Τα πρέποντα ΟΧΙ και τα πρέποντα ΝΑΙ
Του Ντίνου Τουμάζου
Εικοστός πρώτος αιώνας, σωτήριον έτος 2008 από Χριστού γεννήσεως, οι Τούρκοι εξακολουθούν να κατέχουν τη μισή Κύπρο επί 34 συναπτά έτη, 4η επέτειος του ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν.
Χίος, συνέδριο «επαναπροσέγγισης». Ο Κώστας (Έλληνας πρώην διπλωμάτης στον ΟΗΕ, λένε οι πληροφορίες), πλησιάζει τον Τουρκοκύπριο Bulent Kanol και του αναπτύσσει τη θεωρία του:
– «Να μην ονομάζετε τους εαυτούς σας Τουρκοκυπρίους, Τούρκους, Έλληνες, Ελληνοκυπρίους».
– «Τι να ονομάζουμε τους εαυτούς μας;» ρωτά ο άλλος εμβρόντητος.
– «Να ονομάζεστε Κύπριοι».
-«Εσάς πώς σας λένε;»
– «Κώστα» του απαντά ο Έλληνας.
– «ΟΧΙ» του φωνάζει ο Τουρκοκύπριος. «Σας λένε Ανδρέα»!
Ο Π.Η. (Ελληνοκύπριος καθηγητής Πανεπιστημίου και σφοδρός πολέμιος του σχεδίου Ανάν), σχολιάζοντας το ως άνω περιστατικό με Τουρκοκύπριο συνάδελφό του στο περιθώριο του συνεδρίου, υποστηρίζει ότι στην Κύπρο υπάρχουν Έλληνες και Τούρκοι, πως δεν μπορούν ούτε πρέπει να εγκαταλείψουν την ταυτότητά τους και πως πρέπει να ζήσουν σε ένα κράτος δικαίου, μέλος της Ε.Ε. Και ο καλός συνάδελφός του απαντά με αυτοπεποίθηση (όπως καταγράφει ο Π.Η.):
«Ναι, συμφωνώ. Εσείς είσαστε Έλληνες, εμείς είμαστε Τούρκοι, έτσι πρέπει να είναι γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, εμείς όμως μαζί με την Τουρκία είμαστε πιο ισχυροί, θα σας επιβάλουμε συνομοσπονδία, για να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της Τουρκίας επί ολοκλήρου της Κύπρου, εσείς αργά ή γρήγορα θα προσαρμοστείτε και η ζωή συνεχίζεται. Διαβάστε Θουκυδίδη»!!!
Χαστούκι τούρκικο και τρανταχτό! Και μας αξίζει! Και δεν είναι το μόνο. Καιρός δεν είναι να διδαχτούμε αυτά (και από αυτά) που έπρεπε να διδαχτούμε; Γιατί ο Θουκυδίδης (ο θεωρούμενος παγκοσμίως ως ο πατέρας της επιστήμης της Ιστορίας και από το «οπλοστάσιο» της σοφίας και της οξύνοιας του οποίου αντλούν οι πάντες και τα προσαρμόζουν στις περιστάσεις που τους βολεύουν – εκτός από εμάς ασφαλώς) τα είπε ο άνθρωπος.
Και δεν επισήμανε μόνο την αμείλικτη πραγματικότητα της υποβάθμισης του δικαίου και της ηθικής όταν πρόκειται να εξυπηρετηθούν συμφέροντα, αλλά είπε και πολλά άλλα. Και με τα λόγια του Ερμοκράτη του Συρακούσιου μας βάζει μπροστά στις ευθύνες μας:
«Δεν κατηγορώ εκείνους που επιζητούν να επεκτείνουν τη δύναμή τους, αλλά εκείνους που είναι πρόθυμοι να υποταχθούν.» (Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν. Θουκυδίδου Ιστορία, Δ 61)
Τόνισε ακόμη ο οξύνους εκείνος μακρινός μας πρόγονος(που οι Τούρκοι επικαλούνται και εμείς αγνοούμε και περιφρονούμε) ότι «Ζει ασφαλέστερα εκείνος ο οποίος δημιουργεί στον εαυτό του ελάχιστα αίτια μετάνοιας επειδή ευνόησε τους αντιπάλους του.» (Ο γαρ ελαχίστας τας μεταμελείας εκ του χαρίζεσθαι τοις εναντίοις λαμβάνων ασφαλέστατος αν διατελοίη. Θουκυδίδου Ιστορία, Α34)
Στο δια ταύτα: Πώς πρέπει να απαντήσουμε σήμερα εμείς οι Κύπριοι, η κυβέρνησή μας και ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις μη επιδεχόμενες αμφισβήτηση παραινέσεις του Θουκυδίδη;
NAI σε λύση αρχών.
ΝΑΙ σε λύση εναρμονισμένη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
ΝΑΙ σε λύση που να εξασφαλίζει λειτουργικότητα, βιωσιμότητα, ασφάλεια στα πλαίσια του «συνεταιρισμού για την ειρήνη» – του ευρωπαϊκού πλαισίου ασφαλείας.
ΝΑΙ σε απευθείας συνομιλίες με τον ίδιο τον κατακτητή.
ΝΑΙ στην ενημέρωση των Ευρωπαίων εταίρων μας και των άλλων κέντρων λήψης αποφάσεων και παράλληλη εκστρατεία διαφώτισης της κοινής γνώμης διεθνώς ότι η ούτω καλουμένη απομόνωση των Τ/κ είναι αποτέλεσμα και παράγωγο αυτής καθαυτής της παράνομης τουρκικής εισβολής και της παράνομης τουρκικής κατοχής εδάφους ανεξάρτητου κράτους-μέλους του ΟΗΕ και ευρωπαϊκού εδάφους.
ΑΛΛΑ ΚΑΙ
ΟΧΙ σε συνδιαλλαγές με τα όργανα του κατακτητή , π.χ. στη Λήδρας και στα άλλα οδοφράγματα που, εμμέσως πλην σαφώς, αναγνωρίζεται η άσκηση εξουσίας.
ΟΧΙ σε υιοθέτηση των τουρκικών θέσεων που μεταθέτουν το πρόβλημα από διεθνές και το μετατρέπουν σε διακοινοτικό.
ΟΧΙ σε απαλλαγή της Τουρκίας με την παρατεταμένη και διαιωνιζόμενη επικέντρωση σε μία μόνο (δευτερεύουσα) πτυχή του ζητήματος.
ΟΧΙ στην απαλλαγή της διεθνούς κοινότητας και της Ε.Ε.από την ευθύνη.
ΟΧΙ σε συνεχή διολίσθηση.
ΟΧΙ στη δημιουργία τετελεσμένων, δημιουργία προηγούμενων και αποδοχή νέων καταστάσεων.
ΟΧΙ σε νέες δεσμεύσεις, αυτοδεσμεύσεις, αυτοεγκλωβισμό, αυτοευνουχισμό, αυτοχειριασμό.
Και όσον αφορά τον Κυπριακό λαό:
ΟΧΙ στην αποκοίμισή του, στη δημιουργία ψευδαισθήσεων και στην παραπληροφόρησή του. Γιατί αυτός ο λαός αξίζει μια καλύτερη τύχη από αυτήν που του επεφύλασσαν οι μέχρι το 2004 ηγέτες του και την οποία απέρριψε, αποδεικνυόμενος ανώτερος και σωφρονέστερος από εκείνους.
