Όλες οι κατηγορίες:

Φανή Πεταλίδου
Ιδρύτρια της Πρωινής
΄Έτος Ίδρυσης 1977
ΑρχικήΑπόψειςΤο μεγαλείο της Ελληνικής Γλώσσας

Το μεγαλείο της Ελληνικής Γλώσσας

- Advertisement -

Μια ερευνητική εργασία 5 άρθρων του Σωκράτη Β. Σϊσκου
Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ  ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Η οικουμενικότητα της ελληνικής γλώσσας 

Άρθρο Νο 5, του Σωκράτη Β. Σίσκου

Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στην καθιέρωση της 9ης Φεβρουαρίου ως παγκόσμιας ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας και ως ημέρα μνήμης του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού . Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε το προηγούμενο έτος (2017), μετά από αξιέπαινη πρωτοβουλία και πρόταση των Ελληνικών Κοινοτήτων και πολλών Λυκείων Κλασικών Σπουδών της Κάτω Ιταλίας, τις οργανωτικές πρωτοβουλίες της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού και του υφυπουργού εξωτερικών με αρμοδιότητες σε θέματα απόδημου ελληνισμού.

- Advertisement -

Αυτή η ιδέα της προβολής της ελληνικής γλώσσας που αγκαλιάστηκε με τόση θέρμη από τις ελληνικές κοινότητες και πάρα πολλά ιταλικά λύκεια κλασικών σπουδών, κυρίως της Νάπολης και κάποιων άλλων περιοχών (Σαλέρνο, Κάπουα κλπ), φάνηκε και στον πανηγυρικό τρόπο εορτασμού στην Ιταλία στην εφετινή, για πρώτη φορά, επίσημη εκδήλωση, στην οποία παραβρέθηκαν Ιταλοί και Έλληνες επίσημοι και αντιπροσωπίες μερικών ελληνικών λυκείων. Την επίσημη έναρξη της πανηγυρικής διημερίδας με τίτλο «Giornata Mondiale Della Lingua Greca, 9-10 Febbraio 2018», τίμησαν με την παρουσία τους ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος της Νάπολης και εκπρόσωποι των κλασικών λυκείων, ενώ ζωντανή σύνδεση μέσω Skype είχαν το Λύκειο Μαραθώνα και το Γυμνάσιο/Λύκειο Λουμούμπασι (Lumumbasi) του Κονγκό.

Αλλά και σε άλλα κράτη διοργανώθηκαν εκδηλώσεις για την ελληνική γλώσσα με πρωτοβουλίες των προξενικών και εκκλησιαστικών αρχών και των ελληνικών κοινοτήτων. Στο Γιοχάνεσμπουργκ, σε μια αφιερωματική δίωρη ραδιοφωνική εκπομπή στις 9 Φεβρουαρίου, καθηγητές και άνθρωποι των γραμμάτων πρόβαλαν την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό. Επίσης, στο Βίλνιους της Λιθουανίας η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο  σε μια ιδιαίτερα επίσημη και συγκινητική ατμόσφαιρα, χάρη στις οργανωτικές προσπάθειες της ελληνικής πρεσβείας και της ολιγάριθμης ελληνικής κοινότητας. Από μαθητές των λιθουανικών σχολείων, μαζί με παιδιά ελληνικής καταγωγής διαβάστηκαν, μπροστά σε Λιθουανούς αξιωματούχους και διπλωμάτες ξένων χωρών, κείμενα από τον Όμηρο, το Σοφοκλή, τον Παπαδιαμάντη, ποιήματα του Ελύτη, του Σεφέρη και άλλων ελλήνων συγγραφέων, ενώ απαγγέλθηκαν και στίχοι από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού.

Κάποιοι Έλληνες της διασποράς τίμησαν, στην πρώτη αυτή εκδήλωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας, με συγκινητική λαμπρότητα και αγάπη τον ελληνικό πολιτισμό και είναι βέβαιο πλέον πως και στα υπόλοιπα κράτη της υφηλίου, όπου υπάρχουν Έλληνες, αυτός ο θεσμός θα καθιερωθεί και θα αποτελέσει με τα χρόνια έναν παγκόσμιο πολιτιστικό θεσμό. Πάντως, η πρώτη εφετινή εκδήλωση πέρασε στην Ελλάδα τελείως  σιωπηλή κι’ αθόρυβη από τα περισσότερα δημόσια σχολεία.  Όσα Γυμνάσια ή Λύκεια δραστηριοποιήθηκαν στις 9 Φεβρουαρίου για να προβάλλουν την ελληνική γλώσσα, αυτό οφείλεται σε μεμονωμένες προσπάθειες καθηγητών ή μαθητών. Από πλευράς επίσημης πολιτείας και κυρίως από το υπουργείο παιδείας και τους δημόσιους φορείς εκπαίδευσης αλλά και τα τηλεοπτικά, κυρίως, ΜΜΕ, η γιορτή αγνοήθηκε επιδεικτικά. Από περιέργεια πραγματοποίησα μια πρόχειρη έρευνα σε τρία Γυμνάσια/Λύκεια. Στα δυο οι διευθυντές αγνοούσαν το γεγονός, ενώ στο τρίτο οι καθηγητές είχαν μια κάποια ενημέρωση για το γιορταστικό γεγονός, αλλά δεν υπήρξε κάποια οδηγία για την οργάνωση και πραγματοποίηση εκδηλώσεων. Από τη σύγκριση αυτών των γεγονότων με όσα συνέβησαν στη Νάπολη της Ιταλίας και στο Βίλνιους της Λιθουανίας, φαίνεται ξεκάθαρα πως η πολιτιστική Ελλάδα βρίσκεται εκτός Ελλάδας. Οι Έλληνες της Διασποράς, αυτοί οι ψυχωμένοι Έλληνες που νιώθουν περηφάνια για την ιστορία, τη γλώσσα και γενικά για τον ελληνικό πολιτισμό, θα πρέπει να γίνουν οι σκαπανείς για την προβολή της ελληνικής γλώσσας στις επόμενες επετείους της Παγκόσμιας ημέρας Ελληνικής Γλώσσας. Ας αφήσουν τα αλληλοσπαρασσόμενα ελληνικά κόμματα να αναλίσκονται σε άγονες αντιπαραθέσεις. Ας βασιστούν στις γιγάντιες δυνάμεις της εκτός Ελλάδας Ρωμιοσύνης. Διότι όπως είπε στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο υφυπουργός εξωτερικών αρμόδιος για θέματα απόδημου ελληνισμού: «στις σχέσεις Ελλάδας και Ομογένειας το κόμμα είναι ένα. Το κόμμα λέγεται Ελλάδα και σημαία του είναι η γαλανόλευκη με το Σταυρό».

Η Ελληνική Γλώσσα δεν είναι μόνο μια ελληνική προγονική κληρονομιά αλλά ένας οικουμενικός πολιτιστικός θησαυρός. Παρά την αφωνία και την απραξία του επίσημου ελληνικού κράτους και της αόρατης Ακαδημίας Αθηνών (γιατί όχι Ελληνικής Ακαδημίας!), υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι που αγωνίζονται από συλλόγους και σωματεία για την ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού. Πέρασε αθόρυβα και αγνοήθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ ένα εξαιρετικής σπουδαιότητας πολιτιστικό συνέδριο, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών το Σάββατο και την Κυριακή 18 και 19 Νοεμβρίου 2017 από το Σωματείο «Όλυμπος-Παγκόσμιο Πνευματικό Κέντρο», με πρόεδρο στην επιστημονική επιτροπή του συνεδρίου τον Ακαδημαϊκό και Ομότιμο καθηγητή του πανεπιστημίου Αθηνών Ευάγγελο Μουτσόπουλο. Το θέμα του συνεδρίου ήταν «Η Μοναδικότητα της Ελληνικής Γλώσσας», ενώ πολλοί Έλληνες και ξένοι καθηγητές ανέπτυξαν τις απόψεις τους μπροστά σε 500 περίπου συνέδρους. Οι αναγνωρισμένου κύρους εισηγητές ζήτησαν, με ψήφισμά τους, από τον ΟΗΕ και την ΟΥΝΕΣΚΟ την αναγνώριση της Ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης γλώσσας σε κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Αμερικής, της Ρωσίας και του κόσμου, με πρώτη γλώσσα την εθνική γλώσσα του  κάθε κράτους. Με τον τρόπο αυτό θα καθιερωθεί ως γλώσσα των Γραμμάτων, της Τέχνης, των Επιστημών και της Τεχνολογίας, ενώ η αγγλική θα εξακολουθήσει να αναγνωρίζεται ως γλώσσα του εμπορίου και των οικονομικών συναλλαγών.

Το αίτημα ίσως θεωρηθεί υπερβολικό και ιδεολογικά εθνικιστικό διότι υποβάλλεται από ένα διεθνές συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα. Όμως, παρόμοια αιτήματα έχουν υποβληθεί από αναγνωρισμένες ευρωπαϊκές προσωπικότητες, κυρίως από Γάλλους και Ισπανούς φιλόλογους, αρχαιολόγους και ιστορικούς και για το λόγο αυτό δεν θα πρέπει να αμφισβητηθεί η αντικειμενικότητα των συμπερασμάτων του συνεδρίου. Η ελληνική γλώσσα έχει μια οικουμενική διάσταση, η οποία είναι αναγνωρισμένη από την πνευματική ελίτ της Ευρώπης. Στο blog «Ο κόσμος των αναγνωστών» της εφημερίδας «Le Monde» της 16 Ιουνίου 2016, ο εκδότης  Pierre Berringer από τη γαλλική Νίκαια, ο καθηγητής κλασικών σπουδών Yves Canier από τη Μπεζανσόν και η καθηγήτρια αγγλικών Catherine Teuler  από το Παρίσι, με κοινή επιστολή τους πρότειναν η Νέα Ελληνική Γλώσσα να καταστεί  επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην εκπληκτική αυτή και άρτια δομημένη επιστολή, στην αρχή τονίζεται το γεγονός πως οι αποσυνθετικές τάσεις της Ένωσης που εκδηλώθηκαν με την αποχώρηση της Αγγλίας (η οποία όπως σημειώνεται ποτέ δεν ένιωσε ότι αποτελεί τμήμα της Ευρώπης) και το έλλειμμα Δημοκρατίας που παρατηρείται στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, επιβάλλουν την επιστροφή στις ρίζες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η επιστροφή αυτή μπορεί να επιτευχθεί με τη συμμετοχή των πολιτών στο νέο «κτίσιμο» μιας Ευρώπης, με μια συμβολική κίνηση με την οποία θα επαναβεβαιωθεί η εκ νέου επικράτηση της (παλιάς) ευρωπαϊκής νοοτροπίας και συνείδησης που θα μας προφυλάξει από τις σημερινές νοσηρές πολιτισμικές ακρότητες. Και αυτή η συμβολική κίνηση είναι η αναγνώριση της ελληνικής γλώσσας ως πανευρωπαϊκής, «ως μια απλή εκδήλωση τιμής στην πηγή (στις ρίζες) του πολιτισμού μας» (comme un simple hommage à la source de notre civilisation). Στη συνέχεια οι συντάκτες της επιστολής επικροτούν την άποψη του  καθηγητή της φιλοσοφίας Κώστα Αξελού{[1]} και υποστηρίζουν ότι «le grec est la langue de l’homme au contact de l’universel» (τα ελληνικά είναι η γλώσσα του ανθρώπου σε επαφή με την παγκοσμιότητα, την οικουμενικότητα). Αυτή η επισήμανση για τον Κ. Αξελό έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι είναι ένας αναγνωρισμένος παγκοσμίως μεγάλος φιλόσοφος με εξέχουσα θέση στα γαλλικά γράμματα και στη γαλλική διανόηση.  Αυτές τις πατριωτικές απόψεις του ας τις διαβάσουν οι σημερινοί αριστερίζοντες ψευτοσοσιαλιστές του ιστορικού αναθεωρητισμού, οι οποίοι κανιβαλίζουν αντιπατριωτικά διατυπώνοντας ψευτοθεωρίες για τη γλώσσα και την ελληνική ιστορία. Σε άλλο σημείο οι τρεις συντάκτες της επιστολής εξυμνούν τη «λογική» ετυμολογία των λέξεων, τους υψηλούς συμβολισμούς των εννοιών και τη μουσικότητα της γλώσσας. Δυστυχώς, στον περιορισμένο χώρο ενός άρθρου δεν υπάρχει η δυνατότητα να μεταφραστεί ολόκληρη η επιστολή η οποία αποτελεί έναν πραγματικό ύμνο για την ελληνική γλώσσα.

Αυτή η οικουμενικότητα της ελληνικής γλώσσας επιβεβαιώνεται πάντα από διάφορα γεγονότα της καθημερινής ζωής. Στην Ισπανία ο καθηγητής Χουάν Κοντέρχ είχε δημιουργήσει ιστοσελίδα για μετάδοση καθημερινού δελτίου ειδήσεων στα αρχαία ελληνικά, μαθητές στη Γαλλία είχαν εκδώσει εικονογραφημένο νεανικό περιοδικό στην αρχαία ελληνική γλώσσα και στο τελευταίο βιβλίο «Petites leçons sur le grec ancien» (Σύντομα μαθήματα αρχαίων ελληνικών) της μεγάλης ελληνίστριας Ζακλίν Ντε Ρομιγί, που εκδόθηκε με τη βοήθεια της Μονίκ Τρεντέ, η σχεδόν τότε αιωνόβια και τυφλή συγγραφέας και ακαδημαϊκός, δήλωσε πως τίποτα δεν θα μπορέσει να ανακόψει την ανάγκη των ανθρώπων του πνεύματος για την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών. Αυτή η ανάγκη πηγάζει από το γεγονός πως όλες οι μεγάλες επιστήμες έχουν τις πρώτες τους ρίζες στα έργα των ελλήνων σοφών της αρχαιότητας και η ελληνική γλώσσα είναι το κλειδί για την αποκάλυψη της πραγματικής γνώσης και κατανόησης. Ένα απλό παράδειγμα!  Θα μπορούσε ο γάλλος  γλωσσολόγος Ζαν Φρανσουά Σαμπολιόν να αποκρυπτογρφήσει τη δίγλωσση (Αιγυπτιακά και Ελληνικά) Στήλη της Ροζέτας, αν δεν γνώριζε αρχαία ελληνικά; Η σύγκριση και η αντιπαραβολή των ονομάτων του Πτολεμαίου E’ και της Κλεοπάτρας ήταν η αρχή μιας κοπιαστικής εργασίας για να καταστεί δυνατή η ανάγνωση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών. Αλλά και σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους η χρήση των ελληνικών είναι έντονα εμφανής, διότι και οι λατινογενείς γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά κλπ) χρησιμοποιούν αυτούσιες λέξεις της αρχαίας και νεοελληνικής γλώσσας.  Παλαιότερα, κάποιοι ισχυρίζονταν πως οι ελληνικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα δεν ξεπερνούσαν τις χίλιες ως χίλιες πεντακόσιες. Το 1991 ο Αριστείδης Κωνσταντινίδης κυκλοφόρησε το βραβευμένο από την Ακαδημία βιβλίο του «Οι Ελληνικές Λέξεις στην Αγγλική Γλώσσα», στο οποίο καταγράφονταν 20.600 αγγλικές λέξεις δανεισμένες από την ελληνική γλώσσα. Στην επανέκδοση του βιβλίου με τίτλο «Η Οικουμενική Διάσταση της Ελληνικής Γλώσσας», συμπληρώθηκαν και άλλες λέξεις και ο συνολικός αριθμός τους έφτασε στις 35.000. Αυτός ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός ελληνικών λέξεων στην Αγγλική αλλά και στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, επέτρεψε στον έλληνα καθηγητή και διάσημο οικονομολόγο Ξενοφώντα Ζολώτα και μεταγενέστερα στον καθηγητή Νίκο Τάτσο, να εκφωνήσουν λόγους στην αγγλική γλώσσα μπροστά σε διεθνές ακροατήριο επιστημόνων, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ελληνικές λέξεις. Παραθέτουμε{[2]} στις υποσημειώσεις, ως δείγμα, τις δυο αρχικές παραγράφους αυτών των ομιλιών προς συνέδρους, για να διαπιστώσουν οι αναγνώστες πως σε δυο άψογα από πλευράς εννοιών και περιεχομένου κείμενα, μόνον κάποιοι σύνδεσμοι, άρθρα και προθέσεις δεν είναι στην ελληνική γλώσσα.

- Advertisement -

Φαίνεται όμως πως και στη σύγχρονη τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η ελληνική γλώσσα λόγω του πλούτου και της λογικής δομής της θα αποτελέσει εργαλείο πολυσύνθετων νέων λογισμικών προγραμμάτων. Το ενδιαφέρον για την ελληνική γλώσσα  οφείλεται στη διαπίστωση των ειδικών σε θέματα πληροφορικής πως οι υπολογιστές  προηγμένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την ελληνική, διότι οι άλλες γλώσσες χαρακτηρίστηκαν σημειολογικές. Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία η λέξη και αυτό που εκφράζει (αντικείμενο, άποψη ή ένα γεγονός και μια κατάσταση πραγμάτων), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση (π.χ. πρωτοβουλία = πρώτη + βούληση, μεταστρέφω = μετά + στρέφω, Κλεοπάτρα = κλέος + πατρίδα κλπ). Επίσης στον πλούτο της ενιαίας ελληνικής γλώσσας, από τον Όμηρο (800 π.Χ.), την κοινή της ελληνιστικής εποχής και τη βυζαντινή ως το 1453 μ.Χ. (πτώση της Κωνσταντινούπολης), βασίστηκε και το πρόγραμμα «Thesaurus Linguae Graecae (TLG)» του πανεπιστημίου Irvine (Ιρβάιν) της Καλιφόρνιας, που ξεκίνησε το 1972 με χρηματοδότηση της ελληνίστριας Μαριάννας Μακ Ντόναλντ.  Όπως ανακοινώθηκε από το πανεπιστήμιο, το Δεκέμβριο του 2017, το Online TLG περιείχε πάνω από 110 εκατομμύρια λέξεις επιλεγμένες από 10.000 έργα τα οποία έχουν σχέση με 4.000 συγγραφείς ενώ ενημερώνεται και βελτιώνεται συνεχώς με νέα  κείμενα. The full corpus is available to more than 2,000 subscribing institutions and thousands of individuals in 58 countries worldwide.Το πλήρες σώμα διατίθεται σε περισσότερους από 2.000 συνδρομητές και χιλιάδες μεμονωμένους επιστήμονες σε 58 χώρες.

Αυτόν το θησαυρό που οι ξένοι διανοούμενοι τον χαρακτηρίζουν ως ενιαία ελληνική γλώσσα από την αρχαιότητα και μέχρι σήμερα, οι έλληνες προοδευτικοί αναθεωρητές (εθνομηδενιστές) προσπαθούν να τον αποδομήσουν προβάλλοντας παραπειστικά ιδεολογικά επιχειρήματα. Άραγε, θα μάθουμε κάποτε την πραγματική αιτία αυτής της αντιπατριωτικής προσπάθειάς τους, σε έναν χωρίς ηθικούς φραγμούς σκληρό και ανταγωνιστικό κόσμο διακρατικών σχέσεων, οι οποίες χαρακτηρίζονται από έλλειμμα Δημοκρατίας, στρατοκρατικές γεωπολιτικές επιδιώξεις και τεράστια οικονομικά συμφέροντα, χωρίς το παραμικρό ίχνος ιδεολογικού συναισθηματισμού; Κάποτε θα μας εξηγήσουν το λόγο, την αιτία, αυτό το νεφελώδες «γιατί»;

 

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 

[1].- Ο Κώστας Αξελός ήταν στα νιάτα του δραστηριοποιημένο επαναστατικό μέλος του ΚΚΕ και έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, όπως και ο Μίκης Θεοδωράκης. Το 1945 καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε θάνατο. Την ίδια εποχή διαγράφτηκε από το κόμμα και χάρη στη βοήθεια του γνωστού φιλέλληνα διευθυντή του γαλλικού ινστιτούτου Αθηνών Οκτάβιου Μερλιέ φυγαδεύτηκε, μαζί με άλλους καλλιτέχνες και διανοουμένους (ανάμεσά τους και ο Κορνήλιος Καστοριάδης), στο Παρίσι. Εκεί είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί με μεγάλα ονόματα της τέχνης και τον γραμμάτων, όπως ο Αντρέ Μπρετόν, ο Πάμπλο Πικάσο, ο Ζαν Μποφρέ, ο Φρανσουά Σατλέ, ο Ανρί Λεφέβρ και άλλοι. Μεγάλη επιρροή στις φιλοσοφικές του αναζητήσεις είχε η συνάντησή του με τον μεγάλο γερμανό φιλόσοφο Μάρτιν Χάιντεγκερ, ο οποίος αναφερόμενος στην ελληνική γλώσσα τόνισε πως δεν είναι ένα απλό μέσον ομιλίας και συνεννόησης αλλά «είναι ο λόγος». Για το εύρος των εννοιών αυτής της ελληνικής λέξης ο Χάιντεγκερ προέβη σε εκπληκτικές φιλοσοφικές αναλύσεις. Ο Κ. Αξελός στο κεφάλαιο «Logos: Le langage et la pensée de lhomme et du monde» του έργου του «Le jeu du monde», προβαίνει σε φιλοσοφικές αναζητήσεις του «λόγου» συμπληρώνοντας κατά κάποιο τρόπο τις απόψεις του γερμανού διανοητή.

[2].-  Κείμενο από την ομιλία του καθηγητή Ξ. Ζολώτα:

Kyrie, It is Zeus anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists  Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.

Κείμενο από την ομιλία του Ν. Τάτσου:

 I eulogize this polyglot and plethoric synod of diplomats, politicians, academics, economists, ecologists, mathematicians, econometricians, demographers, technologists and other scholars and technocrats who are systematically and dynamically analyzing the economic, numismatic, ecological and energy phenomena, problems, episodes and arrhythmias of this planet and agonize for the anamorphosis of our economic and ecological systems. I emphasize in my prologue that I have no psychosis, rhetoric syndrome for demagogy or the scope to proselytize you with my homily to the Hellenic glossary. However, there is no amphibole that the Hellenic glossary is diachronic and ecumenical and that it has for eons stigmatized with its idiomorphic character and its plethora of lexis the history and the epistemology of this cosmos. It is neither a hypothesis nor hyperbolic to homologate that the synchronous polyglotism, its grammar and polymorphous dialects are based on lexis, synonyms, acronyms, symbols, metaphors, phraseology and glossary idioms and syntactic canons of the Hellenic glossa, its etymological thesaurus, its alphabet and its polytonic orthography. Thus, it is neither anacoluthon nor eccentric that the holon of my homily in this synod is in Hellenic.

Διαβάστε ακόμα:

Η διαχρονική συνέχεια της ενιαίας ελληνικής γλώσσας

Ο ελληνικός γλωσσικός διχασμός

Αρχαία Ελληνικά: Το σκοτεινό σχέδιο των αναθεωρητών εναντίον της γλώσσας μας

Το πατριωτικό καθήκον της προστασίας της γλώσσας μας

- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ