Από τον Βασίλη Μπεσκένη, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Δηλαδή, για να καταλάβω… Καμιά 250αριά φουκαράδες, με σχεδόν 5 έως 7 χρόνια παραμονής ο καθένας στη χώρα μας (δεν είναι ότι πέρασαν τα σύνορα πριν καμιά εβδομάδα) παίρνουν μια ωραία πρωία το πλοίο της γραμμής και κατεβαίνουν στον Πειραιά. Ανηφορίζουν τη Συγγρού, στρίβουν δεξιά με κατεύθυνση τη Σόλωνος και παρκάρουν μπροστά στη Νομική.
Στην είσοδο τους περιμένουν κάποιοι αυτόκλητοι υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων -Δίκτυο Αλληλεγγύης νομίζω αυτοαποκαλούνται- που εμφανίζουν εαυτούς ως έχοντες το αποκλειστικό προνόμιο της ανθρώπινης ευαισθησίας και οι οποίοι μόνο που δεν τους μοιράζουν… κλειδιά δωματίων και δεν τους ενημερώνουν για την αίθουσα και την ώρα που σερβίρεται το πρωινό…
Επί σχεδόν δύο 24ωρα, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και των 20-τόσων συνιστωσών του παρελαύνουν από τη Νομική και κραυγάζουν εναντίον της πολιτείας, μοιράζοντας ή αφαιρώντας κατά βούληση πιστοποιητικά ελληνικότητας και υποστηρίζοντας πως οι μετανάστες -δεν θα κολλήσω αν είναι πολιτικώς ορθότερο το «παρανόμως ευρισκόμενοι στη χώρα μας μετανάστες» από το «λαθρομετανάστες», αλλού είναι το δάσος- έχουν κάθε δικαίωμα να καταλαμβάνουν τη Νομική, στην οποία, άλλωστε, δεν γίνονται μαθήματα. Θέση στην οποία μένουν ανυποχώρητοι, μέχρις ότου πατάνε την μπανανόφλουδα… Διαρρέει κάτι ο Σαμαράς περί άρσης του πανεπιστημιακού ασύλου, από κοντά και η κυβέρνηση που προειδοποιεί ότι θα αμολύσει τα ΜΑΤ και να η κωλοτούμπα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Διότι, όσο βόλευε το «επιχείρημα» των πολιτικών δικαιωμάτων μιας χούφτας ταλαίπωρων που μεταφέρουν την απελπισία τους από τη μια γωνιά του πλανήτη στην άλλη, ζούσαμε την ενσάρκωση της Μητέρας Τερέζας. Οταν, όμως, νιώθουμε την απειλή των «κεκτημένων» μας, αμυνόμαστε περί… πάρτης.
