Tη Χαράs Λιαναντωνάκη
Πολλή… φιλειρηνική κίνηση στη Νοτιανατολική Ευρώπη, στη γειτονιά μας δηλαδή, με όλα τα μέσα… Στις 14 Δεκεμβρίου το λεγόμενο «τρένο της ειρήνης», έκανε το πρώτο απευθείας δρομολόγιο Βελιγράδι-Σαράγεβο, 17 χρόνια μετά από την επίθεση του ΝΑΤΟ στη Βοσνία (που συμβατικά λέμε «Πόλεμο» στη Βοσνία). Τα βαγόνια του τρένου «της ειρήνης» είχαν διαφορετικά χρώματα για να δηλώσουν τη διαίρεση που παρήγαγε ο αιματηρός αυτός πόλεμος, τον κατακερματισμό σε: Σερβία και Βοσνία- Ερζεγοβίνη. Η πολυδιαφημιζόμενη ειρήνη είναι συμβολική , ενώ η πραγματικότητα είναι μια βίαιη διαίρεση. Εξ ου και οι όψιμες συμμαχίες πολιτισμού.
Γιατί όλη αυτή η σπουδή και κινητικότητα σε υψηλότατο κρατικό επίπεδο εκπροσώπησης για την περίφημη «σύγκλιση των πολιτισμών», με…. γέφυρες διαλόγου, τρένα ειρήνης, τριμερείς διασκέψεις για Ποτάμια (βλ. προστασία Δούναβη) και Λίμνες, (βλ Πρέσπες, Αχρίδα) – όλα αυτά υπό την ομπρέλα της ΟΥΝΕΣΚΟ συνήθως, όπως και εν προκειμένω; Αξίζει να προβληματιστούμε! Γιατί επείγονται οι διεθνείς «γεφυροποιοί» που ευαγγελίζονται τον διάλογο των πολιτισμών, να «εκτροχιάσουν» εθνικά ζητήματα (υπαρκτά προβλήματα καλής ή μάλλον κακής γειτονίας) και να επιβάλλουν διεθνή σταυροδρόμια πολιτισμών; Μήπως γιατί τα προτεκτοράτα είναι οντότητες εύπλαστες χωρίς σαφή ταυτότητα;
Αν δούμε το πρόγραμμα του 1ου Συνεδρίου της Συμμαχίας Πολιτισμού για τη Νοτιανατολική Ευρώπη, βλέπουμε ότι κοινό σημείο-κλειδί των προτάσεων της AoC είναι η ανοχή- ενθάρρυνση των διαφορετικών αναγνώσεων της εθνικής ιστορίας των λαών. Κάποιοι προφανώς επείγονται να σχετικοποιηθούν-παγκοσμιοποιηθούν τα αυτονόητα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα των λαών της περιοχής μας (και όχι μόνον) στην ιστορία τους και στην διδασκαλία αυτής.
Κυρίαρχο ρόλο στην ατζέντα του 1ου αυτού Συνεδρίου στο Σαράγεβο έχουν και τα ζητήματα θρησκευτικής «διαφορετικότητας». Με ποιά μορφή άραγε προωθούν οι σύμμαχοι του Σαράγεβο τον θρησκευτικό διάλογο; Τι προτείνουν για σχισματικές, παράνομες «εκκλησίες» τύπου Μακεδονική Αρχιεπισκοπή Αχρίδος, την οποία διεθνείς οργανισμοί- η Ουνέσκο κυρίως- ανέχονται σιωπηρώς επί έτη; Ή μήπως θα σερβίρουν ως γέφυρα πολιτισμού την ανακίνηση ζητημάτων ανύπαρκτων εθνο-θρησκευτικών μειονοτήτων (όπως λ.χ. «Μακεδονική» στην Ελλάδα);
Ως γνωστόν η εθνική ιστορία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας κάθε λαού και, ως γνωστόν, κάποιοι παράγοντες-προτέκτορες επείγονται να μηδενίσουν τις όποιες τοπικές αντιστάσεις ή κραδασμούς στις παγκόσμιες «γέφυρες πολιτισμού» που κτίζουν. Κάποιοι: όπως οι γνωστοί άγνωστοι του διαβόητου CDRSEE που συμμετέχει ενεργά στο 1ο αυτό Συνέδριο, στο πλαίσιο των αμφιλεγόμενων επενδύσεών του «για τη συμφιλίωση στους λαούς των Βαλκανίων». Ήδη τα joint history projects του CDRSEE και του μεγαλοεπενδυτή ιδρυτή του κ. Σόρος έχουν δρομολογηθεί και τρέχουν ολοταχώς στις επικίνδυνες νέες «γέφυρες» του σύγχρονου πολυπολιτισμικού μηδενισμού.
