Η προεκλογική περίοδος στη Τουρκία αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια έμπρακτη επιθετικότητα προς την Ελλάδα.
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν θεωρείται ακριβώς ως κεραυνός εν αιθρία η απόφαση Ερντογάν να προκηρύξει εκλογές για τις 24 Ιουνίου. Τα εσωτερικά προβλήματα της Τουρκίας καρκινοβατούσαν και φυσικά ο ίδιος κατά την πάγια τακτική των λαϊκιστών, τα επέρριψε στους προηγούμενους: «Oι ασθένειες του παλαιού πολιτικού συστήματος εμφανίζονται σε κάθε βήμα που κάνουμε» (κάτι μας θυμίζει).
Ο Ερντογάν προσπαθεί να ανακόψει την συρρίκνωση της εκλογικής του επιρροής, την οποία επιταχύνει η οικονομική καθίζηση. Για «ασάφεια στον οικονομικό τομέα» μίλησε ο ίδιος, με τρεις κατεξοχήν «αχίλλειες πτέρνες», τον πληθωρισμό, το έλλειμμα του ισοζυγίου, και τα δάνεια του ιδιωτικού τομέα, που προεικάζουν την επερχόμενη οικονομική κρίση. Ούτως ή άλλως και αυτός τέκνο μιας οικονομικής κρίσης είναι η οποία τον έφερε στην εξουσία.
Η πρόσφατη, έστω και δυσχερής, επέλαση στο Αφρίν δεν φαίνεται να του έχει προσπορίσει αξιοσημείωτα ποσοστά (περί το 1%). Παρόλα αυτά, βοήθησε να συσπειρώσει περαιτέρω το δικό του ακροατήριο, που εντοπίζεται στους πολιτισμικά και οικονομικά υστερούντες μουσουλμανικούς πληθυσμούς της κεντρικής Τουρκίας και της Ανατολίας.
Ο Ερντογάν για να ενδυναμώσει την συσπείρωση των ψηφοφόρων του, δεν αποκλείεται να υπερακοντίσει τον αυταρχισμό που επέδειξε μετά το πραξικόπημα, φυλακίζοντας, εκβιάζοντας, απειλώντας. Η συνεργασία με τον Μπαχτσελί αποτελεί την… ιδανική του τρόμου κατά των αντιπάλων του δημοκρατών, φιλελευθέρων, μετριοπαθών δημοκρατών, δυτικόφιλων, Γκιουλενιστών, που εντοπίζονται στις βορειοδυτικές, εκσυγχρονισμένες και δυτικότροπες περιοχές της χώρας και φυσικά εναντίον των «προνομιούχων» εχθρών, των Κούρδων.
Ωστόσο η επιθετικότητα ενδεχομένως να μην περιοριστεί στο εσωτερικό. Η προεκλογική περίοδος αποτελεί ευκαιρία να επιχειρήσει εξαγωγή της προς Δυσμάς, και συγκεκριμένα στο Αιγαίο, για να αποκτήσει ερείσματα στα τμήματα του λαού που απεχθάνονται μεν τη μουσουλμανική θρησκοληψία, αλλά εμφορούνται από τον «Τουρκισμό».
Κατά τούτο δεν αποκλείεται μια, αύξουσας έντασης, έμπρακτη επιθετικότητα προς τη χώρα μας, όσο και προς την Συρία. Παράλληλα αναμένεται φραστικό κρεσέντο καταγγελιών κατά των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Φυσικά όλα εξαρτώνται και από την πορεία της προεκλογικής εκστρατείας. Αν τα πράγματα πάνε καλά για τον Ερντογάν θα είναι πιο συγκρατημένος. Αν οι δημοσκοπήσεις είναι ανησυχητικές γι αυτόν, οι προβλέψεις καθίστανται ρευστές. Ούτως ή άλλως θα είναι ένα δίμηνο φωτιά.
Η ελληνική κυβέρνηση σε επίπεδο αποτίμησης του χθεσινού γεγονότος, νιώθει ότι δικαιώνεται ο ισχυρισμός της πως η ένταση με την χώρα μας σχετίζεται με την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία. Ευελπιστεί δε ότι ενδεχομένως ή κήρυξη εκλογών να αποσυμπιέσει την κατάσταση, δεδομένου ότι η προεκλογική περίοδος είναι σύντομη. Μια μακρά προεκλογική περίοδος θα συσσώρευε δυναμική αστάθειας.
Ωστόσο η σύντομη εκλογική περίοδος θα φέρει σύντομα την επόμενη μέρα. Η Ελλάδα αναμένει εκτόνωση της επιθετικότητας μετά την εκλογή του, καθώς δεν θα χρειάζεται δοξαστικούς τόνους κατά των προαιώνιων εχθρών. Όμως εάν νικήσει ο Ερντογάν θα επιβάλει το νέο καθεστώς της απολύτου «μοναρχίας» του, και η δυναμική συμπεριφορά κατά της χώρας μας θα είναι στην απόλυτη διάθεσή του.
Και επειδή η Τουρκία… δεν είναι Ελλάδα να φωνασκεί μόνο για εντυπώσεις, επειδή έχει μακροπρόθεσμη στρατηγική επί του Αιγαίου και των πλουτοπαραγωγικών του πόρων, επειδή δε ενδιαφέρεται πλέον καθοριστικά για την Ε.Ε., επειδή ενδιαφέρεται να εγκατασταθεί στα εδάφη της Συρίας και να αποτρέψει δημιουργία κουρδικού καντονίου, δεν είναι σίγουρο ότι θα ανακόψει την πορεία αυτονόμησής από το ΝΑΤΟ, και τους εναγκαλισμούς με τον Πούτιν. Σε αυτή την περίπτωση, έστω και με λιγότερους φραστικούς εντυπωσιασμούς, τα προβλήματα θα συνεχιστούν.
Εκτεταμένο Υστερόγραφο
Στην Ελλάδα ο οπαδισμός και οι περιχαρακώσεις αποκλείουν την άλλη άποψη. Δεν μένουν αλώβητοι και πολλοί φιλελεύθεροι! Ο γράφων χαρακτηρίστηκε έως και… σύντροφος του Κουτσούμπα, για το κείμενο με τίτλο: «Οι παγκόσμιοι σερίφηδες ετοιμάζονται για νέο αίμα».
Το Σπήγκελ, που από όσο γνωρίζουμε δεν είναι όργανο… του ΚΚΕ, έγραψε για την επίθεση: «Ο βομβαρδισμός της Συρίας από την τριπλή συμμαχία, ήταν μάταιος, λανθασμένος και ψευδεπίγραφος. Μάταιος γιατί δεν θα αλλάξει τίποτα στην πορεία του πολέμου. Λανθασμένος γιατί αποδυναμώνει το διεθνές Δίκαιο. Και ψευδεπίγραφος γιατί αποσπά την προσοχή από τις ευθύνες της Δύσης.
Χωρίς τις ΗΠΑ, χωρίς τη Δύση, αυτός ο πόλεμος θα είχε τελειώσει προ πολλού. Η CIA άρχισε να εξοπλίζει και να εκπαιδεύει Σύρους αντάρτες το 2013, σε ένα μυστικό πρόγραμμα που κόστισε περίπου 1 δις δολάρια. Χωρίς δυτική ανάμειξη ο Άσαντ θα είχε σταθεροποιήσει τη δεσποτική εξουσία του. Αντί αυτού άνοιξε ο δρόμος για τους ισλαμιστές και τους Ρώσους».
