Όλες οι κατηγορίες:

Φανή Πεταλίδου
Ιδρύτρια της Πρωινής
΄Έτος Ίδρυσης 1977
ΑρχικήΟικονομίαΕΛΛΑΔΑ-ΓΑΛΛΙΑ-ΙΣΡΑΗΛ:Ο Σαρκοζί πίσω από την άσκηση!

ΕΛΛΑΔΑ-ΓΑΛΛΙΑ-ΙΣΡΑΗΛ:Ο Σαρκοζί πίσω από την άσκηση!

- Advertisement -

 Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

‘Ενα μήνα μετά τις κοινές, ελληνοισραηλινές ασκήσεις, η διεθνής δυναμική που εξαπέλυσαν δεν λέει να κοπάσει. Το Ιράν εκτόξευσε δοκιμαστικά εννέα βαλλιστικούς πυραύλους (το βεληνεκές των οποίων καλύπτει πιθανώς την Κύπρο, αν όχι την Κρήτη), απειλώντας πάλι Θεούς και Δαίμονες αν του επιτεθούν. Ο αμερικανικός στόλος άρχισε γυμνάσια στον Κόλπο, προετοιμαζόμενος για έναν αποκλεισμό των στενών του Ορμούζ, από όπου διέρχεται το 40% των παγκοσμίων πετρελαίων. Ο Αχμαντινετζάντ δήλωσε ότι διέταξε να στραφούν οι ιρανικοί πύραυλοι κατά του Ισραήλ (στο βεληνεκές των πυραύλων πιθανώς βρίσκεται Κρήτη και πάντως Κύπρος). Η έκρηξη στην Κωνσταντινούπολη έδειξε πόσο εύκολη είναι η δημιουργία ατμόσφαιρας που να δικαιολογήσει πόλεμο.

Τα σοβαρά διεθνή έντυπα αρνούνται να αποκλείσουν την πιθανότητα και τα σενάρια νέας, πολύ ευρύτερης σύγκρουσης. «Γιγαντομαχία» για το αν θα γίνει πόλεμος στο Ιράν διεξάγεται στο εσωτερικό της αμερικανικής εξουσίας μεταξύ του αντιπροέδρου Τσένει και του Υπουργού ‘Αμυνας Γκέιτς. Η κυβέρνηση της Αθήνας που ήλπιζε (!!!) ότι θα κάνει «απλώς» μια «εξυπηρέτηση» στο Ισραήλ, που θα έμενε κρυφή (!!!), βρέθηκε, πλήρως αιφνιδιασμένη και απολύτως σαστισμένη, να παρακολουθεί την εμπλοκή της χώρας στη μεγαλύτερη παγκόσμια κρίση των τελευταίων δεκαετιών, χωρίς φυσικά να ελέγχει κανένα παράγοντα. Ο Αχμαντινετζάντ συναντούσε τον Μπαμπατζιάν.  

- Advertisement -

Στην Τεχεράνη, το ιρανικό Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε για εξηγήσεις τον έλληνα επιτετραμένο (η Ελλάδα ονειρεύεται «διεθνείς ρόλους», αλλά δεν διαθέτει Πρέσβη, όπως δεν είχε στον Λίβανο το 2006). Οι Ιρανοί άκουσαν με προσοχή όσα τους είπε  και του εξήγησαν, με τη σειρά τους, ότι αν δεχθούν επίθεση, θα κάνουν ότι μπορούν για να πλήξουν τους εχθρούς τους. Οι Ιρανοί, που, ως παλαιότατος πολιτισμός, διακρίνονται για τεράστιο σεβασμό προς την Ελλάδα, προτιμούν να αποφύγουν μια ρήξη με την Αθήνα (ποτέ άλλωστε στην ιστορία της μέχρι τώρα, ανεξαρήτως καθεστώτος, η Ελλάδα δεν κατεγράφη ως εχθρική δύναμη από τους Ιρανούς ή ‘Αραβες). Οι στρατιωτικοί μας, είπαν στον επιτετραμένο, μας λένε ότι ήταν η «πρόβα τζενεράλε», αφού όμως λέτε ότι δεν ήταν, σας ζητάμε να εκδώσετε μια ανακοίνωση αποδοκιμασίας του προληπτικού πολέμου εναντίον μας. Η Αθήνα απέφυγε να την εκδώσει. Διαβεβαίωσε επίσης τη Μόσχα ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν τα ρωσικής κατασκευής αντιαεροπορικά (αντίστοιχα με τα ιρανικά), αλλά και πάλι απέφυγε να το διαψεύσει δημοσίως. «Γιατί η Ελλάδα ανέλαβε ευθύνη για ότι πρόκειται να γίνει στη Μέση Ανατολή;», διερωτήθηκε διπλωμάτης φιλικής χώρας που αντιτίθεται στον πόλεμο.

Καλά πληροφορημένοι διπλωματικοί κύκλοι θεωρούν ότι ο Νικολά Σαρκοζί έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για να δώσει το ΟΚ στην άσκηση η Αθήνα. Ο Γάλλος Πρόεδρος έχει βάλει υποψηφιότητα για ρόλο «σούπερ Μπλερ» στην περίπτωση νέου, πολύ ευρύτερου πολέμου – του πολιτικού δηλαδή που θα «οδηγήσει» την Ευρώπη στο νέο πόλεμο, στο πλευρό Αμερικανών/Ισραηλινών. Το είπε άλλωστε προ της εκλογής του («πρώτη προτεραιότητα της θητείας μου θα είναι, με οποιοδήποτε τίμημα, να μην αποκτήσει το Ιράν πυρηνικά όπλα») και το επιβεβαίωσε επανειλημμένως αργότερα. Η ομάδα των «νεογκωλικών» συμβούλων του υπό τον κ. Γκινό, συγγραφέα πολλών ομιλιών του, μοιάζει περισσότερο «προκάλυμμα» ενός πολιτικού, την εκλογή του οποίου στην γαλλική προεδρία ορισμένοι χαρακτήρισαν «δεύτερο θάνατο του στρατηγού Ντε Γκωλ».

Ο εγγονός του Θεσαλλονικιού εμπόρου έχει εμπειρία και χάρισμα να εμφανίζει όπως θέλει τα πράγματα (ιδίως σε όσους θέλουν να εξαπατηθούν), κινούμενος σε ένα γαλλικό πολιτικό σύστημα που δεν έχει αναπτυγμένα «αντισώματα» έναντι «ανατολίτικων» πολιτικών «τεχνολογιών». ‘Οσοι όμως (θέλουν να) «έχουν μάτια βλέπουν». «Η Γαλλία μαθαίνει να λέει Ναι», ήταν ο τίτλος αφιερώματος του Νιούσγουηκ στην «επανάσταση στην εξωτερική πολιτική» του «φιλοαμερικανού Σαρκοζί», «επανάσταση» που απέσπασε τους επαίνους κορυφαίων νεοσυντηρητικών (Μπόλτον) και κορυφαίων γερακιών,όπως ο Νετανιάχου, «αρχιτέκτονας» του πολέμου στο Ιράκ, που προέβλεψε ότι ο Σαρκοζί θα «συμβάλει σημαντικά» στην «ασφάλεια του Ισραήλ». ‘Οπως σημείωσε η μεγάλης κυκλοφορίας Yediot Aharaniot, στις παραμονές ήδη της εκλογής του, «η εβραϊκή καταγωγή του επόμενου Γάλλου καθολικού Προέδρου γέννησε μεγάλες ελπίδες στο Ισραήλ».

Ο Σαρκοζί είναι (ορθώς) πολύ δημοφιλής στην Αθήνα για την υποστήριξη στο Βουκουρέστι. Η υποστήριξη είναι διπλωματικά πολύτιμη, όχι όμως αποφασιστική – η Αθήνα διαθέτει και το «μαχαίρι και το πεπόνι» στα Βαλκάνια, γιατί μόνο ικανοποιούμενη θα συνεχιστεί η διεύρυνση ΝΑΤΟ και ΕΕ. Επιπλέον, θα μπορούσε το ελληνικό «αντάλλαγμα» να είναι περισσότερο ανάλογο, ή και αν κρινόταν ότι χρειάζεται ένα άνοιγμα προς τη Γαλλία και το Ισραήλ να γίνει με λογικό, σοβαρό, ισορροπημένο τρόπο. Η μακροχρόνια αξιοπιστία και το κύρος της Αθήνας σε όλο τον αραβομουσουλμανικό κόσμο συνιστά τελείως δυσανάλογο αντάλλαγμα και οι κίνδυνοι για την Αθήνα τεράστιοι. ‘Οταν οι Αμερικανοί ανακαλύπτουν την αξία της «ήπιας ισχύος», είναι εκπληκτικό να μην την καταλαβαίνουν οι πολιτικοί μιας χώρας με όνομα και ιστορία πολύ μεγαλύτερης αξίας από ένα στόλο F-16, χώρας πολύ μικρής για να είναι ανέντιμη, όπως είπε ο Μητσοτάκης στην περίπτωση Οτσαλάν. Πρώην Υπουργός διατυπώνει τουλάχιστο την ευχή το «πάθημα να γίνει μάθημα» και να μη δούμε την Αθήνα, φοβισμένη από το ίδιο το θάρρος της στο Βουκουρέστι, να τρέχει να ικανοποιήσει τον Σαρκοζί και στο Κόσοβο, μια ενδεχόμενη αναγνώριση της ανεξαρτησίας του οποίου μπορεί να αποβεί εξίσου καταστρεπτική για τα εθνικά συμφέροντα με μια κακή λύση στα Σκόπια, υπονομεύοντας τη μεγάλη (πλην εισέτι εύθραυστη) επιτυχία της ρωσικής πολιτικής Καραμανλή.

‘Οταν δεν διαψεύδουν περίπου ότι … έγινε η άσκηση, κυβερνητικοί αξιωματούχοι αποδίδουν ευθύνη στην αεροπορία, ότι «υπερέβη εαυτόν» στο σχεδιασμό της άσκησης, ή επιδίδονται στο γαϊτανάκι ανταλλαγής κατηγοριών ΥΠΕΞ-ΥΕΘΑ. Η άποψη ότι η Ελλάδα πρέπει να «ενταχθεί» σε «άξονα Αμερικής-Ισραήλ» εκφράζεται όμως κατά καιρούς ανεπισήμως ή ημιεπισήμως από διάφορους κύκλους «εντός, εκτός και επί τα αυτά», χωρίς οι οπαδοί της να εξηγούν αν υπάρχει τέτοια πρόσκληση, με τι όρους και τι ώφελος για την Ελλάδα, πως θα είναι αποτελεσματική μια εξωτερική πολιτική «ανάποδη» με το λαϊκό φρόνημα και αντίθετη με όλη την υπάρχουσα γεωπολιτική-ιστορική εμπειρία και την μέχρι τώρα πολιτική όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πιο «πατριωτική» εκδοχή του «δόγματος» της ελληνικής πολιτικής τάξης, να τάχουμε καλά με τους «πλούσιους και ισχυρούς», εύλογης μεν ως επιδίωξης, εξαρτώμενης όμως κάθε φορά από το τίμημα. ‘Οσο για την άποψη ότι επίκειται η διάλυση της Τουρκίας και καλείται η Ελλάδα να καλύψει το «κενό ασφαλείας», δυσκολεύεται κανείς και να τη σχολιάσει, πόσο μάλλον ως πρόταση πολιτικής για μια Ελλάδα που ματαιώνει μόνη της ασκήσεις στην Κύπρο, μην ενοχληθεί η Τουρκία!

Οι ‘Ελληνες είναι μικρό έθνος με μεγάλη ακτινοβολία, «όνομα», «στριμωγμένο» ανάμεσα στον δυτικό, σλαβικό και ισλαμικό κόσμο. ‘Ολο το γεωπολιτικό παιχνίδι της είναι η αλληλεπίδραση και εξισορρόπηση με τους τρεις αυτούς κόσμους. Το παιχνίδι της δύσης κατά της ανατολής τόπαιξε, δύο φορές στον εικοστό αιώνα, με τραγικά αποτελέσματα.'Εστειλε στρατό στην Ουκρανία κατά των Μπολσεβίκων και εμπιστεύτηκε μετά τους Αγγλογάλλους πολύ περισσότερο από ότι άξιζαν, με αποτέλεσμα την Μικρασιατική Καταστροφή. Πειθήνιος υποτελής στο ΝΑΤΟ μετά το 1952, έστειλε στρατό στην Κορέα, εισπράττοντας ως αποτέλεσμα διωγμό στην Πόλη, δικτατορία στην Ελλάδα, εισβολή στην Κύπρο. ‘Ισως όμως η ιστορία διδάσκει ότι δεν διδάσκει.

- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ