Του Νίκου ΚοτζιάΗ εφημερίδα αυτή, αποκάλυψε στις 19.2.2011, στην εισαγωγική παράγραφος άρθρου για τις ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα, ότι «προκειμένου να μειωθούν τα χρέη, οι χρηματοδότες του εξωτερικού απαιτούν από το Ελληνικό κράτος την πώληση δημόσιας ιδιοκτησίας». Από μια πρώτη ματιά μπορεί κανείς να συμπεράνει, ότι οι ξένοι δανειστές απαιτούν αυτό που με την αυτοτελή της μεγαλοφυΐα είχε ήδη αντιληφθεί από μόνη της η Ελληνική κυβέρνηση! Ω! Τι σύμπτωση! Τα μεγάλα πνεύματα συναντιόνται: η απαίτηση των ξένων δανειστών εμφανίστηκε ως πρόταση από τους εκπροσώπους της Τρόικας στην Αθήνα μια ημέρα πριν την γνωστοποίηση της πατέντας από την Ελληνική Κυβέρνηση.
Η σύμπτωση αυτή, συνοδεύτηκε και από μία δεύτερη. Όλοι μαζί καμώνονται εδώ στην Αθήνα ως να τσακώνονται για τη δημόσια γη, ενώ το πρώτο θύμα αυτής της μεγαλοφυούς σύλληψης της ελληνικής κυβέρνησης που όλος συμπτωματικά είναι «απαίτηση» του διεθνή παράγοντα και κατά λάθος το είπαν οι τροϊκανοί, «αν και δεν το γνώριζαν» (μια ακόμα σύμπτωση), θα είναι οι κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, όπως η ΔΕΗ και ο ΟΠΑΠ. Μια τέτοια δε «αξιοποίηση» θα οδηγήσει στην μελλοντική μείωση εσόδων του δημόσιου προϋπολογισμού καθότι θα λείπουν οι κερδοφορίες τους.Το δεύτερο που αποκαλύφθηκε ως προς την εκποίηση δημόσιου πλούτου, είναι το ποιος ασχολήθηκε με το σχεδιασμό αυτής της επιλογής.
Ασφαλώς και δεν ήταν το Υπουργικό Συμβούλιο ή η Βουλή (θεσμοί περιττοί όταν δεν «κατανοούν τις μεγαλοφυείς επιλογές»), αλλά ούτε η Τρόικα. Ήταν ένα από τα επιτελεία που από καιρό έχω αποκαλύψει, που διαμορφώνουν τις απαιτήσεις ξένων και ντόπιων τοκογλύφων σε προτάσεις και μετά τις περνούν ω τροϊκανές. Απαιτήσεις που κατόπιν οι έχοντες και κατέχοντες θα μας καλέσουν να ικανοποιήσουμε με πειθαρχικά «καθότι το απαιτούν οι περιστάσεις».
Στην περίπτωση της εκποίησης δημόσιας περιουσίας στήθηκε μια «επιτροπή σοφών», από εκπροσώπους του Ινστιτούτου Ερευνών των Βιομηχάνων, πρώην γενικούς γραμματείς υπουργείων, εκπροσώπους τραπεζών και γνωστούς νεοφιλελεύθερους (τα ονόματα έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί – οι άνθρωποι δεν άντεξαν να το παίξουν σεμνοί και αυτοδιαφημίζονται).Και στην περίπτωση της πώλησης δημόσιας περιουσίας αποκαλύφθηκε το πώς έχει στηθεί το όλο μνημόνιο: πρώτα οι δανειστές, ως μια συμμορία τοκογλύφων, διατυπώνουν τις απαιτήσεις τους.
Κατόπιν οργανώνεται ομάδα Ελλήνων ειδικών που διασυνδέονται και με τα ντόπια συμφέροντα και διαπλοκή. Αυτοί συγκεκριμενοποιούν σε σχέδιο τις απαιτήσεις των κατέχοντων προκειμένου να τροφοδοτήσουν, με τη μεσολάβηση του Υπουργείου Οικονομικών, την Τρόικα. Κατόπιν εμφανίζεται ως «θεϊκή αναγκαιότητα» η υποταγή της Ελλάδας σε αυτό το σχέδιο ή, ακόμα «καλύτερα» ως να είναι αυτή η υποταγή τμήμα του κυβερνητικού μεταρρυθμιστικού προγράμματος. Και για να είμαι σαφής: πράγματι χρειάζεται αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αλλά αυτή οφείλει να γίνει με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και όχι να μεθοδεύεται η φτηνή υφαρπαγή της όπως γίνεται ήδη με τις δημόσιες τράπεζες.
