα.
Οι Βρετανοί αρνήθηκαν να δώσουν στοιχεία σε όποιον το ζήτησε. Στον Δ. Κοκκινάκη, απάντησαν πως τα στοιχεία αυτά «είναι μέρος των Αγγλικών Ιστορικών Αρχείων»…

Επίλογος

Το ότι αφιερώσαμε δύο άρθρα στη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, ελπίζουμε να βοήθησε τους αναγνώστες να μάθουν καινούργιες λεπτομέρειες και να διαμορφώσουν σαφέστερη άποψη για το τι ακριβώς έγινε. ΔΕΝ έχουμε καμία σχέση και καμία προσωπική γνωριμία με τον Κύριο Κοκκινάκη, θεωρούμε όμως ότι κάποια από τα στοιχεία που παρουσιάζει, είναι άκρως ενδιαφέροντα.
Και δυο λόγια ακόμα για τον Ι. Καποδίστρια.
Καθιέρωσε το διαβατήριο στη χώρα μας. Μόνο στη Ρωσία και την οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχε ως τότε!
Τέλος, οι χειρισμοί του στην εξωτερική πολιτική και ιδιαίτερα στο πώς κατάφερε να φτάσει τα σύνορα της Ελλάδας στη λεγόμενη γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού, ήταν κάτι παραπάνω από υποδειγματικοί.
Με το συγκεκριμένο θέμα, ελπίζουμε να βρούμε τον χρόνο, να ασχοληθούμε διεξοδικά!

Η Μηχανή του Χρόνου παρουσιάζει τον τρόπό που υποδέχτηκαν τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια αντίπαλοι και υποστηρικτές

Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» το χρονικό της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια στις 27 Σεπτεμβρίου και πως αντιμετώπισε τη δολοφονία του κυβερνήτη, ο τύπος της εποχής. Οι εφημερίδες του Ναυπλίου «θρηνούσαν» για την εθνική απώλεια, ενώ η εφημερίδα Απόλλων, πανηγύριζε….

Μόλις έξι μέρες μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη το έκτακτο δικαστήριο καταδίκασε τον Γιώργη Μαυρομιχάλη στην εσχάτη των ποινών. Η ποινή του εκτελέστηκε αμέσως. Λίγο πριν εκτελεστεί, ο Μαυρομιχάλης ζήτησε ομόνοια και αγάπη, ενώ έδωσε ο ίδιος το σύνθημα να τον πυροβολήσουν. Σε θάνατο καταδικάστηκε και ένας εκ των φρουρών ενώ ο άλλος, σε 10ετή φυλάκιση. Το τραγικό τέλος του κυβερνήτη βύθισε εκ νέου τη χώρα στο χάος και λίγα χρόνια μετά οδήγησε στην έλευση του Όθωνα και της «ελέω Θεού» βασιλείας….

Περισσότερα βίντεο

Διαβάστε περισσότερα

- Advertisement -