Όλες οι κατηγορίες:

Φανή Πεταλίδου
Ιδρύτρια της Πρωινής
΄Έτος Ίδρυσης 1977
ΑρχικήΑπόψειςΑς κάνουμε κάτι πριν την …επόμενη Νομική

Ας κάνουμε κάτι πριν την …επόμενη Νομική

- Advertisement -

nomiki-athinonΤου Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”

Θα ήταν αφελές και ιδιαιτέρως επικίνδυνο εάν η κυβέρνηση πίστευε πως η ομαλή -ΕΥΤΥΧΩΣ- έκβαση της κατάληψης της Νομικής από 250 λαθρομετανάστες και «αλληλέγγυους» συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών εξωκοινοβουλευτικών έκλεισε αυτή την «εύθραυστη» υπόθεση που θα μπορούσε, σε μια ακραία εκδοχή της, να είχε μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε μικρή Τυνησία.

- Advertisement -

Είναι θετικό ότι επικράτησαν, τελικά, οι ψυχραιμότερες φωνές.

Και οφείλει κανείς να αναγνωρίσει στον Παπουτσή και τους άλλους υπουργούς ότι, όντως, προσπάθησαν μέχρι την τελευταία στιγμή να αποφύγουν την επέμβαση των ΕΚΑΜ, κάτι που αναμφισβήτητα θα δυναμίτιζε την έκρυθμη κατάσταση.

Αυτές οι ψυχραιμότερες φωνές, ωστόσο, ήταν ως επί το πλείστον από την πλευρά των διαχειριστών της κρίσης. Από την πλευρά εκείνων που έχουν την (κυβερνητική) πολιτική ευθύνη. Ισως, ως ένα βαθμό, και από την πλευρά κάποιων πολιτικών κομμάτων (ΝΔ, ΚΚΕ).

- Advertisement -

Με (μικρή) απόσταση από τα γεγονότα της νύχτας της Παρασκευής, όμως, οφείλει κανείς να επισημάνει πως ό,τι άρχισε στη Νομική είναι σφόδρα πιθανό να έχει συνέχεια. Είναι πιθανό να εξελιχθεί σε μία ακόμα εστία κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής αποσταθεροποίησης με σοβαρότατες συνέπειες στην (τραυματισμένη) εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Δεν είναι τυχαίο πως πριν από την ήρεμη έξοδο των «ελεύθερων πολιορκημένων» από το πανεπιστημιακό κτίριο-άσυλο της Σόλωνος, αρκετοί ξένοι δημοσιογράφοι μετέδιδαν στα μέσα τους πως «η Ελλάδα κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μία Τυνησία ή μία Αίγυπτο του ευρωπαϊκού νότου».

Οι Ευρωπαίοι αποδεικνύονται στο θέμα αυτό για ακόμα μία φορά ιδιαίτερα υποκριτές. Επί πολλά χρόνια αφήνουν την Ελλάδα να διαχειριστεί το μείζον πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης χωρίς να της ανήκει. Διότι πρόκειται για ένα πρόβλημα ευρωπαϊκό – οι χώρες της δυτικής Ευρώπης είναι, άλλωστε, ο τελικός προορισμός των εξαθλιωμένων.

Χρησιμοποιούν τη χώρα μας ως… πάρκινγκ Πακιστανών, Αφγανών και Βορειοαφρικανών και στέλνουν τη Frontex για να εποπτεύσει πως όσοι μπαίνουν ή επαναπατρίζονται ή παραμένουν εδώ.

Είναι προφανές πως η Ελλάδα οφείλει να διαχειριστεί, λοιπόν, αυτό το τεράστιο διεθνές πρόβλημα δίχως την παραμικρή ουσιαστική βοήθεια των εταίρων της. Είτε γιατί προτιμούν να κρύψουν τα σκουπίδια κάτω από το ελληνικό χαλί, είτε διότι η ίδια η Ελλάδα, χρεοκοπημένη και αναξιόπιστη, δεν έχει (ακόμα) τη δυνατότητα να ασκήσει πίεση και να απαιτήσει μία άλλη ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική (που να πιέσει, παραδείγματος χάρη, την Τουρκία να μην επιτρέπει τη διακίνηση λαθρομεταναστών ή να χορηγήσει βοήθεια για την παραμονή των ανθρώπων αυτών στις πατρίδες τους, βελτιώνοντας τις δημοκρατικές δομές τους).

Ως εκ τούτου, το κρίσιμο ερώτημα είναι τι θα κάνουμε εάν συμβεί η… επόμενη Νομική; Διότι, μπορεί να αποφεύχθηκε η άσκηση βίας, τη νύχτα της Παρασκευής, οι λαθρομετανάστες και όσοι τους υποστήριξαν, όμως, μπορούν να πιστεύουν πως ανάγκασαν το ελληνικό κράτος να τους ακούσει.

Κάτι τέτοιο δεν είναι κακό, στην περίπτωση, μάλιστα, που ένας αρκετά μεγάλος αριθμός των συγκεκριμένων μεταναστών έχει δίκαια αιτήματα και επιχειρήματα για τη νομιμοποίησή τους και έχουν υποστεί την εκμετάλλευση από κάποιους «συνέλληνες» που τους παρείχαν εργασία.

Τι θα γίνει, όμως, με τους επόμενους, που δεν θα έχουν τα ίδια δίκαια αιτήματα, αλλά θα επιδιώξουν να τα νομιμοποιήσουν καταλαμβάνοντας ένα άλλο πανεπιστημιακό ή δημόσιο κτίριο; Πώς θα αντιδράσουν, την επόμενη φορά, οι θερμοκέφαλοι της άλλης πλευράς; Πόσοι ψύχραιμοι θα βρεθούν να βοηθήσουν;

Πού καταλήγουμε; Δύο θέματα πρέπει να μπουν αμέσως στο τραπέζι:

Το ένα αφορά τη μεταναστευτική μας πολιτική. Αρκούν τα νομοσχέδια της (συμπαθούς) κυρίας Νταλάρα; Αρκεί η πίεση που ασκούμε (ή δεν ασκούμε) στις Βρυξέλλες; Πόσους οικονομικούς μετανάστες μπορούμε να αντέξουμε ακόμα; Και τι θα κάνουμε με όσους έχουν ήδη αλλοιώσει τον κοινωνικό ιστό του ιστορικού κέντρου της Αθήνας;

Το δεύτερο αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο. Επ’ αυτού προτάσεις υπάρχουν. Ας υπάρξουν άμεσα και λύσεις.

Και για τα δύο, πάντως, χωρίς διχαστικούς αφορισμούς του τύπου ανθέλληνες ή ρατσιστές. Για να μη διαλύσουμε ακόμα περισσότερο την κοινωνία μας…

- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ