Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί Πρόεδροι, η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής ανοίγει μια νέα εποχή για την Ευρώπη και μια νέα εποχή για την Ελλάδα.
Η Ευρώπη πήρε την ιστορική απόφαση να προχωρήσει ενωμένη και να σταθεί αλληλέγγυα στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, αλλά και ευρύτερα, ενώ εμείς εξασφαλίσαμε για τη χώρα μας μια πολύ σημαντική μείωση των βαρών μας, του χρέους μας. Θα είναι μια ελάφρυνση, που θα δώσει νέα προοπτική στη χώρα μας και θα μειώσει τις δυσκολίες κάθε ελληνικής οικογένειας.
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί, αν πριν από δύο εβδομάδες αυτή η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν είχε σταθεί στο ιστορικό της ύψος. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ στάθηκε στο ιστορικό ύψος των στιγμών, για να μπορούμε να έχουμε μια ευεργετική, για το σήμερα και το μέλλον των επόμενων γενεών, απόφαση για τη χώρα μας, όταν ζητήσαμε τότε τη στήριξη όλων, ώστε η Κυβέρνηση να μεταβεί στη Σύνοδο Κορυφής με τη μέγιστη δυνατή διαπραγματευτική ισχύ.
Και θέλω να ευχαριστήσω όλους και τον καθένα σας ξεχωριστά γι’ αυτό τον αγώνα που δίνουμε μαζί. Τον κάθε Βουλευτή της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, που τιμούμε για τη στάση του, το θάρρος, την επιμονή και την αντοχή του σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Προασπίστηκε πατριωτικά το εθνικό και ιστορικό συμφέρον, με την αποφασιστικότητα που ταιριάζει στην παράταξή μας, αλλά και σε κάθε Έλληνα που ξέρει να μάχεται.
Τι πετύχαμε, αγαπητοί συνάδελφοι: η συμφωνία που πετύχαμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο απομακρύνει την ανασφάλεια και μας επιτρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον μας, απαλλαγμένοι από ένα σημαντικό μέρος του βάρους του παρελθόντος.
Μας δίνει τη δυνατότητα και τα απαραίτητα εφόδια, για να καθορίσουμε εμείς το δικό μας μέλλον, με καλύτερες προϋποθέσεις. Όχι μόνο επιβεβαιώνει τη θέση μας στο σκληρό πυρήνα του ευρώ, που μας προστατεύει από πολλά δεινά, αλλά ενισχύει και τη δυνατότητά μας να γίνουμε πιο γρήγορα αυτοδύναμοι ξανά, να στηριζόμαστε στα δικά μας πόδια, στις δικές μας και όχι σε «δάνειες» δυνάμεις.
Βασικός διαπραγματευτικός μας στόχος, όπως είπαμε, δεν ήταν μόνο ένα νέο πρόγραμμα για να στηρίξουμε την οικονομία μας τα επόμενα χρόνια, αλλά και να απαλλάξουμε με ασφαλή τρόπο κάθε ελληνική οικογένεια από ένα σημαντικό βάρος του υπέρογκου χρέους που κουβαλάει στην πλάτη της.
Πετύχαμε και τα δύο. Με την υλοποίηση της συμφωνίας, η χώρα θα έχει στη διάθεσή της ένα νέο πακέτο στήριξης, ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ – θυμίζω ότι είναι το μεγαλύτερο πρόγραμμα στον πλανήτη – για την κάλυψη των δανειακών αναγκών μας, αλλά και με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους, πολύ πιο ευνοϊκούς από οτιδήποτε θα μπορούσαν να προσφέρουν οι αγορές σ’ εμάς ή ακόμα και σε άλλες χώρες.
Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, πετύχαμε όμως και κάτι πιο σημαντικό: μια συμφωνία για να απαλλαγούμε από το υπέρογκο χρέος που μας έπνιγε. Δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ φεύγουν από τις πλάτες των Ελλήνων και τα αναλαμβάνουν οι Τράπεζες.
Είναι αναμφίβολα μια τεράστια διαγραφή χρέους, ίσως η μεγαλύτερη που έγινε ποτέ. Ενώ στη χώρα μας, επί δεκαετίες, συσσωρευόταν το χρέος, για πρώτη φορά το συνολικό χρέος της χώρας μας θα μειωθεί άμεσα μέσα στους επόμενους μήνες και θα γίνει έως και 100 δισεκατομμύρια ευρώ μικρότερο.
Τέλος, η χώρα μας θα έχει επίσης στη διάθεσή της άλλα 30 δισεκατομμύρια ευρώ για τη στήριξη της προσπάθειας μείωσης του χρέους, στις επιμέρους διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν με τις Τράπεζες.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για τη χώρα και ιδιαίτερα για τον Έλληνα πολίτη: κατ’ αρχήν, ότι κάναμε πια ένα μεγάλο βήμα για να απομακρυνθούμε από την ανασφάλεια. Γιατί οι ανάγκες της χώρας μας είναι καλυμμένες για τα επόμενα χρόνια και το χρέος σημαντικά μικρότερο.
Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να προχωρήσουμε στις αλλαγές που θέλουμε να κάνουμε, χωρίς ανησυχία για τη χρηματοδότηση των αναγκών μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι, η μείωση του χρέους, σε συνδυασμό με τα χαμηλά επιτόκια, τη μεγάλη περίοδο αποπληρωμής, τη μεγάλη περίοδο χάριτος, σημαίνουν πολύ απλά πως η χώρα μας, ο κρατικός προϋπολογισμός, οι Έλληνες φορολογούμενοι, θα πληρώνουμε κάθε χρόνο σημαντικά μικρότερους τόκους.
Σας θυμίζω ότι οι τόκοι αυξήθηκαν από περίπου 12 δισεκατομμύρια το χρόνο που ήταν το 2009, στα 18-19 δισεκατομμύρια το 2012. Κατανοείτε τι βάρος είναι μόνο και μόνο οι τόκοι.
Άρα, λοιπόν, είναι μια συμφωνία που θα μειώσει το βάρος του προϋπολογισμού σε πολύ μεγάλο βάθος χρόνου. Αυτό είναι καθοριστικό για το μέλλον μας και την ανάπτυξη της χώρας. Είναι κάτι που το καταλαβαίνει η κάθε ελληνική οικογένεια, που έχει δανειστεί από μια Τράπεζα.
Πετύχαμε, όχι μόνο να δανειζόμαστε με χαμηλά επιτόκια και μεγάλη περίοδο χάριτος και αποπληρωμής, αλλά και να μας διαγράψουν ένα πολύ σημαντικό μέρος των παλαιών χρεών μας. Είναι μια ανακούφιση για τη χώρα και για τον καθένα μας ξεχωριστά. Ανακούφιση για τις γενιές που έρχονται, που τις είχαμε καταδικάσει σε αυτό το δυσβάσταχτο βάρος και χρέος.
Είναι και μια δικαίωση των προσπαθειών που κάναμε ως χώρα, όλο αυτό το διάστημα, της θυσίας και των κόπων μας. Και επειδή κάποιοι ισχυρίζονται ότι πανηγυρίζουμε, θέλω να πω κάτι: κανείς δεν πανηγυρίζει, γιατί το μέλλον δεν έγινε ξαφνικά ρόδινο. Αλλά σίγουρα έγινε πιο εύκολο. Και επιτέλους, ας καταλάβουν οι κήρυκες της μιζέριας, ότι δεν θα μας απαγορεύσει κανείς να χαιρόμαστε που απαλλάχτηκε ο Έλληνας φορολογούμενος από δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ χρέους.
Όταν ολοκληρωθεί η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας, πέραν της άμεσης μείωσης του χρέους, πρώτον, θα έχουμε μια άμεση μείωση τόκων στους προϋπολογισμούς των επόμενων ετών. Και αυτό δεν είναι αφηρημένο. Σημαίνει ότι στους προϋπολογισμούς του 2012 και του 2013, μπορούν να ενσωματώσουν τη μείωση των τόκων. Σημαίνει ότι παίρνουμε μια μεγάλη ανάσα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού τα επόμενα χρόνια.
Δεύτερον, σημαίνει ότι, όταν ολοκληρωθεί η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας, σε συνδυασμό με τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος από τον επόμενο χρόνο, αλλάζει διεθνώς η εικόνα για την οικονομική κατάσταση της χώρας μας.
Δηλαδή, σημαίνει ότι αυξάνεται ο βαθμός εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας και αυτό αποτελεί καθοριστικό παράγοντα, προκειμένου να γίνουν επενδύσεις, να έρθουν κεφάλαια στην ελληνική οικονομία, εγχώρια ή ξένα. Σημαίνει ότι ανοίγονται άλλες προοπτικές, για να επανέλθει η ανάπτυξη στη χώρα και να βγούμε νωρίτερα από την κρίση.
Τρίτον, η απόφαση της προηγούμενης εβδομάδας σημαίνει κάτι σημαντικό: ότι όταν δουλεύουμε μαζί, όταν δείχνουμε επιμονή, αφοσίωση και τολμάμε να κάνουμε δύσκολα βήματα, κατακτάμε και στόχους. Πολύ συγκεκριμένους στόχους. Σημαίνει ότι η χώρα μας απέδειξε για άλλη μια φορά ότι μπορεί. Σημαίνει ότι οι προσπάθειές μας αναγνωρίζονται και πιάνουν τόπο. Σημαίνει ότι η χώρα μας, με όπλο τη σοβαρότητα, την προσπάθεια και την αξιοπιστία, μπορεί και διεκδικεί και πετυχαίνει.
Είμαστε εδώ και βήμα-βήμα κατακτάμε τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον, με τις δικές μας δυνάμεις, με τις δικές μας προσπάθειες. Και βέβαια, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σηματοδοτεί και κάτι ακόμα: ότι οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζουν αυτές τις προσπάθειες. Γιατί είναι εταίροι μας, δεν είναι εχθροί μας. Θέλουν την επιτυχία μας, όχι την αποτυχία της Ελλάδας. Θέλουν να βάλουν πλάτη.
Και βεβαίως, δεν έχουν κανένα λόγο να θέλουν να δανείζουν την ελληνική οικονομία. Θέλουν η ελληνική οικονομία να σταθεί στα δικά της πόδια, με δικά της πλεονάσματα.
Και όσο γι’ αυτούς που σήμερα ασκούν κριτική, δεν κλείνουμε τα αυτιά μας. Ανάμεσα σ’ αυτούς, υπάρχουν καλόπιστοι που μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι και να πετύχουμε και περισσότερα. Ακούμε προσεκτικά και υιοθετούμε τις θετικές κριτικές.
Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε όλοι μας να ξεχωρίσουμε, όμως, την καλόπιστη κριτική από την ισοπέδωση που κάποιοι επιχειρούν, θέλοντας συνεχώς να ανακυκλώνουν τη μιζέρια, να καλλιεργούν απελπισία και απόγνωση – τελικά, το συναίσθημα ότι όλα είναι μάταια.
Εδώ έχουμε μια πολύ μεγάλη, μια σημαντική επιτυχία, ένα άλμα για τη χώρα μας. Και μπορέσαμε, βήμα-βήμα, να βοηθήσουμε για να βγούμε από την κρίση. Και θα τα καταφέρουμε. Και βήμα-βήμα φέρνουμε την ελπίδα.
Θεωρώ, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα έπρεπε να στηρίξουν αυτή τη συμφωνία. Θεωρώ ότι όταν ενημερωθούν σωστά, όλοι οι Έλληνες θα τη στηρίξουν επίσης. Ωστόσο, καταλαβαίνω τις ανησυχίες. Και δουλειά όλων μας είναι να καθησυχάσουμε, αλλά και να δώσουμε τη σωστή πληροφόρηση. Διότι, δυστυχώς, βλέπουμε πολύ εύκολα τη συστηματική προσπάθεια αποδόμησης και παραπληροφόρησης από πολλά Μέσα Ενημέρωσης και, βεβαίως, από άλλα κόμματα.
Κάποιοι που, για δικούς τους λόγους, καλλιεργούν επιμόνως το φόβο. Και επιδιώκουν να παρουσιάσουν ως πρόβλημα, τι; Τη μείωση του χρέους; Συνεχίζουμε να ακούμε κριτική από κάποιους, ότι δήθεν δεν διαπραγματευτήκαμε, τη στιγμή που κάναμε τη μεγαλύτερη διαπραγμάτευση, που είναι για το ίδιο το ύψος του χρέους, μέχρι και 100 δις ευρώ μείωση.
Θέλω να εξηγήσω και να διαβεβαιώσω για άλλη μια φορά: πρώτα απ’ όλα, υπάρχει απόλυτη διασφάλιση για το τραπεζικό σύστημα και, βεβαίως, για τις καταθέσεις. Αν και εφόσον χρειαστεί, έχουμε όλους τους απαραίτητους πόρους για να στηρίξουμε το τραπεζικό σύστημα, μεταξύ των οποίων και τα 10 δις ευρώ από το προηγούμενο δάνειο. Αντιθέτως, η μείωση του δημοσίου χρέους οδηγεί τη χώρα μας σε περισσότερη ασφάλεια.
Θα μειώσει την αβεβαιότητα και για τις ίδιες τις Τράπεζες, αυξάνοντας τη δυνατότητά τους να αντλούν κεφάλαια, άρα, να παρέχουν αυτό που ζητάμε και ζητά ο Ελληνικός λαός, και ιδιαίτερα οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, τη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.
Και εφόσον χρειαστεί, να στηρίξουμε τις Τράπεζες από τον κρατικό προϋπολογισμό – αυτό θα γίνει με κοινές μετοχές. Κοινές μετοχές, σημαίνει ότι ο πλούτος θα παραμείνει πλούτος των Ελλήνων πολιτών και θα κερδίσουν όλοι από τέτοιες κινήσεις, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι, όχι μόνον εκείνοι που συνήθιζαν να κερδίζουν μέχρι σήμερα και οι οποίοι, βέβαια, φυσιολογικό είναι να ενοχλούνται.
Μπορεί να χρειαστεί να περάσουν από ένα στάδιο κρατικοποίησης, εθνικοποίησης αν θέλετε, να εξυγιανθούν, για να αποδοθούν αργότερα πάλι σε ιδιώτες επενδυτές. Αυτή όμως θα είναι μια ευεργετική διαδικασία και για τις Τράπεζες και, βεβαίως, δεν θα είναι σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων, αλλά σε όφελος των Ελλήνων φορολογουμένων.
Όταν η κατάσταση εξομαλυνθεί, όπως είπα, θα μπορεί να αποσυρθεί το κράτος και να υπάρξουν υπεραξίες για το ελληνικό κράτος, όπως έχει συμβεί σε πολλές άλλες χώρες.
Δεύτερον, το είπαμε και το ξαναλέω: η μείωση του χρέους δεν θέτει σε κίνδυνο ούτε τα Ασφαλιστικά Ταμεία, ούτε τις συντάξεις. Και αυτό, γιατί η απομείωση της περιουσίας των Ταμείων είναι πολύ μικρή, σε σχέση με τη στήριξη που τους παρέχει κάθε χρόνο ο κρατικός προϋπολογισμός.
Αντιθέτως, η ριζική βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας θα φέρει πιο κοντά την ανάπτυξη, αλλά θα δημιουργήσει και τις προϋποθέσεις για ταχύτερη ανάκαμψη των εσόδων των Ασφαλιστικών Ταμείων, βελτιώνοντας τη βιωσιμότητά τους. Και θα υπάρχει, βεβαίως, και το κράτος, που θα κάνει τις όποιες απαραίτητες κινήσεις, ώστε να μπορέσει να αναπληρωθεί η περιουσία των Ασφαλιστικών Ταμείων, όπως έχει ειπωθεί.
Τρίτον, σε όσους ανησυχούν ότι αυτή η συμφωνία θα φέρει περισσότερη λιτότητα, θέλω να τους καθησυχάσω. Λιτότητα φέρνουν τα χρέη. Όσο πιο μεγάλα είναι, τόσο περισσότερη και η λιτότητα για να ξεχρεώσουμε, για να πληρώσουμε τα χρέη. Αυτό κάνουμε σήμερα, πληρώνουμε τα χρέη του παρελθόντος. Τεράστια χρέη του παρελθόντος.
Λιγότερα χρέη σημαίνει μεγαλύτερη δυνατότητα και περισσότερος χρόνος για να προχωρήσουμε σε αλλαγές, που θα δημιουργήσουν πλούτο στη χώρα. Μπορεί να ακούγονται αυτονόητα, αλλά δυστυχώς αυτά τα αυτονόητα δεν τα ακούμε ούτε στα Μέσα Ενημέρωσης, ούτε από τα άλλα κόμματα. Αν και είναι τόσο απλά και τόσο αυτονόητα, λοιπόν, χρειάζεται να τα επαναλάβουμε.
Υπάρχουν κάποιοι, που ανησυχούν και μιλούν για χρεοκοπία. Μα, η απόφαση αυτή εξασφαλίζει ότι η χώρα ρυθμίζει το χρέος της και δεν θα χρεοκοπήσει. Και για να γίνει αυτό, κάποιοι που κρατούν ελληνικά ομόλογα θα πληρώσουν μέρος του κόστους της αλόγιστης διαχείρισης της ελληνικής οικονομίας. Πράγματι. Το αν θα χάσουν οι Τράπεζες ένα μέρος των χρημάτων τους, βεβαίως, αφορά στις τράπεζες, αλλά εμείς πρέπει να δουλεύουμε για όλη τη χώρα, για όλους τους πολίτες, για το εθνικό συμφέρον.
Τέταρτον. Μας λένε, «η Ελλάδα θα αποκλειστεί από τις διεθνείς αγορές για πάρα πολλά χρόνια». Οι αγορές θα ανοίξουν, όταν πειστούν ότι μπορούμε να εξασφαλίζουμε τα χρήματα που εμείς δανειζόμαστε. Όπως συμβαίνει σε όλους, σε κάθε νοικοκυριό. Όσα λιγότερα χρέη έχεις, τόσο πιο εύκολα σου δανείζουν, αυτό το γνωρίζει κάθε πολίτης. Και σήμερα, κάναμε ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Γι’ αυτό είναι και τεράστιας σημασίας να φτάσουμε σε πρωτογενή πλεονάσματα, ένας στόχος που είναι πλέον κοντά. Και ένας λόγος εξαιτίας του οποίου υπάρχει σήμερα το επίτευγμα της μείωσης του χρέους, είναι ακριβώς επειδή είμαστε πολύ κοντά στο πρωτογενές πλεόνασμα.
Διότι τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν θα παράγουμε νέα χρέη. Σκεφτείτε απλώς να τους λέγαμε, «κόψτε μας τα χρέη, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να παράγουμε από εδώ και πέρα κι άλλα χρέη». Βεβαίως, αυτό θα ήταν, όχι μόνο αδύνατο, αλλά δεν θα έπειθε καν τις αγορές να μας δανείσουν, βλέποντας ότι θα είχαμε μπροστά μας αδιέξοδο.
Πέμπτον. Μας λένε ότι το 2020 θα γυρίσουμε στα επίπεδα χρέους του 2009, οπότε «τίποτα» – λένε – «δεν άλλαξε». Πρόκειται για επιχειρήματα για μικρά παιδιά. Ή μάλλον λάθος, ακόμα και τα μικρά παιδιά γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ του 2009 και του 2020.
Το 2009, το χρέος ήταν 129%. Με 36 δισεκατομμύρια νέο χρέος, με ελλείμματα και την οικονομία σε βαθιά ύφεση. Δηλαδή, βέβαιος δρόμος προς τη χρεοκοπία – γι΄ αυτό, βέβαια, έφυγαν οι προηγούμενοι. Το 2020, το χρέος θα είναι 120%, δηλαδή απολύτως βιώσιμο, και το 2021 ακόμα μικρότερο.
Τα πράγματα είναι απλά. Αν από πέρυσι δεν περιορίζαμε τα ελλείμματα με αιματηρές θυσίες, το χρέος μας θα ξεπερνούσε, όχι το 120%, αλλά το 230% του ΑΕΠ το 2020 και, φυσικά, θα είχαμε ήδη προ πολλού χρεοκοπήσει.
Αν τώρα δεν κάναμε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια για τη δραστική μείωση του χρέους, παρά τις προσπάθειες που έχουμε κάνει για τη μείωση του ελλείμματος, το 2020 θα ξεπερνούσε όχι το 120%, αλλά το 170%. Δηλαδή, μειώθηκε κατά 50 μονάδες το χρέος με αυτό το πλαίσιο το οποίο αποφασίσαμε.
Ίσως πρέπει να το κάνουμε και λίγο πιο «λιανά». Το 2009, η Ελλάδα είχε πάρει φόρα, έτρεχε με 200 χλμ. την ώρα, αλλά έτρεχε σε λάθος κατεύθυνση, δημιουργούσε νέα χρέη. Ακόμα και φρένο να βάλεις – και αυτό κάναμε – συνεχίζαμε για αρκετά χιλιόμετρα σε λάθος κατεύθυνση. Ώσπου να γυρίσει το αμάξι, δηλαδή, φορτώσαμε και με άλλα χιλιόμετρα το χρέος.
Έπρεπε, πρώτον, να σταματήσουμε και μετά να γυρίσουμε προς μια άλλη κατεύθυνση και να πάμε στη σωστή κατεύθυνση, δηλαδή του πρωτογενούς πλεονάσματος. Και όχι μόνο ήρθαν να μας δώσουν βενζίνη για να το κάνουμε αυτό, δηλαδή ρευστότητα, αλλά έκοψαν και δρόμο, για να φθάσουμε σε ένα σημείο γρήγορα, εκεί απ’ όπου είχαμε πάρει λάθος κατεύθυνση.
Σε μια διαδρομή, μπορεί να περνάς δύο φορές από το ίδιο σημείο. Αλλά είναι τελείως διαφορετικό το να περνάς από το ίδιο σημείο σε μια πορεία προς το γκρεμό, από το να επιστρέφεις απ’ αυτόν και να πηγαίνεις σε μια πορεία ανάπτυξης. Και εδώ, μας επικρίνουν για τη μείωση!
Μας επικρίνουν, επίσης, γιατί δεν το κάναμε νωρίτερα. Πολλές φορές, έχουμε πει ότι εάν δεν είχαμε τηρήσει τις δεσμεύσεις μας, δεν θα μπορούσαμε να διαπραγματευθούμε το οτιδήποτε διαπραγματευθήκαμε και επαναδιαπραγματευθήκαμε, για να μειώσουμε το χρέος. Κάναμε κάτι, που θεωρούσαν πολλοί ακατόρθωτο. Μειώσαμε με ασφαλή τρόπο ένα τεράστιο βάρος.
Αυτή η ιδέα, βεβαίως, ωρίμασε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήθελε χρόνο, όπως ωρίμασε και όταν φθάσαμε κοντά – και είμαστε κοντά – στο πρωτογενές πλεόνασμα. Και θέλω να επικαλεστώ τις συζητήσεις που είχα, στο πλαίσιο της συνάντησης με τους Αρχηγούς και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπου τους έδωσα αναλυτικά να καταλάβουν όλες τις επιλογές και τις διαπραγματεύσεις που εμείς κάναμε γύρω από το θέμα του χρέους.
Δεν θα μπορούσαμε, όμως, ποτέ να συζητάμε αυτά τα θέματα δημοσίως και, μάλιστα, σε μια στιγμή όπου όλοι μάς θεωρούσαν αναξιόπιστους και όλοι θεωρούσαν ότι, την επομένη, η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε. Και θα χρεοκοπούσε, και άτακτα μάλιστα, με τεράστιες ζημιές για τον Ελληνικό λαό, για το ελληνικό νοικοκυριό, για τις τράπεζές μας, για την οικονομία μας.
Το ξέρουν πολύ καλά, λοιπόν, αυτοί που σήμερα μας κατηγορούν, διότι είχαμε πολύ ξεκάθαρη κουβέντα για το θέμα αυτό.
Τέλος, θέλω να πω και δυο λόγια για τα περί επιτήρησης. Σε επιτήρηση είναι η χώρα μας συνεχώς από το 2004, με μια μικρή διακοπή που, κατόπιν εορτής, φάνηκε ότι δεν έπρεπε να υπάρξει. Μήπως πρέπει να θυμίσουμε ότι τότε στηλιτεύαμε την κυβέρνηση για την αλχημεία που έκανε, με το να καταγράψει αναδρομικά τον προϋπολογισμό των αμυντικών δαπανών και την αγορά των αμυντικών εξοπλισμών, ως παραγγελίες; Δηλαδή, να καταγράφονται στον προϋπολογισμό οι παραγγελίες και όχι οι παραλαβές, κάτι που δεν είναι ο κανόνας, για να φορτώσουν στις δικές μας κυβερνήσεις ελλείμματα, τα οποία δεν είχαμε δημιουργήσει, με αποτέλεσμα, βέβαια, όχι μόνο να μπούμε στην επιτήρηση, αλλά και να δημιουργήσουμε μια εικόνα αναξιοπιστίας.
Και δεύτερον, να θυμίσω ότι η επιτήρηση, στην οποία μπήκαμε για δεύτερη φορά, ήταν για τον προϋπολογισμό, όχι του 2010, αλλά για τον προϋπολογισμό του 2009. Και άκουσα ξανά, συζητώντας με τους εταίρους μας προχθές, ότι βεβαίως χρειάζεται μεγάλη εποπτεία, όχι για την Ελλάδα, αλλά σε κάθε χώρα της Ευρωζώνης πια, διότι υπήρχαν χώρες που έδιναν και πλαστά στοιχεία.
Άρα, λοιπόν, η εποπτεία ήρθε για πολύ συγκεκριμένους λόγους, η επιτήρηση ήρθε για πολύ συγκεκριμένους λόγους και, βεβαίως, οι δανειστές μας θέλουν να είναι σίγουροι ότι αξιοποιούνται σωστά τα χρήματα. Και εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε, ποτέ δεν είχαμε κάτι να κρύψουμε, διότι εμείς θέλουμε το καλό της Ελλάδας, το καλό για την ανάπτυξη, το καλό του τόπου, τίποτε άλλο.
Και σε ό,τι αφορά τη δική μας έκκληση να στείλουν εμπειρογνώμονες, θεωρούμε πράγματι ότι είναι ευκαιρία. Ποιος είναι ευχαριστημένος με τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης; Ποιος είναι ευχαριστημένος με τη λειτουργία του συστήματος υγείας; Ποιος είναι ευχαριστημένος με τη γραφειοκρατία που έχουμε μπροστά μας, όταν ένας επιχειρηματίας θέλει να επενδύσει;
Αντί να ανακαλύπτουμε τον τροχό ή την πυρίτιδα, πράγματι θα βρούμε εκείνους τους ανθρώπους, που θα φέρουν τις καλές πρακτικές. Και θα δώσουν λύσεις, τις οποίες βεβαίως θα προσαρμόσουμε στις δικές μας προτεραιότητες και ανάγκες, αλλά είναι μεγάλη ευκαιρία να κάνουμε αυτές τις μεγάλες τομές.
Θέλω, όμως, να τονίσω και κάτι ακόμα: δεν πρόκειται να δεχθούμε αμφισβήτηση του πατριωτισμού μας από κανέναν. Κάνουμε το πατριωτικό μας καθήκον. Με καθημερινές, δύσκολες αποφάσεις. Με θυσίες. Με κόστος.
Αναλαμβάνουμε το κόστος ακριβώς για την πατρίδα και για κανέναν άλλον. Όσοι νομίζουν ότι θα κερδοσκοπήσουν ή θα έχουν κάποιο όφελος, κομματικό ή οτιδήποτε άλλο, με διαχωρισμούς σε εθνικόφρονες και μη, «μιάσματα» και μη, διαχωρισμούς που πλήρωσε η χώρα στο παρελθόν, όσοι νομίζουν ότι θα μείνουν οι ίδιοι αλώβητοι από την προσβολή θεσμών, συμβόλων της Δημοκρατίας, δεν υπονομεύουν την Κυβέρνηση. Υπονομεύουν και αρνούνται το δημοκρατικό πλαίσιο, που είναι κατάκτηση αγώνων του Ελληνικού λαού, κατάκτηση αγώνων του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, εδώ και πολλές δεκαετίες.
Και κάνουν ιστορικό λάθος απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό και στην πορεία της χώρας. Δεν δικαιολογώ σε κανένα σημείο τη βία. Αυτό, όμως, που όλοι μας μπορούμε να συμμεριστούμε, είναι η οργή του κόσμου. Την έχουμε και εμείς, για το τι παραλάβαμε. Για τα λάθη του παρελθόντος. Για μια χώρα που έφτασε σε αυτή την κατάσταση, ενώ έχει τόσες δυνατότητες.
Πατριωτισμός, όμως, δεν είναι η απαξίωση της ιστορίας μας και της Δημοκρατίας μας. Είναι να φτιάξουμε τη Δημοκρατία που μας αξίζει. Όχι να την γκρεμίσουμε. Πατριωτισμός σήμερα είναι να βάλουμε όλοι πλάτη, για να βγούμε μαζί πιο γρήγορα από την κρίση. Να φτιάξουμε την οικονομία μας, για να μην εξαρτιόμαστε από «δάνειες» δυνάμεις. Αυτό είναι πατριωτισμός.
Πατριωτισμός είναι να δούμε την ίδια μας την ιστορία και να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη της διχόνοιας, της διαίρεσης και της επίκλησης πλαστών επιχειρημάτων στο όνομα της πατρίδας, που τελικά λειτούργησαν σε βάρος της.
Γι’ αυτό, ζητώ από όλους να δουν βαθιά την ιστορία μας. Γιατί μόνο όταν υπήρξαμε ενωμένοι, ψύχραιμοι, νηφάλιοι, τα καταφέραμε. Αυτός είναι ο δρόμος που εμείς ακολουθούμε και πρέπει να ακολουθήσουμε για να τα καταφέρουμε.
Όλοι μαζί, ας πούμε ένα μεγάλο «όχι» σε όσους θέλουν να διαλύσουν κάθε προσπάθεια της Ελλάδας να σταθεί στα πόδια της.
Και βέβαια, ο πατριωτισμός σήμερα δεν είναι η εύκολη επιλογή της φυγής, της άρνησης ή της διαμαρτυρίας χωρίς πρόταση. Είναι η δύσκολη επιλογή της προσπάθειας, της συλλογικής συμβολής, της ουσιαστικής, αυτοδύναμης και ανεξάρτητης χώρας μας, που στέκεται στα πόδια της.
Να αντέξουμε στην πίεση που ασκείται από πολλές πλευρές, που θέλουν να λυγίσουμε, για τους δικούς τους λόγους, πολλές φορές και κερδοσκοπικούς.
Αυτή είναι, λοιπόν, η συμφωνία της Τετάρτης. Αυτά είναι τα πλεονεκτήματα που μας προσφέρει. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της δικής μας επιμονής στη διετή μας προσπάθεια. Και βεβαίως, των θυσιών όλων των Ελλήνων, ιδιαίτερα των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων. Και αυτό, πρέπει να το αναγνωρίσουμε.
Γιατί όπως και στο παρελθόν, οι ήρωες του πολέμου δεν ήταν παρά ελάχιστοι από κάποια τζάκια, ήταν από τον ίδιο το λαό. Έτσι φτάσαμε στις αποφάσεις της προηγούμενης εβδομάδας. Τελείωσε η προσπάθεια; Λύθηκαν τα προβλήματα της χώρας μας; Σαφώς όχι. Μακάρι να λύνονταν έτσι, με μια απόφαση.
Όμως, όπως συμβαίνει με τα δυσεπίλυτα προβλήματα της ζωής, έτσι και το πρόβλημα της κρίσης στη χώρα μας θέλει πολλή δουλειά. Πολλά ακόμα πρέπει να γίνουν, αλλά μας δίδεται μια μοναδική ευκαιρία. Και δεν πρέπει να τη χάσουμε. Ευκαιρία για τον Ελληνικό λαό και τη χώρα μας. Πολλοί, αυτή την αλήθεια, θέλουν να τη διαστρεβλώνουν. Λένε, «ναι, μειώθηκε το χρέος, αλλά η συμφωνία δεν προβλέπει την ανάπτυξη της χώρας».
Ας διαβάσουν τη συμφωνία. Και την ανάπτυξη προβλέπει, αλλά η ανάπτυξη δεν θα έρθει με ένα κουμπί. Διότι ξέρουμε ότι η ανάπτυξη αφορά και στο να χτυπήσουμε τη γραφειοκρατία, να χτυπήσουμε τη διαφθορά, να επενδύσουμε σε νέες τεχνολογίες, να στηρίξουμε την παιδεία και τη γνώση, να πάμε σε μεγάλες αλλαγές και σ’ αυτό τον τομέα.
Αυτό ακριβώς έχουμε μπροστά μας. Είναι πρόκληση να αξιοποιήσουμε 100% αυτό το «παράθυρο» ευκαιρίας. Και αυτή είναι η δική μας δουλειά μέχρι το 2013, μέχρι τις επόμενες εκλογές. Ποια είναι τα βήματα από εδώ και πέρα:
Αγαπητοί συνάδελφοι, την προηγούμενη εβδομάδα, κάναμε ένα καθοριστικό βήμα, κερδίζοντας μια μεγάλη ευκαιρία. Τώρα, πρώτη προτεραιότητα είναι να «κλειδώσει» αυτή η ιστορική επιτυχία. Δηλαδή, να αποτρέψουμε οτιδήποτε θα μπορούσε να θέσει αυτή την επιτυχία, αυτή την απόφαση, σε κίνδυνο.
Η συμφωνία της προηγούμενης εβδομάδας θέλει αποφάσεις δικές μας, εξειδικευμένες διαπραγματεύσεις, χρονοδιάγραμμα ενεργειών και νομοθετικών πρωτοβουλιών. Να τεθεί σε εφαρμογή η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, μετά από διαπραγματεύσεις με τον τραπεζικό τομέα. Και βέβαια, πολλές από τις αποφάσεις αυτές αφορούν αποκλειστικά σε εμάς, ενώ άλλες βρίσκονται στο κοινό πλαίσιο αλλαγών που επιχειρούμε στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μηχανισμοί στήριξης, προφύλαξης από τις ορέξεις και τους φόβους των αγορών, αλλά και εποπτεία, παρακολούθηση όλων των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, στην προσπάθεια να μπει μια τάξη στα δημοσιονομικά, αλλά και να μπει η Ευρώπη σε αναπτυξιακή τροχιά.
Βλέπετε, αυτές οι αποφάσεις δεν αφορούν μόνο στην Ελλάδα. Και η επιτυχία της Ευρώπης θα καθορίσει εν τέλει και τη δική μας επιτυχία. Οι επόμενες ημέρες και εβδομάδες είναι καθοριστικές, επίσης, προκειμένου να ολοκληρωθούν οι όποιες ενέργειες εκκρεμούν για την είσπραξη της 6ης δόσης μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου, που θα δώσουν σημαντική ρευστότητα και στην αγορά.
Να προωθήσουμε, επίσης, το χρονοδιάγραμμά μας για τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, που έχουμε να εφαρμόσουμε και που έχουμε πρόσφατα ψηφίσει. Να ψηφίσουμε τον προϋπολογισμό του 2012. Να οριστικοποιηθούν οι λεπτομέρειες του νέου προγράμματος στήριξης μέχρι το 2014, όταν τελειώνει το πρόγραμμα στήριξης.
Έτσι, έως τις αρχές του 2012, η απόφαση αυτή μπορεί να έχει εξειδικευθεί πλήρως και να έχει ποσοτικοποιηθεί σε βαθμό λεπτομέρειας. Θα γνωρίζουμε επακριβώς πόσο μειώνεται το χρέος, πόσο μειώνονται οι τόκοι, πόσο μειώνεται και το βάρος στον Έλληνα πολίτη. Αυτό είναι, λοιπόν, το καθήκον μας για το άμεσο μέλλον.
Έχουμε, παράλληλα, και τις μεγάλες πολιτικές προτεραιότητες. Προτεραιότητες που έχουμε θέσει σε κάθε τομέα του δημοσίου βίου της χώρας και αυτές μας δεσμεύουν, γιατί αυτές ήταν και είναι οι προγραμματικές μας δεσμεύσεις απέναντι στον Ελληνικό λαό.
Δεν αφορούν σε κανένα δανειστή μας, αφορούν στη συνείδησή μας, στην ψυχή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη βαθιά επιθυμία και ελπίδα του Έλληνα πολίτη για την Ελλάδα που του αξίζει.
Γι΄ αυτές τις αλλαγές, γι’ αυτή τη δημιουργική Ελλάδα, ήρθαμε στην εξουσία. Και παρότι δύο χρόνια τώρα παλεύουμε να σώσουμε την Ελλάδα από τον κατήφορο της άτακτης χρεοκοπίας, αυτές οι μεγάλες αλλαγές και προωθούνται, αλλά και γίνονται ακόμα πιο επιτακτικές τώρα, γιατί απαντούν στην ουσία του ελληνικού προβλήματος.
Να δημιουργήσουμε την Ελλάδα της αξίας, της ποιότητας, της ανταγωνιστικότητας, της βιωσιμότητας, που φέρνει δουλειές, που προσελκύει επενδύσεις, που διασφαλίζει κοινωνική συνοχή και σιγουριά. Αυτά δεν έρχονται με ευχολόγια, έρχονται με ρηξικέλευθες αλλαγές, επίπονες, αλλά τελικά ευεργετικές.
Αγαπητοί συνάδελφοι, επί τόσους μήνες, η χώρα μας πορευόταν σε τεντωμένο σχοινί. Η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, μαζί με την Κυβέρνηση, χρειάστηκε να διαθέσουμε περίσσια δύναμη, μέσα σε ένα κλοιό ασφυκτικής πίεσης, για να αποτρέψουμε το μοιραίο.
Με αυτά τα δεδομένα που έχουμε διαμορφώσει, στις αρχές του 2012 θα υπάρχει ένα νέο τοπίο. Όχι κάποια δυνατότητα χαλάρωσης, αλλά ξεκινάει μια νέα φάση. Απαλλαγμένοι από το άγχος, το άγχος του να παλεύουμε κάθε μέρα με το φάσμα της χρεοκοπίας, με τη μείωση του χρέους, των τόκων κ.λπ., θα μπορούμε πια απερίσπαστοι να ρίξουμε όλες μας τις δυνάμεις, όχι πια στην άμυνα για να αποτρέψουμε το κακό, αλλά στην επίθεση για κάτι πολύ πιο δημιουργικό.
Να δώσουμε όλοι μας τον καλύτερό μας εαυτό για τις μεγάλες αλλαγές που έχουμε ξεκινήσει και πρέπει να συνεχίσουμε. Πιο ελεύθεροι πια και με μεγαλύτερη ταχύτητα, να χτίσουμε βήμα-βήμα, λιθαράκι-λιθαράκι, την Ελλάδα που θέλουμε.
Σίγουρα με διάλογο, επανασυνδέοντας τη σχέση μας με την κοινωνία, που μπορεί να υποφέρει από την αναγκαστική λιτότητα, αλλά διψάει γι΄ αυτές τις αλλαγές.
Οι αλλαγές αυτές είναι καθοριστικής σημασίας και είναι ένας οδικός χάρτης που πρέπει να ακολουθήσουμε, για να βγούμε από την κρίση και να μπούμε με ασφαλή τρόπο στη βιώσιμη ανάπτυξη.
Μην ξεχνάμε ποτέ ότι η οικονομική κρίση είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία των προβλημάτων μας. Δεν ήρθαν τα χρέη ξαφνικά, από τον ουρανό. Ήταν βαθιά τα προβλήματα. Γι΄ αυτό, έχουμε βασικές προτεραιότητες. Πέρα από τους μικροκομματισμούς, που πολλά κόμματα υιοθετούν.
Εμείς έχουμε δουλειά μπροστά μας. Αυτές είναι οι προτεραιότητές μας, ένα κράτος αποτελεσματικό, δίπλα στον πολίτη, υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος και όχι ιδιοτελών συμφερόντων.
Με το σχέδιο για ένα νέο επιτελικό κράτος που θα παρουσιάσουμε σύντομα, κάνουμε τη μεγαλύτερη ανατροπή που έγινε ποτέ στην ίδια τη δομή, αλλά κυρίως στη νοοτροπία λειτουργίας του κράτους, με βάση τις καλύτερες διεθνείς πρακτικές και τις μελέτες του ΟΟΣΑ, που έχουν γίνει ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο.
Παράλληλα, αυτό θα συμβάλλει και στην καλύτερη λειτουργία του «Καλλικράτη» και της Αυτοδιοίκησης. Με το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο στο Δημόσιο, χτίζουμε μια Δημόσια Διοίκηση υπεύθυνη έναντι του δημοσίου συμφέροντος, επιτρέποντας να ξεχωρίσει η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων, που κάνει τη δουλειά της ευσυνείδητα, από τους ελάχιστους που αμελούν τα καθήκοντά τους.
Με την ψηφιοποίηση, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση όλων των Υπηρεσιών, που μπορούν να ψηφιοποιηθούν. Αυτό θα σημάνει μια νέα εποχή στις σχέσεις κράτους-πολίτη, καθώς και μια άλλη ποιότητα στον τρόπο με τον οποίο το κράτος αντιμετωπίζει τους πολίτες.
Δεύτερον, η ρύθμιση των χρεών μας και η ελάφρυνση των ετήσιων τόκων δημιουργεί ένα νέο οικονομικό τοπίο. Μας επιτρέπει να ρίξουμε όλες μας τις δυνάμεις στην ανάπτυξη, να φέρουμε τη χώρα μας σε μια νέου τύπου αναπτυξιακή πορεία, απλοποιώντας δραστικά τις διαδικασίες, κόβοντας με το μαχαίρι τις γραφειοκρατίες και τα δεσμά που πνίγουν τη δημιουργικότητα.
Όπως ξεκινήσαμε ήδη να κάνουμε, με την «Υπηρεσία μιας Στάσης» για την ίδρυση των επιχειρήσεων. Φάνηκε ότι μπορούμε. Τη ριζική απλοποίηση των οικοδομικών αδειών. Την κατάργηση γραφειοκρατίας και καθυστερήσεων για αδειοδοτήσεις έργων. Επιταχύνοντας πια το ΕΣΠΑ, με μεγαλύτερη ευκολία, αφού πετύχαμε και την πρόσφατη απόφαση για τη μείωση της εθνικής συμμετοχής.
Αξιοποιώντας τα δικά μας, μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα για μια ποιοτική γεωργία, αλλά και την πράσινη ανάπτυξη, όπως με το μεγάλο σχέδιο «ΗΛΙΟΣ», όπου μπορούμε πια εμείς, με τον ήλιο μας, τον άνεμο, τη θάλασσά μας, να παράγουμε ενέργεια, πουλώντας την, με σημαντικά κέρδη για την Ελλάδα, σε άλλες χώρες της Ευρώπης και όχι μόνον.
Τρίτον, μια πραγματική παιδεία, που δεν θα αποστεώνει. Ξεκινήσαμε ήδη, πέρα από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μεγάλες αλλαγές και στο νέο σχολείο, ενώ έχουμε μπροστά μας και τη μεγάλη αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ώστε να εμπεδωθεί η κριτική σκέψη και να δώσουμε ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά, χωρίς το βάρος του κόστους των φροντιστηρίων.
Τέταρτον, ένα σύστημα υγείας που σέβεται τον φορολογούμενο και του παρέχει υπηρεσίες ποιότητας. Επιτέλους, στις αρχές του 2012, θα λειτουργεί ένα πρωτοβάθμιο σύστημα περίθαλψης στη χώρα μας – όραμα δεκαετιών που συνεχώς αναβαλλόταν – και θα παρέχουμε πραγματική πρόνοια σε αυτούς που έχουν ανάγκη, εξορθολογίζοντας το υφιστάμενο διάτρητο σύστημα, αλλά και βοηθώντας ιδιαίτερα τον άνεργο, μέσα από ένα σύστημα κατάρτισης και στήριξης.
Πέμπτον, μεγάλες αλλαγές στους θεσμούς. Στο πολιτικό σύστημα, το οποίο είναι πάντα στο επίκεντρο τον τελευταίο καιρό, ώστε να αποκτήσει ο πολίτης εμπιστοσύνη στην Πολιτεία. Ευνομία, διαφάνεια, πραγματικό «πόθεν έσχες» για όλους τους παράγοντες του δημοσίου βίου, όχι μόνο για τον Βουλευτή, αλλά και για τους δημόσιους λειτουργούς, για τον δημοσιογράφο, για τον δικαστή, για όλους στο δημόσιο βίο.
Κανόνες διαφάνειας για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Νέο εκλογικό σύστημα, για να σπάσουμε εξαρτήσεις. Μελλοντική συνταγματική αναθεώρηση, μετά από ουσιαστικό διάλογο. Ένταση της προσπάθειας απονομής δικαιοσύνης, γιατί αυτό είναι ένα από τα βασικά στοιχεία, για τα οποία σήμερα ο Ελληνικός λαός παλεύει και αισθάνεται αδικημένος. Προσπάθεια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, με αποτελέσματα που πρέπει να είναι ορατά.
Έχουμε μπροστά μας μια διετία, αγαπητοί συνάδελφοι, με αυτές τις μεγάλες προτεραιότητες. Αυτός είναι ο δρόμος για να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, αλλά και για να αξιοποιήσουμε τη συμφωνία της προηγούμενης εβδομάδας, ώστε να φτάσουμε σε μια πολύ καλύτερη Ελλάδα.
Διαβεβαιώνω όλους τους πολίτες που σήμερα αγωνιούν, ότι αυτός ο δρόμος, που δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και είναι δύσκολος, έχει όμως ένα τέλος. Ένα τέλος, θετικό για όλους.
Ξεκινήσαμε με τεράστιες δυσκολίες, αλλά φθάσαμε εδώ, σε ένα κομβικό σημείο, χωρίς να πέσουμε. Μπορεί να υπάρχουν πληγές, γιατί αυτά υπάρχουν πάντα στις μάχες, αλλά ο Ελληνικός λαός έχει αντέξει περήφανα, και εμείς επιτελέσαμε και επιτελούμε το πατριωτικό μας καθήκον.
Καλούμαστε, λοιπόν, να απελευθερώσουμε δυνάμεις και αυτές δεν είναι τυχαίες λέξεις. Γιατί η χώρα μας έχει δυνατότητες, πλούτου, ανθρώπινου δυναμικού, φυσικών πόρων, μπορεί να παράγει και να εξάγει αντί να εισάγει, έχουμε ευλογημένη φύση, παράδοση και ιστορία. Αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, της τεχνολογίας, της αγροτικής παραγωγής. Όλες αυτές είναι οι νέες δυνατότητες, που δίνουν νέες δουλειές στον Έλληνα πολίτη.
Βέβαια, σήμερα, δεν μπορούμε να πούμε ότι θα αυξήσουμε μισθούς. Μπορούμε, όμως, να πούμε – και να παλέψουμε γι’ αυτό – ότι θα δημιουργήσουμε νέες επενδύσεις, νέες δουλειές και νέες προοπτικές, που χρειάζονται. Και εκεί, θα παρέμβουμε. Εκεί στοχεύουν και οι αλλαγές μας. Στην εξάλειψη των εμποδίων, αλλά και στο να δημιουργήσουμε μια κοινωνία δικαίου.
Αγαπητοί συνάδελφοι, την ώρα που έχουμε μπροστά μας τόσες πολλές και μεγάλες προκλήσεις, παραμένουν και κάποιες πρακτικές του παρελθόντος, οι οποίες πρέπει να αλλάξουν. Διάφοροι, που επιδιώκουν την αστάθεια, επενδύουν στο χάος στη χώρα μας. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους.
Ρωτώ, όμως: θέλει η πλειοψηφία της χώρας να μπούμε σε αστάθεια και αναρχία; Θέλει η πλειοψηφία της χώρας να καλλιεργηθεί το μίσος μεταξύ μας, να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για «προδότη»; Θέλουμε τον εθνικό διχασμό; Και θα είναι λύση αυτή για την Ελλάδα; Θα είναι λύση για τα προβλήματά μας; Θα αλλάξουν τα κακώς κείμενα, εάν χτυπηθούμε μεταξύ μας; Εάν παίζουμε κλεφτοπόλεμο και θεωρούμε ηρωισμό το ότι ματαιώσαμε εθνικές παρελάσεις;
Αυτή είναι μια ηρωική πατριωτική στάση, εάν συμπεριφερόμαστε με βία απέναντι στους εκλεγμένους – το τονίζω αυτό – εκλεγμένους εκπροσώπους του Ελληνικού λαού, υπονομεύοντας βασικούς δημοκρατικούς θεσμούς; Να θεωρούμε ηρωισμό το μούντζωμα, αντί του διαλόγου; Να χωρίζουμε πάλι τον Ελληνισμό σε εθνικόφρονες και «μιάσματα»;
Ποιος πιστεύει πραγματικά σ’ αυτές τις λύσεις; Να τονίσω ξανά, αγαπητοί συνάδελφοι: εγώ δεν αμφισβητώ τον πατριωτισμό κανενός. Όλοι είναι πατριώτες. Όμως, έχω και έχουμε κάθε δικαίωμα, να εκφράζω και να εκφράζουμε την αντίθεσή μας, με εκείνο που θεωρώ ή που θεωρούμε ότι δεν υπηρετεί την πατρίδα, δεν υπηρετεί την Ελλάδα. Και θεωρώ ότι η βία δεν υπηρετεί την πατρίδα. Θεωρώ ότι ο διχασμός δεν υπηρετεί την πατρίδα. Θεωρώ ότι η λασπολογία δεν υπηρετεί την πατρίδα. Θεωρώ ότι η αναζήτηση, ως άλλοθι, αποδιοπομπαίων τράγων ή εξιλαστήριων θυμάτων, δεν υπηρετεί την πατρίδα. Θεωρώ ότι το ψέμα και η συνωμοσιολογία δεν υπηρετούν την πατρίδα.
Θεωρώ ότι το κίνημα «Δεν πληρώνω» – το κράτος, τις υποχρεώσεις μου απέναντι στην Πολιτεία – βλάπτει την πατρίδα. Λέτε ότι εάν κλείναμε τα σύνορά μας στους «Τροϊκανούς», θα έφευγε το πρόβλημά μας; Ή εάν στήναμε λαϊκά δικαστήρια, όπως κάποιοι πολιτικοί ανεύθυνα προτείνουν, θα λύναμε το πρόβλημα της οικονομίας μας; Θα έφευγε το χρέος από πάνω μας; Θα διορθώναμε έτσι την παιδεία μας; Θα κάναμε πιο καλή την Δικαιοσύνη; Θα σταματούσε έτσι η φοροδιαφυγή; Θα φέρναμε έτσι επενδύσεις στη χώρα μας; Θα αλλάζαμε έτσι το σύστημα υγείας; Θα καταφέρναμε την περιφερειακή πράσινη ανάπτυξη; Θα αλλάζαμε έτσι το πολιτικό σύστημα;
Νομίζω ότι τα ερωτήματα αυτά έχουν την αυτονόητη απάντηση. Αντί να αλλάξουμε την Ελλάδα, θα την πηγαίναμε σε ένα νέο και ίσως αιματηρό διχασμό. Θα χάναμε και μια μεγάλη ευκαιρία ιστορικής υφής: να κάνουμε την Ελλάδα πράγματι ανεξάρτητη, αυτόνομη, να στέκεται στα δικά της πόδια, στις δικές της δυνάμεις, όχι σε «δάνειες» δυνάμεις. Αυτός είναι πατριωτισμός.
Και βέβαια, υπάρχουν – το ξέρετε, αγαπητοί συνάδελφοι – και συμφέροντα που θίγονται από τις πολιτικές που εμείς ασκούμε. Που θέλουν να σταματήσουν τις προσπάθειες της Κυβέρνησης, που πασχίζει για ευνομία, για το δίκαιο του πολίτη, για την ισονομία και τη διαφάνεια.
Είναι εκείνοι που κρύβουν τις πραγματικές τους προθέσεις πίσω από ωραία λόγια, πατριωτικά, άλλοτε αριστερά. Άλλος ελπίζει να μην εφαρμοστεί η συμφωνία, που θα στοιχίσει πολλά δις ευρώ στις Τράπεζες. Να γλιτώσουν οι Τράπεζες και να ξαναφορτωθεί ο Έλληνας πολίτης 100 δις ευρώ στις πλάτες του.
Άλλοι, μπροστά στην πτώχευση των δικών τους επιχειρήσεων, στην πραγματικότητα, πτωχευμένοι επιχειρηματίες, ακόμα και στο χώρο των ΜΜΕ, ελπίζουν να αποτρέψουν μια ενδεχόμενη κρατικοποίηση των Τραπεζών και τη διαφάνεια που θα φέρει η εξυγίανση των Τραπεζών, για να μπορούν να συνεχίσουν να παίρνουν «θαλασσοδάνεια», εκτός τραπεζικών κριτηρίων.
Άλλοι θέλουν να γυρίσουμε στη δραχμή δια της χρεοκοπίας και, βεβαίως, τα λεφτά τους, που είναι σε ευρώ, να τα φέρουν από το εξωτερικό και να αγοράσουν φθηνά μια χρεοκοπημένη Ελλάδα της δραχμής.
Άλλοι δεν θέλουν να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, που επιτρέπει στις Τράπεζες να μην ελέγχονται για τη δράση τους εντός και εκτός Ελλάδας, ή που επιτρέπει να μην γνωστοποιούνται τα ονόματά τους στο Υπουργείο Οικονομικών, όπως κάνουμε σήμερα πια, για πρώτη φορά στην ιστορία.
Άλλοι, συχνά οι ίδιοι, ελπίζουν να ανακόψουν τις προσπάθειες που κάνει η Κυβέρνηση, πριν δούμε τι συνέβη με τις καταθέσεις τους, που έφυγαν στο εξωτερικό. Θέλουν να ανακόψουν αυτή την προσπάθεια της διαφάνειας, γιατί τότε θα αποκαλυφθεί η αλήθεια για πολλούς και για το ρόλο τους.
Άλλοι θέλουν μια αδύναμη Κυβέρνηση. Εφήμερα κυβερνητικά σχήματα, με ανθρώπους της δικής τους επιρροής. Άλλοι θέλουν να καταμετρήσουν τα εκλογικά τους ποσοστά, πιστεύοντας ότι είναι η ώρα να τα καταμετρήσουν και να επενδύσουν, έχοντας εκμεταλλευθεί το λαϊκό πόνο, και θέλουν να εισπράξουν τώρα το μέρισμά τους, αδιαφορώντας δηλαδή για το τι θα γίνει αύριο, πώς θα κυβερνηθεί η χώρα, αδιαφορώντας για τις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας, τώρα που η χώρα είναι πιο ευάλωτη.
Αγαπητοί συνάδελφοι, όλες αυτές οι δυνάμεις, όσο κι αν είναι ετερόκλητες, εκφράζουν το ίδιο πράγμα: θέλουν να ανακόψουν μια πορεία, πριν φανούν τα αποτελέσματα. Θα ήθελαν να πέσει μια Κυβέρνηση, η Κυβέρνησή μας, για να μπορέσουν να ανακόψουν δυσμενείς για τους ίδιους εξελίξεις, ή για να υπηρετήσουν τα δικά τους, ιδιοτελή ή και μικροκομματικά συμφέροντα.
Δήθεν στο όνομα των πολιτών, επιχειρούν να φέρουν τα πράγματα εκεί όπου τελικά θα είναι δραματικά για τους πολίτες. Θα είναι δραματικά για τους πολίτες. Μια νοοτροπία σήψης, που δίνει τη μάχη μέχρις εσχάτων για τα συμφέροντά της και στέκεται εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια ευνομίας.
Αγαπητοί συνάδελφοι, ας μην έχουμε αυταπάτες για το χαρακτήρα της πολιτικής σύγκρουσης και μάχης που δίνουμε σήμερα. Έχουμε απέναντί μας έναν συνασπισμό ετερόκλητων δυνάμεων, που «παίζει τα ρέστα του», με προστάτες τους υπερασπιστές των συμφερόντων, πιθανώς, κάποιων τραπεζιτών, νοσταλγών της δραχμής, όσους πιστεύουν ότι θα κερδίσουν από τη γενικευμένη ανωμαλία στη χώρα μας.
Ξεχνούν, όμως, ότι ζούμε σε μια συντεταγμένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, με κανόνες. Και γι’ αυτό, θα συνεχίσουμε να τους διαψεύδουμε με την ενότητά μας, στις προσπάθειές τους να υπονομεύσουν αυτή την πορεία.
Όπως ορίζει το Σύνταγμά μας, θα κριθούμε στο τέλος της τετραετίας. Όχι στη μέση της τετραετίας. Ειδικά όταν η χώρα μας έχει άμεσες, ζωτικές προτεραιότητες να υλοποιήσει, ειδικά όταν βρισκόμαστε στο χειρότερο σημείο της καταιγίδας, δεν είναι δυνατόν να παρατήσουμε τον αγώνα, γιατί έτσι βολεύει μερικούς.
Απευθύνομαι και στη Νέα Δημοκρατία, στη συνεπικουρούμενη Νέα Δημοκρατία και από δυνάμεις της υπόλοιπης Αριστεράς. Περίμενα να μαθαίναμε από την ιστορία μας. Ας δουν πού οδήγησε κατά καιρούς η δημαγωγία, ας δουν πού οδήγησε η έξαψη του πάθους, του μίσους, σε κάθε κοινωνία. Ας δουν ότι, όπου διεθνώς παίχτηκαν τέτοια παιχνίδια, οδηγηθήκαμε σε ανώμαλες καταστάσεις.
Πρώτα θύματα, οι αδύναμοι, όχι οι ισχυροί και οι παράγοντες. Η χώρα πάντοτε έχασε, όταν κάποιοι αποφάσισαν να παίξουν με τη φωτιά της λαϊκής οργής. Αναλαμβάνουμε όλοι μας τις ευθύνες μας, τις σημερινές ή τις χθεσινές. Θέλουμε να μπούμε σε μια αέναη συζήτηση; Ξέρει ο Ελληνικός λαός την ιστορία.
Έχουν συζητηθεί πολλά. Έχει συζητηθεί η λογική της συγκυβέρνησης ή της «συγκατοίκησης», ορολογίες και πρακτικές που συζητήθηκαν, δεν πέτυχαν και που μένουν βέβαια στο τραπέζι, το δικό μας, από την αρχή. Προεκλογικά, εγώ ζήτησα από εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν να πορευθούμε μαζί, να δουλέψουμε μαζί, ακόμα και στην Κυβέρνηση. Το είπαμε προεκλογικά.
Αλλά μόνο σε μια βάση: της ειλικρινούς διάθεσης για ουσιαστική πολιτική συμφωνία για το πού πάει η χώρα. Όχι για να μοιράσουμε εξουσίες ή να παίξουμε τους κομπάρσους σε κάποιους παράγοντες. Και προφανώς, μια τέτοια πολιτική συμφωνία δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Ο λαός, όμως, ζητά να βρούμε έναν κοινό τόπο. Θα έλεγα, ζητά τα αυτονόητα. Γι’ αυτό, κάνω μια πρόταση: δεν θα θάψουμε τις πολιτικές μας διαφορές ή τις ιδεολογικές μας αφετηρίες, αλλά υπάρχουν τα αυτονόητα, για τα οποία πρέπει να συμφωνήσουμε. Τη διαφάνεια, την καταπολέμηση της διαφθοράς. Την υποχρέωση να πληρώνουμε τους φόρους μας, μέσα βέβαια από ένα ακόμα πιο δίκαιο και απλό εθνικό φορολογικό σύστημα, το οποίο σύντομα θα καταθέσουμε για συζήτηση στη Βουλή.
Την αξιοκρατία στο Δημόσιο, που έχουμε φέρει εμείς, αλλά δεν αποδέχονται ακόμα στην καρδιά τους κάποιες πολιτικές δυνάμεις. Τις μεγάλες αλλαγές στην παιδεία. Ναι, καταφέραμε εδώ μια ευρύτατη συναίνεση. Θα χρειαστεί και άλλες αλλαγές η παιδεία. Να πάμε συναινετικά.
Κι άλλες διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία μας. Να γίνει βιώσιμη. Να αναπτύξουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, να αποφασίσουμε από κοινού ποια είναι αυτά και πού θα επενδύσουμε. Όχι να επενδύσουμε, επειδή ο «άλφα» ή ο «βήτα» είναι φίλος, κολλητός ή έχει κάποιο ισχυρό μέσο.
Να πούμε ότι αυτές είναι οι βασικές κατευθύνσεις της χώρας μας και όλοι εμείς μαζί να τις στηρίξουμε. Να χτυπήσουμε τη γραφειοκρατία, απελευθερώνοντας τις πραγματικές δυνάμεις του τόπου.
Όλα αυτά, μαζί με δικαιοσύνη, μαζί με εμβάθυνση της Δημοκρατίας, μαζί με ένα πολιτικό σύστημα που πρέπει να αλλάξει. Ας αποτελέσουν, λοιπόν, αυτά κοινό τόπο, με δύο στόχους:
Πρώτα απ’ όλα, την αναθεώρηση τους Συντάγματος. Πιστεύω ότι εδώ μπορεί να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος και μία σύγκληση πάνω στα θέματα αυτά.
Δεύτερον, να κάνουμε μια συμφωνία: ότι, στις επόμενες εκλογές, αυτές τις επιλογές που από κοινού θα κάνουμε, πέραν του Συντάγματος, όποια και να είναι η Κυβέρνηση που θα εκλεγεί, η Αντιπολίτευση και όποιες άλλες δυνάμεις που θα θελήσουν να συμμετέχουν, να στηρίξουν αυτές τις πολιτικές της όποιας Κυβέρνησης.
Να πάμε, δηλαδή, σε κάποιες βασικές αρχές και στόχους και, άσχετα από το εκλογικό αποτέλεσμα, να έχουμε ένα κοινό πρόγραμμα βασικών αλλαγών για όλους. Ας συζητήσουμε, λοιπόν, προς αυτή την κατεύθυνση. Έξω και πέρα από τις διαφορές μας, να προχωρήσουμε μαζί στην αποκατάσταση κάποιων αυτονόητων πραγμάτων στη χώρα μας. Από τον εξορθολογισμό του κράτους, μέχρι την εμβάθυνση της Δημοκρατίας και την καταπολέμηση της ανομίας.
Δεν αντέχει άλλο η Ελλάδα να διαιρείται από τις πολιτικές της δυνάμεις. Γι’ αυτό αναφέρομαι και στη Βουλή, και στο ρόλο που πρέπει να παίξει, και στην αναβάθμιση αυτού ακριβώς του ρόλου.
Ζητώ από όλους, να κάνουν αυτό που ειλικρινά ζητούν όλοι οι πολίτες της χώρας: το αυτονόητο. Όχι την ανοχή, ούτε την αποχή και την κριτική, αλλά τη στήριξη στα αυτονόητα, για να πάμε τη χώρα μπροστά.
Φίλες και φίλοι, μπαίνουμε σε μια νέα φάση της ιστορίας μας και χρειάζεται αποφασιστικές αλλαγές η χώρα μας. Αγωνιά ο Έλληνας, πονά η ελληνική οικογένεια και, βεβαίως, τα έχει βάλει με τους θεσμούς.
Αλλά αυτό έχει και ιστορικές ρίζες. Γιατί οι θεσμοί στην Ελλάδα, η ίδια η Πολιτεία στάθηκε ξένη προς τον πολίτη. Και ένας αγώνας που γίνεται κοντά 200 χρόνια τώρα στη χώρα μας, είναι να διαμορφώσουμε θεσμούς, για τους οποίους θα αισθάνονται οι Έλληνες ότι δεν είναι ξένοι, ότι είναι θεσμοί δημοκρατικοί, δικοί που, που τον σέβονται, που τον στηρίζουν, που τον απελευθερώνουν, που τον προωθούν, που συμβάλλουν σε μια πραγματική αναπτυξιακή πορεία, απελευθερωμένη από βάρη και εξαρτήσεις.
Αυτή τελικά ήταν η πελατειακή λογική, την οποία εμείς πολεμάμε. Η πελατειακή λογική, με την οποία ακόμα και το κράτος, όταν μοίραζε προνόμια, τα μοίραζε για να εξαρτήσει τον πολίτη ή κάποιο κομμάτι της κοινωνίας, αντί να τον απελευθερώσει. Αυτή είναι η εξάρτηση που πρέπει να χτυπήσουμε, να ανατρέψουμε, γιατί αυτή είναι η εξάρτηση που μας έφερε μέχρι εδώ – να ζούμε σήμερα με την επιτήρηση που ζούμε.
Τι οφείλουμε να κάνουμε εμείς; Να δημιουργήσουμε, επιτέλους, αυτή την εμπιστοσύνη στους ίδιους τους θεσμούς. Γι’ αυτό, πρέπει πράγματι να τιμήσουμε τον λαό και να τον βάλουμε πραγματικά συμμέτοχο στις αποφάσεις, συμμέτοχο στις προσπάθειές μας.
Θεωρώ, επειδή είναι ιστορική η στιγμή, γιατί σπάνια μια χώρα ζει τέτοιες στιγμές, ότι είναι ευθύνη όλων μας. Και είναι ιδιαίτερη ευθύνη. Είναι ευθύνη συλλογική, αλλά είναι και ευθύνη προσωπική. Για ένα θέμα που υιοθετεί για το παρόν και το μέλλον της, η θέση της χώρας πρέπει να είναι κρυστάλλινη, χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς κάθε λογής σκοπιμοτήτων. Σε τέτοιες συνθήκες, ο πολίτης έχει τον πρώτο ρόλο και τον πρώτο λόγο.
Ρόλο κυρίαρχο, χωρίς άλλους μεσολαβητές, και λόγο ευθύ, χωρίς ερμηνείες τρίτων. Σ’ αυτή την περίπτωση, η απάντηση του λαού δεν αφορά στην εκλογή προσώπων και στην εξουσιοδότηση κομμάτων, αλλά καθορίζει άμεσα – και όχι έμμεσα – την πορεία της ιστορίας.
Στη Δημοκρατία, τα πολιτικά κόμματα και οι εκπρόσωποι των πολιτών συγκροτούν κορυφαία έκφραση της λαϊκής θέλησης και κυριαρχίας. Και αυτό, για εμάς, είναι απαρασάλευτη αρχή. Εξίσου κορυφαία δημοκρατική λειτουργία είναι και η κατάθεση της θέσης κάθε πολίτη με τρόπο πρωτογενή, αυθεντικό, αδιαμεσολάβητο και δεσμευτικό.
Μια θέση τόσο σαφής, που ουδείς τρίτος μπορεί να παρερμηνεύσει, να συμψηφίσει, να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι απ’ αυτήν. Την ώρα που το πολιτικό σύστημα βάλλεται και αμφισβητείται, έχουμε χρέος να προτάξουμε και να αναδείξουμε τον ρόλο και την ευθύνη του πολίτη, αποδεικνύοντας έτσι στην πράξη, όχι μόνο τον σεβασμό μας, αλλά και την θεμελιακή μας σκέψη, πως αυτός ο πολίτης είναι η πηγή της δύναμής μας και της ίδιας μας της ύπαρξης.
Αυτό είναι, αγαπητοί συνάδελφοι, το δημοψήφισμα. Όταν ο πολίτης καλείται να πει το κατ’ αυτόν μεγάλο «ναι» ή μεγάλο «όχι». Για τη νέα σύμβαση, πρέπει να πάμε σε δημοψήφισμα. Να αποφανθεί ο Ελληνικός λαός και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά.
Η Δημοκρατία είναι ζώσα και παρούσα και, σ’ αυτήν ο πολίτης καλείται, πέραν των καθιερωμένων εκλογικών διαδικασιών, να ανταποκριθεί σε μια εθνική ευθύνη, κρατώντας στο χέρι του ένα ψηφοδέλτιο, όχι για να εξουσιοδοτήσει άλλους να αποφασίζουν, αλλά για να αποφασίσει ο ίδιος για τη χώρα και τον εαυτό του.
Το δημοψήφισμα, για μια εθνική απάντηση στο μείζον εθνικό ερώτημα, αποτελεί το θεμέλιο λίθο για να οικοδομήσουμε με αρχές και κανόνες τη νέα περίοδο που τώρα ξεκινά.
Για μια Ελλάδα ισχυρή, όπου ο πολίτης αισθάνεται πως ο ίδιος, με την ψήφο του, την διαμορφώνει, έχοντας ο ίδιος τον ισχυρό και κυρίαρχο ρόλο. Εμπιστευόμαστε τους πολίτες. Ναι, εμείς πιστεύουμε στη δημοκρατική συμμετοχή και δεν την φοβόμαστε. Πιστεύουμε στους πολίτες. Πιστεύουμε στην κρίση τους, πιστεύουμε στην απόφασή τους. Και ζητούμε σ’ αυτή τη διαδικασία – και το τονίζω αυτό – να υπάρξει η νηφαλιότητα, η ψυχραιμία, ο απόλυτος σεβασμός στη σωστή και τεκμηριωμένη ενημέρωση του πολίτη και όχι η διαστρέβλωση. Όλοι να ακουστούν και να αποφασίσει τελικά ο πολίτης.
Θέλει να υιοθετήσουμε τη νέα συμφωνία, ή θέλει να την απορρίψουμε; Για εμάς, δεν αποτελεί αυτή η απόφαση υπεκφυγή. Καθόλου. Πρώτα απ’ όλα, γιατί αυτή η μεγάλη απόφαση χρειάζεται να υλοποιηθεί. Αν δεν την θέλει ο Ελληνικός λαός, πολύ απλά, δεν θα υλοποιηθεί. Αν την θέλει, θα αποφανθεί θετικά.
Αυτή είναι απόφαση, όχι για ποιο κόμμα προτιμά, αλλά για ποια πορεία της χώρας μας αποφασίζει.
Δείξαμε πως έχουμε την πολιτική βούληση. Δείξαμε πως έχουμε και την πολιτική βούληση, και το ιστορικό θάρρος να παίρνουμε χρήσιμες και δύσκολες αποφάσεις, αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος.
Υπενθυμίζω, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι και μόνο στην πολιτική πρόσκλησή μας – γιατί εμείς προσκαλέσαμε επανειλημμένως τα άλλα κόμματα να έρθουν στην Βουλή και να ψηφίσουν γι’ αυτή την σύμβαση, την προηγούμενη ή και την σημερινή – να ψηφιστούν από ενισχυμένη πλειοψηφία 180 βουλευτών, είτε παλαιότερα, είτε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, είτε τώρα η νέα δανειακή σύμβαση, υπήρξε ορυμαγδός ανακοινώσεων της Αντιπολίτευσης, και κυρίως της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με τις οποίες κατηγορούσαν την Κυβέρνηση, ότι αυτό το κάνει, δηλαδή, ζητά την ψήφο των 180 βουλευτών, για να αποδράσει από τις ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας. Και βέβαια, το ξέρετε, το ξέρει ο Ελληνικός λαός, δεν αποδράσαμε από τις ευθύνες μας, εμείς τις αναλάβαμε στο ακέραιο.
Το ίδιο και τώρα, έχουμε ξεκάθαρη θέση και απευθυνόμαστε σε κάθε πολίτη. Τον καλούμε να είναι αυτός ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Δύναμή μας, είναι η δική του δύναμη. Η δύναμη της δικής του ευθύνης και η δύναμη της εντολής του. Εμπιστευόμαστε τον πολίτη και την κρίση του. Δεν κρυβόμαστε με περίτεχνα συνθήματα και γενικόλογα προγράμματα ή παραπλανητικές εξαγγελίες. Του λέμε απλά και καθαρά να μιλήσει εκείνος, το ίδιο απλά και καθαρά, με το «ναι» και το «όχι» του.
Είμαι βέβαιος πως όλα τα κόμματα, οι φορείς της κοινωνίας, η νέα γενιά, θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα των πολιτών να εκφραστούν δημοκρατικά και θα σεβαστούμε την κρίση τους.
Η εντολή τους θα μας δεσμεύσει όλους. Τους το οφείλουμε. Παρά τις διαφορές μας και τις συγκρούσεις μας, συναισθανόμαστε το κοινό χρέος να υπηρετήσουμε την εντολή των πολιτών και το αποτέλεσμα.
Η Κυβέρνηση διαθέτει την δεδηλωμένη και έχουμε μπροστά μας δύο χρόνια δημιουργικής δουλειάς, με συγκεκριμένο πρόγραμμα. Λέμε «όχι» στις εθνικές εκλογές αυτή την ώρα, γιατί η διεξαγωγή τους θα αποτελούσε σκέτη υπεκφυγή, αλλά και έναν αγώνα μικροκομματικό, που θα διαιρούσε το λαό, θα αποδυνάμωνε κάθε προσπάθεια της Κυβέρνησης να αφιερωθεί σε ένα εθνικής σημασίας έργο και θα κόστιζε στην Ελλάδα την πιθανή ολισθηρή διαδρομή προς την άτακτη χρεοκοπία.
Σε λίγες εβδομάδες, η συμφωνία αυτή θα πάρει τα χαρακτηριστικά μιας νέας δανειακής σύμβασης, η οποία θα συνοδεύεται και από όλα όσα πρέπει η χώρα μας να κάνει, για να κάνουμε την Ελλάδα καλύτερη, για να ξεπεράσουμε τη βαθιά κρίση και να φύγουμε από την σημερινή γκρίζα πραγματικότητα.
Για τη νέα δανειακή σύμβαση, για τις δεσμεύσεις μας απέναντι στον Ελληνικό λαό, απέναντι στον εαυτό μας, απέναντι στην Ελλάδα, εμείς πρέπει να αποφανθούμε. Να πάρουμε όλοι συγκεκριμένη θέση και να κοιτάξουμε μπροστά, τις κρίσιμες επιλογές και τα διλήμματα, ώστε να υπάρξει και η ευθύνη του καθενός μας: ή αποδεχόμαστε ή όχι, όπως είπα, αυτή τη δανειακή σύμβαση.
Αυτή είναι μια ύψιστη πράξη Δημοκρατίας. Είναι μια ύψιστη στιγμή πατριωτισμού για τον πολίτη να αποφασίσει. Λοιπόν, ας δώσουμε το λόγο στο λαό. Να αποφασίσουμε, όχι για τα πρόσωπα ή για τα κόμματα, αλλά κατευθείαν για την τύχη και την πορεία της χώρας.
Αυτός είναι ένας οδικός χάρτης, αγαπητοί συνάδελφοι, των επόμενων πρωτοβουλιών μας, για τις οποίες πρωτοβουλίες πολλοί μίλησαν και πολλοί πρότειναν και, βεβαίως, άκουσα πολλούς, συζήτησα με πολλούς και κατέληξα σ’ αυτή την πρόταση.
Αλλά γι’ αυτό τον οδικό χάρτη πολιτικών πρωτοβουλιών και ενός ισχυρού προγράμματος αλλαγών της επόμενης διετίας, ζητώ και ψήφο εμπιστοσύνης.
Πρώτον, γιατί υπάρχουν νέα δεδομένα μετά τον Ιούνιο, υπάρχει μια νέα συμφωνία στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής. Πρέπει να εργαστούμε με ενότητα και αποφασιστικότητα στην υλοποίηση, εφαρμόζοντας ένα εθνικό σχέδιο, που κορυφώνεται με την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, το δημοψήφισμα για αυτό το κρίσιμο εθνικό θέμα.
Η προσπάθεια θα στηριχθεί σε εσάς, σε εμάς, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Άρα, περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαία η έκφραση της εμπιστοσύνης στην πολιτική που θα ασκηθεί.
Το σχέδιο πρωτοβουλιών που σήμερα ανακοινώνεται επιβάλει παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Και είναι σαφές ότι, με την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και την εφαρμογή του νέου προγράμματος, μπορούμε να αποφύγουμε και νέα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής. Αλλά είναι απαραίτητο να κάνουμε τις μεγάλες αλλαγές, για να βγούμε από την κρίση. Και αυτός είναι ο οδικός χάρτης. Έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αλλαγές στο κεντρικό κράτος. Στη Δικαιοσύνη. Στο πολιτικό σύστημα. Στην οικονομία.
Αυτός είναι ο πιο σαφής τρόπος, για να δείξουμε ότι εμείς, με αρραγές μέτωπο, προχωράμε μπροστά, σ’ αυτό το δικό μας σχεδιασμό, με τις δικές μας πρωτοβουλίες, για να βγει η Ελλάδα από την κρίση και να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους. Και είμαι σίγουρος ότι ο Ελληνικός λαός, με την κρίση του, θα ανοίξει το δρόμο.
Αγαπητοί συνάδελφοι, όπως είπα και στο μήνυμά μου προς τους πολίτες, αφού κερδίσαμε όλοι μαζί αυτή τη μάχη, δεν μπορώ παρά να είμαι αισιόδοξος ότι θα πετύχουμε και τον επόμενο στόχο. Να δημιουργήσουμε μαζί την παραγωγική Ελλάδα, της δικαιοσύνης και της δημιουργίας.
Έχουμε τη δυνατότητα να βγούμε ταχύτερα από την κρίση, πληρώνοντας κάθε χρόνο λιγότερους τόκους, αποκαθιστώντας την εμπιστοσύνη στους θεσμούς και στις δυνατότητές μας.
Έχουμε πολύ δημιουργική δουλειά να κάνουμε, και μέσα στην Κυβέρνηση, και μέσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, και μέσα στο Κίνημά μας, για ένα διάστημα το οποίο είναι εύλογο και είναι πολύ πιο δημιουργικό από τα πρώτα δύο χρόνια, τα δύσκολα, στα οποία είχαμε να αντιμετωπίσουμε το φάσμα της χρεοκοπίας.
Και είμαι σίγουρος ότι, όπως δώσαμε με επιτυχία μέχρι σήμερα όλες τις μάχες, για να κρατήσουμε όρθια τη χώρα, θα δώσουμε με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο και πάθος τον αγώνα, για να αλλάξουμε τη χώρα.
Καλό μας αγώνα και σας ευχαριστώ.
